Iron Man 2 (2010)
Budget: 200μμύρια
Σκηνοθεσία: John Favreu
Σενάριο: Justin Theroux
Μουσική: John Debney
Κύριοι Ηθοποιοί: Robert Downey Jr, Gwyneth Paltrow, Mickey Rourke, Don Cheadle, Sam Rockwell, Scarlett Johansson, Samuel Jackson, Clark Gregg και Paul Bettany (φωνή Jarvis)
Imdb: 7.0
Metascore: 57/100
Rotten Tomatoes: 74%
Υποψήφιο για Όσκαρ Οπτικών εφέ
Αμερική: Άνοιγμα 3ημέρου 128, τελικές εισπράξεις 312 και παγκόσμιο σύνολο 622.
FilmBoy: Είσαι δεν είσαι σε mood, 6/10
7 Μαϊου 2010
Toν αναμέναμε πως και πως τον 2ο Iron Man.
Εδώ μάλιστα είχαμε την τύχη να τον δούμε λίγο νωρίτερα, στα τέλη Απριλίου του '10.
Απ΄τα trailer φαίνονταν λίγο πιο σκοτεινό και με περισσότερη δράση ενώ ποιος δεν χάρηκε με τις προσθήκες Rourke, Rockwell, Johansson και το μεγαλύτερο γκεστ του Samuel "Nick Fury" Jackson;
Τι εντυπώσεις προκάλεσε τότε
Βαρεμάρα, πλήξη, έλλειψη δράσης, υπερβολική δόση αμερικανιάς με σλαπστικ χαζοχιούμορ.
Ενοχλητική πλέον η γρήγορη ανταλλαγή διαλόγων και ανούσιες σκηνές με κοπανήματα, όπως αυτή του μποξ.
"Μπείτε στο ψητό επιτέλους" αναφωνούσαμε.
Που πήγε η εξυπνάδα και η σπιρτάδα του πρώτου και γιατί είδαμε επιτέλους το πρόβλημα αλκοολισμού του Tony μόνο και μόνο για να τον βλέπουμε να κάνει σαχλαμάρες;
Το ακόμα χειρότερο;
Ότι η αρχική αφορμή για να εμφανιστεί o φίλος του Roads ως War Machine ήταν ακριβώς αυτές οι σαχλαμάρες.
Επίσης, πολλά ανακατεμένα στοιχεία στην πλοκή: Δύο κακοί, δύο γκόμενες, ο Tony ψοφάει (όχι απ'τις γκόμενες) συν την υποπλοκή με τους Avengers.
Όσο για την αλλαγή στο καστ με τον Don Cheadle στη θέση του Terence Howard ...ούτε κρύο ούτε ζέστη.
Προσωπικά κανείς τους δεν κάνει απόλυτα και χρειάζονταν ένας έγχρωμος ηθοποιός, που θα ήταν καλός ερμηνευτής μεν αλλά και λίγο πιο σωματαράς.
Οι κακοί καρικατούρες, χαζοχιουμοράκι και αυτοί χωρίς καμία πραγματική αίσθηση απειλής.
Τον Obadiah Staine του 1ου, συνέχεια φοβόσουν πως θα σου την φέρει πισώπλατα, με υποχθόνιο τρόπο.
Εδώ τίποτα.
Κάτι πάει να κάνει στην αρχή ο Rourke ερμηνευτικά αλλά μένει η γελοία ρώσικη προφορά και η διαμάχη του με τον Rockwell/Justin Hammer για ένα ...παπαγαλάκι!
Πραγματικά η εντύπωση που σου μένει την πρώτη φορά είναι η χειρότερη δυνατή.
Μα το χειρότερο;
Παραμένει η μόνη ταινία του franchise που με πάσα ειλικρίνεια ΔΕΝ χρειάζεται να ξαναδείς πριν τους Avengers.
Κράτα μόνο ότι ο Tony βρίσκει τη θεραπεία για τον ιό του, σκοτώνει τους κακούς κλπ.
Πως μας φαίνεται τώρα;
Με ποιο ψύχραιμο μάτι και χαλαρή διάθεση/άποψη ...παραμένει filler.
Πραγματικά, μόνη χρησιμότητα ήταν να δεις τις αμέσες συνδέσεις με τους Avengers.
Κι αυτή τη φορά ΜΕΣΑ στην ταινία.
Την μία με τον Nick Fury που τον προσλαμβάνει τελικά ως σύμβουλο και φυσικά με την παρουσία της hot Johansson ή αλλιώς Ρωσίδας υπερπράκτορος Black Widow.
