Γράφει η Λίλα Τζαμούση.
Σε μία ταινία όπου πρωταγωνιστικό ρόλο κρατά ο Denzel Washington, δεν χωρούν και πολλές αμφιβολίες για την ποιότητά της, ακόμα κι αν εκ πρώτης όψεως θυμίζει άλλη μία περιπέτεια σαν όλες αυτές που έχουμε δει κατά καιρούς και το μετανιώσαμε – μια αμερικανιά του σωρού.
Σε καμία περίπτωση, λοιπόν, δεν εμπίπτει το Safe House στην συγκεκριμένη κατηγορία.
Τουναντίον, είναι μία από τις πιο καλές αμερικάνικες περιπέτειες που έχω δει τον τελευταίο καιρό.
Η ιστορία εξελίσσεται παράλληλα σε Αμερική και Νότιο Αφρική, όταν ο Tobin Frost (Denzel Washington, Unstoppable), ένας διαβόητος πρώην πράκτορας της C.I.A., που φαίνεται να κρατά ενοχοποιητικά στοιχεία εναντίον πολλών «μεγάλων κεφαλιών», καταφεύγει στο προξενείο των ΗΠΑ στο Cape Town για να ...
...σώσει τη ζωή του από Ισραηλινούς που τον καταδιώκουν, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει την παράδοσή του στην αμερικανική κυβέρνηση, από την οποία και καταζητείται εδώ και χρόνια.
Μεταφέρεται σε ένα κρησφύγετο της C.I.A. για να τον ανακρίνουν, λίγο μετά όμως δέχονται επίθεση με μόνους επιζώντες τον Frost και τον Matt Weston (Ryan Reynolds, The Change-Up), τον υπεύθυνο του κρησφύγετου, που είναι μεν εκπαιδευμένος πράκτορας, αλλά το νεαρό της ηλικίας του και η μικρή πείρα του, τον καθιστούν ανήμπορο στον ψυχολογικό πόλεμο που δέχεται από τον θρυλικό Tobin Frost.
Αυτό που κάνει την ταινία ενδιαφέρουσα είναι το trust-no-one κλίμα μέσα στο οποίο εξελίσσεται.
Καταφέρνει να κρατά την προσοχή του θεατή κάθε λεπτό, αλλά με όχι τρόπο κουραστικό.
Αυτό που ίσως φλερτάρει λίγο με το βαρετό, είναι η διάρκεια των σκηνών δράσης και των συμπλοκών.
Θεωρώ ότι, επειδή είναι πολλές σε πλήθος, θα μπορούσαν να είναι λίγο μικρότερες σε διάρκεια.
Από τις πρώτες σκηνές της ταινίας δείχνει τις διαθέσεις του για μια προσεγμένη σκηνοθεσία ο Daniel Espinosa, και κρατά το λόγο του στο σύνολο του φιλμ.
Η φωτογραφία της ταινίας βοηθά και εδώ πολύ, προσθέτοντας χρώμα και ένταση.
Ο Denzel Washington δεν θα απογοητεύσει, για μία ακόμη φορά το κοινό, ενσαρκώνοντας έναν πανέξυπνο τύπο, που έχει σχεδιάσει στο μυαλό του την κάθε του κίνηση και φαίνεται να διατηρεί την ψυχραιμία του κάθε δευτερόλεπτο.
Ο Ryan Reynolds, πέρα από δωράκι για τα κορίτσια, αποδεικνύεται πολύ καλός στο να αποδώσει τον αρχικά μαλακό Weston που σιγά-σιγά μεστώνεται μέσα από την περιπέτειά του με τον Frost, με αποτέλεσμα να βλέπουμε έναν άλλον άνθρωπο στο τέλος.
Πιο σκληραγωγημένο, πιο υποψιασμένο, με περισσότερη αυτοπεποίθηση και όλα αυτά μέσα από ένα του βλέμμα.
Ο Brendan Gleeson (Albert Nobbs), παρά τον μικρό του ρόλο και την όχι ιδιαίτερα ξεσηκωτική ερμηνεία του, θεωρώ ότι ήταν ο καταλληλότερος που θα μπορούσε να παίξει το ρόλο του γλοιώδους David Barlow, εμφανισιακά και μόνο.
Το Safe House μου θύμισε πολύ τον Πληροφοριοδότη (The Departed) του Martin Scorsese στο ύφος και το στήσιμο, όχι όμως με την έννοια της μίμησης.
Νομίζω απλά, ότι οι συντελεστές κατάφεραν να πλησιάσουν την συνταγή και να την εφαρμόσουν με επιτυχία, χαρίζοντας στο φιλοθεάμον κοινό άλλη μία απολαυστική περιπέτεια.
Όσοι διασκεδάσατε τότε, είμαι σίγουρη ότι θα ικανοποιηθείτε και τώρα.
Στις ελληνικές αίθουσες από 22 Μαρτίου.
Safe House trailer από FilmBoy-gr
1.jpg)
