Γράφει ο Γιώργος Καραμάνος.
Για να ασκήσεις κριτική σε ένα τέτοιο έργο υπάρχουν μονό δυο τρόποι.
Ο πρώτος είναι να ασχοληθείς και παράλληλα να “καταναλωθείς” αποκλειστικά με τον Justin Timberlake και ο δεύτερος να το αντιμετωπίσεις αντικειμενικά και αυστηρά όπως θα έκανες σε μια απλή ταινία.
Θα προσπαθήσω να κάνω κάτι το ενδιάμεσο.
Αρχικά, να τονίσω πως πρόκειται για μια καθαρόαιμη ταινία επιστημονικής φαντασίας με στοιχειά κλασικής αμερικανικής περιπέτειας.
Σε αυτό συντελεί το story του Andrew Niccol (Gattaca, Lord of War) το οποίο ναι μεν ως αρχική ιδέα είναι καλό, αλλά στην συνέχεια προβληματίζει...
Έχουμε να κάνουμε με μια διαφορετική Αμερική όπου αντί για χρήματα οι άνθρωποι ζουν με τον χρόνο.
Μέχρι τα 25 τους δεν τους ενδιαφέρει ο χρόνος και γερνάνε κανονικά.
Ωστόσο, από τα 25 και μετά ένα ρολόι ενσωματωμένο στο σώμα τους τους δείχνει το ποσό χρόνο έχουν να ζήσουν ακόμα.
Έτσι ουσιαστικά εργάζονται, αγοράζουν, κάνουν συναλλαγές και οργανώνουν την ζωή τους σύμφωνα με τον χρόνο που τους απομένει.
Οι περισσότεροι άνθρωποι ζουν φτωχικά στα Ghettos παλεύοντας με την έλλειψη χρόνου καθημερινά.
Έτσι ζει και ο Will Sallas (Justin Timberlake, Friends With Benefits), ώσπου μια μέρα σώζει και φυγαδεύει έναν πάμπλουτο (δηλαδή έναν τύπο με πολύ χρόνο στο ρολόι του) που βρισκόταν στο τοπικό μπαρ του Ghetto, από μια σπείρα χρονοκλεφτών και εκείνος του αποκαλύπτει το σοκαριστηκό μυστικό του συστήματος.
Ότι δηλαδή για να ζήσουν λίγοι για πάντα, κάποιοι πρέπει να υποφέρουν και τελικά να πεθαίνουν.
Εν τέλει, ο πάμπλουτος ο όποιος ήταν εσωτερικά κουρασμένος και δεν ήθελε άλλο την ζωή του, χαρίζει στον Will τον χρόνο που του απομένει και τον κάνει πλούσιο.
Όμως αυτό το γεγονός συνδυάζεται με τον θάνατο της μητέρας του (Olivia Wilde, The Change-Up), η οποία για λίγα δευτερόλεπτα δεν πρόλαβε να πάρει λίγο από τον χρόνο που χαρίστηκε στον Will και πεθαίνει.
Από κει και περά αρχίζει και η δράση.
Έτσι ο Will αλλάζει τρόπο σκέψης και εμπλέκεται στα κυκλώματα των πλούσιων οπού γνωρίζει την Silvia Weis (Amanda Seyfried, Red Riding Hood) και την πάμπλουτη οικογένεια της.
Αυτή απαρνείται τον πατέρα της και τα πλούτη του και ερωτεύεται τον Will - συνεπώς, σιγά σιγά αρχίζει να καταλαβαίνει και όλο αυτό το άδικο παιχνίδι που έχει στηθεί.
Εν τω μεταξύ τόσο οι χρονοκλέφτες όσο και οι χρονοφύλακες (ναι καλά ακούσατε, κάτι σαν το FBI είναι) εξαπολύουν ένα κυνηγητό εναντίον τους, όσο το πρωταγωνιστικό δίδυμο αρχίζει να επιδίδεται σε επαναστατικές – τρομοκρατικές ενέργειες προκειμένου να αποκαταστήσει την τάξη.
Ουσιαστικά το όλο σενάριο βασίζεται σε έναν ατυχή και απλοϊκό παραλληλισμό με το σύγχρονο καπιταλιστικό σύστημα, χωρίς να τα καταφέρνει και τόσο καλά.