Όλα οφείλονταν και πάλι στο σενάριο.
Καταρχάς αυτό που έβλαψε ήταν το κλασικό σύνδρομο sequel-ίτιδας, το υποτιθέμενο "Bigger is Better".
Και τελικά, μάς τα έκαναν σαλάτα όπως στο Spiderman 3.
Το πρόβλημα εντοπίζεται λοιπόν στο σενάριο που μοιάζει να σου πετάει το ένα γεγονός/γέμισμα μετά το άλλο.
Με αποτέλεσμα αντί να προσπαθήσουν να διηγηθούν μια ιστορία, η ταινία να φαντάζει ατελείωτη φορτώνοντας τη μία filler υποϊστορία μετά την άλλη.
Αλλά στα σημεία που έπασχε η 1η, αυτή εδώ είναι καλύτερη.
Απλά οι μέτριες στιγμές της είναι πιο πολλές και κραχτές.
Είχε καλύτερη δράση (όταν είχε δηλαδή) και η σαλάτα προσώπων γεγονότων έδινε απ'την άλλη μια λίγο πιο 'γεμάτη' αίσθηση.
Υπήρχαν περισσότερες καταστάσεις/θεματικές, αλλά τι να το κάνεις;
Όλα και τίποτα μαζί.
Τελικό συμπέρασμα
Κρατήστε μόνο της σκηνές δράσης στο Gran Prix και στο φινάλε.
Και στο δεύτερο πιο πολύ την εναέρια καταδίωξη παρά την τελική μάχη με Ivan Vanko/Rourke, η οποία ήταν μια κι έξω.
Τα προσχήματα έσωσε πάλι η παρουσία του Robert Downey Jr, όντας για μια ακόμη φορά χιουμορίστας και σοβαρός/εκφραστικός όπου έπρεπε, αλλά και η hot Scarlett Johansson που ευχαρίστως θα δεχόσουν να σου κάνει fatality με τα μπούτια της.
Και θα το ξαναπούμε.
Δείτε μόνο τα κλιπάκια με τις σκηνές/συνδέσεις για Avengers.
Επόμενο βήμα.
Ο αγαπητός μας, ήρεμος και κουλ Agent Coulson βρίσκεται σε μια ερημική έκταση.
..."Sir...we've found it..."
Σκηνοθεσία: John Favreu
Σενάριο: Justin Theroux
Μουσική: John Debney
Κύριοι Ηθοποιοί: Robert Downey Jr, Gwyneth Paltrow, Mickey Rourke, Don Cheadle, Sam Rockwell, Scarlett Johansson, Samuel Jackson, Clark Gregg και Paul Bettany (φωνή Jarvis)
Imdb: 7.0
Metascore: 57/100
Rotten Tomatoes: 74%
Υποψήφιο για Όσκαρ Οπτικών εφέ
Αμερική: Άνοιγμα 3ημέρου 128, τελικές εισπράξεις 312 και παγκόσμιο σύνολο 622.
FilmBoy: Είσαι δεν είσαι σε mood, 6/10
7 Μαϊου 2010
Toν αναμέναμε πως και πως τον 2ο Iron Man.
Εδώ μάλιστα είχαμε την τύχη να τον δούμε λίγο νωρίτερα, στα τέλη Απριλίου του '10.
Απ΄τα trailer φαίνονταν λίγο πιο σκοτεινό και με περισσότερη δράση ενώ ποιος δεν χάρηκε με τις προσθήκες Rourke, Rockwell, Johansson και το μεγαλύτερο γκεστ του Samuel "Nick Fury" Jackson;
Τι εντυπώσεις προκάλεσε τότε
Βαρεμάρα, πλήξη, έλλειψη δράσης, υπερβολική δόση αμερικανιάς με σλαπστικ χαζοχιούμορ.
Ενοχλητική πλέον η γρήγορη ανταλλαγή διαλόγων και ανούσιες σκηνές με κοπανήματα, όπως αυτή του μποξ.
"Μπείτε στο ψητό επιτέλους" αναφωνούσαμε.
Που πήγε η εξυπνάδα και η σπιρτάδα του πρώτου και γιατί είδαμε επιτέλους το πρόβλημα αλκοολισμού του Tony μόνο και μόνο για να τον βλέπουμε να κάνει σαχλαμάρες;
Το ακόμα χειρότερο;
Ότι η αρχική αφορμή για να εμφανιστεί o φίλος του Roads ως War Machine ήταν ακριβώς αυτές οι σαχλαμάρες.
