Γράφει ο Κωνσταντίνος Τσώκος.
Σιγά σιγά ξεμείναμε απ'τα blockbusters του καλοκαιριού και προετοιμαζόμαστε για το χειμώνα, με το τελευταίο στη σειρά να αποτελεί ένα ακόμα κόμικ, βασισμένο στο αυτοτελές graphic novel του Scott Mitchell Rosenberg.
Ήρθε ο Cap λοιπόν, ήρθαν και οι Cows καβάλα πάνω στ'άλογο!
Βλέπετε μετά τον Captain America και τα 40's, το αμερικάνικο πισωγύρισμα στο παρελθόν συνεχίζεται.
Και αυτή τη φορά θα μας φέρει στην εποχή των αγαπητών μας καουμπόηδων.
(Όσοι τα μπλέκετε με τα πολλά ονόματα, μπορείτε να προσπεράσετε τη σύνοψη!)
Βρισκόμαστε στο έτος 1873 ...
...στην περιοχή της Αριζόνα και την πόλη Absolution (=Άφεση).
Ένας μοναχικός άντρας χωρίς όνομα (Daniel Craig, Defiance) ξυπνάει πληγωμένος στη μέση του πουθενά χωρίς να θυμάται τίποτα και με ένα περίεργο, διαστημικό γκατζετάκι περασμένο στον ένα του καρπό.
Στο δρόμο του θα γνωρίσει τον Meacham (Clancy Brown, A Nigtmare on Elm Street), ιεροκήρυκα του χωριού που θα τον περιθάλψει, αργότερα όμως θα τον εντοπίσει και ο σερίφης Taggart (Keith Carradine) σε ένα σαλούν, αναγνωρίζοντας στο πρόσωπο του τον Jake Lonergan, καταζητούμενο που έκλεψε το χρυσάφι του Συνταγματάρχη Woodrow Dollarhyde (Harrison Ford, Morning Glory).
Μια μυστηριώδης γυναίκα, η Ella Swenson (Olivia Wilde, Tron: Legacy) θα εμφανιστεί και θα τον κοπανήσει στο δόξα πατρί, βοηθώντας έτσι στην σύλληψη του.
Ο Dollarhyde, όντας ο πιο πλούσιος και επιδραστικός άντρας της πόλης, μέχρι να ξεμπερδέψει και με τον γιο του (Paul Dano, Meek's Cutoff) θα διατάξει να μείνει ο Jake φυλακισμένος, μέχρι που ...εμφανίζονται εξωγήινοι και απαγάγουν το γιο του μαζί με τη γυναίκα του ιδιοκτήτη του σαλούν (Sam Rockwell, Conviction) και πολλούς άλλους.
Κάπου ανάμεσα θα μπλεχτούν και άλλα στοιχεία που δεν μπορούν να λείπουν από western, όπως συμμορίες και ινδιάνοι.
Και φυσικά ...εξωγήινοι!
Γιατί αν κάτι έλειπε από παλιά και την εποχή του John Wayne, τότε αυτό σίγουρα θα ήταν οι εξωγήινοι.
Πρωτότυπη λοιπόν ιδέα, αλλά με τέτοιο συνδυασμό ...δύσκολο το εγχείρημα της υλοποίησης.
Παραδόξως, ισχύει αυτό που λέγανε ότι η ταινία λειτουργεί καλύτερα σαν γουέστερν.
Έχουμε το κλασικό, μινιμαλιστικό και αργόσυρτο ξεκίνημα, με τον άγνωστο ήρωα που σιγά σιγά θα τον γνωρίσουν όλοι (...και αυτός θα τους γαζώσει όλους!), με την απορία για το χαμό της μνήμης του και τη σχέση του με τους εξωγήινους, να προσδίδει κάποια αγωνία και μυστήριο.
Οι τοποθεσίες και τα σκηνικά είναι αρκετά πιστευτά, με κλασικές σκηνές γουέστερν να εκτυλίσσονται σε ερήμους, σπίτια και σαλούν.
