Την κίνηση των Village που μειώσαν το εισητήριο τους σε 7€ και ακολούθησε από χθες η Odeon με 7,5€ (και 10€ στο 3D), πρέπει να την αναδείξουμε.
Το σινεμά αποτελεί μια σταθερή αξία στη διασκέδαση του κόσμου και με αυτή τη κίνηση, νομίζω ότι έρχεται πιο κοντά στη σωστή σχέση διασκέδασης/τιμής.
Ναυμαχία (Battleship) (4/10), του Peter Berg.
Μια τυπική άσκηση-επίδειξη του Αμερικάνικου πολεμικού ναυτικού αποκαλύπτει εξωγήινα σκάφη κρυμμένα στη θάλασσα, και η ανθρωπότητα τους δείχνει τα βαριά της όπλα:
Τον Liam Neeson, τη Brooklyn Decker ...και τη Rihanna!
Ένα πατριωτικό Independence Day με εφέ Transformers.
Κουράγιο...
Σούπερ Δημήτριος (7/10), του Γιώργου Παπαιωάννου.
Ο super-hero της Θεσσαλονίκης προστατεύει τη πόλη από τον μοχθηρό Φ.ΡΟΜ σε μια κωμωδία με κόμικ αναφορές, γνήσιο χιούμορ, αξιοπρεπέστατα εφέ αλλά κακές ερμηνείες.
Βραβείο κοινού στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, ασφυκτικά γεμάτες αίθουσες στο SFF-Rated και γέλια που ακούγονταν μέχρι έξω στο δρόμο!
Άναψε Με (Turn Me On, Dammit!) (6/10), της Jannicke Systad Jacobsen.
Η ιστορία μιας 15χρονης από μια μικρή πόλη της Νορβηγίας, που δυσκολεύεται να τιθασεύσει τις σεξουαλικές ορμές της ηλικίας της.
Δραματική κομεντί ενηλικίωσης με καλές ερμηνείες, με όμορφη φωτογραφία, αλλά άτολμη σκηνοθετικά.
Magic Hour (5/10), του Κώστα Καπάκα.
Ο Ρένος Χαραλαμπίδης και ο Τάσος Αντωνίου είναι δύο εκ διαμέτρου αντίθετοι άνθρωποι που θα συναντηθούν και θα γίνουν καλοί φίλοι, αφού ο ένας θα βρει παρηγοριά στον άλλον, λίγο πριν τους πνίξουν τα προβλήματά τους.
Ελληνικό road movie, χαμένο δυστυχώς ανάμεσα στο σουρεαλισμό και τη πραγματικότητα.
Παίζονται ακόμη:
Ανοιχτά Μικρόφωνα, του Νίκου Σκαρέντζου.
Ελληνικό ντοκιμαντερ για το ελληνικό χιπ χοπ και τον τρόπο με τον οποίο οι στίχοι του αντανακλούν την κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα.
Οίκος Ανοχής (L'Apollonide), του Μπερτράν Μπονελό.
Γαλλική σινεφίλ για τις τελευταίες μέρες ενός πολυτελούς οίκου ανοχής στο Παρίσι του τέλους του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα.
Ο Άνθρωπος με την Κινηματογραφική Μηχανή (The Man With the Movie Camera), του Ντζίγκα Βερτόφ.
Σοβιετική σινεφίλ για την καθημερινή ζωή στις μεγαλουπόλεις της Σοβιετικής Ένωσης κατά τη δεκαετία του ’20.
Καλό Σινεμά.
Το σινεμά αποτελεί μια σταθερή αξία στη διασκέδαση του κόσμου και με αυτή τη κίνηση, νομίζω ότι έρχεται πιο κοντά στη σωστή σχέση διασκέδασης/τιμής.
Μια τυπική άσκηση-επίδειξη του Αμερικάνικου πολεμικού ναυτικού αποκαλύπτει εξωγήινα σκάφη κρυμμένα στη θάλασσα, και η ανθρωπότητα τους δείχνει τα βαριά της όπλα:
Τον Liam Neeson, τη Brooklyn Decker ...και τη Rihanna!
Ένα πατριωτικό Independence Day με εφέ Transformers.
Κουράγιο...
Ο super-hero της Θεσσαλονίκης προστατεύει τη πόλη από τον μοχθηρό Φ.ΡΟΜ σε μια κωμωδία με κόμικ αναφορές, γνήσιο χιούμορ, αξιοπρεπέστατα εφέ αλλά κακές ερμηνείες.
Βραβείο κοινού στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, ασφυκτικά γεμάτες αίθουσες στο SFF-Rated και γέλια που ακούγονταν μέχρι έξω στο δρόμο!
Η ιστορία μιας 15χρονης από μια μικρή πόλη της Νορβηγίας, που δυσκολεύεται να τιθασεύσει τις σεξουαλικές ορμές της ηλικίας της.
Δραματική κομεντί ενηλικίωσης με καλές ερμηνείες, με όμορφη φωτογραφία, αλλά άτολμη σκηνοθετικά.
Ο Ρένος Χαραλαμπίδης και ο Τάσος Αντωνίου είναι δύο εκ διαμέτρου αντίθετοι άνθρωποι που θα συναντηθούν και θα γίνουν καλοί φίλοι, αφού ο ένας θα βρει παρηγοριά στον άλλον, λίγο πριν τους πνίξουν τα προβλήματά τους.
Ελληνικό road movie, χαμένο δυστυχώς ανάμεσα στο σουρεαλισμό και τη πραγματικότητα.
Παίζονται ακόμη:
Ανοιχτά Μικρόφωνα, του Νίκου Σκαρέντζου.
Ελληνικό ντοκιμαντερ για το ελληνικό χιπ χοπ και τον τρόπο με τον οποίο οι στίχοι του αντανακλούν την κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα.
Οίκος Ανοχής (L'Apollonide), του Μπερτράν Μπονελό.
Γαλλική σινεφίλ για τις τελευταίες μέρες ενός πολυτελούς οίκου ανοχής στο Παρίσι του τέλους του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα.
Ο Άνθρωπος με την Κινηματογραφική Μηχανή (The Man With the Movie Camera), του Ντζίγκα Βερτόφ.
Σοβιετική σινεφίλ για την καθημερινή ζωή στις μεγαλουπόλεις της Σοβιετικής Ένωσης κατά τη δεκαετία του ’20.
Καλό Σινεμά.
1.jpg)
