Γράφει ο Κωνσταντίνος Τσώκος.
Ρομαντικές κομεντί, παιδικές κωμωδίες, παιδικές κωμωδίες με ζώα που μιλούν και χαζοαμερικάνικες κωμωδίες όπου κάποιος πρέπει να κάνει σαν βλάκας και να πέφτει κάτω.
Σας είπα ότι έιναι κωμωδία; Όχι;
Για φανταστείτε τώρα μια 'ταινία' που τα έχει όλα αυτά μαζί και ύστερα μυρίστε τον καπνό που αναδύεται απ'τα 'καμμένα' εγκεφαλικά μου κύτταρα.
ΚΛΙΣΕ...KEEPER θα'πρέπε να λέγεται.
Ας είμαστε ευγενικοί όμως και ας προχωρήσουμε αρχικά στην σύνοψη του υποτιθέμενου σεναρίου.
Το κράξιμο αργότερα!
Ο Γκρίφιν Κέις (Kevin James, The Dilemma) λατρεύει τη δουλειά του στο ζωολογικό κήπο του Φράνκλιν Παρκ, όπου καθημερινά καταπιάνεται με τη φροντίδα των άγριων ζώων.
Ωστόσο, συνειδητοποιεί πως βρισκόμενος στη συγκεκριμένη θέση πολύ δύσκολα θα καταφέρει να έχει στο πλευρό του μια γυναίκα όπως η Στέφανι (Leslie Bibb, Iron Man 2) με την οποία εξακολουθεί να είναι ερωτευμένος.
Αποφασίζει λοιπόν να τα παρατήσει και να ασχοληθεί με την πώληση πολυτελών αυτοκινήτων.
Αυτό ωστόσο δεν αρέσει καθόλου στα ζώα του κήπου, τα οποία απολύτως ικανοποιημένα από τις περιποιήσεις του, αποφασίζουν να κάνουν τα αδύνατα δυνατά προκειμένου να τον κρατήσουν κοντά τους.
Μόνο που για να τα καταφέρουν, θα αναγκαστούν να παραβούν για πρώτη φορά τον κώδικα τιμής τους και να του αποκαλύψουν το μεγάλο τους μυστικό: στην πραγματικότητα άπαντες οι εκπρόσωποι του ζωικού βασιλείου μπορούν να συννενοηθούν μια χαρά με τους ανθρώπους.
Και μάλιστα στη γλώσσα τους!
Με όλα αυτά που συμβαίνουν όμως νιώθεις να προσβάλλονται και τα παιδάκια και εσύ.
Μιλάμε για ανακυκλωμένο σενάριο, συμπεριλαμβανομένου και του - όσο δεν πάει - γλυκανάλατου ρομάντζου, όπου ΖΩΑ βοηθούν τον άνθρωπο, λέγοντας του συμβουλές για το πως θα ρίξει τη γκόμενα!
Κάτι σαν Hitch και Dr Doolittle, 2 σε 1.
Το ...Vidal Sassoon της χαζοκωμωδίας δηλαδή!
Καταρχάς δεν μπορώ να καταλάβω τι στο καλό βρίσκουν οι αμερικάνοι στον Kevin James.
Εντάξει, δεν θρέφουμε και καμιά αντιπάθεια προς τον άνθρωπο γιατί κατα τ'άλλα φαίνεται συμπαθής.
Αλλά σαν κωμικός δεν μας λέει τίποτα.
Έχει βέβαια κάτι χρόνια στο stand up comedy και σε τηλεοπτικές κωμικές σειρές, αλλά οι ταινίες που έχει παίξει μάλλον τον αδικούν και τον κάνουν να φαίνεται ενοχλητικός.
Με όλα αυτά τα κουτρουβαλήματα, τα πεσίματα, τα ουρλιαχτά και τους πιθηκισμούς, πιο πολύ στον ...δικό μας Σεφερλή φέρνει, minus τα κρύα λογοπαίγνια.
(οκ, αυτά τα κάνω και γω sometimes. Sorry!)
H Leslie Bibb πάντως είναι κουκλάρα, το ίδιο και η Rosario Dawson (Unstoppable) την οποία γουστάρουμε ακόμα περισσότερο, γιατί με αυτό το σέξι αλλά και κάπως alternative σεξαπίλ που σου βγάζει, μακριά από χαζογκομενίστικες bimbo επιδείξεις, έχει αποδείξει ότι κάνει εξίσου για Men in Black 2 όσο και για 25fth Hour και Clerks 2.
Οκ, Rosario καταλαβαίνουμε.
Πρέπει να βγάλεις και συ το μηνιάτικο.
Με τον Ken Jeong (ξανα)βαρέθηκα, τον έχουν κάνει πλέον καρικατούρα να επαναλαμβάνει τον εαυτό του παριστάνοντας όπως και στο Transformers 3, έναν ψιλοπαράξενο και κάπως gay-friendly χαρακτήρα.
(Ενδεικτικά: "come on bro, βγάλε μου τα κλειδιά απ'το παντελόνι, έχω ...πιασμένο χέρι").
Αν ξεχωρίσαν κάποιες σκηνές ήταν εκεί που ο Kevin James βρίσκεται σε ένα χορό και κρέμεται από κάτι σεντόνια και οι κλασικές αμερικανιές που έχουμε δει και σε άλλες ταινίες του σκηνοθέτη Frank Coraci με τον Adam Sandler (Click, The Wedding Singer, Waterboy) όπου κάποιοι ανταγωνίζονται (James και αντίζηλος του εδώ) και προκύπτουν ευτράπελα, όπως αυτό με τα ποδήλατα.