Το μουσικό θέμα απ'τον Harry Gregson-Williams δεν έχει κάτι το ξεχωριστό αλλά κάνει τυπικά καλά τη δουλειά του, παραμένοντας σε ηρωικά καουμπόικα πλαίσια με τις συμφωνίες και τα έγχορδα.
Οι ηθοποιοί κάνουν ότι μπορούν και ξεκινώντας απ'τους δεύτερους ρόλους, ο ιεροκήρυκας του Clancy Brown ξεχωρίζει μιας και πάντα μας άρεσε ο cult αυτός ηθοποιός απ'τα Highlander και Starship Troopers.
Το ίδιο ισχύει και για τον Sam Rockwell που σε όποια ταινία τον έχουμε δει μείναμε ευχαριστημένοι (εκτός απ'τον σπαστικά ενοχλητικό του ρόλο στο Iron Man 2).
Το πρωταγωνιστικό τρίο Daniel Craig, Harrison Ford και Olivia Wilde έχει καλές και κακές στιγμές.
Ο Craig αναγκαστικά θυμίζει τον James Bond και όσα δεν μας άρεσαν από κει.
Mε το brutal και σκέτο στυλάκι του, φέρνει λίγο σε σκληροτράχηλο καουμπόη, αλλά όπως και στα James Bond πιο πολύ του ταιριάζουν οι συναισθηματικότερες στιγμές.
Πιο πολύ σε πολωνό εργάτη φέρνει και λίγο δύσκολο να ξεχάσουμε τον Bond, αφού όπως και εκει έτσι κι εδώ εξοντώνει τους εχθρούς με μικρές και γρήγορες αλά Bourne κινήσεις.
Ο Ford με την καπελαδούρα του αναπαράγει και αυτός τις μούτες του γερό-Indy, με καποιες επιτηδευμένες εκφράσεις όταν βγαίνει ο ρατσιστής από μέσα του.
Γενικά πάντως φαίνεται πιο ανθρώπινος και πιστευτός και λιγότερο ξύλινος απ'τον Craig.
H Wilde πάλι, μπορεί να είναι καρακουκλάρα (μου θύμισε την Christana Loken) και σε μια wild σκηνή να αποδεικνύεται ...κορμί-φωτιά, αλλά μοιάζει αταίριαστη για το ρόλο.
Λες και έβαλαν μοντέλο σε καουμπόϊκο.
Ο ρόλος της επίσης μοιάζει εντελώς ξέμπαρκος, την χρησιμοποιούν ξεκάθαρα σαν eye candy, κάτι που ενισχύεται και από μια φτηνή δικαιολογία.
Δυστυχώς σε αυτό φταίει και το σενάριο, που παρουσιάζει πιστούς μεν στα γουέστερναλλά προβλέψιμους χαρακτήρες.
Ο καλός βοηθός ινδιάνος (Adam Beach), το παιδάκι/εγγόνι του σερίφη (Noah Ringer, The Last Airbender) που θα πρέπει να γίνει άντρας και η Abigail Spencer (In My Sleep) είναι μερικοί ακόμα ρόλοι.
Οι ινδιάνοι επίσης μοιάζουν εντελώς πρόχειροι και απ'όσο γνωρίζω είναι η μεγαλύτερη αλλαγή απ΄το κόμικ, στο οποίο έπαιζαν εξαρχής ρόλο.
Αν τους τοποθετούσαν απ΄την αρχή θα καταλαβαίναμε καλύτερα το ρόλο τους, αλλά εδώ μοιάζουν παντελώς αχρείαστοι.
Όταν έχεις πάρει με το μέρος σου και τις συμμορίες με τους καουμπόηδες, τι να τα κάνεις τα ...βέλη που κραυγάζουν;
Όσον αφορά τη δράση και τους εξωγήινους, όλα μοιάζουν καλοστημένα αλλά και σε αυτόν τον τομέα προβλέψιμα.
Η πρώτη σκηνή της επιθέσης τους - μες στη νύχτα και με αναμμένες τις φωτιές των δαυλών - έχει κάποιο σασπένς και ατμόσφαιρα.
