Έπειτα από μια αναμονή χρόνων, υποδεχόμαστε και επισήμως τους Εκδικητές!
Μόλις λίγες μέρες έμειναν για την κυκλοφορία της πρώτης υπερηρωικής σύναξης στα κινηματογραφικά χρονικά (και λίγες μόνο ώρες πριν το review μου).
Λίγα χρόνια πριν, ποιος θα περίμενε κάτι τέτοιο;
Αναμφίβολα κανείς.
H χρονική συγκυρία ήταν άραγε η κατάλληλη;
Ας πάμε λίγο πιο πίσω.
Τα τελευταία δέκα και βάλε χρόνια, έχουμε στοιχειώσει για τα καλά απ΄τις υπερηρωικές και κόμικ παραγωγές.
Σε σημείο που και οι πορωμένοι με αυτά, καμιά φορά ξεφυσάμε αναφωνώντας ..."ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!".
Όχι γιατί δεν τις αγαπάμε και δεν τις θέλουμε.
Αλλά για τον φόβο των αρπαχτών, ως φυσικό επακόλουθο όταν κάτι γίνεται μόδα.
Λίγα χρόνια πριν, ποιος θα περίμενε κάτι τέτοιο;
Αναμφίβολα κανείς.
H χρονική συγκυρία ήταν άραγε η κατάλληλη;
Ας πάμε λίγο πιο πίσω.
Τα τελευταία δέκα και βάλε χρόνια, έχουμε στοιχειώσει για τα καλά απ΄τις υπερηρωικές και κόμικ παραγωγές.
Σε σημείο που και οι πορωμένοι με αυτά, καμιά φορά ξεφυσάμε αναφωνώντας ..."ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!".
Όχι γιατί δεν τις αγαπάμε και δεν τις θέλουμε.
Αλλά για τον φόβο των αρπαχτών, ως φυσικό επακόλουθο όταν κάτι γίνεται μόδα.
Και οι αρπαχτές μας κάνουν να βαριόμαστε αυτά που αγαπάμε.
Ρίσκο λοιπόν για την Marvel.
Εδώ μάλιστα, δεν επρόκειτο για τον Spiderman και τους X-Men ή τους Superman, Batman του αντίπαλου δέους, DC Cοmics, αλλά για ήρωες που έξω απ΄την Αμερική και τους διάφορους comic geeks/nerds, θεωρούνταν μάλλον δευτέρας, μην σας πούμε και 3ης διαλογής.
Τα πανούργα μυαλά της Marvel όμως, τα είχαν προγραμματίσει.
Ρίσκο λοιπόν για την Marvel.
Εδώ μάλιστα, δεν επρόκειτο για τον Spiderman και τους X-Men ή τους Superman, Batman του αντίπαλου δέους, DC Cοmics, αλλά για ήρωες που έξω απ΄την Αμερική και τους διάφορους comic geeks/nerds, θεωρούνταν μάλλον δευτέρας, μην σας πούμε και 3ης διαλογής.
Τα πανούργα μυαλά της Marvel όμως, τα είχαν προγραμματίσει.
Σιγά σιγά και μεθοδικά.
Και θα μας έκαναν να αγαπήσουμε κάποιους ήρωες, θέλοντας και μη.
Μπορεί όλα να ήταν οι συνηθισμένες αρχετυπικές ιστορίες προέλευσης.
Μπορεί όλα να έμοιαζαν τελικά ως επεισοδιάκια, πρόλογοι ή τευχάκια πριν το μεγάλο event, παρά ως δικά τους αυτόνομα έπη.
Όμως, το ουσιαστικότερο που κατάφεραν ήταν να είμαστε ήδη ψημμένοι, μέχρι να φτάσει η ώρα των Εκδικητών.
Ε...εμείς όχι απλά ψηθήκαμε...καήκαμε μη σας πω!
Και θα μας έκαναν να αγαπήσουμε κάποιους ήρωες, θέλοντας και μη.
Μπορεί όλα να ήταν οι συνηθισμένες αρχετυπικές ιστορίες προέλευσης.
Μπορεί όλα να έμοιαζαν τελικά ως επεισοδιάκια, πρόλογοι ή τευχάκια πριν το μεγάλο event, παρά ως δικά τους αυτόνομα έπη.
