Γράφει ο Κώστας Τσώκος.
Όλοι θυμόμαστε τον Τεν Τεν απ'την παιδική μας ηλικία.
Προσωπικά μαζί με τον Αστερίξ και τον Λούκυ Λουκ, ήταν απ'τα πρώτα κόμιξ που διάβασα, ειδικά σε κάτι πρωινά με δημητριακά ή στο μάθημα όταν βαριόμουν όπως συνήθως να ακούω την κάθε στριμμένη φιλόλογο.
Και φυσικά μεγαλώνοντας τα ξαναδιάβαζα απ'την αρχή άπειρες φορές!
Σε αντίθεση με τους άλλους ήρωες, ο Τεν Τεν ήταν πάντα πιο περιπετειώδης, με μεγαλύτερη γεωγραφική ποικιλία στις περιπέτειες μιας και δεν τον περιόριζε η εποχή που μεγάλωσε.
Έτσι ποτέ δεν είχαμε αποκλειστικά καουμπόικο setting ή ρωμαιογαλατικό και δεν χορταίναμε να τον βλέπουμε σε αναζητήσεις για κρυμμένα ιερά κειμήλια διαφόρων πολιτισμών...
...Και φυσικά το τρέξιμο σε τόσες χώρες ακόμα και στα πιο απόκρημνα νησιά.
'Αρα ποιος καλύτερος να τον μεταφέρει, απ'τον παραμυθά Spielberg;
Ο οποίος βέβαια τα τελευταία χρόνια, μάς έχει δώσει στο πιάτο και αρκετές πατάτες.
Εδώ αντλεί την έμπνευση του απ'τις ιστορίες 'Ο Κάβουρας με τις Χρυσές Δαγκάνες', όπου γνωρίστηκαν οι Τεν Τεν και Κάπταιν Χάντοκ και Το μυστικό του Μονόκερου (έξου και ο τίτλος της ταινίας), το 1ο μέρος που κανονικά ολοκληρώνεται στο Θησαυρό του Κόκκινου Ράκαμ.
Το κομμάτι του Κάβουρα αφορά τα σκηνικά στην έρημο και την μη υπαρκτή πόλη Baghar στο Μαρόκο ενώ όλα τα υπόλοιπα αφορούν τον Μονόκερο και την προσπάθεια του κακού ...Sakharin (no Ρασταπόπουλος here!) να αποκτήσει το μυστικό που κρύβει και θα οδηγήσει σε κρυμμένο θησαυρό.
Θα δείτε τους πάντες και μάλιστα ολόιδιους με τα κόμικ, από τους πιο τυπικούς μπράβους και τον πορτοφολά παππού, μέχρι τον υπηρέτη Νέστωρ, την ...Κασταφιόρε και τις τσιρίδες της (και ας μην υπήρχε κανονικά σ'αυτά τα στόρι).
Μόνο το κουφάλογο ο Τουρνεσόλ έλειπε!
Στην αρχή επίσης θα δούμε μια χαριτωμένη παραπομπή με ένα σκιτσογράφο, υποθέτωντας ότι είναι ο Herge μιας και μας παρουσιάζει τον Τεν Τεν όπως είναι στα κόμικ!
Γενικά σαν σενάριο στέκεται καλά, ακολουθώντας το περιπετειώδες μοτίβο ενός χαρακτήρα για τον οποίο απλά ξέρουμε ότι είναι δημοσιογράφος και καλό παιδί, ενώ οι κακοί που αντιμετωπίζει είναι πάντα υποτυπώδεις και σε αναζήτηση θησαυρών για επιβεβαίωση εξουσίας.
Άρα δεν μπορούμε να περιμένουμε ιδιαίτερο βάθος και συνήθως έτσι είναι στα καθαρά περιπετειώδη παραμύθια.
Οι φωνές είναι αξιόλογες, με την παιδική περιέργια και πείσμα του Jamie Bell να αποδίδεται όλο ζωηράδα και τον κακό του Daniel Craig να διαθέτει μια εξόχως ύπουλη, βρετανική προφορά.
Πιστότατοι και οι Ντυπόν και Ντιπόν, με τις φωνές του διδύμου Simon Pegg και Nick Frost, με τις γκάφες τους και τις επαναλαμβανόμενες ατάκες τους.
Αλλά φυσικά, αυτός που ξεχώρισε ήταν με διαφορά και πάλι ο υπέροχος Andy Serkis, αποδίδοντας εκφραστικά κάθε εναλλαγή διαθέσεων του Χάντοκ, από την οργή εώς το γέλιο και ξανά στην απελπισία, για να μη μιλήσω για τα βρισίδια.
Αν και δεν άκουσα τα "Βαζιβουζούκε, ανθρωποπίθηκε, ζουάβε" που περίμενα!
Σε όλα αυτά βοήθησε η animation τεχνολογία που χρησιμοποιήθηκε και στα Beowulf, Pollar Express και Christmass Carrol.
