Γράφει ο Γιώργος Καραμάνος.
Όπως όλοι γνωρίζουμε, το Hollywood έχει ξεμείνει από ιδέες.
Ναι, αυτό είναι σίγουρο.
Όμως ποιο θα μπορούσε να είναι το επόμενο βήμα της μεγάλης αυτής βιομηχανίας για να δημιουργήσει ένα ακόμα blockbuster;
Μα φυσικά το επιτραπέζιο παιχνίδι, Ναυμαχία!
Και δεν μπορώ να πω, το να καταφέρεις να "φέρεις" στην ζωή ένα επιτραπέζιο δεν ακούγεται εύκολο, αλλά να φτιάξεις μια τέτοια ταινία είναι κοροϊδία.
Το Battleship λοιπόν, έχει ένα υποτυπώδες σενάριο.
Ο Alex Hopper (Taylor Kitch, John Carter) είναι ένα χαμένο παιδί.
Δεν έχει σχέδιο ...
...στην ζωή του και ζει εις βάρος του σοβαρού και φιλόδοξου αδελφού του, του Stone (Alexander Skarsgard, Straw Dogs).
Μια νύχτα τα πράγματα φτάνουν στα άκρα και ο Stone αναγκάζει τον αδελφό του να καταταγεί στους πεζοναύτες και να ακολουθησει μια παρόμοια με τον ίδιο στρατιωτική καριέρα.
Όμως ο Alex έχει δυο θέματα.
Πρώτον ότι είναι απείθαρχος και αδιάφορος σχετικά με τους κανόνες και δεύτερον ότι τα έχει με την Samantha (Brooklyn Decker, Just Go With It), δηλαδή την κόρη του ναύαρχου Shane (Liam Neeson, Wrath of the Titans).
Έτσι, ο Alex το προσπαθεί αλλά δεν τα καταφέρνει να κάνει περήφανο τον αδελφό του και αποτυγχάνει.
Είναι σχεδόν έτοιμοι να τον διώξουν, αλλά η μοίρα έχει άλλα σχεδία για αυτόν τον True American Hero.
Γιατί το τελευταίο του ταξίδι τον βρίσκει στην Hawaii, για μια τυπική άσκηση-επίδειξη του ναυτικού.
Όμως, εκεί αντί για άσκηση τον περιμένει μια αναπάντεχη (ή πλέον αναμενόμενη για τις αμερικανικές ταινίες) έκπληξη.
Από τον ουρανό πέφτουν αεροσκάφη-πλοια και αρχίζουν να επιπλέουν στην θάλασσα της Χαβάης.
Όπως καταλάβατε έχουμε να κάνουμε με εξωγήινους που προσπαθούν να καταλάβουν την γη.
Και η Χαβάη είναι το στρατηγικό μέρος που πρέπει να κατακτήσουν για να αρχίσουν την επέλαση τους.
Αλλά το πρόβλημα είναι πως υπολόγισαν χωρίς τον ξενοδόχο ...τον Alex.
Γιατί μετά την πρώτη μάχη, ο Alex είναι ο μονός υψηλόβαθμος πεζοναύτης που έχει μείνει στο πλοίο, και έτσι αναλαμβάνει χρέη πλοιάρχου.
Έτσι, αυτός και το πλήρωμα του αρχίζουν την απόπειρα τους να σώσουν τον κόσμο.
Και με τέτοιο πλήρωμα πως είναι δυνατόν να αποτύχεις άλλωστε;
Γιατί μιλάμε για μια ονειρεμένη ομάδα.
Πρώτα απ'όλα έχουμε την Raikes (Rihanna) που είναι τσαμπουκαλού, αντρογυναίκα και ξέρει να χειρίζεται κάθε είδους όπλο, τον Beast (John Tui) που είναι ένας τεράστιος και πανίσχυρος πεζοναύτης και φυσικά τον Ordy (Jesse Plemons, Paul) που είναι ο χαζός της παρέας.
Και τωρα θα με ρωτήσετε. Περίμενες καλύτερο σενάριο;
Και θα σας πω όχι. Δεν περίμενα καλύτερο.
