Γράφει ο Γιώργος Καραμάνος.
Αν και δεν είμαι και κανένας ιδιαίτερος θαυμαστής του George Clooney, οφείλω να παραδεχτώ ότι ο αυτός ο τύπος είναι σαν το κρασί.
Όσο παλιώνει, τόσο καλύτερος γίνεται.
Και δεν γίνονται καλύτερες μόνο οι υποκριτικές του ικανότητες, αλλά και οι επιλογές του.
Και το The Descendants είναι αναμφίβολα μια πολύ καλή επιλογή για τον κύριο Clooney.
Σε σενάριο και σκηνοθεσία Alexander Payne, Οι Απόγονοι είναι ένα δυνατό οικογενειακό δράμα που σε κερδίζει από την αρχή...
Και η αρχή μας τοποθετεί στην υπέροχη Χαβάη, η οποία όμως στη πραγματικότητα δεν είναι τόσο υπεροχή όσο την φανταζόμαστε.
Οι άνθρωποι εκεί ζουν όπως σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο, γεμάτοι άγχος και πίεση, βυθισμένοι στα προβλήματα της καθημερινότητας τους και στα προσωπικά τους δράματα.
Έτσι ζει και ο Matt King (George Clooney, The Ides of March), ο όποιος από την μια είναι - θεωρητικά τουλάχιστον - εκατομμυριούχος, αφού αυτός και πολλά ξαδέλφια του έχουν κληρονομήσει μια τεραστία έκταση σε ένα μικρό τροπικό νησί της Χαβάης από τους Βασιλικής καταγωγής προγόνους τους και περιμένουν να την πουλήσουν.
Από την άλλη όμως, η γυναίκα του η Elizabeth (Patricia Hastie) είχε ένα σοβαρότατο ατύχημα που την έχει αφήσει σε κωματώδη κατάσταση από την οποία δεν πρόκειται να επανέλθει.
Έτσι, αποφασίζουν να την αποσυνδέσουν από τα μηχανήματα που την κρατούν ζωντανή και να περιμένουν μέχρι να έρθει το οριστικό της τέλος.
Μέσα σε όλο αυτό το συναισθηματικό χάος, ο Matt έχει απομείνει μόνος του και πρέπει να φροντίσει την μικρή του κόρη (Amara Miller) αλλά και να φέρει την μεγαλύτερη του κόρη την Alexandra (Shailene Woodley) που σπουδάζει πίσω στο πατρικό της, για να πει ένα ύστατο αντίο στην μητέρα της.
Σε αντίθεση με τις περισσότερες ταινίες αυτού του τύπου, το σενάριο δεν θα σταματήσει εδώ, αφού ο Matt ταυτόχρονα με το που μαθαίνει πως η κατάσταση της γυναίκας του δεν πρόκειται να καλυτερεύσει, μαθαίνει και πολλά μυστικά που του έκρυβε.
Έτσι, η ζωή του αλλάζει για άλλη μια φορά και εκείνος πρέπει να αποφασίσει πώς να πορευτεί μέσα σε αυτό το πραγματικό αδιέξοδο.
Όμως πόσο μπορούν να επηρεάσουν τα μοιραία λάθη της μητέρας, τις σχέσεις των γύρω της;
Πώς μπορεί να μισήσει κάποιος, κάποιον άλλο που πρόκειται να πεθάνει;
Πώς μπορεί ένας άντρας να ψάξει για τη λύτρωση μέσα σε μια τέτοια κατάσταση;
Όπως καταλάβατε, το σενάριο είναι πολύ δυνατό και το ίδιο συμβαίνει και με την σκηνοθεσία.
Είναι φανερό εξάλλου πως ο Payne έχει ποντάρει πολλά σε αυτό το σχεδόν προσωπικό του project (εκτός από τη σκηνοθεσία, έγραψε το σενάριο και βρίσκεται και στη παραγωγή).
Η σκηνοθεσία λοιπόν, είναι μινιμαλιστική και πολύ προσεγμένη.
Μάλιστα θυμίζει πολύ Woody Allen, ειδικότερα με τις αντιθέσεις μαγευτικά τοπία - δράμα και θρήνος - μίσος, αλλά και με τους νευρωτικούς και ιδιαίτερους χαρακτήρες.
Αξίζουν να σημειωθούν και κάποιες πρωτότυπες σκηνές όπως αυτή της πισίνας που σίγουρα θα σας εντυπωσιάσει.
Πέρα από την σκηνοθεσία υπάρχουν και αλλά αξιόλογα χαρακτηριστικά που αξίζει να σχολιασθούν, αφού έχει γίνει πολύ καλή δουλειά και στην μουσική με τα κλασσικά χαβανέζικα τραγούδια να κλέβουν την παράσταση και να δίνουν έναν «αέρα» χαρμολύπης σε όλο το έργο.
Ακόμα οι διάλογοι είναι εξαιρετικοί και οι χαρακτήρες εμπνευσμένοι.
Σαφώς βέβαι, οι χαρακτήρες δεν θα είχαν κανένα νόημα αν το cast δεν ήταν ικανό να τους ενσαρκώσει.
Αλλά τα καταφέρνουν μια χαρά.
Όλοι οι βοηθητικοί ρόλοι είναι εξαιρετικοί και συμβάλλουν τόσο στην εξέλιξη αλλά και στην ατμόσφαιρα.
Παίζει ακόμη ο πολύ καλός Nick Krause, o Beau Bridges, o Matt Corboy, o Matthew Lillard και η Judy Greer (Love and Other Drugs).
Ωστόσο, όλο το έργο βασίζεται στον Clooney και εκείνος είναι εξαιρετικός.
Δεν είναι υπερβολικός και εκφράζει με απόλυτη φυσικότητα τον ιδιόρρυθμο χαρακτήρα του κεντρικού ήρωα ενώ παράλληλα πείθει και στις δραματικές σκηνές.
Μου φαίνεται πως η εμπειρία χρόνων και οι σκηνοθετικές του απόπειρες έχουν αρχίσει να αποδίδουν καρπούς, μιας και η υποκριτική του προσέγγιση στον ρόλο του είναι εντυπωσιακή.
Αρνητικά σε μια τέτοια ταινία είναι δύσκολο να βρεις, τόσο λόγο της θεματολογίας αλλά και της συνολικής της ποιότητας.
Αλλά αν έπρεπε να πω κάτι θα ήταν ότι δεν μου άρεσε τόσο πολύ η Χολιγουντιανή προσέγγιση του όλου θέματος που το μετατρέπει σε γλυκόπικρο παραμύθι και όχι σε μια τόσο ρεαλιστική ιστορία.
Όπως και να χει όμως, πρόκειται για μία από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς, γι'αυτό άλλωστε είναι και και υποψήφια για 5 Oscar.
Ειδικά για τον Clooney, η υποψηφιότητα του δεν είναι καθόλου υπερβολική και νομίζω πως ίσως να είναι ο τυχερός της φετινής χρόνιας.
Το The Descendants θα το δούμε στις ελληνικές αίθουσες στις 26 Ιανουαρίου.
The Descendants trailer από FilmBoy-gr
1.jpg)
