Το Mother's Day του 1980 κρατά μια ξεχωριστή θέση στο πάνθεον των b-horror.
Πρόκειται για μία από τις πρώτες κυκλοφορίες της νεοσύστατης τότε εταιρείας Troma Entertainment - η οποία συνεχίζει μέχρι και σήμερα να κάνει low budget ανεξάρτητες b-horror ταινίες, συνήθως με στοιχεία φάρσας και κοινωνικού σχολίου - και είναι σκηνοθετημένη από τον αδελφό του προέδρου της, Charles Kaufman.
Ωστόσο, δεν είναι σαν τις άλλες φτηνές κωμικές slasher-ιες που έβγαλε αργότερα η Troma (πχ. το The Toxic Avenger λίγα χρόνια μετά, το οποίο θα αποκτήσει σύντομα κι αυτό remake στο Hollywood).
Σε αντίθεση με τα άλλα, το Mother's Day προσέχθηκε ιδιαίτερα, κι αυτό φαίνεται.
Όχι φυσικά από τα ψεύτικα εφέ της εποχής, τα οποία σε κάποιες περιπτώσεις είναι αδικαιολογήτως άθλια, αλλά από ...
...τη γενικότερη αίσθηση ότι ο Kaufman προσπάθησε όντως να κάνει μια καλή ταινία.
Μετά την εναρκτήρια έξυπνη slasher σκηνή, η ταινία ξεκινά με διαφορετικά μέρη-ιστορίες στη Νέα Υόρκη (πάντα με πιάνει κάτι όταν βλέπω την πιο όμορφη πόλη του κόσμου Νέα Υόρκη σε 80's ατμόσφαιρα), όπου γνωρίζουμε τρεις φίλες (Nancy Hendrickson, Deborah Luce και Tiana Pierce) και τις προσωπικές ιστορίες τους.
Όλες λαμβάνουν ένα γράμμα και ετοιμάζονται να ξεφύγουν από τη μίζερη ζωή τους για ένα τριήμερο κάμπινγκ στη λίμνη μόνες τους, μια εκδρομή που την κάνουν κάθε χρόνο.
Η πρώτη μισή ώρα περνά χωρίς παρατράγουδα, μέχρι που εμφανίζονται τα δύο αγόρια της μαμάς και τις απαγάγουν.
Μια οικογένεια της οποίας ηγείται η ψυχωτική μητέρα (Beatrice Pons) και η οποία βάζει τους δυο γιους της (Frederick Coffin και Michael McCleery) να αποδεικνύουν την εξουσία τους μαζεύοντας κορίτσια από το δάσος για να τις αναγκάσουν να συμμετέχουν σε πρόχειρους θεατρικούς αυτοσχεδιασμούς στον κήπο του σπιτιού, που καταλήγουν στη δολοφονία τους.
Όπως καταλαβαίνετε, το original δεν έχει καμία μα καμία σχέση με το στόρι του remake του Bousman.
Στο Mother's Day του 1980 τα δύο αγόρια είναι σιχαμερά.
Ζουν σε ένα σπίτι-στάβλο, πλένουν τα δόντια τους το πρωί με μπύρα, βάζουν εντομοαπωθητικό στις μασχάλες τους, τρώνε πρωινό σε κουβάδες και με τα χέρια και έχουν σοβα στα δόντια από την απλησιά.
Πάντα όμως είναι στις διαταγές της μαμάς.
Υπάρχει αίμα και gore - τουλάχιστον όπως ήταν τότε το gore - αλλά δεν είναι γεμάτη η ταινία από αυτά.
Το Mother's Day του Kaufman εγώ το απόλαυσα αρκετά.
Δεν έχει τα εφέ που θα έπρεπε να έχει (πχ, ακόμα και για την εποχή του, νομίζω έχει κάποιες 'άκυρες' σκηνές), ούτε την ένταση και τη δράση που θα μπορούσε, αλλά το gore υπάρχει ...όχι παντού αλλά υπάρχει.
Έχει χιούμορ, είναι στρωτό, έχει χαρακτήρες που σε κερδίζουν (αν έχεις τη νοσηρότητα να σε κερδίζουν τέτοιοι τύποι).
Επίσης, σχετικά επιτυχημένα είναι και τα παιχνίδια αργών βασανιστηρίων που παίζονται.
Πάντως, δεν είναι και το καλύτερο b-horror των 80's.
Όσο για τη σύγκριση του με το Mother's Day του Darren Lynn Bousman, δε θα μπορούσα να τα συγκρίνω καθώς δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους.
Το ένα είναι slasher b-movie περασμένων δεκαετιών και το άλλο περισσότερο ψυχολογικό θρίλερ με κάποιες σκληρές σκηνές.
Σημειώστε ότι τα γυρίσματα έγιναν στην ίδια λίμνη όπου την ίδια περίοδο γυριζόταν και το Friday the 13th.
Επίσης, ο σκηνοθέτης Kaufman έλεγε ότι το συγκεκριμένο χαμόσπιτο ήταν ένα ακατοίκητο σπίτι επί 15 χρόνια στο δάσος του Newton στο New Jersey στο οποίο μέσα είχε βρεθεί ο ιδιοκτήτης του δολοφονημένος!
Αρνούμαι, τέλος, να πιστέψω ότι το Mother's Day κυκλοφόρησε στην ελληνική video αγορά με τον τίτλο 'Χρόνια Πολλά, Ετοιμάσου να Πεθάνεις'! (...)
Στη συνέχεια δείτε μόνο στο FilmBoy τη σκηνή που αιχμαλωτίζονται τα κορίτσια.
Mother's Day (1980) clip by FilmBoy-gr
1.jpg)
