Γράφει η Λίλα Τζαμούση.
Το εγχείρημα της συγκεκριμένης ταινίας ήταν πολύ ριψοκίνδυνο.
Είχε προηγηθεί η αρκετά επιτυχημένη σουηδική εκδοχή της και φυσικά, το εξαιρετικό βιβλίο του Stieg Larsson, το πρώτο της τριλογίας Millenium.
Παρόλα αυτά, θεωρώ ότι ο David Fincher δεν τα πήγε κι άσχημα στο δικό του Κορίτσι Με Το Τατουάζ.
Η ιστορία έχει ως εξής:
Ένας επιτυχημένος πλην γοητευτικός δημοσιογράφος, ο Mikael Blomkvist (Daniel Craig, Dream House), ερευνά την υπόθεση εξαφάνισης μια έφηβης που πηγαίνει τέσσερις δεκαετίες πίσω, με αντάλλαγμα πολύτιμα στοιχεία που θα σώσουν την υπόληψή του μετά από μια χαμένη δίκη απέναντι σε έναν διεφθαρμένο βιομήχανο...
Στην έρευνά του συμβάλλει και η σκοτεινή φιγούρα μιας νεαρής χάκερ, της Lisbeth Salander (Rooney Mara, The Social Network) που τον βοηθά να συνδέσει διάφορους φόνους γυναικών ανά τη Σουηδία, καταλήγοντας τελικά στον υπεράνω πάσης υποψίας δολοφόνο.
Παίζουν ακόμη ο Christopher Plummer (Beginners), ο Stellan Skarsgard (Melancholia), η Robin Wright (Moneyball), ο Steven Berkoff (The Tourist) και η Joely Richardson (Anonymous).
Ολόκληρη η ταινία, αλλά και η τριλογία των βιβλίων, περιστρέφεται γύρω από την φιγούρα της Lisbeth.
Ένα κορίτσι κλειστό, βασανισμένο, ακοινώνητο αλλά και τερατώδους ευφυΐας.
Θύμα βιασμού, δε διστάζει να τιμωρήσει τον άνθρωπο (;) που την κακομεταχειρίστηκε, με τον δικό της μοναδικό τρόπο.
Δεν προσεγγίζεται εύκολα, φοβάται να δεθεί με τους ανθρώπους και το σκληρό προσωπείο της κρύβει μια εύθραυστη ψυχοσύνθεση.
Η σύγκριση με τη σουηδική ταινία είναι αναπόφευκτη.
Κάθε μία, ωστόσο, υπερτερεί σε συγκεκριμένα σημεία, αφήνοντας μια άτυπη ισοπαλία στο μεταξύ τους crash test, ίσως με ένα ελαφρύ προβάδισμα στην αμερικάνικη.
Δεν βρίσκω καλύτερο τρόπο να αποδώσω όλα αυτά που θέλω να πω, παρά με μία λίστα θετικών και αρνητικών στοιχείων που μου έκαναν περισσότερη εντύπωση στην ταινία του David Fincher.
Η Rooney Mara στον ρόλο της Lisbeth είναι καταπληκτική.
Απόκοσμη, χλωμή και πολύ κοντά στο physique του φρικιού που περιγράφει ο Larsson στο βιβλίο του, καταλληλότερη κατά τη γνώμη μου από την Noomi Rapace του original.
Τρομάζω με το πόσο συμφωνώ με τις υποψηφιότητες των Χρυσών Σφαιρών τελευταία, αλλά αυτή η ερμηνεία πραγματικά δεν μπορεί να αγνοηθεί.
Σκληρότερες σκηνές βίας θα δούμε εδώ, με ορισμένα σημεία να θυμίζουν Seven. Θεμιτό.
Οι σκηνοθετικές ματιές του Fincher δε θα έλεγα ότι είναι αποθεωτικές, με αυτόν τον τρόπο όμως, ηθελημένα ή άθελά του, αφήνει την προσοχή του θεατή να στραφεί στην πλοκή, η οποία εκτός από συναρπαστική είναι και από αυτές που απαιτούν τεντωμένες τις κεραίες μας κάθε δευτερόλεπτο.
Πολύ καλή φωτογραφία, δίνει ακριβώς την ατμόσφαιρα που χρειάζεται αποδίδοντας και το απόμακρο της σκανδιναβικής υπαίθρου.
Κάπως έτσι το φαντάζομαι κι από κοντά.
Αξιομνημόνευτη μουσική επένδυση.
Παρά την ένταση των γεγονότων, τη θυμάσαι και έξω από την κινηματογραφική αίθουσα.
Έχουμε και την άλλη όψη του νομίσματος, όμως.
Πρώτο και βασικότερο, η γλώσσα.
Από την αρχή ήμουν επιφυλακτική απέναντι στην αγγλική προσαρμογή.
Ο Σουηδός Michael Nyqvist νομίζω πως κέρδισε τον Daniel Craig στα σημεία.
Από την πρώτη στιγμή ήλπιζα να μην μου θυμίσει James Bond, αλλά δεν κατάφερα να αποτάξω τον πράκτορα από το μυαλό μου.
Μάλλον φταίει ότι τα Χριστούγεννα είδα ξανά το Casino Royale.
Η γρήγορη εναλλαγή προσώπων, ονομάτων και γεγονότων ίσως να ξενίσει κάποιον που δεν είναι εξοικειωμένος με την πλοκή.
Είπαμε, τεταμένη προσοχή απαραίτητα.
Οι δυόμισι και κάτι ώρες που διαρκεί το The Girl With the Dragon Tattoo δεν είναι σε καμία περίπτωση χάσιμο χρόνου και δεν προσεγγίζουν καθόλου το βαρετό.
Δε μένει παρά να περιμένουμε τα sequel, για μία ολοκληρωμένη εικόνα της τριλογίας από την αμερικάνικη οπτική αυτή τη φορά.
Το The Girl With the Dragon Tattoo έρχεται στην Ελλάδα στις 12 Ιανουαρίου.
The Girl with the Dragon Tattoo trailer 2 από FilmBoy-gr