Όμως, το ουσιαστικότερο που κατάφεραν ήταν να είμαστε ήδη ψημμένοι, μέχρι να φτάσει η ώρα των Εκδικητών.
Ε...εμείς όχι απλά ψηθήκαμε...καήκαμε μη σας πω!
Πάμε μαζί να δούμε ποιες ταινίες προηγήθηκαν, τι εντυπώσεις προκάλεσαν τότε και πως τις βλέπουμε τώρα.
(σ.σ.:Η βαθμολογία,ειδικά γι'αυτό το ποστ ποικίλει.
Με άλλο μάτι βλέπεις μια ταινία πρώτη φορά, πριν από καιρό και με υψηλές προσδοκίες και με άλλο έχοντας absolute nerdgasm απ΄την αναμονή, των Avengers.)
Με άλλο μάτι βλέπεις μια ταινία πρώτη φορά, πριν από καιρό και με υψηλές προσδοκίες και με άλλο έχοντας absolute nerdgasm απ΄την αναμονή, των Avengers.)
Iron Man (2008)
Budget: 140μμύρια
Σκηνοθεσία: John Favreu
Σενάριο: Mark Fergus, Hawk Ostby, Art Marcum, Matt Holloway, John August
Μουσική: Ramin Djawadi
Κύριοι Ηθοποιοί: Robert Downey Jr, Jeff Bridges, Gwyneth Paltrow, Terence Howard, Shaun Taub, Faran Tahir, Clark Gregg και Paul Bettany (φωνή Jarvis)
Imdb: 7.9
Metascore: 79/100
Rotten Tomatoes: 94%
Υποψήφιο για Όσκαρ Οπτικών Εφέ και Μοντάζ ηχητικών εφέ
Αμερική: Άνοιγμα 3ημέρου 98μμύρια, τελικές εισπράξεις 318 και παγκόσμιο σύνολο 585.
Σκηνοθεσία: John Favreu
Σενάριο: Mark Fergus, Hawk Ostby, Art Marcum, Matt Holloway, John August
Μουσική: Ramin Djawadi
Κύριοι Ηθοποιοί: Robert Downey Jr, Jeff Bridges, Gwyneth Paltrow, Terence Howard, Shaun Taub, Faran Tahir, Clark Gregg και Paul Bettany (φωνή Jarvis)
Imdb: 7.9
Metascore: 79/100
Rotten Tomatoes: 94%
Υποψήφιο για Όσκαρ Οπτικών Εφέ και Μοντάζ ηχητικών εφέ
Αμερική: Άνοιγμα 3ημέρου 98μμύρια, τελικές εισπράξεις 318 και παγκόσμιο σύνολο 585.
FilmBoy: 8/10 αν είσαι σε action/comic mood, 7/10 αν δεν είσαι.
Η αρχή, η εισαγωγή και η αναπάντεχη επιτυχία.
2 Μαϊου 2008
Η Marvel ετοιμάζεται να ρίξει στις μεγάλες οθόνες την πρώτη ολόδικη της, κινηματογραφική παραγωγή.
Όχι και ιδιαίτερα δημοφιλής ήρωας, ηθοποιός/πρωταγωνιστής αξιόλογος, που δεν θα τον έλεγες όμως και το πρώτο όνομα.
Παλιότερα μάλιστα είχε καεί απ'τις καταχρήσεις, μπαινοβγαίνοντας σε κλινικές απεξάρτησης.
Μόνες πρόσφατες περγαμηνές τα Gothica, Zodiac, Kiss Kiss Bang Bang με κάποια να είναι πολύ καλές ταινίες, αλλά δεν νομίζω να επανέφεραν το σταρ στάτους, που θα άξιζε στον Downey.
Βάλτε σε όλα αυτά και τον John Favreu, σκηνοθέτη των παιδικών κωμωδιών Elf και της φανταστικής περιπέτειας Zathura.
Αναμέναμε μήπως την επόμενη, cheesy comic μπαλαφάρα;
...Αμ δε!
Λίγο πριν το σημαδιακό Dark Knight, μάς παρουσιάστηκε μια ταινία και ένας ήρωας με τον ιδανικό συνδυασμό χιούμορ και σοβαρότητας, εκεί που έπρεπε.
