Γράφει η Πένυ Πανέ.
Αγαπάς το low budget cinema;
Η ταινία του Edward Burns, Newlyweds για την οποία θα σου μιλήσω, είχε budget $9.000!
Σκέφτηκα τί θα μπορούσα να κάνω εγώ, ως σκηνοθέτις, με αυτά τα χρήματα.
Ωστόσο αυτός ο προβληματισμός, από τις ρίζες του, είναι λάθος.
Τί εννοώ;
Πάντα πίστευα πως το σινεμά, αξίζει να το προσέξεις, μονάχα αν ο λόγος για τον οποίο έσκασε στην οθόνη σου, είναι ειλικρινής και ουσιαστικός.
Αν έχεις καταφέρει να στήσεις μία τέτοια ιστορία τότε αρκεί μία κάμερα.
Αλήθεια, αρκεί.
Ακόμα κι αν ο σεναριακός σου χώρος είναι ένα άδειο δωμάτιο.
Ακόμα κι αν μπάζει από παντού το τεχνικό κομμάτι της ταινίας, να είσαι σίγουρος πως θα δεις μικρές φωτεινές στιγμές να σε μαγεύουν, και αυτό είναι κάτι.
Θα σου πω λοιπόν για την ταινία του Edward Burns, όπως τη θυμάμαι.
Ο Buzzy (Edward Burns, Man on a Ledge) και η Katie (Caitlin Fitzgerald, It's Complicated) είναι ένα ζευγάρι που μόλις έχει παντρευτεί (ο δεύτερος γάμος και για τους δύο).
Μένουν σε ένα όμορφο σπίτι στη Νέα Υόρκη, δείχνουν να έχουν βάλει τη ζωή τους σε μία τάξη που τους βολεύει, που τους δίνει ό,τι χρειάζονται: ηρεμία και σιγουριά.
Συναντάνε συχνά ένα άλλο μεγαλύτερο παντρεμένο ζευγάρι, τον Max (Max Baker, Revolutionary Road) και την Marsha (Marsha Dietlein).
H Marsha είναι η μεγαλύτερη αδερφή της Katie και ο Max έχει προσωπικό γυμναστή τον Buzzy.
Στην καθημερινότητα του Buzzy και της Katie εισβάλλει αθόρυβα ο πρώην άντρας της Katie, ο Dara (Dara Coleman), ένας προβληματικός και άνεργος ηθοποιός.
Η ταινία στριφογυρνάει γύρω από τις λέξεις και τις έννοιές τους.
Γάμος, σεξ, έρωτας, πλήξη, ζευγάρια, λάθη, χθες, σήμερα, αύριο...
Στήνεται, λοιπόν, μία σχεδόν ντοκιμαντερίστικη ιστορία στην οποία αυτά τα δύο ζευγάρια θα επαναπροσδιοριστούν μέσα από μικρές αναποδιές της καθημερινότητας.
Η μικρή αδερφή τού Buzzy, η Linda (Kerry Bishé, Red State) έρχεται στη Νέα Υόρκη και κάνει το νεόνυμφο ζευγάρι άνω, κάτω.
Στήνεται, λοιπόν, μία σχεδόν ντοκιμαντερίστικη ιστορία στην οποία αυτά τα δύο ζευγάρια θα επαναπροσδιοριστούν μέσα από μικρές αναποδιές της καθημερινότητας.
Δανείζεται το παλτό της Katie χωρίς να το ξέρει η ίδια, ξοδεύει με το κιλό τις πετσέτες του μπάνιου, τα ξημερώματα φέρνει έναν άγνωστο στο σπίτι και φιλιέται μαζί του στην κουζίνα και πολλά ακόμη μικρά παραπτώματα που κάνουν την Katie κυνική, ευέξαπτη και κακιά.
Με λίγα λόγια, δεν την αντέχει.
Αυτό το «δεν αντέχω» αιωρείται και πάνω από τον Max που θέλει να χωρίσει τη Marsha.
Έχει χάσει τη ζωντάνια της, δεν χαμογελάει πια με τις μικρές στιγμές της καθημερινότητας...
Μία μέρα τα δύο ζευγάρια θα πάνε για το καθιερωμένο τους ποτό όσο η Linda βρίσκεται σε ένα ξενοδοχείο με τον Miles (Johnny Solo), τον παντρεμένο πια πρώην της με τον οποίο είναι ακόμα ερωτευμένη.