Μιας και είπα Adam Sandler ας προχωρήσουμε στα ζωάκια, όπου ο ηθοποιός χαρίζει τη φωνή του στη διάσημη μαϊμού που είχε παίξει και στο Hangover 2, κάνοντας εδώ τη φωνή του αγνώριστη.
Με την επόμενη ατραξιόν να είναι ο Stallone (ως λιοντάρι φυσικά), το υπόλοιπο cast των φωνών παραμένει φιρμάτο και πλασιώνεται απ΄τους Nick Nolte, Cher, Judd Apatow, Jon Favreau, Faizon Love, Maya Rudolph και τον Bas Rutten, έναν απ'τους κορυφαίους και πιο δημοφιλείς εκπροσώπους του θεαματικότατου αθλήματος μεικτών πολεμικών τεχνών, ο οποίος κάνει πλεόν νέα καριέρα στο χώρο της τηλεόρασης και του κινηματογράφου.
Τα ζώα όπως είναι αναμενόμενο κλέβουν την παράσταση καθώς βγάζει πάντοτε γέλιο το να παρομοιάζονται οι σκέψεις τους με των ανθρώπων.
Για να μην πω για την προσπάθεια παραγγελίας πίτσας!
Που το σκοτώνουν ΚΑΙ εδώ οι σεναριογράφοι;
Στο ότι, αντί να δούμε κάποια παραπάνω αφορμή για οικολογικά μηνύματα με τη σχέση ζώου-εκπαιδευτή, εδώ τα έχουν τοποθετήσει για να βοηθήσουν τον άνθρωπο να καμακώσει την κοπελιά και να εξολοθρεύσει τον αντίζηλο!
Και αυτός όντως τα πιστεύει και τα κάνει!
Ούτε ίχνος λογικής και ποιο παιδάκι θα τα πίστευε αυτά;
Για να μην πω το ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΤΑΤΟ, όπου γορίλας παρακαλάει για ελευθερία και που επιθυμεί να πάει βόλτα;
Στα TGI FRIDAY'S!!!
Και να τον βλέπεις να χορεύει r n' b, να τρώει, να μιλάει, ακόμα και να ..φλερτάρει με τον έξω κόσμο (που τον πέρναγε για άνθρωπο με στολή) σαν να μην τρέχει τίποτα.
Μόνο ...ζευγάρωμα δεν είδαμε.
Γενικά η ταινία, αντί να εστιάσει περισσότερο σε οικολογικά μηνύματα, καταλήγει επικίνδυνη στα νοήματα της, θέλοντας να μας πείσει ότι τα ζώα σίγουρα εκτιμάνε που τα κρατάμε φυλακισμένα και θα το προτιμούσαν απ'το να είναι στο φυσικό τους περιβάλλον.
Ναι, να'μαστε καλά.
Αν και έτσι όπως την έχουμε καταντήσει τη φύση, δεν ξέρω που θα ήταν καλύτερο να μείνουν.
Αλλά όχι να μας παρουσιάζουν ότι το καραγουστάρουν κιόλας, για να πορώνονται κάποιοι και να χαίρονται που τα έχουμε εξημερωμένα.
Τελοσπάντων, ξεφύγαμε λίγο και αυτό το θέμα εγείρει πολλά ερωτήματα, κάτι που δεν θα το αναλύσουμε άλλο εδώ.
Η ταινία τελικά είναι σαν να παίρνει ένα προηγούμενο του James, το Paul Blart: Mall Cop και το συνδυάζει με τα Hitch και Dr Doolittle, κοπιάροντας σκηνές απ'το Night at The Museum.
Καμία πρωτοτυπία, κιτς και χοντροκομμένο, δεν μπορείς να το δεις ούτε σαν ένοχη απόλαυση διασκεδαστικής ΄καμμενιάς'.
Το μόνο που άξιζε ήταν η προσπάθεια με τα ζώα και τις φωνές τους, αν και τελείως ηλίθιος ο ρόλος τους, τα φροντισμένα σκηνικά του κήπου όπου κάθε τοποθεσία ζώου αντιστοιχούσε στην καταγωγή του (π.χ.: ινδικός ελέφαντας/ινδικός ναός, μαϊμού απ'το Μπαλί σε μπαλινέζικη αμμουδιά) και κανά δυο σκηνές μεταξύ ανθρώπων.
Κατα τ'άλλα η απόλυτη χαζομάρα, σε μια ταινία χειρότερη και απ'το sequel του συμπαθούς Dr Doolittle, που θα μπορούσε να εκμεταλλεύεται τα ζώα για περισσότερα οικολογικά μηνύματα και όχι για 'τελειωμένη' κομεντί.
Έτσι θα κατέληγε παιδική και όχι παιδιάστικη, κάνοντας την πιο ευχάριστη.
Και αν νομίζουν οι αμερικάνοι ότι αυτό το πράγμα πρέπει να απευθύνεται σε παιδιά, τότε να ξέρουν ότι άλλο φαϊ και άλλο junk food.
Αλλά εγώ το junk food μου το'φαγα και έγραψα ΠΑΛΙ πολλά για μια ακόμα σαβούρα.
Zookeeper trailer by FilmBoy-gr
1.jpg)
