Γράφει ο Γιώργος Καραμάνος.
Όπως όλοι έχουμε καταλάβει, τα τελευταία χρόνια το Γαλλικό σινεμά έχει κάνει μια δυναμική επιστροφή.
Και δεν αναφέρομαι μόνο στην τεράστια επιτυχία του The Artist και στην ευχάριστη έκπληξη που ακούει στο όνομα Intoutchables, αλλά και σε άλλα Γαλλικά διαμαντάκια που περνάνε από την μεγάλη οθόνη το τελευταίο καιρό.
Και το σύγχρονο Γαλλικό σινεμά, πέρα από εξαιρετικά σενάρια και μια διαφορετική αισθητική, έχει να προσφέρει και πολύ σημαντικούς ηθοποιούς.
Και ποιά σημαντικότερη από την Juliette Binoche;
Έτσι, όταν ακούς για ένα δράμα που έχει πρωταγωνίστρια τη Binoche δεν μπορείς να κάνεις τίποτα άλλο από το να έχεις υψηλά τον πήχη των προσδοκιών σου και να ανυπομονείς να την δεις.
Με ένα αρκετά σκληρό σενάριο μας τοποθετεί στην ζωή της Anne (Juliette Binoche, The Son of No One).
Η Anne είναι μια επιτυχημένη δημοσιογράφος που δουλεύει για ένα γνωστό περιοδικό.
Και το άρθρο που της ανατίθεται την βρίσκει τελείως απροετοίμαστη.
Η δουλειά της είναι να μιλήσει με νεαρές φοιτήτριες που εκπορνεύονται για να κερδίσουν τα απαραίτητα, να ανταπεξέλθουν στην ακριβή ζωή που απαιτεί η Γαλλία και να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους.
Έτσι, πρέπει να μπει στο μυαλό τους και να καταγράψει τις εμπειρίες τους.
Διστακτικά στην αρχή, η Anne κλείνει ραντεβού με δυο νεαρές γυναίκες, τη Charlotte (Anais Demoustier, Les neiges du Kilimandjaro) και την Alicja (Joanna Kulig, The Woman in the Fifth).
Η Charlotte είναι μια ρομαντική κοπέλα που παίρνει αυτή την δουλειά ως παιχνίδι.
Δεν αντιλαμβάνεται τους κινδύνους και γι'αυτό την αντιμετωπίζει πιο παιδικά.
Δεν είναι αθώα και δεν νιώθει καλά με αυτό που κάνει, όμως ο αισιόδοξος χαρακτήρας της και η αντίληψη της για την ζωή της επιτρέπουν να μην είναι πολύ σκληρή με τον εαυτό της.
Από την άλλη όμως έχουμε την Alicja, ένα πιο συγκροτημένο και έξυπνο άτομο.
Έχει πλήρη συνείδηση αυτού που κάνει και είναι πιο κυνική.
Βλέπει τις καταστάσεις και απλώς αντιδρά.
Συνειδητοποιεί πως η πορνεία της προσφέρει μια καλύτερη ζωή και μια μεγαλύτερη οικονομική άνεση και για αυτό αδιαφορεί για το τι θα πει ο κόσμος.
Με αυτόν τον τρόπο τα κομμάτια του πάζλ ενώνονται.
Η Anne αρχίζει να γνωρίζει καλυτέρα τις δυο κοπέλες και να μπλέκεται στον κόσμο τους.
Μετά από ένα μισάωρο που παρακολουθούμε τις αποτρόπαιες εμπειρίες αυτών των δυο γυναικών και την σχέση τους με τους πελάτες τους, βλέπουμε και της αλλαγές στην ψυχοσύνθεση της Anne.
Γιατί και η Anne είναι γυναίκα και συμπάσχει μαζί τους.
Και αυτό αρχίζει να επηρεάζει και τις άλλες της σχέσεις.
Έτσι, πέρα από τις ερωτικές ιστορίες των δυο νεαρών γυναικών, παρακολουθούμε και την οικογενειακή ζωή της Anne.
Είναι παντρεμένη με έναν άντρα με τον οποίο δεν επικοινωνεί, και έχει δυο αγοράκια να την βασανίζουν.
Ο ένας της γιος είναι έφηβος, έχει σχεδόν εγκαταλείψει το σχολείο και καταναλώνει διάφορες ουσίες, ενώ ο άλλος είναι παιδί και την έχει ακόμα ανάγκη.
Κατά τ'άλλα όμως, η Anne είναι μόνη της και απεγνωσμένα κλεισμένη μέσα στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού της.
Βλέποντας η Anne την άδικη απέναντι στις γυναίκες ζωή, αρχίζει να αλλάζει.
Δεν καταναλώνεται σε φεμινιστικά "μανιφέστα" αλλά βρίσκει τον εαυτό της πληγωμένο από την ανδροκρατούμενη κοινωνία που την περικυκλώνει και την οικογενειακή της ζωή απογοητευτική.