Ακολουθεί το τυπικό μοτίβο όπου στην πρώτη μισή ώρα γνωρίζεις τους χαρακτήρες και μετά αρχίζουν οι ανατινάξεις και οι εκρήξεις.
Αυτό που πραγματικά είναι ενοχλητικό όμως, είναι πως θυμίζει έντονα το Independence Day σε μια πιο ναυτική εκδοχή του αφού μόνο τα αποκλεισμένα πλοία της Χαβάης μπορούν να κερδίσουν αυτή την μάχη.
Και βέβαια, όσο περισσότερο προχωράει η ταινία τόσο περισσότερα αναπάντητα ερωτήματα θα γεννιούνται και τόσο περισσότερες τρύπες θα πλαισιώνουν το Battleship.
Άλλα λίγη σημασία έχουν αυτά - το θέμα με το Battleship είναι η δράση.
Και εκεί σίγουρα τα καταφέρνει.
Εντυπωσιακά σχεδιασμένα εξωγήινα πλοία και εξωγήινοι σε αισθητική Hallo, στολές με περίεργα εργαλεία και ρομποτικές πατέντες γεμίζουν τα πλανά, πολλά όπλα, πολλές εκρήξεις και ακατάπαυστη δράση.
Όπως πρέπει άλλωστε.
Δεν μπορώ να πω ότι προσφέρει κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί.
Άλλα τα καταφέρνει να δημιουργήσει αυτή την χαοτική ατμόσφαιρα.
Στην σκηνοθεσία ο Peter Berg κάνει το αναμενόμενο.
Οι εντυπωσιακές λήψεις και η σύγχρονη CGI τεχνολογία πρωταγωνιστούν.
Φυσικά δεν λείπουν τα κοντινά πλανά στους ήρωες όταν ξεστομίζουν τις ατάκες τους ενώ η hi-tech αισθητική προσθέτει κάτι στο Battleship.
Το soundtrack είναι γεμάτο από τραγούδια των AC/DC κάτι το οποίο είναι πολύ καλό φυσικά, και η αλήθεια είναι πως ταιριάζει πλήρως με τις σκηνές δράσης και έντασης.
Τώρα, εκεί που πραγματικά απογοητεύει ως φιλμ είναι στο μοντάζ.
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί μια τόσο ακριβή ταινία δεν μπορούσε να είναι καλυτέρα δεμένη.
Υπάρχουν σκηνές που πραγματικά σε πετάει από το ένα πλάνο στο άλλο, ενώ υπάρχουν φορές που οι ηθοποιοί δεν προλαβαίνουν καν να τελειώσουν τις φράσεις τους πριν το μοντάζ σε πετάξει σε μια τελείως άσχετη σκηνή.
Και μιας και αναφερθήκαμε στους ηθοποιούς, τι να πρωτοπώ;
Ο Taylor Kitch είναι ακόμα χειρότερος από ότι στο John Carter, ο Liam Neeson προφανώς πήγε μόνο και μόνο για τα λεφτά αφού συμμετείχε ελάχιστα και φαινόταν σαν να αδιαφορεί πλήρως για το ρολό του, ενώ η κύρια ατραξιόν, δηλαδή η Rihanna, αποδεικνύει ότι αν δεν το έχεις, ηθοποιός δεν γίνεσαι όσο διάσημη και αν είσαι.
Φυσικά ήταν απαράδεκτη, αλλά δεν ξέρω αν έφταιγε η ίδια, ή ο γελοίος ρόλος που διάλεξε.
Γιατί το να βλέπεις την Rihanna να το παίζει αντράκι και να σκοτώνει κακούς εξωγήινους είναι κάπως γελοίο.
Και αν δεν γελάσεις με αυτό, οι σεναριογράφοι έχουν φροντίσει να σε κάνουν να γελάσεις με τις ατάκες της (με κορυφαία το «malufa motherfucker»).
Οπότε, δεν ξέρω γιατί μπορεί να την κατηγορήσει κάνεις.
Για την κακή της απόδοση στο έργο ή για την άσχημη επιλογή ρόλου που έκανε.
Η αλήθεια είναι πως θα ήθελα να την ξαναδώ σε έναν καλύτερο ρόλο για να βγάλω τα συμπεράσματα μου.