Πολυεκατομμυριούχος που κατασκεύαζε και εμπορευματοποιούνταν όπλα, που δεν έδινε καρφί να καταλάβει τι κακό είχε προξενήσει στον κόσμο.
Μέχρι που την έπαθε και ο ίδιος και άλλαξε τελείως ρότα.
Κατασκευάζει μηχανική, ρομποτική στολάρα και την χρησιμοποιεί αυτή τη φορά ως όπλo για την πάταξη της τρομοκρατίας.
Μιας τρομοκρατίας που ο ίδιος έσπειρε.
Η Marvel ετοιμάζεται να ρίξει στις μεγάλες οθόνες την πρώτη ολόδικη της, κινηματογραφική παραγωγή.
Όχι και ιδιαίτερα δημοφιλής ήρωας, ηθοποιός/πρωταγωνιστής αξιόλογος, που δεν θα τον έλεγες όμως και το πρώτο όνομα.
Παλιότερα μάλιστα είχε καεί απ'τις καταχρήσεις, μπαινοβγαίνοντας σε κλινικές απεξάρτησης.
Μόνες πρόσφατες περγαμηνές τα Gothica, Zodiac, Kiss Kiss Bang Bang με κάποια να είναι πολύ καλές ταινίες, αλλά δεν νομίζω να επανέφεραν το σταρ στάτους, που θα άξιζε στον Downey.
Βάλτε σε όλα αυτά και τον John Favreu, σκηνοθέτη των παιδικών κωμωδιών Elf και της φανταστικής περιπέτειας Zathura.
Αναμέναμε μήπως την επόμενη, cheesy comic μπαλαφάρα;
...Αμ δε!
Λίγο πριν το σημαδιακό Dark Knight, μάς παρουσιάστηκε μια ταινία και ένας ήρωας με τον ιδανικό συνδυασμό χιούμορ και σοβαρότητας, εκεί που έπρεπε.
Πολυεκατομμυριούχος που κατασκεύαζε και εμπορευματοποιούνταν όπλα, που δεν έδινε καρφί να καταλάβει τι κακό είχε προξενήσει στον κόσμο.
Μέχρι που την έπαθε και ο ίδιος και άλλαξε τελείως ρότα.
Κατασκευάζει μηχανική, ρομποτική στολάρα και την χρησιμοποιεί αυτή τη φορά ως όπλo για την πάταξη της τρομοκρατίας.
Μιας τρομοκρατίας που ο ίδιος έσπειρε.
Οι αρνούμενοι της μπλοκμπαστερικής ψυχαγωγίας, μπορούσαν άνετα να το δουν ως μια κλασική 'δήθεν' αμερικανιά.
Όπου οι ίδιοι, οι κατά βάθος 'καλοί' Αμερικάνοι παραδέχονται τα λάθη τους και είναι οι μόνοι που θα σώσουν πάλι τον κόσμο.
Οι υπόλοιποι, μείναμε ενθουσιασμένοι από μια ειλικρινέστατη, ανόθευτη fun διάθεση, με εξαιρετικά αληθοφανή εφέ απ΄την ομάδα των Transformers, έξυπνο και σπιρτόζικο χιούμορ που έδινε ένα καλώς εννοούμενο, 'χαλαρό' interaction στις σχέσεις των πρωταγωνιστών.
Μα εξαιρετικότερος όλων;
Ο Robert Downey Jr φυσικά!
Η καριέρα του πραγματικά αναστήθηκε με αυτήν ταινία και από τότε σχεδόν κάθε παραγωγή στην οποία πρωταγωνίστησε, ήταν εγγυημένη επιτυχία.
Όχι απλά γεννήθηκε γι'αυτό το ρόλο ...ΕΙΝΑΙ ο Tony Stark!
Σοβαρός χωρίς να γίνεται σοβαροφανής και χιουμορίστας χωρίς να γίνεται γελοίος!
Πραγματικά μια ιδανική pop culture icon ερμηνεία.
Η αλήθεια είναι πως ξόδευε υπερβολικά πολύ ώρα στην προέλευση του ήρωα και η δράση ήταν λίγη.
Με αποτέλεσμα ακόμα και όταν έρχεται το φινάλε με τη ρομποτομάχη Iron Man-Obadiah, να φαίνεται κάπως βιαστικό και απότομο σε σχέση με ό,τι προηγήθηκε.
