Γράφει η Corpse Bride.
Ένα από τα θέματα που αποφεύγω να βλέπω στο σινεμά είναι για το τέλος του κόσμου.
Θεοί και Γραφές και προφητείες και εξωγήινοι και κομήτες και και και και και!
Έχω βαρεθεί αυτή την πλύση εγκεφάλου.
Δε βρίσκω κανένα λόγο να πέσω στο τριπάκι της καταστροφολογίας, από την στιγμή που σχεδόν όλες αυτές οι ταινίες πάσχουν από έλλειψη πραγματικής φαντασίας.
Ελάχιστες είναι οι εξαιρέσεις, που ευτυχώς υπάρχουν.
Και με αυτή την αισιόδοξη σκέψη ξεκίνησα να δω την ταινία 4:44 Last Day on Earth του Abel Ferarra, ότι θα είναι μία εξαίρεση...
Ο Cisco (Willem Dafoe, John Carter) και η Skye (Shanyn Leigh, Public Enemies) είναι ένα ερωτευμένο ζευγάρι και ζουν σ’ ένα ρετιρέ στη Νέα Υόρκη...
Είναι καλλιτέχνες.
Ο Cisco ηθοποιός και η Skye ζωγράφος.
Είναι μία συνηθισμένη μέρα.
Τηλεόραση ανοιχτή, δυο άνθρωποι που πηγαινοέρχονται από δωμάτιο σε δώματιο κάνοντας ό,τι κάνουμε όλοι.
Όλα λοιπόν μοιάζουν συνηθισμένα αλλά όχι για πολύ.
Όταν το ρολόι της επόμενης μέρας δείξει 4:44, το τέλος του κόσμου δε θα είναι επιστημονική φαντασία, δεν θα είναι κακόγουστο αστείο ή σουρεαλιστικό σκηνικό.
Θα είναι η πραγματικότητα.
Το όζον της ατμόσφαιρας έχει εξαφανιστεί.
Κανένας επιζών μετά από αυτή την τρομακτική οικολογική καταστροφή.
Η ταινία λοιπόν περιστρέφεται γύρω από το ζευγάρι και το πώς αποφασίζουν να ξοδέψουν αυτές τις ώρες που τους απομένουν...
Ναι, η οικολογική καταστροφή βαραίνει συνεχώς τον πλανήτη Γη αλλά δε βρήκα καμία πειστική εξήγηση γι’ αυτή την καταστροφή στην ταινία.
Όμως δεν ήταν αυτό το θέμα της.
Η ουσία βρισκόταν στη σχέση των δύο πρωταγωνιστών.
Και με αυτή τη σκέψη, η ταινία θεωρητικά γίνεται ενδιαφέρουσα.
Πώς ζουν τις τελευταίες τους ώρες ο Cisco και η Skye, δυο συνηθισμένοι άνθρωποι.
Πώς τους επηρεάζει η βίαια δραματική πραγματικότητα που θα φέρει τον θάνατο, πού τους οδηγεί και τί τελικά ενώνει και χωρίζει τον Cisco και τη Skye.
Με αυτά τα ερώτηματα θέλησε να καταπιαστεί ο σκηνοθέτης Abel Ferarra.
Μόνο που το έκανε με τόσο κακό τρόπο που ευχόμουν το τέλος για τους δύο πρωταγωνιστές να ερχόταν στο πρώτο δεκάλεπτο της ταινίας.
Είναι μία από τις χειρότερες ταινίες που έχω δει.
Γιατί; Σου απαντάω ευθύς αμέσως.
Ένας Δαλάι Λάμα να αναλύει τον άνθρωπο, διαλογισμός, συνέντευξη Al Gore για την οικολογική καταστροφή , τσακωμοί, σεξ, φαγητό, λίγη Νέα Υόρκη και σεξ.
Βλέπεις ένα ζευγάρι που κάνει με τον πιο βαρετό τρόπο τα πάντα.
Κάκιστα πλάνα, κάκιστη σκηνοθετική γραμμή, κάκιστη φωτογραφία, κάκιστο μοντάζ και φυσικά κάκιστες ερμηνείες.
Όλα ήταν ενοχλητικά.
Από το πώς ήταν τοποθετημένη η τηλεόραση στο ρετιρέ μέχρι τον τρόπο που ο Dafoe ξυριζόταν, από το πώς γελούσαν μέχρι το πώς ζωγράφιζε η Leigh, από το πώς έμπαιναν οι θρησκευτικές πινελιές μέσα στο θέμα μέχρι το πώς ο Dafoe περιφερόταν στους δρόμους της Νέας Υόρκης.
Ενοχλητική ταινία.
Ωστόσο σέβομαι κάθε ταινία, ακόμα και αυτές που αποκαλώ κακές, αν δω πως ο σκηνοθέτης προσπάθησε με ειλικρινή τρόπο να περιγράψει όλα όσα είχε στο κεφάλι του, κάνοντας τα εικόνες και πλάνα.
Όμως ο Abel Ferarra γύρισε μία μπούρδα.
Ακόμα κι ένας πρωτοετής φοιτητής σκηνοθεσίας, που δεν ξέρει το τεχνικό κομμάτι του σινεμά καλά, θα γύριζε καλύτερα αυτό το “φιλμ”.
Μία άχρηστη προβολή που μπήκε κατευθείαν στον κάδο ανακύκλωσης.
Δεν μπορεί να υπάρχει σινεφίλ που να είδε αυτή την ταινία και να μη θέλησε να κάνει μήνυση στον σκηνοθέτη...
Να ξεκαθαρίσω πως η βαθμολογία μου είναι ειρωνική, γιατί κάποιες φορές μονάχα αυτό βγαίνει, παρακολουθώντας κάποιες ταινίες.
Μου είναι αδιάφορο τί γράφτηκε γιʼ αυτή την ταινία, αν κατάφερε να πείσει έστω κι έναν θεατή.
Αυτό που ξέρω είναι πως δεν θαʼπρεπε ναʼχε γυριστεί ποτέ.
So, 1.
Να ξεκαθαρίσω πως η βαθμολογία μου είναι ειρωνική, γιατί κάποιες φορές μονάχα αυτό βγαίνει, παρακολουθώντας κάποιες ταινίες.
Μου είναι αδιάφορο τί γράφτηκε γιʼ αυτή την ταινία, αν κατάφερε να πείσει έστω κι έναν θεατή.
Αυτό που ξέρω είναι πως δεν θαʼπρεπε ναʼχε γυριστεί ποτέ.
So, 1.
Το 4:44 Last Day on Earth προβλήθηκε σε λίγες αίθουσες της Αμερικής στις 23 Μαρτίου.
4:44 Last Day on Earth trailer από FilmBoy-gr
1.jpg)