Ο απολογισμός αυτής της νύχτας: ένα διαζύγιο, το τέλος μίας σχέσης και ένα ζευγάρι στα πρόθυρα κρίσης.
Ο Max ζητάει διαζύγιο από τη Marsha, η Marsha φορτώνεται στο ήδη φορτωμένο, λόγω της Linda, σπίτι του Buzzy και της Katie.
Ο Buzzy προσπαθεί να κρατήσει τις ισορροπίες, η Katie δεν έχει όρεξη να δει τις προσπάθειές του και ξεσπάει, τον αμφισβητεί ενώ η Linda, το μαύρο πρόβατο της παρέας, όταν μαθαίνει πως ο Miles θα γίνει μπαμπάς, αποχωρεί σιωπηλά από αυτή τη σχέση και αποφασίζει να φύγει από τη Νέα Υόρκη, αφήνοντας πίσω της και τον δραματικό Dara με τον οποίο πέρασε μία νύχτα στο σπίτι του...
Και κάπου εδώ θα σταματήσω την περιγραφή και θα σου μιλήσω για τον Edward Burns που νιώθω πως πήρε το είδος του ψυχαναλυτικού κινηματογράφου, που σίγουρα το αγαπάει και σίγουρα έχει κάτι από εκείνον, ίσως είναι ολόκληρος μία πολύπλοκη φιγούρα, ωστόσο δεν βρήκα ούτε μία σκηνή που να έχει κάτι από το δικό του σινεμά.
Κάτι που θα με κάνει να σου πω ότι η ταινία Newlyweds είναι η ταινία του Edward Burns.
Όχι κάποιου που δεν θυμάμαι το όνομά του αλλά είναι η δική του ταινία, ο δικός του κόσμος.
O Buzzy, η Katie, η Linda, o Max, η Marsha, ο Dara και ο Miles είναι οι δικοί του ήρωες.
Και δεν θα είχε καμία σημασία αν αυτοί οι χαρακτήρες είναι συνηθισμένοι.
Όμως αυτό δεν συνέβη. Γιατί;
Οι ηθοποίοι είχαν χημεία μεταξύ τους, αυτό στο λέω με σιγουριά.
Όμως δεν είδα δυνατές ερμηνείες.
Η φωτογραφία βοήθησε στο ντοκιμαντερίστικο ύφος της ταινίας, η αλήθεια των ανθρώπων γυμνή, χωρίς εφέ αλλά ήταν πρόχειρα στημένη.
Πρόσθεσε σε αυτό το σημείο και την έλλειψη περιττών σκηνών, πλάνων.
Η ταινία δε σταματάει να σου δείχνει αυτούς τους ανθρώπους.
Δεν υπάρχουν παύσεις.
Αυτό θα μπορούσε να είναι ένα συν. Ένα μεγάλο συν για έναν σκηνοθέτη.
Να σε γεμίζει πληροφορίες και εσύ να μη θες να πάρεις τα μάτια σου από αυτό που σου δείχνει.
Όμως έφυγα «άδεια» από αυτή την προβολή.
Κανένα συναίσθημα δεν κατάφερε να τρυπώσει μέσα μου.
Και αυτή η σκέψη είναι που μπορεί να μειώσει την αξία μίας ταινίας.
Όταν αποφασίζεις να γυρίσεις μία low budget ταινία πρέπει να μπορείς να διαχειριστείς αυτό το λιγοστό για να το κάνεις να πάει μπροστά.
Ο λόγος σου πρέπει να είναι ουσιαστικός και οι εκπτώσεις σου να αφορούν μονάχα το τεχνικό μέρος της υπόθεσης και να κάνεις τον θεατή να μη τις δει ή να τον πείσεις πως αξίζει να τις προσπεράσει.
Η ταινία Newlyweds έπεσε στην παγίδα του low budget cinema και στο λέω με βαριά καρδιά γιατί αγαπάω τις μικρές παραγωγές και θέλω πεισματικά το happy end τους.
Η αμερικάνικη ταινία Newlyweds γυρίστηκε με μία κάμερα Canon σε 12 μέρες, ο Edward Burns έκανε ένα διαγωνισμό στο Twitter, προσκαλώντας τους φαν να φτιάξουν το πόστερ της ταινίας, βγάζοντας έναν νικητή και η ταινία προβλήθηκε σε μία αμερικάνικη αίθουσα στις 13 του Γενάρη του 2012.
Newlyweds trailer από FilmBoy-gr
1.jpg)
