Γράφει ο Γιώργος Καραμάνος.
Από την δική μου οπτική γωνιά, ένας νέος ηθοποιός, εάν έχει συμμετάσχει σε εξαιρετικές ταινίες, πρέπει να προσέχει και να επιλεγεί τους κατάλληλους ρόλους για τον εαυτό του.
Πιστεύοντας αυτό και γνωρίζοντας το υπόβαθρο του Emile Hirsch (δηλαδή την εξαιρετική του ερμηνεία στο Into The Wild και την συμμέτοχη του στο Milk) αλλά και την περίεργη υπόθεση της νέας του ταινίας σχετικά με εξωγήινους, υπέθεσα πως θα είχα να κάνω με ένα καλό underground b-movie επιστημονικής φαντασίας.
Δυστυχώς, από την πρώτη κιόλας στιγμή μπορεί κανείς να καταλάβει πως το The Darkest Hour του Chris Gorak είναι μια ακόμη απαράδεκτη 3D ταινία.
Για να καταλάβετε, ακόμα δεν έχει αρχίσει η χρονιά και εγώ πιστεύω πως θα είναι αδιαμφισβήτητα η χειρότερη ταινία του 2012...
Και μην με ρωτάτε τι δεν πήγε καλά με αυτή την ταινία γιατί θα σας απαντήσω: «Τα πάντα».
Από την μια έχουμε ένα σενάριο παιδαριώδες, που από το πρώτο κιόλας 20λεπτο τα έχεις μυριστεί όλα.
Από την άλλη τόσο αισχρές ερμηνείες που θύμιζαν σειρά του MTV.
Και σε συνδυασμό με αυτά έχουμε και όλα τα κλισέ που μπορούν να χωρέσουν σε μια ταινία επιστημονικής φαντασίας.
Ας μπούμε μαζί στον 'πολύπλοκο' κόσμο του The Darkest Hour.
Δυο καλοί μεν αγαθοί δε Αμερικανοί προγραμματιστές, ο Sean (Emile Hirsch) και ο Ben (Max Minghella, The Ides of March) ταξιδεύουν στην Μόσχα για να πουλήσουν σε Ευρωπαίους επενδυτές το πρόγραμμα που έχουν δημιουργήσει.
Όμως, όταν φτάνουν στην Μόσχα συνειδητοποιούν ότι οι κακοί Ευρωπαίοι επενδυτές έκλεψαν την ιδέα τους και έφτιαξαν ένα παρεμφερές πρόγραμμα πάνω στο δικό τους.
Απογοητευμένοι, κατευθύνονται σε ένα club για να «πιουν» τον πόνο τους και να ξεχαστούν.
Εκεί γνωρίζουν δυο Αμερικανές που βρίσκονται σε διακοπές, την Natalie (Olivia Thirlby, No Strings Attached) και την κολλητή της την Anne (Rachael Taylor) αλλά συναντούν ξανά και τον κακό Σουηδό επενδυτή που τους έκλεψε την ιδέα, τον Skyler (Joel Kinnaman, The Girl With the Dragon Tattoo).
Ξαφνικά γίνεται σεισμός και βγαίνουν από το club για να δουν κάτι πράγματα σαν πυγολαμπίδες να πέφτουν από τον ουρανό (καλά το μαντέψατε αυτοί είναι οι εξωγήινοι).
Με το που φτάνουν στην γη αυτά γίνονται αόρατα και αρχίζουν να εξαϋλώνουν όποιον άνθρωπο εντοπίσουν.
Μετά από ένα κυνηγητό με τους αόρατους εχθρούς οι πέντε πρωταγωνιστές καταφέρνουν να κρυφτούν κάπου μέσα στο club.
Όταν βγαίνουν από την κρυψώνα τους μετά από τρεις μέρες, συνειδητοποιούν ότι όλη η Μόσχα έχει καταστραφεί, οι επιζήσαντες είναι ελάχιστοι και ότι πρέπει να αντιμετωπίσουν τον αόρατο εχθρό.
Και έτσι ξεκινά όλη η δράση.
Μπορεί να ακούγεται συμπαθητικό μέχρι εδώ, αλλά πιστέψτε με, δεν είναι!
Μάλιστα, στην συνέχεια μπλέκονται με ένα περίεργο και τελείως άκυρο τρόπο η Αμερικανική Πρεσβεία, τρελοί Ρώσοι επιστήμονες, παρανοϊκοί στρατιώτες με γελοίες στολές, ένα ακόμα πιο γελοίο love story, και όσο πάει χειροτερεύει!