Όμως, αν κρίνω από το Battleship η Rihanna είναι τραγική.
Τόσο τραγική που κάνει τον Justin Timberlake (που εντάξει, τα καταφέρνει κάπως) να μοιάζει με οσκαρικό ηθοποιό.
Και αυτό είναι όλο και όλο το Battleship.
Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.
Αν σας αρέσουν οι ταινίες καταστροφής και οι κλασσικές αμερικανικές περιπέτειες επιστημονικής φαντασίας, σίγουρα θα την ευχαριστηθείτε.
Αν ψάξετε να βρείτε αφορμή για να την κοροϊδέψετε σίγουρα θα βρείτε.
Εάν ρωτήσετε εμένα, θα σας πω πως ήταν μια αδιάφορη υπερπαραγωγή.
Ανάμεσα σε cheesy ατάκες και "ενέσεις" Αμερικανικού πατριωτισμού έχει και μια δυο εντυπωσιακές σκηνές.
Όταν τελειώσει όμως η ταινία θα εύχεστε τελικά να είχαν νικήσει οι εξωγήινοι με τέτοιους πρωταγωνιστές.
Στις ελληνικές αίθουσες από 19 Απριλίου.
Όπως όλοι γνωρίζουμε, το Hollywood έχει ξεμείνει από ιδέες.
Ναι, αυτό είναι σίγουρο.
Όμως ποιο θα μπορούσε να είναι το επόμενο βήμα της μεγάλης αυτής βιομηχανίας για να δημιουργήσει ένα ακόμα blockbuster;
Μα φυσικά το επιτραπέζιο παιχνίδι, Ναυμαχία!
Και δεν μπορώ να πω, το να καταφέρεις να "φέρεις" στην ζωή ένα επιτραπέζιο δεν ακούγεται εύκολο, αλλά να φτιάξεις μια τέτοια ταινία είναι κοροϊδία.
Το Battleship λοιπόν, έχει ένα υποτυπώδες σενάριο.
Ο Alex Hopper (Taylor Kitch, John Carter) είναι ένα χαμένο παιδί.
Δεν έχει σχέδιο ...
...στην ζωή του και ζει εις βάρος του σοβαρού και φιλόδοξου αδελφού του, του Stone (Alexander Skarsgard, Straw Dogs).
Μια νύχτα τα πράγματα φτάνουν στα άκρα και ο Stone αναγκάζει τον αδελφό του να καταταγεί στους πεζοναύτες και να ακολουθησει μια παρόμοια με τον ίδιο στρατιωτική καριέρα.
Όμως ο Alex έχει δυο θέματα.
Πρώτον ότι είναι απείθαρχος και αδιάφορος σχετικά με τους κανόνες και δεύτερον ότι τα έχει με την Samantha (Brooklyn Decker, Just Go With It), δηλαδή την κόρη του ναύαρχου Shane (Liam Neeson, Wrath of the Titans).
Έτσι, ο Alex το προσπαθεί αλλά δεν τα καταφέρνει να κάνει περήφανο τον αδελφό του και αποτυγχάνει.
Είναι σχεδόν έτοιμοι να τον διώξουν, αλλά η μοίρα έχει άλλα σχεδία για αυτόν τον True American Hero.
Γιατί το τελευταίο του ταξίδι τον βρίσκει στην Hawaii, για μια τυπική άσκηση-επίδειξη του ναυτικού.
Όμως, εκεί αντί για άσκηση τον περιμένει μια αναπάντεχη (ή πλέον αναμενόμενη για τις αμερικανικές ταινίες) έκπληξη.
Όπως καταλάβατε έχουμε να κάνουμε με εξωγήινους που προσπαθούν να καταλάβουν την γη.
Και η Χαβάη είναι το στρατηγικό μέρος που πρέπει να κατακτήσουν για να αρχίσουν την επέλαση τους.
Αλλά το πρόβλημα είναι πως υπολόγισαν χωρίς τον ξενοδόχο ...τον Alex.
Γιατί μετά την πρώτη μάχη, ο Alex είναι ο μονός υψηλόβαθμος πεζοναύτης που έχει μείνει στο πλοίο, και έτσι αναλαμβάνει χρέη πλοιάρχου.
