Τα επόμενα 3 βιβλία απευθύνονταν πιο ξεκάθαρα από ποτέ σε ενήλικο κοινό, καθώς όταν τα έγραφε η Rowling είχαν ήδη κάνει επιτυχία οι 4 ταινίες και άρχισε να αφουγκράζεται τις επιθυμίες ενός πιο ώριμου κοινού, που έβλεπε να μαζεύεται στις αίθουσες.
Οπότε πλέον, οι ταινίες και η επιτυχία τους έπαιξαν εναν 'αδελφό' ρόλο, αλληλεπιδρώντας με το όραμα της συγγραφέως και καθορίζοντας το πως θα συνεχιστεί το κλίμα του στόρι.
Ο David Yates ένας μέχρι πρότινος νεόκοπος τηλεοπτικός σκηνοθέτης, αποδείχτηκε η σταθερή αξία.
Και αυτό γιατί σκηνοθέτησε ΚΑΙ τα 3 τελευταία βιβλία.
Μια δουλειά ομολογουμένως δύσκολη, γιατί μιλάμε για τρία γομάρια με μέσο όρων σελίδων 800 και βάλε.
Και άντε τώρα να φτιάξεις draft σεναρίου με μέση διάρκεια 2-2,5 ώρες.
Και με τόσους χαρακτηρες που χει και αυτό το saga ...βράσε ρύζι.
Παρ'όλα αυτά οι ταινίες του Yates, αποδείχτηκαν ...
...σταθερή αξία ΚΑΙ στη γκρίνια, καθώς βασιζόμενες στα σκοτεινότερα και ωριμότερα βιβλία της σειράς, δίχασαν πολλούς.
Εν αρχή του τέλους ην ...Ο Harry Potter και Το Τάγμα του Φοίνικα, το πιο ογκώδες βιβλίο, η πιο μικρή διάρκεια ταινίας (138').
Μετά το επικό "Κύπελλο της Φωτιάς", δύσκολο να ξεπεράσεις όταν μάλιστα ο σκηνοθέτης ξαναλλάζει.
Ο Ντέιβιντ Γέιτς επιλέχτηκε να σκηνοθετήσει την ταινία, αφού ο Μάικ Νιούελ αρνήθηκε όπως και οι υποψήφιοι Ζαν-Πιερ Ζενέ, Μάθιου Βον και Μίρα Ναϊρ.
Ο Patrick Doyle που αντικατέστησε στη μουσική, το βαρετό πλέον score του John Williams αντικαθίσταται κι αυτός απ'τον Nicholas Hooper.
Εδώ αρχίζει πλέον η αίσθηση sequel-ίτιδας, καθώς είμαστε πλέον στο νο5 και γίνεται ολοφάνερο το 'μια απ'τα ίδια'.
Ούτε ο κύκλος των μάγων, ούτε ο Υπουργός Μαγείας πιστεύουν τον Ντάμπλντορ και τον Χάρι, όταν προσπαθούν να τους πείσουν ότι ο Βόλντεμορτ έχει επιστρέψει.
Η τεχνοκράτης Ντολόρες Αμπριτζ (Ιμέλντα Στόντον) διορίζεται στο Χόγκγουορτς και ο κόσμος σκοτεινιάζει.
Ωστόσο, σ' αυτήν την ταινία ο Χάρι θα κάνει το πρώτο του φιλί!
Με την κινεζούλα Τσο! (η οποία κάποια στιγμή εξαφανίζεται και δεν την ξαναβλέπουμε!).
Ιστορική η ατάκα:"Πως ήταν;"
"Εμ...υγρό!"
Και κάποιες υπόνοιες για μελλοντική σχέση με την αδερφή του Ρον, τη Τζίνι.
(μεγάλωσε και τούτο δω, απ΄την Κάμαρα με τα Μυστικά!)
Εμφανίζεται για πρώτη φορά η Ελενα Μπόναμ Κάρτερ ως επικίνδυνη σαδίστρια Μπελατρίξ Λεστρέιντζ και ξαδέρφη του Σείριου Μπλακ η οποία, μαζί με εννιά Θανατοφάγους απειλεί τον Χάρι και τον Ντάμπλντορ.
Απ'την αρχή παρατηρούμε τα κουνιστά, στυλιζαρισμένα πλάνα του Yates και προετοιμαζόμαστε για μια ακόμα ταινία, ενήλικη και τίγκα στη μαυρίλα.
Βλέπουμε τον-σωματικά-άνδρα πλέον Χάρι και τον ξάδερφο του Ντάντλεϊ, να δέχονται επίθεση από τους Dementors (της 3ης ταινίας).