Εδώ μάλιστα έχει τελειοποιηθεί στο έπακρο και σε πολλά πλάνα, μακρινά και κοντινά, δεν μπορείς να ξεχωρίσεις αν οι άνθρωποι και τα κτίρια είναι αληθινά ή animated.
Οι τοποθεσίες ποικίλουν, από ερήμους και πόλεις μέχρι θάλασσες και λιμάνια, ενώ η δράση είναι ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΗ!
Και το τονίζω γιατί κυριολεκτικά, η δράση τρέχει συνέχεια με την ταινία να παίρνει ελάχιστες ανάσες.
Από τις αρχικές καταδιώξεις στην πόλη, μέχρι το πλοίο, τη σεκάνς με το αεροπλάνο και τις αφηγήσεις του Χάντοκ για τον πειρατή πρόγονο του, έως την καλύτερη και πιο τρελή σκηνή της ταινίας.
Ωραία όλα αυτά, με το χιούμορ να παρεμβάλεται ακόμα και αν γίνεται χαμός με ενδεικτικές σκηνές ...τα ρεψίδια που θα δώσουν ώθηση σε κάτι, τον μεθυσμένο Μιλού και τις αφηγήσεις του Χάντοκ για τον πρόγονο του.
Οι τελευταίες θα σας φέρουν στο νου Πειρατές Της Καραϊβικής με την μάχη του πλοίου αρκετά κοντινή σε αυτή των τρίτων Πειρατών και τις ξιφομαχίες στο αμπάρι να θυμίζουν την 1η ταινία.
Το γενικότερο κλίμα πάντως μου έφερε στο μυαλό τα πρώτα Harry Potter, ειδικά οι σκηνές στη βιβλιοθήκη, το οποίο τονίζονταν και απ'το παρόμοιο μουσικό soundtrack του John Williams, με την ατμόσφαιρα του να ακροβατεί ανάμεσα σε παραμύθι και περιπέτεια.
Αρκετά πιστές λοιπόν αναπαραστάσεις του κόμικ αλλά το πρόβλημα ήταν ακριβώς αυτή η ύπαρξη συνεχούς δράσης.
Ναι μεν παραμυθάς μεγάλος ο Steven αλλά απ΄την άλλη την παραγεμίσαν τόσο πολύ την ταινία, που καταλήγει να είναι αμερικανιά.
Και στα κόμικ υπήρχαν συνέχεια καταδιώξεις και κουτρουβαλίσματα αλλά εκεί έμοιαζε πιο αφαιρετικό λόγω του σκίτσου.
Έβλεπες αρκετά στριπάκια να μην έχουν λόγια ή ήχους και στα οποία συνέβαιναν πολλά αλλά δεν σε κούραζε και λειτουργούσε καλύτερα θυμίζοντας σου βουβό κινηματογράφο.
Εδώ πάλι, όλες αυτές οι σεκάνς μοιάζουν μεν βγαλμένες από παλιές ταινίες με ευτράπελα τύπου Yo Yo, καταλήγουν όμως ζαλιστικά, θορυβώδη και προς το τέλος ειδικά θα κουράσουν λίγο.
Θα μπορούσαν να δώσουν ή μεγαλύτερη βάση στην αραβική ιστορία ή λίγο παραπάνω από Κόκκινο Ράκαμ.
Ευτυχώς που το γουστόζικο χιουμοράκι ανάμεσα στη δράση προσέφερε ένα ελαφρύ μειδίαμα και ας έτεινε προς καφρίλα ώρες ώρες (τα ρεψίδια που λέγαμε!).
Ο ίδιος ο Herge όσο ζούσε και έχοντας δει τον Indiana Jones, είχε πει ότι ο Spielberg θα ήταν ο καταλληλότερος να μεταφέρει τον Τεν Τεν.
Δεν διαφωνώ αλλά θα προτιμούσα έναν Ευρωπαίο δημιουργό για να πω την αλήθεια, αν και την συνέχεια θα αναλάβει ο παραγωγός εδώ Peter Jackson.
Ένας ακόμα πρόλογος για franchise λοιπόν που θα αρέσει πιο πολύ στους μικρούς φίλους του κινηματογράφου.
Για τους μεγαλύτερους δεν ξέρω μιας και μπορεί να κουράσει.
Στον Tύπο, οι περισσότεροι το εκθειάσανε ίσως γιατί, ναι μεν το παρακάνει με τη δράση αλλά θυμίζει παλιό σινεμά και όχι ...Michael Bay/Transformers.
Αλλά ειλικρινά, σε κάποια σημεία δεν έβρισκα διαφορά και είναι λίγο δήθεν να κράζεις μια ταινία και να εκθειάζεις άλλη.
Ας είμαι επιεικής όμως γιατί ετούτο δω μοιάζει να απευθύνεται κυρίως σε μικρές ηλικίες.
Αναμένουμε τη συνέχεια!
The Adventures of Tintin trailer 3 by FilmBoy-gr
1.jpg)
