Γράφει η Πένυ Πανέ.
Η ταινία Rundskop του Michael R. Roskam, που έρχεται από το Βέλγιο, σου λέω από την αρχή αυτής μας της συζήτησης πως δεν θα σου αφήσει τίποτα αισιόδοξο.
Είναι βουτηγμένη σε σκληρούς κόσμους.
Αν αντέχεις, τότε είμαι σίγουρη πως δε θα μετανιώσεις αν τη δεις.
Να μη την αγαπήσεις, μπορεί αλλά να μετανιώσεις όχι.
Ίσως γιατί σου μιλάει για δύο θέματα ξεχασμένα από το σινεμά.
Καρτέλ διακίνησης ζωικών ορμονών και ένας πρωταγωνιστής που έχει βιώσει μία σοκαριστικά επώδυνη στιγμή στην παιδική του ηλικία που τον έχει στιγματίσει και του έχει προσδιορίσει ολόκληρο το μετά του...
Ο 30χρονος Jacky Vanmarsenille (Matthias Schoenaerts) με μία πρώτη ματιά είναι ένας ογκώδης άντρας με σκληρά χαρακτηριστικά...
Ζει στη βελγική ύπαιθρο και εργάζεται στη φάρμα αγελάδων του θείου του.
Ωστόσο δεν είναι τόσο αγγελικά πλασμένη αυτή η εικόνα.
Πίσω της κρύβεται ένα ολόκληρο κύκλωμα διακίνησης παράνομων ορμονών που δίνονται στα ζώα για να αναπτύσσονται πολύ πιο γρήγορα, κόντρα στην ίδια τους τη φύση.
Η δολοφονία ενός αστυνόμου που ερευνά αυτό το δίκτυο θ’ αρχίσει να μπλέκει τον Jacky στα βαθιά της μαφίας, ενώ η εμφάνιση ενός παιδικού του φίλου, του Diederik Maes (Jeroen Perceval) θα του θυμίσει όλο του το σκληρό παρελθόν.
Και όσο ξετυλίγεται το κουβάρι, ο Jacky γίνεται όλο και πιο θυμωμένος.
Τον θυμώνει το άσχημο παρελθόν του, το σακαταμένο παρόν του και η σκέψη πως και το αύριο θα είναι το ίδιο αδιέξοδο.
Η μόνη του ελπίδα, ένας παιδικός του έρωτας, η Lucia Schepers (Jeanne Dandoy) που ωστόσο δεν μπορεί να την πλησιάσει γιατί δεν ξέρει πώς.
Γιατί ποτέ του δεν έζησε φυσιολογικά.
Και όσο τα όρια στενεύουν και η αστυνομία οδηγείται προς το μέρος του, εκείνος γίνεται όλο και πιο τυφλός από τον θυμό του...
Για να είμαι ειλικρινής, μου πήρε ώρα να σκεφτώ πώς να σου μιλήσω γι’ αυτή την αρκετά μεγάλη σε διάρκεια ταινία (2 ώρες).
Είναι ένα πολύ σκοτεινό φιλμ που ακόμα και τώρα που σου γράφω, μου έχει αφήσει πολλές μισάνοιχτες σκέψεις.
Θα δεις έναν διαλυμμένο άντρα να ξεσπά βίαια, να ντοπάρεται καθημερινά, χωρίς μέτρο και να φωτίζεται ολόκληρο το πρόσωπό του όταν κοιτάζει τη γυναίκα που αγαπάει.
Ο Michael R. Roskam χρησιμοποιεί το χθες και το σήμερα παράλληλα.
Σου επεξηγεί για να κατανοήσεις, να μάθεις γιατί είναι έτσι φτιαγμένος ο Jacky.
Σου δείχνει τους δύο αντιφατικούς κόσμους του πρωταγωνιστή.
Τον βρώμικο και τον καθαρό.
Θ’ ακούσεις και δύο διαφορετικές γλώσσες, κάνοντας έξυπνα εντονότερη αυτή την αντίθεση.
Η αφήγηση της ταινίας βασίζεται σε επιμέρους ιστορίες, να το πω έτσι, που ωστόσο στοχεύουν προς το κέντρο, που είναι ο Jacky.
Η ίδια του η φύση.
Το σενάριο της ταινίας που έγραψε ο ίδιος ο Michael R. Roskam, θεωρώ πως είναι ένα από τα πιο δύσκολα που έχω βρει στο σινεμά αλλά και ένα από τα πιο ιδιαίτερα.
Η φωτογραφία της ταινίας (Nicolas Karakatsanis) έφτιαχνε μία ατμόσφαιρα εξαιρετικά σκοτεινή και ύποπτη.
Στην ταινία θα βρεις αρκετά ενδιαφέροντα αργά πλάνα, μία βουβή φύση και πολλά κοντινά στο πολύ ιδιαίτερο πρόσωπο του πρωταγωνιστή.
Ο Matthias Schoenaerts σ’ έπειθε γι’ αυτή τη βάρβαρη ψυχοσύνθεσή του και παράλληλα σ’ έκανε να προσπαθήσεις να τον ψάξεις πιο βαθιά για να καταλήξεις να τον δεις καθαρά.
Τουλάχιστον αυτό ένιωσα.
Μ’ έκανε να σοκαριστώ, να θυμώσω, να χαμογελάσω, να κλάψω, να κλείσω τα μάτια μου για να μη νιώσω κι εγώ τον πόνο του που κάποιες φορές ήταν τόσο σκληρός που ήθελα να κλείσω την ταινία, να μη δω άλλο.
Μία τις πιο δυνατές αντρικές ερμηνείες που έχω δει στο σινεμά!
Και αυτό αρκεί για να κάνει την ταινία Rundskop μία από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς που πέρασε...
Η ταινία ξεκίνησε το ταξίδι της, παίζοντας σε διάφορα φεστιβάλ το 2011, αποσπώντας τις καλύτερες κριτικές και παίρνοντας βραβεία για να φτάσει μέχρι και τα Όσκαρ ως υποψήφια Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας.
Στην Αμερική προβλήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2012 και έσπασε τα ταμεία από την πρώτη μέρα προβολής της στις κινηματογραφικές αίθουσες του Βελγίου.
Bullhead trailer από FilmBoy-gr
1.jpg)