Επίσης, οι Terence Howard και Gwyneth Paltrow ως James Rhoads και Pepper Potts ήταν ικανοποιητικοί.
Θα ήταν όμως πιο χρήσιμοι ένας ακόμη πιο σκληροτράχηλος φίλος και μια έξυπνη μεν αλλά και περισσότερο μοιραία σύντροφος.
Τουλάχιστον η καρικατούρα του κακού Obadiah Stane σώζονταν απ'τον πάντα αγέρωχο και με υπόσταση Jeff Bridges!
Τελικό συμπέρασμα;
Η ταινία ήταν ένα fun, origin, υπερηρωικό στόρι, της οποίας η ομολογουμένως-ανέλπιστη-επιτυχία οφείλονταν κυρίως στον πρωταγωνιστή της.
Να 'στε καλά Robert αλλά και σαϊνια του casting.
Χάρη στη επιτυχια σας, έγινε πραγματικότητα το υποννοούμενο του τέλους!
Η ταινία ήταν ένα fun, origin, υπερηρωικό στόρι, της οποίας η ομολογουμένως-ανέλπιστη-επιτυχία οφείλονταν κυρίως στον πρωταγωνιστή της.
Να 'στε καλά Robert αλλά και σαϊνια του casting.
Χάρη στη επιτυχια σας, έγινε πραγματικότητα το υποννοούμενο του τέλους!
"I'm here to talk you about the Avengers Initiative"
The Incredible Hulk (2008)
Σκηνοθεσία: Louis Leterrier
Σενάριο: Zak Penn, Edward Norton (χωρίς αναφορά στα credits)
Μουσική: Craig Armstrong
Κύριοι Ηθοποιοί: Edward Norton, Liv Tyler, William Hurt, Tim Roth, Tim Blake Nelson, Ty Burrell
Imdb: 7.0
Metascore: 61/100
Rotten Tomatoes: 66%
Αμερική: Άνοιγμα 3ημέρου 55,τελικές εισπράξεις 134 και παγκόσμιο σύνολο 263.
FilmBoy: 7/10,αν είσαι σε action/comic mood, 6/10 αν δεν είσαι.
Το reboot, η επαναφορά και μια πιστότερη στα κόμικ, επαναφεύρεση του μύθου.
13 Ιουνίου 2008
H Marvel σε κάλεσε να ΣΒΗΣΕΙΣ από το μυαλό σου την ταινία Hulk (2003) του Ang Lee.
Εκείνη η ταινία παραήταν αργή και με ανά σημεία ψευτοθεατρινίστικες ερμηνείες.
13 Ιουνίου 2008
H Marvel σε κάλεσε να ΣΒΗΣΕΙΣ από το μυαλό σου την ταινία Hulk (2003) του Ang Lee.
Εκείνη η ταινία παραήταν αργή και με ανά σημεία ψευτοθεατρινίστικες ερμηνείες.
Σίγουρα παραμένει παρεξηγημένη.
Παρεξηγημένη γιατί, δεν είναι κακή ταινία.
Έκρυβε μάλιστα ψυχολογικά νοήματα φροϋδικής προελεύσεως, πίσω απ΄τον θυμό του Banner, το υποσυνείδητο των αμυδρών αναμνήσεων του και τον πατέρα του.
Ακόμα και η σχέση με την Betty Ross ήταν δοσμένη με αρκετή τρυφερότητα.
Καλή κόμικ ταινία, εξίσου συναρπαστική και με συνοχή, δεν την έλεγες όμως.
Παρεξηγημένη γιατί, δεν είναι κακή ταινία.
Έκρυβε μάλιστα ψυχολογικά νοήματα φροϋδικής προελεύσεως, πίσω απ΄τον θυμό του Banner, το υποσυνείδητο των αμυδρών αναμνήσεων του και τον πατέρα του.
Ακόμα και η σχέση με την Betty Ross ήταν δοσμένη με αρκετή τρυφερότητα.
Καλή κόμικ ταινία, εξίσου συναρπαστική και με συνοχή, δεν την έλεγες όμως.
Ήταν απλώς μια μέτρια, κόμικ ταινία.
Αλλαγή ρότας λοιπόν με παντελώς διαφορετικό αλλά εξίσου εκλεκτικό καστ και εντελώς διαφορετικής νοοτροπίας σκηνοθέτη.