Αλλά ο Χάρι τους διώχνει καλώντας το ξόρκι του Προστάτη.
Το Υπουργείο Μαγείας μαθαίνει την παράνομη άσκηση μαγείας και τον αποβάλει από το Χόγκουαρτς.
Το θέμα καταλήγει σε δίκη και ο Χάρι αθωώνεται.
Αργότερα ξυπνάνε το Χάρι μάγοι που τον συνοδεύουν στα κεντρικά του Τάγματος του Φοίνικα, μια μυστική οργάνωση που ιδρύθηκε από τον Ντάμπλντορ.
Μέλη της οργάνωσης είναι οι Ρέιμους Λούπιν (Ποτερ 3), Άλαστορ "Τρελομάτης" Μούντυ, Νυμφαδώρα Τονκς, Άρθουρ Ουέσλι, Κίνγκσλεϊ Σάκλμποτ και ο Σείριος Μπλακ (επιτέλους τον ξαναβλέπουμε!).
Ο Χάρι, ο Ρον, η Ερμιόνη και ο Νέβιλ μοιράζονται την ίδια άμαξα με τη Λούνα Λάβγκουντ (καινούριος weirdo χαρακτήρας,αλλά συμπαθής) που τους μεταφέρει στο Χόγκουαρτς.
Το Υπουργείο έχει προσλάβει την Ντολόρες Άμπριτζ ως καθηγήτρια άμυνας κατά των σκοτεινών δυνάμεων, μία μάγισσα που αρνείται να διδάξει στους μαθητές χρήσιμη μαγεία, καθώς ο Υπουργός φοβάται ότι ο Ντάμπλντορ θα οργανώσει στρατό εναντίων του.
Καθώς η Άμπριτζ παίρνει όλο και περισσότερο έλεγχο στο Χόγκουαρτς, ο Ρον και η Ερμιόνη βοηθούν το Χάρι να φτιξουν μία μυστική ομάδα για να εκπαιδεύσει τους μαθητές.
Η ομάδα πήρε τον τίτλο "Στρατός του Ντάμπλντορ".
Οι μαθητές του Σλίθεριν (με προεξέχοντα ρουφιάνο, κλασικά, τον Ντρέικο Μάλφοι), στρατολογούνται από την Άμπριτζ για να ξεσκεπάσουν την ομάδα.
Στο Χόγκουαρτς η Άμπριτζ ξεσκεπάζει τη μυστική ομάδα του Χάρι.
Ο Ντάμπλντορ παίρνει το φταίξιμο και δραπετεύει πριν τον συλλάβουν.
Έτσι η Άμπριτζ γίνεται διευθύντρια.
Ο Χάρι βλέπει εφιάλτη όπου ο Βόλντεμορτ βασανίζει το Σείριο.
Τότε μαζί με τους Ρον, Ερμιόνη, Λούνα, Νέβιλ και Τζίνι πηγαίνουν πετώντας στο Υπουργείο Μαγείας για να σώσουν τον Σείριο.
Οι έξι φτάνουν στο Υπουργείο όπου ανακαλύπτουν μια προφητεία που αφορά το Χάρι και το Βόλντεμορτ.
Ξαφνικά τους επιτίθενται οι Θανατοφάγοι και μια μάχη μεταξύ αυτών και του Στρατού του Ντάμπλντορ ξεκινά.
Η ταινία κυλάει όπως στο 3, αλλά πολύ πιο ψυχολογική.
Είναι ξανά βυθισμένη σε όλη της τη διάρκεια, σε μια πνιγηρή σκοτεινή φωτογραφία.
Αλλά σου δίνει και την αίσθηση ότι ΠΑΛΙ έχουν κοπεί πολλά, σε σημείο που νιώθεις, ότι κυλάει λίγο ασυνάρτητα.
Ξενέρωσα όταν το πρωτοείδα και μου φάνηκε τελείως επεισοδιάκι/αρπαχτή.
Παρ'όλα αυτά ΚΑΙ εδώ θα νιώσεις κάτι, μόνο έχεις ξαναδεί σχετικά πρόσφατα τα προηγούμενα.
Ότι τουλάχιστον η εξέλιξη κάποιων βασικών χαρακτήρων τηρείται ευλαβικά και πλέον το επιτελείο φαίνεται να αρκείται περισσότερο σε αυτό, για να σου κρατήσει το ενδιαφέρον σε κάποιους διαλόγους μικρών εμβόλιμων σκηνών.
Νομίζω αν το δούμε έτσι, ίσως έχουμε να κάνουμε με μια απ'τις καλύτερες ταινίες της σειράς.
