Γράφει ο Κωνσταντίνος Τσώκος.
Το Captain America: The First Avenger είναι απ'τα λίγα blockbuster του καλοκαιριού που μας είχε μείνει να δούμε.
Eίναι επίσης η τελευταία κόμικ ταινία απ'τις τόσες που είδαμε για φέτος, μέχρι την επόμενη καλοκαιρινή σεζόν.
Μα το πιο σημαντικό;
Είναι και το τελευταίο κομμάτι του παζλ, που θα ολοκληρώσει την εικόνα για τους επερχόμενους Avengers!
Ουσιαστικά πρόκειται για το άμεσο prequel των Εκδικητών, κάτι που φαίνεται και απ'το teaser trailer που προβλήθηκε στο τέλος της προβολής.
Δεν μένουν άλλωστε και άλλες για να κάνει η Marvel και μετά το Thor όλοι ξέραμε ότι ο Cap θα ήταν ένα ακόμα set up για το έπος που θα δούμε του χρόνου.
Ένας ακόμα βιαστικός πρόλογος λοιπόν, για να εισάγουμε τον ήρωα και τέλος;
Ή μια ολοκληρωμένη σαν θέαμα, κόμικ περιπέτεια που μπορεί να σταθεί και αυτόνομα;
Η ταινία εκτυλίσσεται την εποχή του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
O Steve Rogers (Chris Evans, Scott Pilgrim vs. The World) είναι ένα ξερακιανό παιδί απ'το Brooklyn - αιώνιο θύμα των ψευτονταήδων, που θέλει να καταταγεί στο στρατό και να υπηρετήσει την πατρίδα του, βοηθώντας έτσι στον πόλεμο ενάντια στον Χίτλερ.
Η γενναιότητα του και το θάρρος του δεν φτάνουν όμως καθώς συνέχεια τον κόβουν απ'τις εξετάσεις, μέχρι που θα γνωρίσει τον Dr Abraham Erskine (Stanley Tucci, Burlesque) ο οποίος θα τον θεωρήσει το κατάλληλο πειραματόζωο για να δοκιμάσει τον Ορό του Σούπερ Στρατιώτη.
Ένας ορός που θα του δώσει έξτρα δύναμη, ταχύτητα, αλτικότητα, μπράτσα και ...γοητεία!
Ως Captain America θα ηγηθεί των ικανότερων στρατιωτών ενάντια στον Johann Schmidt/Red Skull (Hugo Weaving, The Wolfman) και της Hydra, το ναζιστικό και επιστημονικά προηγμένο παράρτημα του Χίτλερ.
Ο Skull βέβαια θέλει να γίνει κάτι παραπάνω απ'τον Χίτλερ, χρησιμοποιώντας την δύναμη του Κοσμικού Κύβου που βρήκε στην Νορβηγία για προσωπικό του όφελος.
Αν μετά απ'όλα αυτά δεν χορτάσατε αμερικανιά, τότε δεν ξέρω ποια ταινία είναι για σας!
Κι όμως, αντί να μας τα ζαλίζουν όλη την ώρα με σοβαροφανή προπαγάνδα, εδώ έχουν φτιάξει μια διασκεδαστική κόμικ περιπέτεια με εντονότατη ρετρό ατμόσφαιρα που κυλάει πιο πολύ σαν κανονική ταινία της εποχής.
Πολύ καλή τελικά η επιλογή του σκηνοθέτη Joe Johnston, ο οποίος έχει βγάλει μετριότητες (Jurassic Park 3, The Wolfman) αλλά έχοντας εξασκηθεί με τα εφέ στα Star Wars, Indiana Jones και στην σκηνοθεσία του Rocketeer, φαίνεται ότι την κατέχει την ρετρουδιά.
Η ταινία μοιάζει απευθείας βγαλμένη απ'την εποχή του '40 είτε έχει να κάνει με ντύσιμο και χτενίσματα, είτε με αυτοκίνητα, αρχιτεκτονική κλπ.
Συνειδητή επιλογή απ'τους δημιουργούς μιας και συμπληρώνονται 70 χρόνια απ΄την δημιουργία του ήρωα και θέλαν έτσι να τον τιμήσουν με τον καλύτερο τρόπο.
Μέχρι και αναπαράσταση χορευτικού και τραγουδιών της εποχής είχαμε, με αφορμή τον Captain America στον οποίο έχουμε και tribute στην πρώτη πρώτη και ακόμα πιο καρακιτσάτη στολή των 40's, με την ψιλοτριγωνική ασπίδα.
