Γράφει η Λίλα Τζαμούση.
Ο καιρός πέρασε, ο χειμώνας έφυγε και τα πρώτα ανθισμένα δέντρα στην Αθήνα μου θυμίζουν, κάθε μέρα και περισσότερο, την ιστορία της Amelie και βέβαια, το καταπληκτικό soundtrack αυτής της τόσο feel good ταινίας, υπογεγραμμένο από τον κορυφαίο Γάλλο συνθέτη Yann Tiersen.
Ο σκηνοθέτης της ταινίας, ο Jean-Pierre Jeunet, πριν αποφασίσει για τη μουσική που θα έντυνε το φιλμ του, άκουσε τυχαία μερικά κομμάτια του Yann Tiersen και ήταν αρκετά, καθώς φαίνεται, για να τα ταιριάξει στον κόσμο της …, όπως τον είχε εκείνος φανταστεί.
Και πώς να μην δέσουν άλλωστε οι νότες με τα πλάνα;
Έχουμε να κάνουμε με δύο έργα, δύο διαφορετικών καλλιτεχνών που έχουν κοινή τους συνισταμένη το όνειρο.
Από τη μία ο Jeunet θέλει «καθαρά» πλάνα στην ταινία του, χωρίς γκράφιτι, μπάζα ή σκουπίδια να διακρίνονται πουθενά...
Προσπαθεί να οπτικοποιήσει τη φαντασία του, ακόμα κι αν αυτή αποτελείται από μια τελειότητα που μπορεί να φαντάζει εξωπραγματική σ’ εμάς, αλλά στον κόσμο της Amelie, κουμπώνει με απόλυτη φυσικότητα.
Έπειτα συναντά τη μουσική του Tiersen, εξίσου ονειρική, που δεν εγκλωβίζεται ούτε λεπτό στα τετριμμένα.
Δεν αποχωρίζεται σχεδόν ποτέ το πιάνο και το ακορντεόν, βάζει όμως στη μουσική του και ένα σωρό αλλόκοτους ήχους, όπως μια ρόδα ποδηλάτου, μια γραφομηχανή ή μια πόρτα που τρίζει, και την κάνει ξεχωριστή.
Παρόλο που τα περισσότερα από τα κομμάτια του soundtrack προϋπήρχαν της ταινίας, δεν βλέπουμε τίποτα παράταιρο στη μεταξύ τους σύνδεση.
Το “La Valse D’ Amelie” είναι εκείνο που γράφτηκε αποκλειστικά για το φιλμ και το συναντάμε σε πολλά σημεία του δίσκου, με διαφορετικά όργανα και ενορχηστρώσεις.
Είναι, φυσικά, και το κομμάτι που έχει δεθεί άρρηκτα με την ταινία, χωρίς όμως να αφήνει πίσω και τα υπόλοιπα.
Προσωπικά, μου είναι αρκετά δύσκολο να ξεχωρίσω ένα ή δύο απ’ αυτά.
Ίσως το Comptine D' Un Autre Eté: L' Après-midi ή το “J'y Suis Jamais Allé” να είναι τα προσωπικά μου πιο αγαπημένα, όχι όμως για λόγους που σχετίζονται με τη σύνθεση του Yann Tiersen.
Πώς να αγνοήσεις όμως, το “La Dispute” ή το “Le Banquet”;
Είναι πραγματικά πολύ δύσκολη η επιλογή.
Θα το αφήσω πάνω σας, λοιπόν.
Να διαλέξετε τα τραγούδια που σας αρέσουν και να βγείτε μαζί τους έξω, για να φωτογραφίσετε σύννεφα.
Τώρα που ο καιρός μας δίνει τόση αισιοδοξία, τη στιγμή ακριβώς που τη χρειαζόμαστε, ας την αρπάξουμε.
Ο καιρός πέρασε, ο χειμώνας έφυγε και τα πρώτα ανθισμένα δέντρα στην Αθήνα μου θυμίζουν, κάθε μέρα και περισσότερο, την ιστορία της Amelie και βέβαια, το καταπληκτικό soundtrack αυτής της τόσο feel good ταινίας, υπογεγραμμένο από τον κορυφαίο Γάλλο συνθέτη Yann Tiersen.
