Γράφει ο Νάσος Κυριακίδης.
Μία από τις πιο διάσημες και ακριβοπληρωμένες ηθοποιούς του Hollywood.
Η Angelina Jolie έχει μια εκθαμβωτική ομορφιά, αλλά επίσης είναι και πολύ καλή ηθοποιός.
Αυτό είναι πιστεύω κοινή αποδοχή όλων.
Έστω κι αν κάποιοι υποστηρίζουν ότι είναι υπερεκτιμημένη στις «σοβαρές» ερμηνείες της.
Πριν κάποια χρόνια, η επιλογή του καλύτερου ρόλου της καριέρας της, θα ήταν ιδιαίτερα εύκολη υπόθεση, αφού το όνομά της ήταν ταυτισμένο με αυτό της Lara Croft.
Όμως στη δεκαετία που μας πέρασε, η Angelina πολλαπλασίασε τις εμπορικές επιτυχίες της και οδηγήθηκε σε ερμηνευτικά μονοπάτια που κανείς δεν φανταζόταν ότι θα επέλεγε...
Η πρώτη της επαφή με τον κινηματογράφο, ήταν σε ηλικία 7 ετών σε μια μικρή εμφάνιση στο Lookin’ to Get Out, έπειτα από προτροπή του πατέρα της και βετεράνου ηθοποιού Jon Voight.
Ο πρώτος της πρωταγωνιστικός ρόλος ήρθε με το low-budget Hackers το 1995.
Η ταινία ήταν κάτω του μετρίου, αλλά έδειξε την wild beauty και το starquality που διαθέτει η Angie.
Το 1998 όμως κάνει το πρώτο της σοβαρό βήμα προς την επιτυχία.
Υποδύεται το super model Gia Garangi, η οποία μεσουρανούσε στα τέλη της δεκαετίας του ‘70 στο χώρο της μόδας.
Στη τηλεοπτική βιογραφία Gia, η Jolie δίνει μια μοναδική ερμηνεία και ίσως ήταν η καταλληλότερη επιλογή.
Αυτός ο ρόλος τα είχε όλα, ξεσπάσματα οργής, εντάσεις και αυτοκαταστροφή.
Κατά τη διάρκεια της ταινίας, η αψεγάδιαστη ομορφιά της «μαραινόταν», μέχρι το τραγικό τέλος της.
Η breakthrough performance στο cinema έγινε ένα χρόνο αργότερα στο Girl, Interrupted, όταν κέρδισε το ρόλο της ψυχικά ασταθής και κοινωνικά απροσάρμοστης Lisa.
Η Jolie κατάφερε να συγκεντρώσει τα βλέμματα όλων πάνω της, σε μια ταινία που υποτίθεται ότι θα ήταν το comeback της Wynona Ryder, καθώς δημιουργήθηκε για να «ανεβάσει» την καριέρα της.
Οι προβολείς όμως στράφηκαν προς τη Jolie, δίνοντάς της το Όσκαρ και τη τρίτη της κατά σειρά Χρυσή σφαίρα.
Τότε άρχισε να εδραιώνεται η θέση της στο Hollywood, πρωταγωνιστώντας στα blockbuster, The Bone Collector σε ρόλο αστυνομικού, δίπλα στον Denzel Washington και Gone in Sixty Seconds ως πρώην ερωμένη του κλέφτη αυτοκινήτων Nicholas Gage.
Ο ρόλος όμως λόγω του οποίου την μάθανε και οι πέτρες, ήταν αυτός της Lara Croft στην μεταφορά του γνωστού video game, το 2001.
Οι κριτικές δεν ήταν πολύ θερμές στο σύνολό τους, αλλά η Angelina ήταν η ιδανική ενσάρκωση της διάσημης ντεντέκτιβ.
Δυναμική, θελκτική, ατρόμητη και μυστηριώδης.
Και η δουλειά της δεν ήταν εύκολη, καθώς ο ρόλος θα μπορούσε άνετα να είχε μετατραπεί σε καρικατούρα, κάτι το οποίο δεν έγινε.