Τα οχήματα, τα αεροπλάνα, τα πιστόλια και τα όπλα λέιζερ ήταν στυλάτα και καλοφτιαγμένα, φέρνοντας σου στο νου τα παλιά καρτούν του Superman των Fleischer Studios και ταινίες σαν το πρόσφατο ρετρό tribute Sky Captain and The World of Tomorrow.
Έχουμε δηλαδή μια πιστή αναπαράσταση εποχής αλλά πάντα μέσα απ'το πρίσμα του science fiction και με όσες υπερβολές αυτό συνεπάγεται.
Οι ερμηνείες πολύ καλές, με τον Chris Evans να είναι αρκούντως πιστευτός, με όση σοβαρότητα και χαλαρότητα χρειάζεται καταφέρνοντας για λίγο να μας κάνει να ξεχάσουμε τα καραγκιοζιλίκια του Human Torch - αν και φυσιογνωμικά θα προτιμούσα μια πιο κλασική αγέρωχη, αμερικάνικη φάτσα - νομίζω κάνει καλά τη δουλειά του.
Ο Tommy Lee Jones και ο γνωστός καρατερίστας σε β' ρόλους Stanley Tucci είναι ιδιαίτερα συμπαθείς.
Συνταγματάρχης και επιστήμονας, που δεν ξεχνάνε την ανθρώπινη υπόσταση τους και πετάνε μέσα στη σοβαροφάνεια και καμιά ατάκα.
("Xmmm..still too skinny" και οι ατάκες του 2ου για ποτά κλπ.)
Η θηλυκή συμμετοχή της Hayley Atwell ως αξιωματικίνας Peggy Carter, δεν είναι ένας ρόλος damsell in distress που κάποιος πρέπει να τη σώζει επί μονίμου βάσεως.
Έχει μια ψυχρή και συγκρατημένη θυληκότητα, ξέρει εξίσου να πυροβολεί όσο και να χορεύει και η ιδιοσυγκρασία της φανερώνεται από μικρά ξεσπάσματα οργής και αγάπης.
Ενδεικτικές σκηνές αυτή που πυροβολεί την ασπίδα και η αντίδραση της στο τέλος της ταινίας.
Τελευταίοι, τα καλά στρατιωτάκια που υποδύονται οι διεθνής ομάδα των Neal McDonough, Derek Luke, Kenneth Choi, Bruno Ricci, JJ Feild με κάποιες καλές ατάκες να τους συνοδεύουν.
Ο Hugo Weaving ως Red Skull και με βοηθό τον Toby Jones (Your Highness) ως Arnim Zola, απ'όσο γνωρίζουμε είναι αρκετά πιστός στα κόμικ.
Eιδικότερα όταν φανερώνει το κανονικό του προσωπείο.
Βέβαια εδώ ίσως φανεί λίγο κιτς σε κάποιους, καθώς θυμίζει περισσότερο έναν ερυθρόδερμο καραφλό Michael Jackson.
Και ώρες ώρες νομίζεις ότι ο Weaving έτσι όπως μιλάει, θα πετάξει και κανά αλά Matrix "Mr Anderson".
Υποδύεται δηλαδή με παρόμοιο τρόπο μια τυποποιημένη φιγούρα κακού, με την αναζήτηση του για δύναμη να σου θυμίζει Raiders of The Lost Ark και την στρατιά του να φέρνει λίγο σε Star Wars.
Αναγκαίος τύπος κακού για μια τέτοια ταινία, αλλά ίσως φταίει λίγο και το σενάριο που δεν τον αναπτύσσει όσο θα πρεπε, ούτε αυτόν ούτε και τα υπερόπλα του.
Και εδώ αρχίζουν λίγο τα στραβά, που οφείλονται στο σενάριο.
Για μια ακόμα φορά έχουμε ένα origin story και μια ιστορία/πρόλογο για τους Avengers, οπότε η ταινία στηρίζεται μόνο στην αναμενόμενη εξέλιξη του χαρακτήρα σε ήρωα και σε δυο-τρεις ακόμα.
Και γενικά, μοιάζουν πάλι όλα να τρέχουν γρήγορα λες και γίνονται σε μια μέρα.
Πετυχημένοι σαν χαρακτήρες οι Peggy και Bucky αλλά για να πούμε την αλήθεια ούτε το ρομάντζο αναπτύσσεται ιδιαίτερα ούτε η φιλία.
Γι'αυτό και δεν σου είναι εύκολο να συγκινηθείς με τις επιπτώσεις των χαρακτήρων τους.
Ο Red Skull όπως είπαμε παραείναι σχηματικός, όσο και αν αυτό εξυπηρετεί την αφελή περιπέτεια εποχής.