Τα ιπτάμενα οχήματα τους θυμίζουν τεράστια μεταλλικά κουνούπια και οι ίδιοι οι εξωγήνοι έχουν αρκετά προβλέψιμη εμφάνιση.
Η μούρη θυμίζει μεταλλαγμένο βάτραχο με μύτη Michael Jackson (κλασικά) και θα θυμίσει το αντίστοιχο του Super 8.
Υπάρχουν και δάνεια από Alien - όπου ξεφυτρώνει μέσα απ΄το σώμα - όχι ξεχωριστό στόμα αλλά ...χέρια!!!
Η εισβολή στο σκάφος τους είναι λίγο αγωνιώδης.
Το σκάφος δεν μπορούσα να πω τι μου θυμίζει, αλλά εξωτερικά και εσωτερικά ήταν αρκετά καλοσχεδιασμένο.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα της ταινίας είναι ότι, παρά την πρωτότυπη ιδέα αποτελεί ένα ακόμα προβλέψιμο blockbuster που σε λίγο καιρό θα ξεχαστεί.
Βλέπεις ολόκληρους εξωγήινους με υπερόπλα και ενώ οι άνθρωποι διαθέτουν μόνο πιστόλια και βέλη, όλα μοιάζουν εύκολα και ξέρεις ότι αφού βλέπεις ταινία, το καλό θα επικρατήσει.
Λίγο αιματάκι παραπάνω πάντως δεν θα έβλαπτε.
Επιπλέον, όσο πετυχημένη και να είναι η ανασύσταση του Φαρ Ουέστ, υπάρχουν σημεία που βαριέσαι και θα θελες να δεις περισσότερους εξωγήινους.
Η μάχη στο τέλος τραβάει μεν λίγο σε διάρκεια αλλά εναλλάσεται μονίμως μεταξύ διαστημοπλοίου και ερήμου.
Και κάθε φορά που επιστρέφουμε στα βουνά και τα λαγκάδια, βλέπουμε μεγαλόστομα κλισέ όπως τα λόγια του ινδιάνου/βοηθού στον Harrison Ford ή το παιδάκι που ως δια μαγείας και την καταλληλότερη στιγμή, θα γίνει άντρας.
Με λιγα λόγια, μια ανώδυνη περιπετειούλα για άνω των 13, με πολλούς καουμπόϊδες και λίγους εξωγήινους - για τους οποίους δεν μαθαίνουμε πολλά και χρησιμοποιούνται απλά σαν μπαμπούλες της ταινίας.
Με αναμενόμενη εξέλιξη, σενάριο και χαρακτήρες και δράση που δεν σε απογειώνει πραγματικά, ετούτο εδώ ούτε πολύ καλό σαν γουέστερν είναι, αλλά ούτε και σαν sci-fi.
Αποτελεί απλά ένα τυπικό alien invasion ταινιάκι εποχής που προσπαθεί να τα χωρέσει όλα και τελικά δεν αναπτύσει τίποτα σε αρκετά ικανοποιητικό βαθμό, καταλήγοντας και σε ένα ακόμα τέλος, αλά Στενές Επαφές Τρίτου Τύπου.
Δεν την λες κακή, σε σημείο ...Jonah Hex.
Aλλά με τέτοιο cast, σκηνοθέτη τον Jon Favreau, παραγωγό τον Ron Howard και executive τον Spielberg, θα περίμενες κάτι περισσότερο συναρπαστικό και λιγότερο ξενέρωτο.
Μια απ'τις σχετικές αποτυχίες του καλοκαιριού ($160 μύρια budget, $146 παγκοσμίως ως τώρα) και ένα περίεργο αμάλγαμα κινηματογραφικών ειδών που καταλήγει να βλέπεται μεν ευχάριστα αλλά σαν σύνολο πάσχει και μοιάζει άψυχο και άνοστο.
Cowboys and Aliens trailer 2 by FilmBoy-gr
1.jpg)