Μεγάλη εισπρακτική επιτυχία που οδήγησε σε ένα επίσης επιτυχημένο sequel.
Ακολουθούν το Original Sin με τον Antonio Banderas και η κωμωδία Life or Something Like It σε ρόλο ρεπόρτερ που αποκτά υπαρξιακά ερωτήματα και προσπαθεί να αλλάξει τη ζωή της.
Το Beyond Borders με τον Clive Owen και το Taking Lives το 2004 την φέρνουν άδικα στα βραβεία χειρότερης ηθοποιού.
Το πρώτο έχει αρκετά κοινά σημεία με την πραγματική της ζωή, αφού υποδύεται μια νεαρή ευκατάστατη κοπέλα, η οποία παθαίνει σοκ μόλις αντιλαμβάνεται τη δυστυχία που επικρατεί στη Νότιο Αφρική και ταξιδεύει εκεί με σκοπό να βοηθήσει ως προς την βελτίωση του βιοτικού επιπέδου και της ποιότητας ζωής των κατοίκων.
Το δεύτερο είναι, θεωρώ, ένα καλό ανατρεπτικό θρίλερ παρά τις κακές κατά πλειοψηφία κριτικές που πήρε και η σκηνή του φινάλε με τον Ethan Hawke είναι ικανοποιητική.
Η συνέχεια δεν ήταν πολύ ενθαρρυντική.
Πρωταγωνίστησε στο The Fever, που μέχρι πρότινος δεν ήξερα καν ότι υπήρχε και στο Sky Captain and the World of Tomorrow που θεωρήθηκε αποτυχία, αφού δεν ξεπέρασε ούτε το budget του.
Η αρχαία Ελλάδα εμφανισιακά της πηγαίνει, αλλά η αλλοδαπή προφορά της ως Ελληνίδα μητέρα του Μεγάλου Αλέξανδρου, όχι και τόσο.
Η ταινία Alexander του Oliver Stone κατακεραυνώθηκε από πολλούς.
Ευτυχώς, το 2005 ήρθε το Mr. & Mrs. Smith.
Εδώ την βλέπουμε σε έναν ρόλο κομμένο και ραμμένο πάνω της.
Είναι κρυφή πράκτορας και παντρεμένη με τον επίσης συνάδελφο Brad Pitt.
Απολαυστική ταινία, με μπόλικες σκηνές δράσης και ειδικά αγαπημένες οι σκηνές μάχης μεταξύ των πρωταγωνιστών.
Η έντονη χημεία τους πέρασε κι εκτός οθόνης, καθώς δημιούργησαν δεσμό κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων.
Πολύ όμορφοι και πολύ καλοί υποκριτικά στις απαιτήσεις των ρόλων τους και οι δύο, αποτέλεσαν ένα από τα πιο ταιριαστά κινηματογραφικά ζευγάρια που είχαν κάτι από την αίγλη προηγούμενων δεκαετιών.
Το 2006 ο Robert De Niro την επιλέγει για την δεύτερη σκηνοθετική του δουλειά, The Good Shepherd και συμπρωταγωνιστεί με τον Matt Damon.
Αρκετά θετικές οι κριτικές για τη Jolie, αλλά και την ταινία γενικότερα.
Στο A Mighty Heart ένα χρόνο μετά, δίνει μια καλή ερμηνεία σε μια ιστορία που βασίστηκε σε πραγματικά γεγονότα, στο ρόλο μιας γυναίκας που προσπαθεί να βρει τον δημοσιογράφο σύζυγό της, ο οποίος αγνοείται κατά τη διάρκεια παραμονής του στο Πακιστάν.
Στο Beowulf είναι ακαταμάχητη ως κακιά πλανεύτρα με υπερφυσικές δυνάμεις που σαγηνεύει από απλούς στρατιώτες μέχρι τον βασιλιά.
Υποψηφιότητα σαν best villain στα MTV awards.
