Γράφει ο Γιώργος Καραμάνος.
Η αλήθεια είναι πως εάν βασιστεί κάνεις μόνο στην περίληψη της ιστορίας του Εξωτικού Ξενοδοχείου Marigold δεν θα εντυπωσιαστεί ιδιαίτερα.
Έτσι μπορεί να ξεγελαστείτε και εσείς και να μην πατέ να δείτε αυτό το Βρετανικό διαμαντάκι.
Θεωρητικά, η ιδέα ότι διάφοροι ηλικιωμένοι ταξιδεύουν σε ένα ξενοδοχείο στην Ινδία δεν ακούγεται συγκλονιστική αλλά η ταινία σε κερδίζει από το πρώτο λεπτό.
Το σενάριο είναι απλό.
Άγγλοι ηλικιωμένοι και απογοητευμένοι από την ζωή ταξιδεύουν έως την Ινδία.
Εκεί μένουν σε ένα σχεδόν κατεστραμμένο ξενοδοχείο που είναι λίγο πριν τα πρόθυρα της κατάρρευσης...
Όλοι τους είναι εντελώς διαφορετικοί χαρακτήρες και έχουν ταξιδέψει για τελείως διαφορετικούς λογούς.
Δεν μοιράζονται τίποτα κοινό, αλλά κατά την διάρκεια της παραμονής τους στο Best Exotic Marigold Hotel πολλά αλλάζουν για αυτούς.
Μια πληθώρα ηθοποιών με τεράστια εμπειρία και ικανότητα που εντυπωσιάζει παίρνει τα ηνία.
Η Maggie Smith (Harry Poter and the Deathly Hallows: Part 2) υποδύεται την Muriel, μια δύστροπη ηλικιωμένη που έχει έρθει αναγκαστικά στις Ινδίες μόνο και μόνο για να κάνει μια επέμβαση πιο φτηνά και πιο γρήγορα.
Ο Bill Nighy (Harry Poter and the Deathly Hallows: Part 1) και η Penelope Wilton υποδύονται το απογοητευμένο ζευγάρι που έχει χάσει όλα του τα λεφτά.
Η Judi Dench (J.Edgar) παίζει την Evelyn, μια χήρα που προσπαθεί να ορθοποδήσει, ενώ ο Tom Wilkinson (Mission: Impossible - Ghost Protocol) παριστάνει τον ομοφυλόφιλο που έχει γυρίσει πίσω στην Ινδία για να ξαναδεί τον πρώτο του ερώτα.
Όλοι αυτοί οι φαινομενικά άσχετοι μεταξύ τους χαρακτήρες μέσα από μπλεξίματα, φασαρίες και περίεργες συγκυρίες, λίγο πριν έρθει η μοιραία τους μέρα προσπαθούν να επαναπροσδιορίσουν τους εαυτούς τους.
Όλοι αυτοί οι φαινομενικά άσχετοι μεταξύ τους χαρακτήρες μέσα από μπλεξίματα, φασαρίες και περίεργες συγκυρίες, λίγο πριν έρθει η μοιραία τους μέρα προσπαθούν να επαναπροσδιορίσουν τους εαυτούς τους.
Γνωρίζονται, τσακώνονται και ερωτεύονται ενώ αρχίζουν να ανακαλύπτουν και την κουλτούρα της Ινδίας.
Αξίζει να σημειωθεί ότι παράλληλα με τις διάφορες ιστορίες των περίεργων αυτών χαρακτήρων υπάρχει και μια κεντρική ιδέα που τους συνδέει, και αυτή είναι το ξενοδοχείο.
Όταν φτάνουν το ξενοδοχείο έχει το κακό του το χάλι, αλλά ο Sonny (Dev Patel, The Last Airbender), ο νεαρός ιδιοκτήτης του δεν θέλει να το αποχωριστεί με τίποτα.
Έτσι κάνει διάφορα σχέδια για το πώς θα το επισκευάσει και θα το επαναφέρει στην αρχική του κατάσταση, ενώ όλοι αυτοί οι ήρωες παρακολουθούν αυτή του την προσπάθεια.
Όσο αντιφατικό και αν φαίνεται που το σενάριο μιλάει για ηλικιωμένους ανθρώπους, είναι εξαιρετικά σύγχρονο.
Όλοι οι χαρακτήρες είναι καλογραμμένοι και ο προβληματισμός της ταινίας απέναντι στην ζωή άκρως 'μοντέρνος'.
Έχουμε πολλά στοιχειά dramedy καθώς, τόσο ο θάνατος όσο και η ευτυχία έρχονται σε «κόντρα», ενώ το αυθεντικό ατακαδόρικο και έξυπνο Αγγλικό χιούμορ δουλεύει εξαιρετικά.
Φυσικά για τους ηθοποιούς λίγα μπορώ να πω.
Τα ονόματα μιλάνε από μόνα τους.
Έχουμε μια ομάδα από καταξιωμένους Βρετανούς ηθοποιούς που απογειώνουν τους χαρακτήρες τους.
Νομίζω πάντως ότι η Maggie Smith βρίσκεται ένα σκαλοπάτι πάνω από τους άλλους και καθοδήγει, αλλά όλοι τους είναι πρωταγωνιστές τις μικρής τους ιστορίας χωρίς να μπορείς να ξεχωρίσεις κανέναν.
Νομίζω πάντως ότι η Maggie Smith βρίσκεται ένα σκαλοπάτι πάνω από τους άλλους και καθοδήγει, αλλά όλοι τους είναι πρωταγωνιστές τις μικρής τους ιστορίας χωρίς να μπορείς να ξεχωρίσεις κανέναν.
Στην σκηνοθεσία ο John Madden προτιμά να αφήσει τα πράγματα να κυλήσουν από μόνα τους.
Εξάλλου με τέτοιες ερμηνείες, τα σκηνοθετικά τεχνάσματα περιττεύουν.
Έχει μια απλή σκηνοθετική ματιά που εναλάσσεται ανάμεσα στα όμορφα χρώματα της Ινδίας και τις γλυκόπικρες στιγμές των ηρώων, χωρίς όμως να υπερβάλει.
Το ίδιο συμβαίνει και με τα αλλά τεχνικά μέρη.
Τόσο το μοντάζ όσο και η φωτογραφία είναι προσεγμένα, ενώ η μουσική υπάρχει μόνο και μόνο για να υπογραμμίζει τις ερμηνείες των ηθοποιών.
Η μοναδική ένσταση που μπορώ να κάνω είναι πως ο Madden δείχνει μόνο μια πτυχή της Ινδίας.
Την πιο ήρεμη, πολιτισμένη και Ευρωπαϊκή.
Όμορφα χρώματα και στενές ανθρώπινες σχέσεις κυριαρχούν.
Δεν φαίνεται η σκοτεινή και πιο επικίνδυνη πλευρά της χώρας, μια πλευρά που γνωρίσαμε εκ των έσσω στο Slumdog Millionaire.
Ωστόσο, αυτό είναι φυσικολογικό καθώς ως έργο μπορεί να θεωρηθεί «ανθρωποκεντρικό».
Το The Best Exotic Marigold Hotel είναι μια από εκείνες τις ταινίες που σου φτιάχνουν την διάθεση χωρίς να το περιμένεις.
Συνδυάζει το δράμα με την κωμωδία ενώ σχολιάζει με έξυπνο τρόπο τις περίπλοκες ανθρώπινες σχέσεις.
Μια πραγματική έκπληξη που δεν περίμενα να δω.
Στις ελληνικές αίθουσες από 29 Μαρτίου.
The Best Exotic Marigold Hotel trailer από FilmBoy-gr