Ο σκηνοθέτης της ταινίας, ο Jean-Pierre Jeunet, πριν αποφασίσει για τη μουσική που θα έντυνε το φιλμ του, άκουσε τυχαία μερικά κομμάτια του Yann Tiersen και ήταν αρκετά, καθώς φαίνεται, για να τα ταιριάξει στον κόσμο της …, όπως τον είχε εκείνος φανταστεί.
Και πώς να μην δέσουν άλλωστε οι νότες με τα πλάνα;
Έχουμε να κάνουμε με δύο έργα, δύο διαφορετικών καλλιτεχνών που έχουν κοινή τους συνισταμένη το όνειρο.
Από τη μία ο Jeunet θέλει «καθαρά» πλάνα στην ταινία του, χωρίς γκράφιτι, μπάζα ή σκουπίδια να διακρίνονται πουθενά...
Προσπαθεί να οπτικοποιήσει τη φαντασία του, ακόμα κι αν αυτή αποτελείται από μια τελειότητα που μπορεί να φαντάζει εξωπραγματική σ’ εμάς, αλλά στον κόσμο της Amelie, κουμπώνει με απόλυτη φυσικότητα.
Έπειτα συναντά τη μουσική του Tiersen, εξίσου ονειρική, που δεν εγκλωβίζεται ούτε λεπτό στα τετριμμένα.
Δεν αποχωρίζεται σχεδόν ποτέ το πιάνο και το ακορντεόν, βάζει όμως στη μουσική του και ένα σωρό αλλόκοτους ήχους, όπως μια ρόδα ποδηλάτου, μια γραφομηχανή ή μια πόρτα που τρίζει, και την κάνει ξεχωριστή.
Παρόλο που τα περισσότερα από τα κομμάτια του soundtrack προϋπήρχαν της ταινίας, δεν βλέπουμε τίποτα παράταιρο στη μεταξύ τους σύνδεση.
Το “La Valse D’ Amelie” είναι εκείνο που γράφτηκε αποκλειστικά για το φιλμ και το συναντάμε σε πολλά σημεία του δίσκου, με διαφορετικά όργανα και ενορχηστρώσεις.
Είναι, φυσικά, και το κομμάτι που έχει δεθεί άρρηκτα με την ταινία, χωρίς όμως να αφήνει πίσω και τα υπόλοιπα.
Προσωπικά, μου είναι αρκετά δύσκολο να ξεχωρίσω ένα ή δύο απ’ αυτά.
Ίσως το Comptine D' Un Autre Eté: L' Après-midi ή το “J'y Suis Jamais Allé” να είναι τα προσωπικά μου πιο αγαπημένα, όχι όμως για λόγους που σχετίζονται με τη σύνθεση του Yann Tiersen.
Πώς να αγνοήσεις όμως, το “La Dispute” ή το “Le Banquet”;
Είναι πραγματικά πολύ δύσκολη η επιλογή.
Θα το αφήσω πάνω σας, λοιπόν.
Να διαλέξετε τα τραγούδια που σας αρέσουν και να βγείτε μαζί τους έξω, για να φωτογραφίσετε σύννεφα.
Τώρα που ο καιρός μας δίνει τόση αισιοδοξία, τη στιγμή ακριβώς που τη χρειαζόμαστε, ας την αρπάξουμε.
1. J'y Suis Jamais Alle
2. Les Jours Tristes (instrumental)
3. La Valse D'Amelie
4. Comtine D'un Autre Ete: L'apres Midi
5. La Noyee
6. L'autre Valse D'Amelie
7. Guilty
8. A Quai
9. Le Moulin
10. Pas Si Simple
11. La Valse D'Amelie (orchestra version)
12. La Valse Des Vieux Os
13. La Dispute
14. Si Tu N'etais Pas La
15. Soir De Fete
16. La Redecouverte
17. Sur Le Fil
18. Le Banquet
19. La Valse D'Amelie (piano version)
20. LaValse Des Monstres
2. Les Jours Tristes (instrumental)
3. La Valse D'Amelie
4. Comtine D'un Autre Ete: L'apres Midi
5. La Noyee
6. L'autre Valse D'Amelie
7. Guilty
8. A Quai
9. Le Moulin
10. Pas Si Simple
11. La Valse D'Amelie (orchestra version)
12. La Valse Des Vieux Os
13. La Dispute
14. Si Tu N'etais Pas La
15. Soir De Fete
16. La Redecouverte
17. Sur Le Fil
18. Le Banquet
19. La Valse D'Amelie (piano version)
20. LaValse Des Monstres