Γράφει η Λίλα Τζαμούση.
Ενώ λατρεύω τον παλιό, ο νεότερος ελληνικός κινηματογράφος δεν μου αρέσει.
Σχεδόν καθόλου.
Βρίσκω ότι οι ταινίες χωρίζονται (εσκεμμένα;) σε δύο βασικές κατηγορίες: τις εμπορικές σαχλαμάρες – ας μου επιτραπεί ο όρος – και στις δήθεν κουλτουριάρικες, που καμιά φορά είναι και χειρότερες από τις πρώτες.
Είναι ελάχιστες οι εξαιρέσεις που δεν εμπίπτουν σ’ αυτές τις κατηγορίες και δυστυχώς εμφανίζονται με πολλά χρόνια διαφορά.
Ο Παράδεισος, η νέα ταινία του Παναγιώτη Φαφούτη, δεν είναι μέσα στις φωτεινές εξαιρέσεις, ακροβάτησε με μεγάλη προσοχή όμως και δεν μπήκε ούτε στις παραπάνω δύο κυρίαρχες κατηγορίες...
Τα κωμικά στοιχεία ήταν πολλά, η decadence των πρωταγωνιστών μπορεί να ενταχθεί στο κλίμα του καρναβαλιού μέσα στο οποίο εκτυλίσσεται η ταινία και να απενοχοποιηθεί από την όποια υπερβολή και οι διάλογοι ήταν απτοί, καθημερινοί – ούτε η υπερβάλλουσα βωμολοχία που συναντάμε συχνά, ούτε ακατανόητες αμπελοφιλοσοφίες.
Μέσα στον καρναβαλικό χαμό μπλέκονται τέσσερις ιστορίες ανθρώπων, μελών του άρματος «Παράδεισος».
Η Μαριάννα (Νατάσα Ζάγκα) έρχεται από το Λονδίνο για να βρει το Μιχάλη (Μιχάλης Φωτόπουλος), η Ευγενία (Μαρία Σκουλά) και ο Αντώνης (Ανδρέας Κωνσταντίνου) προσπαθούν να παλέψουν με τη διαφορά ηλικίας που τους χωρίζει, ο Νίκος (Κων/νος Αβαρικιώτης) εκδηλώνει τον έρωτα του για το αφεντικό και φίλο του, το Σωκράτη (Χρήστος Λούλης) και ο Ηλίας (Ερρίκος Λίτσης) προσπαθεί να αναβιώσει τον χαμένο γάμο του με την Βίκυ (Όλια Λαζαρίδου).
Στον πυρετό της Αποκριάς, κάποιες σχέσεις θα φτιάξουν και κάποιες άλλες θα καταστραφούν.
Νομίζω ότι τη σκηνοθεσία της ταινίας βοήθησε πολύ το κλίμα του καρναβαλιού.
Οι στολές, τα χρώματα, το μακιγιάζ ήταν από μόνα τους δυνατά όπλα, τα οποία ο Παναγιώτης Φαφούτης χειρίστηκε πολύ καλά.
Το ότι επέλεξε να γυρίσει και πολλά πλάνα με handy cam ήταν κομβικό, κατά την άποψή μου, αφού έδειξε με πολύ σωστό τρόπο, αυτήν την αστάθεια, τη μέθη των ημερών.
Τα εύσημα, βέβαια, τα παίρνει κυρίως για το κατόρθωμά του να τα βγάλει πέρα με τους καρναβαλιστές.
Σίγουρα ορισμένες σκηνές έπρεπε να γυριστούν μια κι έξω (μία φορά περνάνε τα άρματα, άλλωστε) και το αποτέλεσμα είναι αρκετά καλό.
Οι ερμηνείες παρότι καλές, δεν είναι κάτι το εντυπωσιακό.
Ξεχώρισα εκείνη του γκέι Νίκου, από τον Κωνσταντίνο Αβαρικιώτη, αλλά και της Λίλας Μπακλέση, αν συνυπολογίσουμε και την απειρία της στον κινηματογράφο, η οποία ενσάρκωσε με τρομερή επιτυχία τη 16χρονη Παναγιώτα, με όλες τις κυκλοθυμίες και τις αντιδράσεις που περιλαμβάνει αυτή η ηλικία.
Αν και 23 ετών η ίδια, με έπεισε απόλυτα.
Η γκάφα της ΕΡΤ την προπαραμονή της Πρωτοχρονιάς, όταν πρόβαλε μέρος από τον Παράδεισο, αντί για τον Παράδεισο Στη Δύση, όπως έγραφε το πρόγραμμα, κάθε άλλο παρά κακό έκανε στην ταινία.
Κυκλοφόρησε παντού, στο διαδίκτυο, παίρνοντας μία διάσταση που δε θα γνώριζε διαφορετικά.
Είμαι σίγουρη ότι είναι ήδη πολλοί εκείνοι που θα θέλουν να τη δουν, για το λόγο αυτό.
Μη μείνουμε όμως, εκεί.
Είναι μία πολύ καλή προσπάθεια του Παναγιώτη Φαφούτη, που ευτυχώς (με παράδοξο τρόπο) πήρε και τη διαφήμιση που της αξίζει.
