Γράφει η Πένυ Πανέ.
Μία από τις μαύρες σελίδες της ιστορίας είναι εκείνη της σφαγής του Nanking (1937).
Κατά τη διάρκεια του Β’ Σινοϊαπωνικού πολέμου, οι Ιάπωνες στρατιώτες αφού κατέλαβαν την πρώην πρωτεύουσα της Κίνας, Nanking, για αρκετές εβδομάδες επιδόθηκαν σε μαζικές δολοφονίες, σε βιασμούς και λεηλασίες.
Η σφαγή του Nanking, έχει χαρακτηριστεί και κάπως αλλιώς.
Ως ο βιασμός του Nanking.
Και αυτό γιατί δεκάδες χιλιάδες γυναίκες βιάστηκαν από τον ιαπωνικό στρατό κατά τη διάρκεια εκείνων των εβδομάδων.
Η ταινία The Flowers of War βασίστηκε στο μυθιστόρημα του Κινέζου συγγραφέα Yan Geling με τίτλο "Οι 13 γυναίκες της Nanjing" και αφηγείται την ιστορία 13 ιερόδουλων που αποφασίζουν να πάρουν τη θέση 13 μαθητριών, οι οποίες προορίζονταν ως «συνοδοί» για τους Ιάπωνες στρατιώτες.
Ο σκηνοθέτης Yimou Zhang παίρνει αυτή την ιστορία και στήνει μία ταινία που δεν θα καταφέρεις να ξεχάσεις εύκολα...
Ο John Miller (Christian Bale, The Fighter) φτάνει στην Nanking για να βοηθήσει στην κηδεία του πατέρα Ingleman όπου ζούσε στον καθεδρικό ναό Winchester.
Εκεί θα τον οδηγήσουν δύο μαθήτριες τις οποίες βρήκε στο σημείο όπου κατέφυγε για να σωθεί από τους βομβαρδισμούς του ιαπωνικού στρατού.
Στην εκκλησία ζουν ακόμα αρκετές μαθήτριες μαζί με ένα αγόρι, τον George (Tianyuan Huang), ο οποίος έχει αναλάβει την προστασία των κοριτσιών.
Τον John, δείχνει να μη τον νοιάζει ιδιαίτερα τί θ’ απογίνουν αυτά τα παιδιά και αρνείται να βοηθήσει τον George που του ζητάει να φτιάξει το φορτηγάκι τους, τη μόνη τους διέξοδο για να βγουν από την κόλαση της Nanking.
Στο ναό θα βρουν καταφύγιο και μερικές ιερόδουλες, με «αρχηγό» τη Yu Mo (Ni Ni).
Σύντομα η εκκλησία θα γίνει στόχος των Ιαπώνων στρατιωτών.
Ο John ντύνεται ιερέας για να προστατέψει τα κορίτσια και τις επόμενες μέρες θα προσπαθήσει να καταστρώσει ένα σχέδιο, το σχέδιο της διαφύγης τους.
Όμως ο χρόνος δεν είναι με το μέρος του και τα κορίτσια πρέπει να παραστούν σε μία «γιορτή» την οποία διοργανώνει ο ιαπωνικός στρατός για την πλήρη κατοχή της Nanking.
Ο John πρέπει να αποτρέψει αυτό το τέλος.
Ωστόσο τα κορίτσια έχουν καταμετρηθεί.
Και η μέρα της «γιορτής» φτάνει.
Παίρνω μία βαθιά ανάσα και έρχομαι να σου μιλήσω για μία εντυπωσιακή ταινία.
Και δεν περιμένα κάτι λιγότερο από τον Yimou Zhang που έχει σκηνοθετήσει μεταξύ άλλων Τα Ιπτάμενα Στιλέτα (House of Flying Daggers) το 2004.
Η φωτογραφία (Xiaoding Zhao) μεταφέρει απόλυτα το χάος μίας πόλης-φάντασμα, η μουσική (Qigang Chen) επεμβαίνει άλλοτε για να σου χαϊδέψει τον πόνο και άλλοτε για να σε ταρακουνήσει.
Πλάνα αργά, φορτωμένα με θάνατο.
Οι σφαίρες σφηνώνονται στα σώματα των στρατιωτών, τα τανκς τους παρασύρουν, χειροβομβίδες εκτοξεύονται και τους κάνουν σκόνη.
Ο Yimou Zhang χρησιμοποίησε την κάμερά του με τρόπο που σ’ έκανε να πιστέψεις πως προσπαθούσε να ξεφύγει και εκείνη από τους Ιάπωνες στρατιώτες, να σωθεί.
Στις μικρές σκηνές της ταινίας βρήκα την ανθρωπιά και τον πόνο που μου έλειπε από τις μεγάλες.