Τι θα μπορούσε να φέρει στο τραπέζι ο σκηνοθέτης των Transporter 2, Danny The Dog;
Αλλαγή ρότας λοιπόν με παντελώς διαφορετικό αλλά εξίσου εκλεκτικό καστ και εντελώς διαφορετικής νοοτροπίας σκηνοθέτη.
Τι θα μπορούσε να φέρει στο τραπέζι ο σκηνοθέτης των Transporter 2, Danny The Dog;
Ο Hulk αποδείχθηκε ...χαλκέντερος!
Με μια γρήγορη εισαγωγή στους τίλτους αρχής σου επανεξηγούσε το origin.
Έτσι έδωσε άμεσα την εντύπωση πως θα διηγηθούν μια διαφορετική ιστορία, που δεν έχει καμία σύνδεση με την άλλη ταινία και χωρίς να χρειάζεται να ξαναδείς το origin μετά από τόσο σύντομο διάστημα.
Την πρώτη φορά στα σινεμά, σου έμεινε μια δυνατή, γρήγορη περιπέτεια, με πολλές κόμικ-fan στιγμές και με τσιτωμένη κορύφωση.
Εξακολουθούσες να προτιμάς Jennifer Connely αντί της Liv Tyler και Sam Elliot αντί William Hurt, αλλά γι'αυτό ίσως έφταιγαν οι ρόλοι τους, που ήταν καρικατούρες.
Ο Norton αναμφίβολα ξεχώρισε με το χαρακτηριστικό αγωνιώδες και πονεμένο βλέμμα του, o Tim Roth ήταν απλά κακός ...για να είναι, αλλά χαιρόμαστε πάντα να τον βλέπουμε.
Στα εφέ, ο Hulk αυτή τη φορά δεν θύμιζε γιγάντιο πρασινωπό, θλιμμένο αρκουδάκι.
Ήταν πιο δουλεμένος και αγριεμένος, με το χρώμα του να είναι μεταξύ σκούρου πράσινου και γκρίζου, δίνοντας μια πιο gritty άποψη.
Εξακολουθούσε βέβαια να είναι απόλυτα εμφανής η ψηφιακή του προέλευση, όπως και του Abomination αλλά όσο ρεαλιστικά και να τους απεικόνιζαν, πάλι θα φαίνονταν.
Η μεταξύ τους διαμάχη πάντως ήταν αρκετά συναρπαστική και μπρούταλ.
Σεναριακά δεν έλειπε το χιούμορ ειδικά εκεί που δεν έπρεπε να ...'σηκωθεί' του Norton, αλλιώς...
Επίσης υπήρχαν και πολλές αναφορές στα κόμικ, ειδικά με το "HULK SMASH" και το υποννούμενο για τον Dr Samuel Sterns (Tim Blake Nelson)που αν υπάρξει sequel θα γίνει σίγουρα ο κακός The Leader.
Και φυσικά οι αναφορές στη live action σειρά με Bill Bixby, Lou Ferrigno, αρχικά με το cameo του δεύτερου ως θυρωρού που τσιμπάει την πίτσα, αλλά και με το κοντινό πλάνο στα μάτια του Norton όταν μεταμορφώνονταν.
Ακούστηκαν και κάποια samples απ΄το μουσικό θέμα της σειράς, ειδικά στους τίτλους αρχής.
Το βλέπεις, το ξαναβλέπεις και ...γουστάρεις, δεν λέω.
Εξακολουθεί να είναι μια μικρή καλή πορωτική, κόμικ περιπέτεια.
Παραδόξως, δεν της έλειπαν τα μικρά ανθρώπινα διαλείμματα ανάμεσα στη δράση και γενικά ένιωθες όλο αυτό το τσιτωμένο "Με καταδιώκουν, δεν με αφήνουν ήσυχο κλπ", του πρωταγωνιστή.
Αλλά προσπαθώντας να είναι πιο straight action και πιο κόμικ αισθητικής κατέληγε κι αυτό κάπως 'λίγο'.
Ξεκινούσε ωραία, δεν σου πέταγε κατευθείαν στην μάπα τον Hulk, αλλά δεν έκανε και μία ώρα να στον δείξει, όπως στην βερσιόν του Ang Lee.