Θα το δούμε στις ελληνικές αίθουσες στις 26 Ιανουαρίου από τη StraDa Films.
Σχεδόν καθόλου.
Βρίσκω ότι οι ταινίες χωρίζονται (εσκεμμένα;) σε δύο βασικές κατηγορίες: τις εμπορικές σαχλαμάρες – ας μου επιτραπεί ο όρος – και στις δήθεν κουλτουριάρικες, που καμιά φορά είναι και χειρότερες από τις πρώτες.
Είναι ελάχιστες οι εξαιρέσεις που δεν εμπίπτουν σ’ αυτές τις κατηγορίες και δυστυχώς εμφανίζονται με πολλά χρόνια διαφορά.
Ο Παράδεισος, η νέα ταινία του Παναγιώτη Φαφούτη, δεν είναι μέσα στις φωτεινές εξαιρέσεις, ακροβάτησε με μεγάλη προσοχή όμως και δεν μπήκε ούτε στις παραπάνω δύο κυρίαρχες κατηγορίες...
Τα κωμικά στοιχεία ήταν πολλά, η decadence των πρωταγωνιστών μπορεί να ενταχθεί στο κλίμα του καρναβαλιού μέσα στο οποίο εκτυλίσσεται η ταινία και να απενοχοποιηθεί από την όποια υπερβολή και οι διάλογοι ήταν απτοί, καθημερινοί – ούτε η υπερβάλλουσα βωμολοχία που συναντάμε συχνά, ούτε ακατανόητες αμπελοφιλοσοφίες.
Μέσα στον καρναβαλικό χαμό μπλέκονται τέσσερις ιστορίες ανθρώπων, μελών του άρματος «Παράδεισος».
Η Μαριάννα (Νατάσα Ζάγκα) έρχεται από το Λονδίνο για να βρει το Μιχάλη (Μιχάλης Φωτόπουλος), η Ευγενία (Μαρία Σκουλά) και ο Αντώνης (Ανδρέας Κωνσταντίνου) προσπαθούν να παλέψουν με τη διαφορά ηλικίας που τους χωρίζει, ο Νίκος (Κων/νος Αβαρικιώτης) εκδηλώνει τον έρωτα του για το αφεντικό και φίλο του, το Σωκράτη (Χρήστος Λούλης) και ο Ηλίας (Ερρίκος Λίτσης) προσπαθεί να αναβιώσει τον χαμένο γάμο του με την Βίκυ (Όλια Λαζαρίδου).
Στον πυρετό της Αποκριάς, κάποιες σχέσεις θα φτιάξουν και κάποιες άλλες θα καταστραφούν.
Οι στολές, τα χρώματα, το μακιγιάζ ήταν από μόνα τους δυνατά όπλα, τα οποία ο Παναγιώτης Φαφούτης χειρίστηκε πολύ καλά.
Το ότι επέλεξε να γυρίσει και πολλά πλάνα με handy cam ήταν κομβικό, κατά την άποψή μου, αφού έδειξε με πολύ σωστό τρόπο, αυτήν την αστάθεια, τη μέθη των ημερών.
Τα εύσημα, βέβαια, τα παίρνει κυρίως για το κατόρθωμά του να τα βγάλει πέρα με τους καρναβαλιστές.
Σίγουρα ορισμένες σκηνές έπρεπε να γυριστούν μια κι έξω (μία φορά περνάνε τα άρματα, άλλωστε) και το αποτέλεσμα είναι αρκετά καλό.
Οι ερμηνείες παρότι καλές, δεν είναι κάτι το εντυπωσιακό.
Ξεχώρισα εκείνη του γκέι Νίκου, από τον Κωνσταντίνο Αβαρικιώτη, αλλά και της Λίλας Μπακλέση, αν συνυπολογίσουμε και την απειρία της στον κινηματογράφο, η οποία ενσάρκωσε με τρομερή επιτυχία τη 16χρονη Παναγιώτα, με όλες τις κυκλοθυμίες και τις αντιδράσεις που περιλαμβάνει αυτή η ηλικία.
Αν και 23 ετών η ίδια, με έπεισε απόλυτα.
Η γκάφα της ΕΡΤ την προπαραμονή της Πρωτοχρονιάς, όταν πρόβαλε μέρος από τον Παράδεισο, αντί για τον Παράδεισο Στη Δύση, όπως έγραφε το πρόγραμμα, κάθε άλλο παρά κακό έκανε στην ταινία.
Κυκλοφόρησε παντού, στο διαδίκτυο, παίρνοντας μία διάσταση που δε θα γνώριζε διαφορετικά.
Είμαι σίγουρη ότι είναι ήδη πολλοί εκείνοι που θα θέλουν να τη δουν, για το λόγο αυτό.
Μη μείνουμε όμως, εκεί.
Είναι μία πολύ καλή προσπάθεια του Παναγιώτη Φαφούτη, που ευτυχώς (με παράδοξο τρόπο) πήρε και τη διαφήμιση που της αξίζει.
Θα το δούμε στις ελληνικές αίθουσες στις 26 Ιανουαρίου από τη StraDa Films.
Παράδεισος trailer από FilmBoy-gr
1.jpg)