Στο δάκρυ ενός στρατιώτη που κοιτούσε τις μαθήτριες να τραγουδούν, στις φωνές του John που έλεγε πως δεν είναι ιερέας, πως δεν μπορεί να σώσει αυτά τα παιδιά και στα βλέμματα των ιερόδουλων λίγο πριν το τέλος.
Στον μικρό George και στο χάδι που άφηνε ο John στο χέρι μίας νεκρής μαθήτριας.
Οι νεαρές κοπέλες που έπαιξαν στην ταινία έδωσαν ολοκληρωμένες ερμηνείες.
Όσο για τον πρωταγωνιστή, τον Christian Bale, νιώθω πως δημιούργησε έναν μεγάλο ρόλο.
Κατάφερε να δώσει ζωή σε έναν χαρακτήρα που μεταμορφωνόταν συνεχώς για να γίνει ένας άντρας που θα πάλευε μέχρι το τέλος για την σωτηρία των κοριτσιών.
Ωστόσο δεν μπορώ να μη σου μιλήσω και για τα πλην.
Η κινηματογράφηση της ταινίας ένιωθα πως έτρεχε πιο αργά απ’ όσο άντεχε το σενάριό της.
Και κάποιες στιγμές η εντυπωσιακή φωτογραφία της ταινίας μ’ έκανε να πιστέψω πως βλέπω περισσότερο ένα φιλμ γεμάτο με μοναδικές εικόνες παρά μία ταινία που μου μιλάει για ιστορία.
Έχω και μία ερώτηση-παγίδα.
Γιατί αυτή η εμμονή της υπερβολής στην αγριότητα του εχθρού;
Σου λέω με σιγουριά πως αυτή η υπερβολή δεν απέχει πολύ από την προπαγάνδα.
Η ταινία παρ’ όλα αυτά είναι γεμάτη με καλό υλικό που ίσως πρέπει να ανακαλύψεις μόνος σου.
Χαιρετώ!
Η κινέζικη ταινία The Flowers of War κόστισε $90 εκατομμύρια και ολοκληρώθηκε μετά από 18ωρα καθημερινά γυρίσματα σε 164 μέρες.
Προβλήθηκε στην Κίνα τον Δεκέμβριο, ενώ στην Αμερική βγήκε σε ελάχιστες αίθουσες στα τέλη του 2011 για να είναι έγκυρο στις υποψηφιότητες, και σε κανονική διανομή στις 20 Ιανουαρίου 2012.
Ήταν η επίσημη πρόταση της Κίνας για την κατηγορία ξενόγλωσσης ταινίας των Oscars και σε λίγες μέρες θα προβληθεί στο φεστιβάλ του Βερολίνου.
Κατά τη διάρκεια του Β’ Σινοϊαπωνικού πολέμου, οι Ιάπωνες στρατιώτες αφού κατέλαβαν την πρώην πρωτεύουσα της Κίνας, Nanking, για αρκετές εβδομάδες επιδόθηκαν σε μαζικές δολοφονίες, σε βιασμούς και λεηλασίες.
Η σφαγή του Nanking, έχει χαρακτηριστεί και κάπως αλλιώς.
Ως ο βιασμός του Nanking.
Και αυτό γιατί δεκάδες χιλιάδες γυναίκες βιάστηκαν από τον ιαπωνικό στρατό κατά τη διάρκεια εκείνων των εβδομάδων.
Η ταινία The Flowers of War βασίστηκε στο μυθιστόρημα του Κινέζου συγγραφέα Yan Geling με τίτλο "Οι 13 γυναίκες της Nanjing" και αφηγείται την ιστορία 13 ιερόδουλων που αποφασίζουν να πάρουν τη θέση 13 μαθητριών, οι οποίες προορίζονταν ως «συνοδοί» για τους Ιάπωνες στρατιώτες.
Ο σκηνοθέτης Yimou Zhang παίρνει αυτή την ιστορία και στήνει μία ταινία που δεν θα καταφέρεις να ξεχάσεις εύκολα...
Ο John Miller (Christian Bale, The Fighter) φτάνει στην Nanking για να βοηθήσει στην κηδεία του πατέρα Ingleman όπου ζούσε στον καθεδρικό ναό Winchester.
Εκεί θα τον οδηγήσουν δύο μαθήτριες τις οποίες βρήκε στο σημείο όπου κατέφυγε για να σωθεί από τους βομβαρδισμούς του ιαπωνικού στρατού.
Στην εκκλησία ζουν ακόμα αρκετές μαθήτριες μαζί με ένα αγόρι, τον George (Tianyuan Huang), ο οποίος έχει αναλάβει την προστασία των κοριτσιών.
Τον John, δείχνει να μη τον νοιάζει ιδιαίτερα τί θ’ απογίνουν αυτά τα παιδιά και αρνείται να βοηθήσει τον George που του ζητάει να φτιάξει το φορτηγάκι τους, τη μόνη τους διέξοδο για να βγουν από την κόλαση της Nanking.