Με αυτόν τον τρόπο, όχι μόνο αρχίζει να κατανοεί τον τρόπο σκέψης των δυο άλλων γυναικών, αλλά να συμπεριφέρεται και διαφορετικά μέσα στον δικό της μικρόκοσμο, δηλαδή το σπίτι της.
Δίχως αμφιβολία το σενάριο είναι δυνατό.
Αποφεύγει τις υπερβολές και παραμένει ρεαλιστικό ακόμα και όταν γίνεται πιο άγριο.
Η προβληματική του είναι σύγχρονη και εκφράζει την πραγματικότητα.
Στην σκηνοθεσία η Malgorzata Szumowska δίνει τον καλύτερο εαυτό της και αυτό αποτυπώνεται επάνω στο πανί.
Όχι μόνο έχει μια δικιά της αισθητική, αλλά αντιμετωπίζει το σενάριο με ωριμότητα.
Τα κοντινά της πλάνα σε κερδίζουν και η κάμερα είναι τρεμάμενη μόνο εκεί που πρέπει να είναι.
Έτσι συμβάλλει και αυτή με τον τρόπο της στον ρεαλισμό του όλου εγχειρήματος.
Το μόνο αρνητικό που μπορώ να σκεφτώ για την σκηνοθεσία έχει να κάνει με τις άχαρες σεξουαλικές σκηνές.
Μερικές από αυτές είναι κάπως cinema unfriendly χωρίς όμως να είναι προσβλητικές και νομίζω πως θα μπορούσαν να είναι λίγο πιο προσεγμένες και καλογυρισμένες.
Το δυνατό cast τα καταφέρνει εξαιρετικά.
Από τις δυο νεαρές μέχρι τον απόμακρο άντρα και το μαστουρωμένο παιδί της Anne, παρακολουθούμε ώριμες ερμηνείες.
Δεν κάνουν τίποτα το επιτηδευμένο και όλα μοιάζουν φυσικά, και αυτό είναι που σε κερδίζει.
Ωστόσο, εκεί που τελειώνουν όλοι αυτοί αρχίζει η Juliette Binoche.
Όλοι γνωρίζουμε πόσο καλή ηθοποιός είναι και την βαρύτητα που έχει το όνομα της.
Και το σπουδαίο με αυτή την ερμηνεία δεν είναι τόσο η εντυπωσιακές της υποκριτικές ικανότητες αλλά η επιλογή της.
Γιατί δεν διαλέγει ούτε έναν εύκολο ρόλο, ούτε έναν ρόλο που θα της έδινε πίσω την λάμψη μιας άλλης εποχής.
Αντίθετα, διαλέγει και στήνει έναν χαρακτήρα που ταιριάζει περισσότερο στην ηλικία της, κάτι που απαιτεί θάρρος από μια γυναίκα ηθοποιό και βέβαια πιάνει τα υψηλά στάνταρ που μας έχει συνηθίσει.
Για να είμαι ειλικρινής όμως, θα ήθελα το κάτι παραπάνω.
Δεν μπορώ να το εξηγήσω, γιατί έδωσε μια πολύ καλή ερμηνεία.
Όμως, ακόμα και τώρα που το σκέφτομαι, θα ήθελα να δω την Binoche ακόμα πιο δυνατή σε έναν τέτοιο ρόλο.
Είχε όλες τις προδιαγραφές να μας χαρίσει μια μοναδική ερμηνεία και ως ένα σημείο τα κατάφερε.
Κάτι έλειπε ωστόσο.
Δυστυχώς, το σενάριο, όσο δυνατό και να είναι, από ένα σημείο και μετά και αυτό περιορίζεται.
Αποκτά μια συγκεκριμένη οπτική και μένει προσκολλημένη σε αυτή.
Αυτό είναι και το κύριο ελάττωμα του Elles.
Και δεν θα είχα πρόβλημα, εάν δεν έπαιρνε μια τέτοια ακραία στάση.
Γιατί, αντί να επικεντρωθεί και να αναλύσει την γυναικεία σεξουαλικότητα-φύση καταλήγει να τονίζει περισσότερο το πόσο άσχημος και χυδαίος είναι ο ανδροκρατούμενος κόσμος και οι σχέσεις των δυο φυλών.
Φυσικά, αν η κεντρική ιδέα σας έχει κερδίσει ήδη, μπορείτε άνετα να παραλείψετε το σχόλιο μου και να πάτε να δείτε το Elles.
Γιατί ακόμα και αν δεν συμφωνώ με το μήνυμα που περνάει ή με τον τρόπο που προσπαθεί να το υπογραμμίσει, πρόκειται για μια εξαιρετική ταινία.
Μια ταινία με άποψη και αισθητική.
Στις ελληνικές αίθουσες από 26 Απριλίου.
Elles trailer από FilmBoy-gr
