‘Computer generated imagery’.
Μια έννοια τόσο συνηθισμένη στον κινηματογράφο, κι όμως τόσο ακριβοθώρητη στο μάτι του θεατή.
Τόσες και τόσες εταιρίες παραγωγής έχουν ακουμπήσει εκατομμύρια δολάρια σε εταιρίες design και γραφικών για να ενώσουν το υπερβατικό και το υπερφυσικό με την κοινή πραγματικότητα, αλλά ο θεατής που έδινε τα λεφτά του για να μπει στην αίθουσα ή να προμηθευτεί το DVD δεν είχε πάντα την ίδια άποψη για το οπτικό αποτέλεσμα.
Από την άλλη, μπορεί ο Michael Bay να έφαγε χοντρό κράξιμο για την σκηνοθεσία και την πλοκή των Transformers τα τελευταία 4 χρόνια, αλλά ποτέ κανείς δεν αμφισβήτησε την δουλειά της Industrial Light & Magic στην αποτύπωση των αγαπημένων μας ανθρωπόμορφων ρομπότ.
Τι να κάνουμε όμως, υπάρχουν και οι ταινίες που μπορεί να γέμισαν τις τσέπες των συντελεστών τους, αλλά στην αποτύπωση των σκηνών cgi έκαναν τους Power Rangers της δεκαετίας του '90 με το stop-motion να μοιάζουν υπερπαραγωγή.
Η είσοδος του Βασιλιά Σκορπιού στο The Mummy Returns – 2001
Από τις πιο πονεμένες ιστορίες ετούτη εδώ.
Κοιτάς το εξώφυλλο του DVD, βλέπεις τον Dwayne ‘The Rock’ Johnson και σκέφτεσαι «Α ωραία! Θα δω ξύλο, μούσκλια, σπαθιά, αγριάδα!»
Αυτή όμως τη συμμετοχή θα θέλει και ο ίδιος να τη σβήσει από το βιογραφικό του.
Κι αυτό γιατί, αντί να δούμε τον Johnson σε όλη του τη δόξα, όπως στο μετέπειτα prequel ‘The Scorpion King’, είδαμε μια κακοφτιαγμένη καρικατούρα του προσώπου και του στέρνου του, αναμεμιγμένη με το επίσης κακοφτιαγμένο σώμα ενός σκορπιού.
Το αποτέλεσμα έμοιαζε σαν την απόπειρα ενός παιδιού να ενώσει μια φιγούρα δράσης και έναν λαστιχένιο σκορπιό, λιώνοντας τα μαζί.
Ο Johnson θα έπρεπε να κάνει μήνυση.
Θα το θεωρούσα (και υποθέτω και εσείς) πολύ πιο εύστοχο να αφήσουν στην άκρη το σώμα και τις δαγκάνες του σκορπιού και να βάλουν τον ίδιο, με ένα καλό make-up, να παίξει.
…έστω και με τα δικά του πόδια!
Blade εναντίων εισβολέων νίντζα στο Blade II – 2002
Είναι ο Wesley Snipes. Είναι badass. Είναι gothic. Είναι damn cool.
Ενώ ξεκινάει να δίνει ωραίο ξύλο, με τον βαμπιρικό τρόπο που τον έχουμε συνηθίσει, ξαφνικά είναι τα στιγμιότυπα μπροστά στους προβολείς που φαίνεται εντελώς καρτουνίστικος.
Δεν ξέρω αν το έκανε αυτό ο Guillermo Del Toro για χάρη της δράσης και για πιο εντυπωσιακή σκηνή μάχης, αλλά μήπως και οι θεατές δεν είναι τόσο μύωπες?
Στις στιγμές που ο Snipes πηδάει στον αέρα και προσγειώνεται στα πόδια του σαν αιλουροειδές, το cgi είναι τόσο εξόφθαλμο που καταντά αστείο.
Ή μήπως νόμιζε ότι από το έντονο φως δεν θα το πρόσεχε κανένας?
O Freddy-κάμπια φουμάρει ναργιλέ στο Freddy Vs. Jason – 2003
Όποιος είχε την ιδέα του πως θα ήταν να έρχονταν μούρη με μάσκα οι δυο πιο αναγνωρίσιμοι serial killers του κινηματογράφου, τώρα θα το έχει μετανιώσει όσο τίποτα.
Αλλά βάζοντας το στην άκρη αυτό, θα πάρω εκείνη την πιο άκυρη σκηνή όπου ο Freddy γίνεται κάμπια.