Ίσως η καλύτερη ερμηνευτικά στιγμή της είναι στο Changeling του Clint Eastwood για το οποίο έφτασε έως τα Όσκαρ.
Σε αυτό παρακολουθούμε τον σπαρακτικό λόγο μιας μάνας που αγωνίζεται να βρει τον χαμένο γιό της και αρνείται να δεχτεί το παιδί που φαινομενικά εντοπίζει η αστυνομία σαν δικό της.
Πρόκειται για ένα δράμα εποχής που βασίζεται σε αληθινή ιστορία και η σκηνοθεσία του Eastwood εστιάζει και αναδεικνύει υπέροχα την ερμηνεία της.
Η Jolie είναι από τις λίγες γυναίκες ηθοποιούς που μπορεί να στηρίξει μια ταινία αποκλειστικά στις πλάτες της.
Τρανά παραδείγματα οι περιπέτειες Wanted και Salt.
Παρόμοιος ρόλος και στα δύο ως γυναίκα φονικό όπλο.
Στο πρώτο παριστάνει μια επαγγελματία δολοφόνο, μέλος μιας οργάνωσης που σκοτώνουν όσους τους αξίζει ο θάνατος και στη δεύτερη είναι πράκτορας της CIA.
Το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό με την ίδια να μετατρέπεται σε έναν θηλυκό James Bond και γίνεται ατρόμητη θέλοντας να αποδείξει την αθωότητά της.
Περνά δια πυρός και σιδήρου και τους πλακώνει όλους στο ξύλο.
Damn bad ass chick.
Το The Tourist δεν το σχολιάζω, απογοήτευσε τους περισσότερους και μάλλον βρέθηκε στις υποψηφιότητες στις Χρυσές σφαίρες κατά τύχη.
Για το καλύτερό της ρόλο, είμαι ανάμεσα στα Mr. & Mrs Smith και Changeling.
Για μένα, η πρώτη ταινία περιέχει τον πιο αντιπροσωπευτικό της ρόλο, αλλά θα επιλέξω εν τέλει το Changeling.
Σε αυτό δίνει την πιο ώριμη έως τώρα ερμηνεία της.
Κάτι μου λέει όμως ότι θα αλλάξω γνώμη σύντομα.
Όπως έχουμε ήδη πληροφορηθεί, θα επαναλάβει το ρόλο της Elizabeth Taylor στο Cleopatra μέσα στο 2013, μισό αιώνα μετά την αρχική ταινία.
Δεν μπορώ να σκεφτώ δεύτερη επιλογή για το ρόλο της βασίλισσας της Αιγύπτου, είναι σίγουρα η ιδανικότερη επιλογή όλων.
Αν το αποτέλεσμα είναι αντάξιο των προσδοκιών, τότε θα δούμε κάτι οπωσδήποτε επικών διαστάσεων και ενδεχομένως οσκαρικό.
Με κάθε βεβαιότητα, έχουμε να περιμένουμε πολλά πράγματα από εκείνη, καθώς όσο μεγαλώνει, τόσο καλύτερη γίνεται.
Η μεγάλη οικογένεια (έξι παιδιά!) και το φιλανθρωπικό της έργο δεν φαίνεται να αποτελούν ανασταλτικό παράγοντα στην καριέρα της, καθώς η ίδια έχει δηλώσει ότι οι υποχρεώσεις της δεν σημαίνει ότι θα την κρατήσουν μακριά από το cinema, απλώς θα διηγηθεί λιγότερες ιστορίες ανθρώπων.
Με βλέψεις και στην σκηνοθεσία και την πρώτη σκηνοθετική της απόπειρα In the Land of Blood and Honey να συγκεντρώνει αρκετά καλές κριτικές, μελλοντικά ίσως διαπρέψει και εκεί.
Φτάνει μόνο να μην την στερηθούμε μπροστά από την κάμερα, όπου ένα και μόνο γκρο πλαν της αρκεί για να φωτιστεί η σκοτεινή αίθουσα του κινηματογράφου.
1.jpg)