Έχει κενά και η αφήγηση χάνει τον δρόμο αλλά και το ενδιαφέρον της σταδιακά.
Σε αυτό όμως συμβάλλει και η σκηνοθεσία του ίδιου του Andrew Niccol, η οποία δεν βοηθά καθόλου αν και έχει ένα δυο καλά σημεία (το τρέξιμο, η σκηνή της συζήτησης με τις απέναντι πολυθρόνες και η σκηνή του χορού).
Στην αρχή έχει ρυθμό και δεν κουράζει.
Όμως στην συνέχεια όχι μόνο γίνεται σπασμωδική αλλά και ανούσια.
Δηλαδή αντί να παρουσιάζει την πλοκή συνεχόμενα, είναι σαν να περιγράφει μικρά κομμάτια της περιπέτειας των δυο πρωταγωνιστών.
Μη με παρεξηγήσετε, το In Time δεν είναι κακή ταινία, ειδικά αν είσαι φαν του science-fiction, όμως έχει αρκετά κενά που δεν καλύπτονται.
Kαι δυστυχώς αυτά τα κενά δεν καλύπτονται ούτε από το cast με μοναδικό καλό σημείο … (ναι) τον Timberlake.
Εντάξει, δεν εννοώ ότι παίρνει και βραβείο υποκριτικής αλλά δεν είναι καθόλου κακός και πείθει στον ρολό του, με μια-δυο μοναχά παραφωνίες (το κλάμα στον χαμό της μητέρας του και κάτι χαζοκραυγές).
Ωστόσο οφείλω να παραδεχτώ την πρόοδο που έχει κάνει και την βελτίωση που έχει από προηγούμενα φιλμ.
Μάλιστα έχει αρχίσει να θυμίζει – σχεδόν - κανονικό ηθοποιό.
Σε αντίθεση βέβαια με την συμπρωταγωνίστρια του Αmanda Seyfried, η οποία έχει αυτό το μόνιμα παγωμένο βλέμμα και παίξιμο.
Είναι όμορφη, είναι ιδιαίτερη, αλλά δεν μπορεί να συγκινήσει ούτε τον πιο πιστό της θαυμαστή.
Σαφώς όμως, της δίνω συγχαρητήρια για το τόσο τρέξιμο πάνω σε τακούνια.
Γιατί η επανάσταση, όπως και να το κάνεις, θέλει στυλ!
Παίζουν ακόμη o Cillian Murphy (Tron: Legacy) που κάνει τον αρχιμπάτσο, ο πρωτοεμφανιζόμενος Colin McGurk που κάνει τον αρχι-gangster, o Jesse Lee Soffer που υποδύεται τον μεγιστάνα και πατέρα της Silvia Weis και τέλος η προσωπική μου αδυναμία, ο Leona… εμ, ο Johnny Galecki από το Big Bang Theory, που υποδύεται τον κολλητό φίλο του Will σε ένα μικρό ρολό.
Στα θετικά της ταινίας μπορεί να συμπεριληφθεί και το κομμάτι της ενδυμασίας.
Δίνει αέρα και στυλ διαφορετικής εποχής στην ταινία.
Επίσης, κατά έναν περίεργο τρόπο, το πρωταγωνιστικό δίδυμο Timberlake - Seyfried, που ξανασυναντιέται μετά το Αlpha Dog του 2006, ταιριάζει.
Έχουν καλή χημεία και φαίνεται.
Συνολικά, η ταινία είναι μέτρια, αν και υπάρχουν πολύ - πολύ - χειρότερες στο συγκεκριμένο είδος.
Εάν περιμένετε ένα αγωνιώδες κυνηγητό έναντι στον χρόνο ατυχήσατε, εάν περιμένετε μια τεραστία αποτυχία του Timberlake ατυχήσατε και πάλι.
Εάν θέλετε να δείτε μια περιπετειούλα επιστημονικής φαντασίας με ένα ωραίο πρωταγωνιστικό δίδυμο, χωρίς να το ψάξετε και πολύ, το In Time είναι μια καλή πρόταση.
In Time extended trailer by FilmBoy-gr
1.jpg)