Δεν θα πω για το ότι στην αρχή ανοίγει την πόρτα και μετά φεύγοντας σέρνεται σαν φίδι κάτω απ’ αυτή.
Δε θα πω για το πόσα καμένα εγκεφαλικά κύτταρα πρέπει να είχε ο screen writer για να βάλει μια κάμπια να κάνει τζούρα από ναργιλέ.
Δε θα πω καν ότι αυτή η ‘κάμπια’ κάποτε δεν άφηνε τον κόσμο να κοιμηθεί και κοιτάτε πως κατάντησε.
Θα πω για την ίδια την κάμπια ότι φαινόταν σαν να ήταν βγαλμένη από ψιλοεξελιγμένης μορφής ντοκιμαντέρ ζωικού βασιλείου για παιδιά προσχολικής ηλικίας.
Συντριβή του αεροπλάνου στο Air Force One – 1997
Αεροπειρατεία στο αεροπλάνο του Πλανητάρχη Harrison Ford και όλη η Αμερική - για να μην πω όλος ο κόσμος - κάθεται σε αναμμένα κάρβουνα.
Μετά από πολλή αγωνία, σκοτωμούς και cheesy ατάκες για το αμερικανικό ιδεώδες, έρχεται η στιγμή που το αεροπλάνο δεν δύναται να ίπταται άλλο και συντρίβεται στη θάλασσα.
Εννοείται ότι έχουν σωθεί ο Πρόεδρος και η οικογένεια του στο μεταξύ!
Αλλά το αεροπλάνο τη στιγμή που διαλύεται πάνω στην επιφάνεια του νερού, θυμίζει cinematic από βιντεοπαιχνίδι της SEGA όταν πήγαινα δημοτικό τη δεκαετία του '90.
Αν μη τι άλλο, δε θα μπορούσαν να αυξήσουν, έστω ελαφρώς, το budget για να κάνουν την σκηνή πιο εντυπωσιακή από πλευράς γραφικών?
Η σκηνή του δυστυχήματος στο Meet Joe Black – 1998
Για το ‘Meet Joe Black’ δεν δέχομαι κουβέντα, ούτε είπα ποτέ το παραμικρό.
Αφήστε με μόνο να ακούω τη φωνή του Anthony Hopkins και να πέφτω σε νιρβάνα.
Έλα όμως που είναι και ο Brad Pitt που κάθε φορά που μιλάει με αυτή την ψεύτικη Τζαμαϊκανή προφορά, πατάω το mute.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό.
Όταν τον χτυπάει το αυτοκίνητο, τον πετάει στον αέρα, τον χτυπάει μετά το βαν, τον πετάει πιο ψηλά, στριφογυρίζοντας τον... δεν είναι μόνο το εμφανές cgi, αλλά και οι νόμοι της φυσικής που κακοποιούνται.
Οι σκηνές στην Κόλαση στο Spawn – 1997
Υποτίθεται ότι το Spawn ήταν ταινία βασισμένη σε κόμικς, με σκοτεινό και δαιμονικό ύφος.
Υποτίθεται ότι ο anti-hero πρωταγωνιστής τα βάζει με τις τρομερές δυνάμεις της κολάσεως.
Υποτίθεται ότι εμείς έπρεπε να εντυπωσιαστούμε.
Τότε γιατί κάθε φορά που βλέπω την cgi έκδοση της κόλασης και του άρχοντας της, Malebolgia, νιώθω σαν να βλέπω μια καψαλισμένη έκδοση του Gormiti, σαν να έβαλε ένα παιδάκι τη φιγούρα στο φούρνο?
Δεν ήταν ότι άφηνε την αίσθηση πως ήταν κακό, αλλά το ξεπέρναγες ή σε συνέπαιρνε η υπόλοιπη ταινία.
Ήταν απογοητευτικά κακό, χωρίς δικαιολογίες.
Ο σκύλος Scooby-Doo ...στο Scooby-Doo – 2002
Χώρια το ότι κατέστρεψαν την εικόνα που δεκαετίες ολόκληρες έχτιζε η παρέα στα κινούμενα σχέδια, που ήταν τόσο τέλεια και αχώριστη στα γεμάτα αθωότητα μάτια μας, έπρεπε και να αποδεκατίσουν την ταινία με το χειρότερο cgi σκύλο.
Θα μου πείτε μόνο με γραφικά θα μπορούσε να αποτυπωθεί ο συγκεκριμένος σκύλος και θα έχετε και δίκιο.