Αλλά το θέμα δεν είναι το παιδαριώδες σενάριο ή οι αόρατοι εξωγήινοι που επιτίθενται με βιοηλεκτρικά κύματα ενεργείας (ναι, σοβαρά μιλάω), αλλά οι ατάκες που ξεστομίζουν όλοι ανενόχλητοι.
Ό,τι πιο κιτς μπορείτε να ακούσετε, εδώ θα το βρείτε.
Όποια Αμερικανιά μπορούσαν να πουν ...οι Ρώσοι, την είπαν.
Και όλα αυτά ενώ κινδυνεύουν να πεθάνουν και προσπαθούν να σώσουν ο ένας τον άλλο.
Και μην φανταστείτε κανένα τεράστιο αγώνα επιβίωσης, γιατί οι ήρωες μας ξεθαρρεύουν γρήγορα και αρχίζουν να σκοτώνουν τους αόρατους εχθρούς.
Και βεβαία, δεν γίνεται να μην αναφερθώ στις ερμηνείες.
Εννοείται πως όλοι είναι απαράδεκτοι, αλλά ο Hirsch κλέβει την παράσταση.
Όχι μονό μοιάζει με 15χρονο αγόρι αλλά σε σκοτώνει αργά με την απαράδεκτη ερμηνεία του και τις γελοίες ατάκες.
Δυστυχώς κατέστρεψε ήδη οποία συμπάθεια είχα προς το πρόσωπο του, καθώς και κάθε όρεξη που είχα να ξαναδώ το Into The Wild.
Η επιλογή του αλλά και η απόδοση του εδώ, σε κάνει να αναρωτιέσαι πόσο εύκολα μπορεί να ξεπουληθεί ένας νέος ηθοποιός σε έναν πλούσιο Ρώσο παράγωγο.
Φτάνει όμως με το κράξιμο γιατί έτσι κι αλλιώς το «κακό» της ταινίας είναι συνολικό και δεν μπορεί να χωριστεί σε κομμάτια.
Όμως για να είμαι δίκαιος οφείλω να αναγνωρίσω και κάποια θετικά στοιχειά.
Με πρώτο και κυριότερο βεβαία την εκπληκτική 3D κινηματογράφηση, που μου θύμισε ακόμα και ποιότητα Avatar.
Βεβαία, το ότι ως ταινία επικεντρώνεται τόσο στο 3D κομμάτι της περιορίζει την σκηνοθεσία και την κάνει αδιάφορη, αλλά και πάλι το 3D της είναι εξαιρετικό.
Επίσης, τα ειδικά εφέ είναι ικανοποιητικά, χωρίς όμως κάτι συγκλονιστικό και κάτι που δεν έχουμε ξαξαδεί.
Ιδιαίτερα εντυπωσιακή είναι και η κατεστραμμένη Μόσχα που δημιουργεί ένα ωραίο background - πλούσια παραγωγή και φαίνεται, πρέπει να έχουν πέσει ανεξήγητα πολλά λεφτά.
Α, και να σας το ξεκαθαρίσω, μην νομίζετε ότι πρόκειται για καμιά cult, ακραία, "καμένη" ταινία.
Όχι, πρόκειται για μια πολύ ακριβή ταινία Hollywoodιανου μεγέθους που συγκεντρώνει τα χειρότερα που μπορεί να δώσει μια ταινία επιστημονικής φαντασίας και πετάει όλα τα πρωτότυπα και έξυπνα στοιχειά που μας έχουν κάνει να αγαπήσουμε τις ταινίες sci-fi.
Εάν σας άρεσε το Into The Wild μην την δείτε, εάν σας αρέσουν οι sci-fi ταινίες μην την δείτε.
Εάν είστε φαν των 3D ταινιών, ίσως να σας καλύψει, αν καταφέρετε και παραβλέψετε τις κάκιστες ερμηνείες, το χιλιοειπωμένο σενάριο και όλα τα κλισέ.
Σταματώ εδώ όμως.
Να σας πως την αλήθεια πολύ ασχολήθηκα με δαύτο, όπως ασχοληθήκατε και εσείς εάν διαβάσατε αυτή την κριτική.
Θα το δούμε στις ελληνικές αίθουσες στις 19 Ιανουαρίου από την Odeon.
Θα το δούμε στις ελληνικές αίθουσες στις 19 Ιανουαρίου από την Odeon.
The Darkest Hour trailer από FilmBoy-gr
