Γράφει ο Κωνσταντίνος Τσώκος.
Για μετρήστε μαζί μας:
Ένα original classic (1968) με ένα απ'τα καλύτερα φινάλε ever, συν τέσσερα sequel, μια τηλεοπτική σειρά, διάφορα comics και ένα remake (2001).
Και μετά από όλα αυτά, θυμούνται να κάνουν ΚΑΙ prequel/reboot;
Για να υπολογίσουμε, μμμ ...ίσον αρπαχτή;
Και ναι και όχι!
Μετά το ικανοποιητικό σαν θέαμα αλλά αναλώσιμο σαν στόρι, remake του Burton (στην ίσως πιο απρόσωπη δουλειά του), αποφασίστηκε να μην γυριστεί sequel σε αυτό παρόλες τις παραπάνω από καλές εισπράξεις ($362 μύρια παγκοσμίως).
Έτσι η Fox έδωσε το φως για το prequel και 10 χρόνια μετά θα δούμε πως ξεκίνησε η νοητική εξέλιξη των πιθήκων και ο σταδιακός αφανισμός των ανθρώπων.
Η ταινία περιέχει ...
...μια ιδέα απ'την 4η της σειράς, το Conquest of The Planet of The Apes αλλά δεν αποτελεί remake αυτού καθώς εδώ το πάνε απ΄την αρχή του μύθου (αλά Batman Begins) και είναι το ξεκίνημα για μια εντελώς καινούρια σειρά ταινιών.
Ο Will Rodman (James Franco, Your Highness) είναι ένας επιστήμονας στο Σαν Φρανσίσκο που προσπαθεί να βρει μια θεραπεία για το Αλτζχάιμερ, διενεργώντας τεστ σε πιθήκους.
Αφού δοκιμάσει την θεραπεία στον άρρωστο πατέρα του (John Lithgow, Leap Year), ένας χιμπαντζής ονόματι Caesar του οποίου οι γονείς είχαν αιχμαλωτιστεί στην Αφρική, θα γίνει το επόμενο τεστ του.
Η θεραπεία όμως μετατρέπει γενετικά τον Caesar, και έτσι γεννιέται μια νέα γενιά πιθήκων με ανεπτυγμένη νοημοσύνη.
Αν και ο Will προσπάθησε να τον αναθρέψει στο σπίτι του για όσο χρονικό διάστημα μπορούσε, τα χρονικά περιθώρια στένεψαν και δυστυχώς οι αρχές διατάζουν στη φυλάκιση του.
Η ταινία αποδεικνύεται τελικά μια μίξη blockbuster με σοβαρό επιστημονικό - υπαρξιακό (;) δράμα και πετυχαίνει σε πολλούς τομείς, αλλά έχει και τα στραβά του.
Για να ξεκινήσουμε όπως πάντα απ'τις ερμηνείες, δεν είχαμε κανένα φόβο για τον Andy Serkis.
Ο άνθρωπος είναι εγγύηση και δεν μας ενδιαφέρει καθόλου αν βοηθιέται ψηφιακά.
Οι εκφράσεις και το παίξιμο είναι όλα δικά του και όπως και στο Gollum, ίσως να του άξιζε μια υποψηφιότητα για Oscar.
Ο τρόπος που κοιτάει τον έξω κόσμο, το πως δίνει το χέρι του, οι σκηνές αιχμαλωσίας του στο κλουβί, ο τρόπος που αντιδρά απέναντι στον 'πατέρα' του και μια θλίψη που θα πάψει να είναι συγκρατημένη οργή και θα εκραγεί για τα καλά.
Πραγματικά ανατριχιάζεις, ειδικά εκεί που καταφέρνει και μιλάει λίγο, δίνοντας το έναυσμα για ελευθερία.
Ο James Franco δεν ενοχλεί και πραγματικά νιώθεις την αγάπη του για τον Caesar, αλλά φυσιογνωμικά του ταιριάζουν πιο πολύ οι ρόλοι του γοητετικού πλουσιόπαιδου (βλ.Spiderman) και θα προτιμούσαμε έναν πιο στιβαρό και ώριμο ηθοποιό.
Οι υπόλοιποι ηθοποιοί έχουν μικρούς αλλά χαρακτηριστικούς ρόλους για αυτό το είδος ταινιών, με αρκετούς να είναι καρικατούρες ή να είναι εκεί απλά για να υπάρχουν.
Η πανέμορφη κοπελιά Freida Pinto (Miral) που την είχαμε ερωτευθεί στο Slumdog Millionaire εδώ απλά συνοδεύει τον Franco, ο κλασικός ξιπασμένος, γιάπης/αφεντικό/διευθυντικό στέλεχος Steven ερμηνεύεται ακριβώς όπως πρέπει από τον David Oyelowo, τον νοιάζει μόνο το κέρδος και σε κάνει να θες να σκοτωθεί απ'τα πρώτα 5' της ταινίας.
Οι Brian Cox (The Good Heart) και Tom Felton (Harry Potter and the Deathly Hallows: Part 2) είναι μια ακόμα περίπτωση όπου γνωστοί ηθοποιοί παίζουν συνηθισμένους ρόλους, για να έχει το έργο μεγαλύτερο βάρος.
Διευθυντής του υποτιθέμενου 'ζωολογικού κήπου' ο πρώτος, ήρεμος χωρίς πολλές εξάρσεις.
Ξεσπάσματα είναι όμως αυτά που διαθέτει ο Felton ως βοηθός του, που εδώ απλά μιμείται τον ψευτονταή απ'τα Harry Potter, κρατώντας ακριβώς τις ίδιες εκφράσεις αηδίας στο πρόσωπο του.