Δεν είναι ο ‘Μπέντζι’!
Αλλά και αυτό που είδαμε ήταν πολύ άκυρο.
Το τριχωτό τέρας της ‘Μπαμπούλας Α.Ε.’ έμοιαζε πιο αληθοφανές.
Οι καρχαρίες στο Deep Blue Sea – 1999
Ο Samuel L. Jackson θα ευχόταν να τον είχε πυροβολήσει ο John Travolta στο ‘Pulp Fiction’ πριν γίνει μέλος του cast της ταινίας αυτής.
Βλέποντας τον χαρακτήρα του να τον τρώει ένας καρτούν καρχαρίας και, για να μπορεί να βγει ‘σωστά’ η σκηνή, να γίνεται και ο ίδιος cgi για κλάσματα του δευτερολέπτου, σίγουρα θα αναρωτιόταν «Τι σκεφτόμουν?»
Ο καρχαρίας μοιάζει σαν design για ταινία της Disney και ούτε καν το τελικό. Μοιάζει κάτι σαν μεσαίο στάδιο σχεδιασμού.
Όσο για τον Jackson, οι stunt κούκλες του ΑΜΑΝ που πέφτανε από μπαλκόνια και από δέντρα ήταν πιο πιστευτές.
Ο Hulk ...στο Hulk – 2003
Πολλοί αναρωτιούνται τι έφταιγε στο ‘Hulk’ του Ang Lee.
Θα αποπειραθώ να δώσω μια απάντηση.
Ο ίδιος ο Hulk.
Δε λέω, το να προσπαθείς να κάνεις ένα πράσινο παντοδύναμο γίγαντα ρεαλιστικό μόνο με γραφικά και χωρίς τον Lou Ferrigno, είναι μεγάλη και δύσκολη δουλειά.
Και πολυέξοδη, μην ξεχάσω!
Αλλά για τις προδιαγραφές και τον εισπρακτικό αντίκτυπο που θα είχε η ταινία, θεωρώ ότι έπρεπε να πέσει λίγο βάρος ακόμα στην σχεδίαση του ασταμάτητου γίγαντα.
Δεν φαινόταν εντελώς καρτουνίστικος, αλλά δεν είχε και αυτήν την αληθοφάνεια, όπως στο ‘The Incredible Hulk’ του 2008.
Ίσως γι’ αυτό δεν του είχαν και πολλά πλάνα της προκοπής.
Ο Neo πετάει στο The Matrix Reloaded – 2003
Όταν βλέπεις τον Keanu Reeves να παίζει στο Matrix, το πρώτο πράγμα που σου πιάνει την προσοχή είναι το πόσο ωραίο και cool δείχνει το κάτω μέρος του παλτού του απέναντι στον άνεμο.
Μετά αρχίζεις και προσέχεις τα υπόλοιπα.
Και μπορεί ο Reeves να τράβηξε τα πάνδεινα με τα stunts κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, ωστόσο το cgi στοιχείο έρχεται για ακόμα μια φορά να ρίξει τους κόπους του στο καλάθι των αχρήστων.
Γιατί δεν χρειάζεται να έχεις εκπαιδευμένο μάτι για να διαπιστώσεις ότι στις σκηνές, για παράδειγμα όπου ο Neo πετάει για να ξεφύγει από τη φωτιά ή παλεύει με τους εκατοντάδες πράκτορες Smith είναι όλες computer generated.
Μην το παίζω συνεχώς ‘δικηγόρος του διαβόλου’.
Οι σκηνές ήταν καλές και σε πώρωναν με τη δράση και την ταχύτητα τους, αλλά δεν παύουν να θυμίζουν καλοφτιαγμένα cinematics βιντεοπαιχνιδιών για κονσόλες νέας γενιάς.
Όπως φαίνεται, την αληθοφάνεια πολλοί εμίσησαν, το cgi ουδείς.
Μη λέω ό,τι να ‘ναι, χρειάζονται και τα γραφικά, ειδικά σε ταινίες που έχουν υπερφυσικό περιεχόμενο.
Όταν όμως το αποτέλεσμα καμιά φορά δε δικαιώνει…;
Μήπως έφτασε ο καιρός να μετριαστεί αυτή η τάση για γραφικά και σκεφτούμε και λίγο ότι μια ταινία βασίζεται και στις ερμηνείες?
Σαν να τους διαφεύγει αυτό κάπως…
1.jpg)
