Λίγο τα γενέθλια του David Bowie πριν λίγες μέρες, λίγο η παράλειψή μου να αναφερθώ στον Ennio Morricone τόσο καιρό, πολύ ο Daniel Brühl, το σημερινό soundtrack έπρεπε να είναι εκείνο της ταινίας Inglourious Basterds.
Τον Quentin Tarantino προσπαθούσα για πολλά χρόνια να τον αγαπήσω, αλλά μου ήταν πολύ δύσκολο.
Φταίει το ότι απεχθάνομαι τα splatter, τη στιγμή που εκείνος έφτιαχνε ταινίες που ξεχείλιζαν απ’ αυτά.
Τις έβλεπα, φυσικά, με πόνο ψυχής, γιατί είχαμε σχεδόν πάντα να κάνουμε με αριστουργήματα.
Ε, και επειδή εγώ είμαι παράξενη, δε σημαίνει ότι θα σταματήσει ο Tarantino να βγάζει καλές ταινίες με ακόμα καλύτερα soundtracks...
Παρόλα αυτά, το 2009 έκανε κι εκείνος μια προσπάθεια για τη σχέση μας: έφτιαξε μια ταινία εξόντωσης των Ναζί (η καλύτερή μου), άφησε έξω τα πολλά-πολλά splatter, έβαλε μέσα και τον Daniel Brühl και το μπλέντερ έβγαλε το μεγαλειώδες Inglourious Basterds.
Το soundtrack της ταινίας δε, ήταν το κερασάκι στην απολαυστική αυτή τούρτα.
Όλη η ατμόσφαιρα του δίσκου ταιριάζει γάντι στην δεκαετία του ‘40, όπου εκτυλίσσεται η υπόθεση, και η πινελιά του Ennio Morricone δίνει αυτό το κάτι για να πάει τη μουσική ένα βήμα παραπέρα.
Η «ζημιά» γίνεται ήδη από τα trailer, που ακούμε μόνο μικρό δείγμα του soundtrack, αλλά είναι φανερό ότι δεν θα μπορούσε τίποτε άλλο να ντύσει την ταινία τόσο αριστοτεχνικά.
Ξεχωρίζει το γνώριμο The Verdict (εμπνευσμένο από το Fur Elise του Beethoven) και το One Silver Dollar που δίνουν έναν «ευρωπαϊκό» αέρα στο άλμπουμ, αλλά και κομμάτια όπως το Slaughter που μας παρασέρνουν στον Αμερικάνικο νότο από τον οποίο έρχεται ο υπολοχαγός Aldo Raine (Brad Pitt).
Το γεγονός ότι θα βρούμε πολλά instrumental κομμάτια, αλλά και τα σκρατσαρίσματα σε ορισμένα από αυτά είναι ό,τι πρέπει για να προσδώσουν κάτι παλιακό στο άκουσμά τους και να μην αφήσουν τον ακροατή να ξεχάσει ότι βρίσκεται στη μέση του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Για τον David Bowie, βεβαίως, τα λόγια είναι φτωχά - το Cat People μιλάει από μόνο του και απογειώνει ταινία και δίσκο.
Είμαι σχεδόν σίγουρη ότι είναι περιττό να προτείνω το συγκεκριμένο soundtrack σε κάποιον που έχει δει την ταινία, αφού κάθε σώφρον άνθρωπος θα το έψαχνε λυσσαλέα, ήδη από τη στιγμή που θα έπεφταν οι τίτλοι τέλους.
Προς πληροφόρηση των υπολοίπων λοιπόν, ο δίσκος αυτός είναι ένας από αυτούς που δεν πρέπει να λείπουν από τη συλλογή σας.
The Green Leaves of Summer
The Verdict (La Condanna)
White Lightning
Slaughter
The Surrender (La resa)
One Silver Dollar (Un Dollaro Bucato)
Davon geht die Welt nicht unter
The Man with the Big Sombrero
Ich wollt' ich wär ein Huhn
Main Theme from Dark of the Sun
Cat People (Putting Out Fire)
Tiger Tank
Un Amico
Rabbia e Tarantella