Αλλά κλασικά απ΄τη μέση και μετά, αρχίζει να 'σκάει' σαν ταινία καθώς βιάζεται να φτάσει στην κορύφωση και να ξεμπερδέψει.
Τελικό συμπέρασμα
Πιο πιστό μεν στα κόμικ, αλλά έτσι έδινε την αίσθηση ότι διαβάζεις ένα τευχάκι ή βλέπεις μεγαλύτερου μήκους επεισόδιο της σειράς.
Ο Norton παραμένει χάρμα οφθαλμών αλλά κρίμα που οι Hurt, Tyler, Roth ήταν τόσο καρικατούρες σαν ρόλοι.
Μόνο για τη δράση της και το "Ultimate Monster Showdown" του φινάλε, ίσως αξίζει ακόμη.
Τζάμπα που κόψανε τις σεναριακές επεμβάσεις του "Big Ego" Norton, καθώς η ταινία ήταν καλύτερη μεν σαν κόμικ μεταφορά αλλά όχι και σαν ταινία.
Σε αυτό μίλησαν και οι εισπράξεις που ήταν ελαχιστόταρα καλύτερες.
Κρίμα που δεν θα ξαναδούμε τον Norton και περιμένουμε την ιδανική Hulk movie εκδοχή, που θα συνδυάζει ισόποσα την ανάπτυξη χαρακτήρων και το straight action movie.
Στην τελική, ένα πράγμα μετράει ακόμη.
Για μια ευχάριστη βραδιά απόδρασης, θα επιλέξεις σίγουρα αυτό.
Δεν ήταν καλύτερο απ΄του Ang Lee, ήταν απλά διαφορετικό και οι δύο ταινίες εξακολουθούν να πάσχουν, η κάθε μία στον τομέα της.
Τουλάχιστον δεν θα σου βγάλει την πίστη σαν την παρεξηγημένη 'δηθενιά' του Lee.
Μα, δεν είπαμε να το διαγράψουμε αυτό;
Βεβαίως!
Πιο πιστό μεν στα κόμικ, αλλά έτσι έδινε την αίσθηση ότι διαβάζεις ένα τευχάκι ή βλέπεις μεγαλύτερου μήκους επεισόδιο της σειράς.
Ο Norton παραμένει χάρμα οφθαλμών αλλά κρίμα που οι Hurt, Tyler, Roth ήταν τόσο καρικατούρες σαν ρόλοι.
Μόνο για τη δράση της και το "Ultimate Monster Showdown" του φινάλε, ίσως αξίζει ακόμη.
Τζάμπα που κόψανε τις σεναριακές επεμβάσεις του "Big Ego" Norton, καθώς η ταινία ήταν καλύτερη μεν σαν κόμικ μεταφορά αλλά όχι και σαν ταινία.
Σε αυτό μίλησαν και οι εισπράξεις που ήταν ελαχιστόταρα καλύτερες.
Κρίμα που δεν θα ξαναδούμε τον Norton και περιμένουμε την ιδανική Hulk movie εκδοχή, που θα συνδυάζει ισόποσα την ανάπτυξη χαρακτήρων και το straight action movie.
Στην τελική, ένα πράγμα μετράει ακόμη.
Για μια ευχάριστη βραδιά απόδρασης, θα επιλέξεις σίγουρα αυτό.
Δεν ήταν καλύτερο απ΄του Ang Lee, ήταν απλά διαφορετικό και οι δύο ταινίες εξακολουθούν να πάσχουν, η κάθε μία στον τομέα της.
Τουλάχιστον δεν θα σου βγάλει την πίστη σαν την παρεξηγημένη 'δηθενιά' του Lee.
Μα, δεν είπαμε να το διαγράψουμε αυτό;
Βεβαίως!
Φινάλε και after credits.
Ο Incredible Hulk αποτελεί όχι μόνο reboot αλλά και μέρος ενός καινούριου, ενιαίου continuity:
Ο General Ross τα πίνει σε ένα μπαρ μετά την αποτυχία του με τον ορό του Super Soldier και τον Abomination/Tim Roth που έσπειρε τον όλεθρο,.
Ξαφνικά η πόρτα ανοίγει και..."Tony Stark..."
"General ...What if I told you we were putting a team together?"
Δείτε την ΕΔΩ!
1.jpg)
