Γράφει ο Κώστας Τσώκος.
Εδώ δεν θα περιγράψουμε απλά τις κυριότερες συνδέσεις μεταξύ κάποιων ταινιών.
Στην περίπτωση αυτή έχουμε να κάνουμε με κάτι ακόμα πιο τραγικό.
Πέρα απ'τα κοινά μέρη, πρόσωπα και αντικείμενα, υπάρχουν κάποια συμβάντα που θα σου καθορίσουν ολόκληρη τη ζωή.
Αυτό που λέμε στο σωστό μέρος τη σωστή στιγμή.
Μόνο που εδώ, το να βρεθείς εσύ στο σωστό μέρος τη σωστή στιγμή, για κάποιον άλλον μπορεί να καταλήξει το μεγαλύτερο λάθος της δικής του ζωής.
Τον αντίκτυπο όλων αυτών, τον νιώσαμε κυρίως στην 2η ταινία και λίγο στην 5η.
Στο Final Destination 2 μάς αποκαλύπτεται ότι κάθε ένας απ'τους επιζώντες της εναρκτήριας σκηνής την είχε ξαναγλυτώσει απ'τον θάνατο και μάλιστα σε περιστατικά που είχαν άμεση σύνδεση με την 1η ταινία.
Ο Eugene Dix είχε μεταφερθεί για να διδάξει στο Mt.Abraham High School, προκειμένου να γεμίσει το κενό που άφησε εκεί πέρα η Ms Lewton που είχε μαχαιρωθεί στην πρώτη ταινία.
...Και μόλις δύο μέρες αργότερα, ο δάσκαλος που κλήθηκε να τον αντικαταστήσει μαχαιρώθηκε από μαθητή!
Η Kat Jennings (που της είχε καρφωθεί στο αμάξι ένας σωλήνας στο κεφάλι) ήταν επιβάτης στο λεωφορείο που πάτησε την Terry του νο1 και εξαιτίας αυτού ανέβαλε το ταξίδι της για το μέρος Β&Β (bed and breakfast).
Το ίδιο βράδυ μια διαρροή αερίου σκότωσε την ώρα που κοιμόντουσαν, όσους έμεναν εκεί.
Ο αστυνόμος Burke θα είχε σκοτωθεί σε μια ανταλλαγή πυροβολισμών όταν κλήθηκε να πάει στο μέρος που είχε συντριβεί ένα τρένο και σκοτώθηκε αργότερα ο Billy Hitchcock (Sean William Scott).
Αυτό ήταν ο Tod ...που στην 1η ταινία είχε ένα ατύχημα στο μπάνιο!
Ο Rory Peters (αυτός που αργότερα κόπηκε σε κομμάτια) είχε εισιτήρια για ένα σόου σε θέατρο που βρίσκονταν δίπλα στο Le Cafe Miro 81.
Όταν είδε μπροστά στα μάτια του τον θάνατο του Carter (όπως υποννούσε ότι συνέβη το τέλος του 1ου) απ'την ταραχή του δεν πήγε στο σόου.
Εκείνο το βράδυ το θέατρο ...κατέρρευσε, σκοτώνοντας τους πάντες.
Και στο Final Destination 5 όλοι ξέρουμε ότι η καφετέρια που δούλευε ο Sam ήταν η θρυλική πλέον για το αφιέρωμα, Le Cafe Miro 81.
Αποδεχόμενος μια μαθητεία και την απόφαση ζωής (και ...θανάτου όπως αποδείχθηκε) να δουλέψει σε γαλλικό εστιατόριο, βρέθηκε στο αεροπλάνο απ'το οποίο γλύτωσαν οι ήρωες της 1ης ταινίας, αλλά εκείνος πέθανε.
Αν είχε μείνει εκεί που ήταν, τώρα θα ...έπινε καφεδάκι μαζί με το πρωταγωνιστικό τρίο Alex, Clear, Carter του ορίτζιναλ Final Destination.
Μπορεί να είσαι πρωταγωνιστής σε τραγικά γεγονότα και οι κομπάρσοι αυτών, οι αφανείς που προσπερνούσαν να αποδεικνύονται πρωταγωνιστές σε άλλα.
Μια πραγματικά ανατριχιαστική αλληλεπίδραση γεγονότων και ένα μήνυμα πως το σύμπαν είναι τελικά πολύ μικρό.
Καταλήγοντας όλοι και όλα,ακόμα και αν είναι άσχετα και δεν γνωρίζονται μεταξύ τους,να συνδέονται με κάποιον τρόπο.
Αλλά τι τα θέλετε.
Ότι και να συνέβαινε ..."you can't cheat death".
Και είναι γραφτό να την γλυτώσεις έστω μια φορά, γιατί όλα αυτά οδηγούν ...στο να σε βρει την επόμενη.
Ο θάνατος λοιπόν είναι κάτι που φοβόμαστε όλοι.
Είτε περισσότερο είτε λιγότερο.
Και αυτό έχει να κάνει πιο πολύ με το φόβο του αγνώστου.
Αν όλα τα παραπάνω τα πάρουμε όμως στα σοβαρά τότε δεν πρέπει να βγούμε, να πιούμε, να ταξιδεύσουμε, έστω να αράξουμε κάπου χύμα (καλά, τώρα με την κρίση παίζει όντως να γίνουν όλα αυτά, πολιτικοί=...Final Destination για τη δική μας ζωή).
Μην σας πω ούτε καν να κουνηθούμε απ'τη θέση μας.
Που και αυτό να γίνει, καραδοκεί κίνδυνος εντός σπιτιού ακόμα και πούπουλο να πέσει!
Πριν αρχίσετε και σεις να μπερδεύεστε ότι μπήκατε σε κοινωνικo-υπαρξιακό blog, αναρωτηθείτε τι είναι πιο τρομακτικό;
Να φοβάσαι το θάνατο ή να φοβάσαι να ζεις;
Να το κλείσω τώρα το pc και να βγω έξω ή να μείνω μέσα καλύτερα;
Ελάτε τώρα, αυτά δεν γίνονται.
Ποιος δίνει σημασία σε μια πόρτα που τρίζει, έναν αεράκι που φύσηξε ελαφρά και ...χμ ...γιατί μυρίζει περίεργα το αμάξι;;;
1.jpg)