Με κάποιες σκηνές βιαστικά μεν γυρισμένες (η επικούρα του 4ου δεν ξεπερνιέται), αλλά στο κομμάτι των ψυχολογικών διακυμάνσεων έχει γίνει πολύ καλή δουλειά.
Καταρχάς ο Χάρι, βασανίζεται συνέχεια απ'τον θάνατο του Σέντρικ Ντίγκορι.
Η σχεση του όμως με τον Ντάμπλντορ έχει ισχυροποιηθεί.
Ο Σείριος επανέρχεται και μετά τον μισό άγριο και μισό ήρεμο Όλντμαν, βλέπουμε τώρα έναν ρόλο, ήρεμο πιο κοντά στο Batman Begins παρά στους κακούς που παίζει συνήθως.
Κρίμα που η σχέση του με τον Χάρι δεν εξερευνάται αρκετά και στο τέλος εξαφανίζεται/πεθαίνει με εντελώς anti-climactic τρόπο.
Αν εξαιρέσουμε τον οδυρμό του Χάρι σε slow motion φυσικά.
Το συντηρητικό φασισταριό της Ντολόρες Άμπριτζ, είναι απ'τους πιο εκνευριστικούς χαρακτήρες που έχουμε συναντήσει στη μεγάλη οθόνη.
Με το που βλέπεις το γεροντοκορίστικο ντύσιμο και το υποκριτικό της χαμόγελο, σου ρχεται να την κοπανήσεις με ρόπαλο.
Απ'αυτά που έχουν καρφιά.
Ήθελα να ξερα, η κακομοίρα καθηγήτρια Μαντικής Τρελόνι (Emma Tomson, Potter 3) τι της έφταιγε;
Όταν την ανέλαβαν στο τέλος ο γίγαντας/φίλος του Χάγκριντ και οι Κένταυροι, πολύ το χάρηκα.
Ευθείες οι βολές της συγγραφέως, στην δήθεν οργανωμένη αλλά στείρα και παλαιολιθική καταπιεστική 'παιδεία'.
Και την εποχή της...Μάργκαρετ Θάτσερ.
Η psychoμάγισσα Λεστρέιντζ της Bonham-Carter έχει εντελώς εφετζίδικο και καρτουνίστικο ρόλο.
Δεν μαθαίνουμε και τίποτα ιδιαίτερο γι'αυτήν.
Δεν ξέρω καν αν χρειαζόταν.
Έχεις μάθει να αγαπάς όμως το τριο Χάρι-Ερμιόνη-Ρον και την προσπάθεια εξύψωσης του Χάρι σε ηγετικό ρόλο.
Μην περιμένετε καμιά επική και τρελή μάχη.
Όλο προετοιμάζονται και τελικά αυτό που βλέπεις, είναι καλό μεν, αλλά 'λίγο' σε σχέση με αυτά που φανταζόσουν.
Αλλά την δεύτερη θα το ξεπεράσεις.
Γιατί, παρατηρείς το πόσο up-lifting και 'ζεστές' είναι οι σκηνές μεταξύ των μαθητών.
Τα ξόρκια που θα μάθουν οι πλάκες τους, η βελτίωση τους που σταθερά θα ανεβάσει και αυτούς και τον Χάρι.
Παρατηρούμε εδώ το ξεθάρρεμα ενός απ'τους πιο σπασίκλες και γκαφατζίδες χαρακτήρες, του Νέβιλ Λονγκμπότομ.
Ο οποίος βρήκε τον εαυτό του, ως βιολόγος/βοτανολόγος στο νο4 και είχε βοηθήσει τότε τον Χάρι, με το ειδικό βράγχιο/αναπνευστήρα.
Εδώ θα μάθει ξόρκια στο άψε σβήσε και θα ριχτεί στη μάχη.
Πραγματικά απ'τους λιγότερο προβληθέντες χαρακτήρες,αλλά μέσα σ'αυτούς με την περισσότερη εξέλιξη.
Σταδιακά επανέρχεται η εμπιστοσύνη στο team και όλοι μαζί, παλεύουν για την πραγματική παιδεία και μόρφωση και όχι τη στείρα.
Που ΟΝΤΩΣ θα τους βοηθήσει, να βγουν πιο έτοιμοι και προετοιμασμένοι.
Νομίζω τελικά η 5η ταινία έχει το δυνατότερο πολιτικοκοινωνικό μήνυμα απ'όλες και την εξελίσσει σε σχέση με τα προηγούμενα.
Απλά, σαν ταινία φαντασίας είναι λίγη.