Και δεν βλέπουμε ποτέ να εξαπολύει πραγματική μαζική επίθεση στον κόσμο, αν εξαιρέσουμε τη μάχη με στρατιώτες και Captain America.
Όλο για όπλα ακούγαμε και όπλα δεν είδαμε.
Οι σκηνές δράσης ήταν γενικά λίγες και καλές, με την σκηνή στο τέλος να τραβάει ευτυχώς λίγο παραπάνω για να σου χωρέσει και καταδιώξεις και μπουνίδια και σκαρφαλώματα παντός είδους.
Τίποτα όμως το πραγματικά αξιομνημόνευτο και υπάρχει κι εδώ μια αίσθηση βιασύνης και ενός anticlimactic τέλους.
Ίσως όχι στον βαθμό άλλων πρόσφατων Marvel ταινιών αλλά υπάρχει.
Από τι σώζεται λοιπόν η ταινία;
Από το ότι σαν περιπέτεια μπορεί να χάνει λίγο, αλλά κατάφεραν με την ανασύσταση εποχής να σε κάνουν να χαθείς σε αυτό το παραμύθι λες και βλέπεις κανονική ταινία των 40's.
Δεν μπορείς να μην παρασυρθείς από την ρετρό ατμόσφαιρα και την pulp αφέλεια που αυτή κρύβει.
Και με τη δίωρη διάρκεια της προλαβαίνει να σε κάνει να αγαπήσεις περισσότερο, τουλάχιστον τον κεντρικό χαρακτήρα.
Ενδεικτική αν και κλισέ η σκηνή στο αεροπλάνο μετά τη μάχη.
'Ετσι βίωναν λογικά τον πόλεμο οι αμερικάνοι και αν βγάζαμε εμείς ποτέ Captain Greece με αντίστοιχη φιλοπατριωτική νοοτροπία, τι θα έπρεπε να πούμε;
Ότι η ταινία παραείναι ...ελληνάδικη;
Γιατί σε αντίθετη περίπτωση, αν δεν τα δείχναμε αυτά θα μας έλεγαν και ανθέλληνες.
Κατά τ'άλλα ο αμερικανός πατριωτισμός μας πείραξε.
Προσωπικά περίμενα μια ψυχαγωγική περιπέτεια εποχής που θα θύμιζε τα αντίστοιχα κόμικ της περιόδου.
Ένα διασκεδαστικό και ...ακριβό b-movie, με αρκετή αλλά γλυκιά αφέλεια.
Και αυτό πήρα.
Και νομίζω η Marvel τα κατάφερε να μας δώσει μια ταινία περισσότερο στα πλαίσια ενός κόμικ παρά σε αυτά μιας προπαγανδιστής περιπέτειας τύπου Michael Bay.
Με αρκετές δόσεις χιούμορ που σου κλείνουν το μάτι και σε μπολιάζουν ...Marvel-ίτιδα ("kiss...not now"), θέλοντας να μας πει απλά την ιστορία ενός παιδιού απ'το Brooklyn (και όχι του Captain America) που δεν ήθελε με το ζόρι να είναι πολεμοχαρής και να σκοτώνει Ναζί, αλλά να αποδείξει ότι με γενναιότητα και θάρρος μπορεί και ο πιο απλός άνθρωπος να υπερβεί τα πάντα.
Πιο ολοκληρωμένο λοιπόν και με καλύτερη συνοχή από Thor (και Green Lantern), ακόμα καλύτερη αναπαράσταση περιόδου από X-men: First Class, με λιγότερο Bucky και Red Skull απ'όσο θα πρεπε και για ακόμα μια φορά με εμφανή τα σημάδια ενός λίγο - ανολοκλήρωτου στόρυ, που βιάζεται να τελειώσει για να σε οδηγήσει στο Avengers.
Και ίσως περισσότερο καλή ταινία, παρά καλή περιπέτεια.
Αλλά αυτό είναι και που την ξεχωρίζει απ'τα υπόλοιπα κόμικ του καλοκαιριού.
Αυτό και η ατμόσφαιρα της εποχής της.
Πραγματικά συγχαρητήρια στους δημιουργούς για αυτό το ξεχωριστό κομμάτι περιόδου στις κόμικ ταινίες.
Μείνετε μετά τους τίτλους τέλους ...και πορωθείτε για την 4/5 του 2012!
Avengers - επιτέλους - assemble!
* Το 3D κλασικό post convertion: σχεδόν ανύπαρκτο.
Το πολύ πολύ να σκιαχτείτε σε μια μόνο σκηνή που έρχεται η ασπίδα επάνω σας.
Captain America: The First Avenger trailer by FilmBoy-gr
1.jpg)
