Γράφει η Λίλα Τζαμούση.
Χρειάστηκε να δω μονάχα την αφίσα της ταινίας, για να έρθει στο μυαλό μου το Finding Forrester, μια καταπληκτική ταινία με τον Sean Connery, που με εντυπωσίασε πολύ όταν βγήκε.
Ήμουν σίγουρη ότι το περιεχόμενο του Intouchables θα ήταν παρεμφερές, και έβαλα στοίχημα με την ταινία για το αν θα καταφέρει να πάρει έναν δικό της, ανεξάρτητο δρόμο, έστω και παράλληλο.
Το κέρδισε.
Δύο άνθρωποι από εντελώς διαφορετικά backgrounds, ο Philippe (François Cluzet), ένας τετραπληγικός αριστοκράτης και ο Driss (Omar Sy), ένας ατίθασος νεαρός μετανάστης από τη Σενεγάλη, συναντώνται αναπάντεχα όταν ο δεύτερος...
...προσλαμβάνεται στη δούλεψη του πρώτου, για να τον φροντίζει.
Χωρίς να το γνωρίζουν, η γνωριμία τους θα αλλάξει ριζικά τις ζωές τους.
Ο Philippe που ήταν μέχρι τώρα κλειστός, απόμακρος και συντηρητικός θα τολμήσει πράγματα που δεν τα είχε φανταστεί, ενώ ο Driss, ένα σωστό αγρίμι, θα εξελιχθεί σε έναν ισορροπημένο άνθρωπο.
Η ταινία βασίζεται σε μία πραγματική ιστορία και, παρόλο που είμαι σίγουρη ότι οι σεναριογράφοι προσπάθησαν να την τελειοποιήσουν για να ταιριάξει στο πανί, είναι εντυπωσιακό να σκεφτούμε πώς δύο άνθρωποι μπορούν να γίνουν καλύτεροι από τη μεταξύ τους διάδραση.
Πώς μεταδίδουν τα προτερήματα και εξαλείφουν τα ελαττώματά τους.
Δεν με άφησαν καθόλου παραπονεμένη οι Olivier Nakache και Eric Toledano που έγραψαν και σκηνοθέτησαν την ταινία, αφού πέραν της άριστης εκμετάλλευσης του μαγευτικού Παρισιού, η ματιά τους βασίστηκε πολύ στα κοντινά πλάνα, και μπόρεσα, σε κάθε περίπτωση που το αποζήτησα, να δω καθαρά τις εκφράσεις και τα συναισθήματα των ηθοποιών.
Ο François Cluzet και ο Omar Sy στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, πήραν αυτήν τη σκηνοθετική ευκαιρία και της έδωσαν νόημα, αποτυπώνοντας στα πρόσωπά τους κάθε λέξη του σεναρίου.
Έδωσα μεγάλη προσοχή στο να δω πώς θα «μεταβληθούν» οι χαρακτήρες από αυτήν τους την αλληλεπίδραση, αν θα γίνει αυτό ομαλά, και πράγματι οι συμπεριφορές και των δύο κύλησαν όπως έπρεπε στο χρόνο, δίνοντας μία απόλυτα φυσική μετάβαση.
Αυτό ήταν, πιστεύω, και το κομβικότερο σημείο, που καθόρησε την επιτυχία του εγχειρήματος.
Το Intouchables δεν έλαβε κάποια υποψηφιότητα στις μεγάλες διοργανώσεις.
Αναρωτήθηκα γιατί μπορεί να συνέβη αυτό.
Ήταν σίγουρα μία ταινία άξια βράβευσης.
Ίσως είχε την ατυχία να προβληθεί μία χρονιά όπου η κινηματογραφική συγκομιδή ήταν αρκετά καλή και λίγο χάθηκε.
Ίσως να μην θεωρήθηκε αρκετά πρωτότυπη.
Από την άλλη, βέβαια, όπως έχουμε ξαναπεί, τα βραβεία δημιουργήθηκαν για να διαφωνούμε μαζί τους, οπότε δεν έβαλα άλλη σκέψη στο θέμα.
Μη βάλετε κι εσείς.
Απλά απολαύστε τη.
Στις ελληνικές αίθουσες από τις 29 Μαρτίου.
Intouchables trailer (Greek subs) από FilmBoy-gr
1.jpg)