Επίσης, πολλά ανακατεμένα στοιχεία στην πλοκή: Δύο κακοί, δύο γκόμενες, ο Tony ψοφάει (όχι απ'τις γκόμενες) συν την υποπλοκή με τους Avengers.
Όσο για την αλλαγή στο καστ με τον Don Cheadle στη θέση του Terence Howard ...ούτε κρύο ούτε ζέστη.
Προσωπικά κανείς τους δεν κάνει απόλυτα και χρειάζονταν ένας έγχρωμος ηθοποιός, που θα ήταν καλός ερμηνευτής μεν αλλά και λίγο πιο σωματαράς.
Οι κακοί καρικατούρες, χαζοχιουμοράκι και αυτοί χωρίς καμία πραγματική αίσθηση απειλής.
Τον Obadiah Staine του 1ου, συνέχεια φοβόσουν πως θα σου την φέρει πισώπλατα, με υποχθόνιο τρόπο.
Κάτι πάει να κάνει στην αρχή ο Rourke ερμηνευτικά αλλά μένει η γελοία ρώσικη προφορά και η διαμάχη του με τον Rockwell/Justin Hammer για ένα ...παπαγαλάκι!
Πραγματικά η εντύπωση που σου μένει την πρώτη φορά είναι η χειρότερη δυνατή.
Μα το χειρότερο;
Παραμένει η μόνη ταινία του franchise που με πάσα ειλικρίνεια ΔΕΝ χρειάζεται να ξαναδείς πριν τους Avengers.
Κράτα μόνο ότι ο Tony βρίσκει τη θεραπεία για τον ιό του, σκοτώνει τους κακούς κλπ.
Πως μας φαίνεται τώρα;
Με ποιο ψύχραιμο μάτι και χαλαρή διάθεση/άποψη ...παραμένει filler.
Πραγματικά, μόνη χρησιμότητα ήταν να δεις τις αμέσες συνδέσεις με τους Avengers.
Κι αυτή τη φορά ΜΕΣΑ στην ταινία.
Την μία με τον Nick Fury που τον προσλαμβάνει τελικά ως σύμβουλο και φυσικά με την παρουσία της hot Johansson ή αλλιώς Ρωσίδας υπερπράκτορος Black Widow.
Όλα οφείλονταν και πάλι στο σενάριο.
Καταρχάς αυτό που έβλαψε ήταν το κλασικό σύνδρομο sequel-ίτιδας, το υποτιθέμενο "Bigger is Better".
Και τελικά, μάς τα έκαναν σαλάτα όπως στο Spiderman 3.
Το πρόβλημα εντοπίζεται λοιπόν στο σενάριο που μοιάζει να σου πετάει το ένα γεγονός/γέμισμα μετά το άλλο.
Με αποτέλεσμα αντί να προσπαθήσουν να διηγηθούν μια ιστορία, η ταινία να φαντάζει ατελείωτη φορτώνοντας τη μία filler υποϊστορία μετά την άλλη.
Απλά οι μέτριες στιγμές της είναι πιο πολλές και κραχτές.
Είχε καλύτερη δράση (όταν είχε δηλαδή) και η σαλάτα προσώπων γεγονότων έδινε απ'την άλλη μια λίγο πιο 'γεμάτη' αίσθηση.
Υπήρχαν περισσότερες καταστάσεις/θεματικές, αλλά τι να το κάνεις;
Όλα και τίποτα μαζί.
Τελικό συμπέρασμα
Κρατήστε μόνο της σκηνές δράσης στο Gran Prix και στο φινάλε.
Και στο δεύτερο πιο πολύ την εναέρια καταδίωξη παρά την τελική μάχη με Ivan Vanko/Rourke, η οποία ήταν μια κι έξω.
Τα προσχήματα έσωσε πάλι η παρουσία του Robert Downey Jr, όντας για μια ακόμη φορά χιουμορίστας και σοβαρός/εκφραστικός όπου έπρεπε, αλλά και η hot Scarlett Johansson που ευχαρίστως θα δεχόσουν να σου κάνει fatality με τα μπούτια της.
Και θα το ξαναπούμε.
Δείτε μόνο τα κλιπάκια με τις σκηνές/συνδέσεις για Avengers.
Επόμενο βήμα.
Ο αγαπητός μας, ήρεμος και κουλ Agent Coulson βρίσκεται σε μια ερημική έκταση.
..."Sir...we've found it..."
1.jpg)