Οι Θανατοφάγοι καταφέρνουν να τους πιάσουν όλους εκτός από το Χάρι.
Τότε ο Λούσιους Μαλφόι ζητά να του δώσει την προφητεία αλλιώς θα τους σκοτώσει.
Ο Χάρι αρνείται καθώς οι Σείριος,Κίνγκσλεϊ, Μούντυ,Τονκς και Λούπιν καταφτάνουν.
Επιτίθενται στους Θανατοφάγους και η προφητεία καταστρέφεται.
Πάνω στη μάχη η Μπελατρίξ σκοτώνει το Σείριο.
Ο Χάρι τότε κυνηγά την Μπελατρίξ και επιχειρεί να της ρίξει τη Βασανιστική Κατάρα.
Τότε εμφανίζεται ο Βόλντεμορτ και παροτρύνει το Χάρι να ενδώσει στο μίσος του προς τη Μπελατρίξ.
Πριν καταφέρει να τον σκοτώσει, εμφανίζεται ο Ντάμπλντορ.
Μια μάχη μεταξύ του Βόλντεμορτ και του Ντάμπλντορ αρχίζει.
Αφού ο Ντάμπλντορ τον νίκησε ο Βόλντεμορτ προσπαθεί να κυριεύσει το Χάρι αλλά απωθείται από την αγάπη του Χάρι προς τους φίλους του και τον Σείριο.
Λίγο πριν ο Βόλντεμορτ εξαφανιστεί, φτάνει στο Υπουργείο ο Κορνήλιος Φατζ.
Τότε Χάρι και Ντάμπλντορ δικαιώνονται, η Άμπριτζ αποβάλλεται και ο Ντάμπλντορ επιστρέφει στη διεύθυνση του σχολείου.
Η τελευταία σεκάνς, είναι και η μοναδική που εμφανίζεται ο Βόλντεμορτ, χωρίς κάποια παραπάνω στοιχεία για τον χαρακτήρα του.
Υπάρχει θέαμα, με όλους αυτούς τους αλληλοξορκισμούς, αλλά μόνο η σκηνή με τον Νταμπλντορ και τον Βόλντεμορτ έλεγε κάτι.
Δεν χωράει σύγκριση βέβαια με το φινάλε του Goblet of fire.
Μας αποζημιώνει η ερμηνεία του Radcliffe όμως.
Και στα slow motion του θανάτου του Σείριου και μετά που τον κρατάει ο Βόλντεμορτ, αλλά απελευθερώνεται.
Πέφτει τρελή ατάκα, όλο πυγμή προς τον αντίπαλο του και καταλαβαίνουμε ότι σημασία δεν έχει που μοιάζουν οι δυο τους, αλλά που διαφέρουν.
Με τη διαφορά να βρίσκεται κλασικά στη δύναμη της αγάπης κλπ.
Αγαπημένη σκηνή παραμένει πάντως αυτή που προσπαθεί ο καθ.Σνέιπ να μάθει ένα ξόρκι στον Χάρι, εισβάλλοντας στις αναμνήσεις του.
Και ο Χάρι μπαίνει από αντίδραση στο μυαλό του Σνέιπ, ανακαλύπτοντας ότι ο πατέρας του Χάρι μαζί με άλλους τον περιγελούσαν στην εφηβεία επειδή ήταν διαφορετικός.
Υπερένταση, υποβόσκουσα και μη, σε μια σκηνή όπου και οι δύο ηθοποιοί ερμηνεύουν εξαίσια και ψιλολυπάσαι τον Snape.
Αλλά όπως αποδείχτηκε στο επόμενο...
Χμ,τελοσπάσντων.
Τελικά,είναι απ΄τις καλές της σειράς.
Η πιο ώριμη θα έλεγα μέχρι τότε και λιγότερο χαζοεφηβική.
Με το πιο ισχυρό μήνυμα.
Δεν ξέρω για τη μεταφορά απ'το βιβλίο.
Κρίνοντας καθαρά, από κινηματογραφόφιλη άποψη, έχει ελλείψεις.
Κόβονται επιμέρους σημεία και την ρίχουν λίγο στα επίπεδα μιας καλής τηλεταινίας.
Αλλά γενικά είναι συμπαγής, σκοτεινή και ανά σημεία ευχάριστη.
Ο Βόλντεμορτ έχει αρχίσει να πλησιάζει επικίνδυνα.
Ο Χάρι μοιάζει πιο έτοιμος από ποτέ, αποδεικνύοντας ότι έχει πολύ ηγετισμό και θάρρος, κρυμμένα μέσα του.
Θα είναι έτοιμος,για ότι ακολουθήσει;
1.jpg)