Στο ναό θα βρουν καταφύγιο και μερικές ιερόδουλες, με «αρχηγό» τη Yu Mo (Ni Ni).
Ο John ντύνεται ιερέας για να προστατέψει τα κορίτσια και τις επόμενες μέρες θα προσπαθήσει να καταστρώσει ένα σχέδιο, το σχέδιο της διαφύγης τους.
Όμως ο χρόνος δεν είναι με το μέρος του και τα κορίτσια πρέπει να παραστούν σε μία «γιορτή» την οποία διοργανώνει ο ιαπωνικός στρατός για την πλήρη κατοχή της Nanking.
Ο John πρέπει να αποτρέψει αυτό το τέλος.
Ωστόσο τα κορίτσια έχουν καταμετρηθεί.
Και η μέρα της «γιορτής» φτάνει.
Παίρνω μία βαθιά ανάσα και έρχομαι να σου μιλήσω για μία εντυπωσιακή ταινία.
Και δεν περιμένα κάτι λιγότερο από τον Yimou Zhang που έχει σκηνοθετήσει μεταξύ άλλων Τα Ιπτάμενα Στιλέτα (House of Flying Daggers) το 2004.
Η φωτογραφία (Xiaoding Zhao) μεταφέρει απόλυτα το χάος μίας πόλης-φάντασμα, η μουσική (Qigang Chen) επεμβαίνει άλλοτε για να σου χαϊδέψει τον πόνο και άλλοτε για να σε ταρακουνήσει.
Πλάνα αργά, φορτωμένα με θάνατο.
Οι σφαίρες σφηνώνονται στα σώματα των στρατιωτών, τα τανκς τους παρασύρουν, χειροβομβίδες εκτοξεύονται και τους κάνουν σκόνη.
Ο Yimou Zhang χρησιμοποίησε την κάμερά του με τρόπο που σ’ έκανε να πιστέψεις πως προσπαθούσε να ξεφύγει και εκείνη από τους Ιάπωνες στρατιώτες, να σωθεί.
Στις μικρές σκηνές της ταινίας βρήκα την ανθρωπιά και τον πόνο που μου έλειπε από τις μεγάλες.
Στο δάκρυ ενός στρατιώτη που κοιτούσε τις μαθήτριες να τραγουδούν, στις φωνές του John που έλεγε πως δεν είναι ιερέας, πως δεν μπορεί να σώσει αυτά τα παιδιά και στα βλέμματα των ιερόδουλων λίγο πριν το τέλος.
Στον μικρό George και στο χάδι που άφηνε ο John στο χέρι μίας νεκρής μαθήτριας.
Οι νεαρές κοπέλες που έπαιξαν στην ταινία έδωσαν ολοκληρωμένες ερμηνείες.
Κατάφερε να δώσει ζωή σε έναν χαρακτήρα που μεταμορφωνόταν συνεχώς για να γίνει ένας άντρας που θα πάλευε μέχρι το τέλος για την σωτηρία των κοριτσιών.
Ωστόσο δεν μπορώ να μη σου μιλήσω και για τα πλην.
Η κινηματογράφηση της ταινίας ένιωθα πως έτρεχε πιο αργά απ’ όσο άντεχε το σενάριό της.
Και κάποιες στιγμές η εντυπωσιακή φωτογραφία της ταινίας μ’ έκανε να πιστέψω πως βλέπω περισσότερο ένα φιλμ γεμάτο με μοναδικές εικόνες παρά μία ταινία που μου μιλάει για ιστορία.
Έχω και μία ερώτηση-παγίδα.
Γιατί αυτή η εμμονή της υπερβολής στην αγριότητα του εχθρού;
Σου λέω με σιγουριά πως αυτή η υπερβολή δεν απέχει πολύ από την προπαγάνδα.
Η ταινία παρ’ όλα αυτά είναι γεμάτη με καλό υλικό που ίσως πρέπει να ανακαλύψεις μόνος σου.
Χαιρετώ!
Η κινέζικη ταινία The Flowers of War κόστισε $90 εκατομμύρια και ολοκληρώθηκε μετά από 18ωρα καθημερινά γυρίσματα σε 164 μέρες.
Προβλήθηκε στην Κίνα τον Δεκέμβριο, ενώ στην Αμερική βγήκε σε ελάχιστες αίθουσες στα τέλη του 2011 για να είναι έγκυρο στις υποψηφιότητες, και σε κανονική διανομή στις 20 Ιανουαρίου 2012.
Ήταν η επίσημη πρόταση της Κίνας για την κατηγορία ξενόγλωσσης ταινίας των Oscars και σε λίγες μέρες θα προβληθεί στο φεστιβάλ του Βερολίνου.
Flowers Of War trailer 2 από FilmBoy-gr
1.jpg)