Δεν λέμε, καλά και πιστευτά κάνει τη δουλειά του, αλλά μην τον καταντήσετε από τώρα καρικατούρα τον άνθρωπο και τον κάψετε σαν ηθοποιό τόσο νωρίς.
Με λίγα λόγια πιστευτές ερμηνείες, αναμενόμενοι ρόλοι.
Τα εφέ είναι εξαιρετικά και ούτε μία στιγμή δεν θα καταλάβει κανείς ότι είναι από υπολογιστή.
Ακόμα και στα κοντινά πλάνα των προσώπων των ζώων, βλέπεις απίστευτο ρεαλισμό σε κίνηση σώματος και ματιών.
Μακάρι τα εφέ σε όλες τις ταινίες να μπορούσε να τα κάνει η Weta Digital.
Το καλό με τη σκηνοθεσία του Rupert Wyatt (The Esapist) είναι ότι προλαβαίνεις να τα νιώσεις αυτά, καθώς δίνει μεγάλη βάση στο χτίσιμο της ιστορίας και των συναισθημάτων των πιθήκων.
Υπάρχουν και πολλές ήρεμες στιγμές, που ο Caesar θα κοντοσταθεί και θα αγναντεύσει.
Κάτι που δεν είναι κακό, καθώς δεν είναι ένα άδειο, κενό blockbuster.
Απλά, μέχρι να φτάσουν στην τελική μάχη μπορεί να χεις βαρεθεί λίγο, γιατί πόσες συννενοήσεις επί συννενοήσεων να δεις στα εργαστήρια;
Όταν έρθει όμως σε αποζημειώνει και με το παραπάνω.
Στη σκηνή της γέφυρας γίνεται ...του Final Destination και ακολουθεί ο κακός χαμός.
Οι πίθηκοι (ανάμεσα τους και οι γνωστές απ'το remake φάτσες του ουραγκοτάγκου και του γορίλα), θα σκαρφαλώσουν σε αμάξια, θα πετάξουν τα δόρατα τους, θα δεχτούν πυροβολισμούς και θα καταρρίψουν ελικόπτερα.
Μια κορύφωση που σίγουρα έχουμε ξαναδεί, αλλά μας αποζημιώνει αρκετά.
Μην περιμένετε να δείτε όμως την πραγματική κατάληψη του πλανήτη και εδώ έρχεται το poster να μας ξεγελάσει.
Η ταινία είναι prequel άρα και ορισμός του spoiler.
Ξέρουμε τι θα συμβεί, απλά δεν το βλέπουμε.
Είναι σαν να βλέπεις απλά ένα επιμέρους γεγονός, την πρώτη μάχη των πιθήκων και όχι την ολοκληρωτική κατάληψη.
Ακόμα και την ικανότητα της ομιλίας, δεν την βλέπουμε παρά στο απειροελάχιστο.
Και αυτό ίσως απογοητεύσει λίγο, γιατί η ταινία είναι για μια ακόμα φορά ένα set up για ενδεχόμενα sequel, οπότε εδώ απλά έχουμε μια επιμήκυνση του επιστημονικού ζητήματος της ιστορίας, κάτι που μπορούσε να αφορά απλώς το πρώτο μισάωρο.
Και σίγουρα μέχρι να τελειώσει η ταινία και έχοντας δει όλα όσα κάνουν οι άνθρωποι στους πιθήκους, θα νιώσεις και συ μαζί τους ήρωας.
Και θα ρίξεις τρελό γέλιο με το πως σαστίζουν οι 'πολιτισμένοι' άνθρωποι απέναντι τους, όπως στη σκηνή στο δάσος με τα φύλλα που πέφτουν.
Προφανώς και δεν μας αξίζει η καλύτερη μοίρα, όταν βλέπεις ότι ακόμα και σε κατάσταση οργής και επανάστασης, τα ζώα προσπαθούν να μην είναι δολοφόνοι με αυτούς που δεν τους πειράζουν.
Μια μικρή έκπληξη λοιπόν αλλά μόνο ένα μικρό κομμάτι της ιστορίας που λειτουργεί καθαρά σαν εισαγωγή/πρόλογος για ενδεχόμενα επικότερα sequel.
Αρπαχτή δεν είναι τελικά, όχι σε μεγάλο βαθμό τουλάχιστον.
Υπάρχουν στιγμές συγκινητικές μεταξύ ανθρώπων και πιθήκων, στιγμές που τις μαντεύεις από χιλιόμετρα και θα πεις "πάρτα ρε, καλά σου κάνανε" και στη μάχη θα ανατριχιάσεις σαν ...πιθήκι με τον επαναστάτη Caesar και τα ουρλιαχτά στα πρόσωπα των μπάτσων.
Και όπως σε κάθε καλή sci-fi ταινία, έτσι και δω μπαίνεις σε κάποιες σκέψεις και προβληματίζεσαι.
Απλά φαίνεται ότι από tribute στην παλιά ταινία το τραβάνε για τουλάχιστον 3μέρη και νέο επερχόμενο franchise.
Και ξέροντας τι έχει συμβεί, δεν νομίζω να χρειάζεσαι παραπάνω από μία ταινία για να εξελιχθεί η ιστορία και να σεβαστείς το πρωτότυπο.
Προβάλλεται στην Ελλάδα από σήμερα 4 Αυγούστου.
Rise of The Planet of the Apes trailer 2 by FilmBoy-gr