Έτσι, αυτός και το πλήρωμα του αρχίζουν την απόπειρα τους να σώσουν τον κόσμο.
Και με τέτοιο πλήρωμα πως είναι δυνατόν να αποτύχεις άλλωστε;
Γιατί μιλάμε για μια ονειρεμένη ομάδα.
Πρώτα απ'όλα έχουμε την Raikes (Rihanna) που είναι τσαμπουκαλού, αντρογυναίκα και ξέρει να χειρίζεται κάθε είδους όπλο, τον Beast (John Tui) που είναι ένας τεράστιος και πανίσχυρος πεζοναύτης και φυσικά τον Ordy (Jesse Plemons, Paul) που είναι ο χαζός της παρέας.
Και τωρα θα με ρωτήσετε. Περίμενες καλύτερο σενάριο;
Και θα σας πω όχι. Δεν περίμενα καλύτερο.
Ακολουθεί το τυπικό μοτίβο όπου στην πρώτη μισή ώρα γνωρίζεις τους χαρακτήρες και μετά αρχίζουν οι ανατινάξεις και οι εκρήξεις.
Αυτό που πραγματικά είναι ενοχλητικό όμως, είναι πως θυμίζει έντονα το Independence Day σε μια πιο ναυτική εκδοχή του αφού μόνο τα αποκλεισμένα πλοία της Χαβάης μπορούν να κερδίσουν αυτή την μάχη.
Και βέβαια, όσο περισσότερο προχωράει η ταινία τόσο περισσότερα αναπάντητα ερωτήματα θα γεννιούνται και τόσο περισσότερες τρύπες θα πλαισιώνουν το Battleship.
Και εκεί σίγουρα τα καταφέρνει.
Εντυπωσιακά σχεδιασμένα εξωγήινα πλοία και εξωγήινοι σε αισθητική Hallo, στολές με περίεργα εργαλεία και ρομποτικές πατέντες γεμίζουν τα πλανά, πολλά όπλα, πολλές εκρήξεις και ακατάπαυστη δράση.
Όπως πρέπει άλλωστε.
Δεν μπορώ να πω ότι προσφέρει κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί.
Άλλα τα καταφέρνει να δημιουργήσει αυτή την χαοτική ατμόσφαιρα.
Στην σκηνοθεσία ο Peter Berg κάνει το αναμενόμενο.
Οι εντυπωσιακές λήψεις και η σύγχρονη CGI τεχνολογία πρωταγωνιστούν.
Φυσικά δεν λείπουν τα κοντινά πλανά στους ήρωες όταν ξεστομίζουν τις ατάκες τους ενώ η hi-tech αισθητική προσθέτει κάτι στο Battleship.
Το soundtrack είναι γεμάτο από τραγούδια των AC/DC κάτι το οποίο είναι πολύ καλό φυσικά, και η αλήθεια είναι πως ταιριάζει πλήρως με τις σκηνές δράσης και έντασης.
Τώρα, εκεί που πραγματικά απογοητεύει ως φιλμ είναι στο μοντάζ.
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί μια τόσο ακριβή ταινία δεν μπορούσε να είναι καλυτέρα δεμένη.
Υπάρχουν σκηνές που πραγματικά σε πετάει από το ένα πλάνο στο άλλο, ενώ υπάρχουν φορές που οι ηθοποιοί δεν προλαβαίνουν καν να τελειώσουν τις φράσεις τους πριν το μοντάζ σε πετάξει σε μια τελείως άσχετη σκηνή.
Και μιας και αναφερθήκαμε στους ηθοποιούς, τι να πρωτοπώ;
Ο Taylor Kitch είναι ακόμα χειρότερος από ότι στο John Carter, ο Liam Neeson προφανώς πήγε μόνο και μόνο για τα λεφτά αφού συμμετείχε ελάχιστα και φαινόταν σαν να αδιαφορεί πλήρως για το ρολό του, ενώ η κύρια ατραξιόν, δηλαδή η Rihanna, αποδεικνύει ότι αν δεν το έχεις, ηθοποιός δεν γίνεσαι όσο διάσημη και αν είσαι.
Γιατί το να βλέπεις την Rihanna να το παίζει αντράκι και να σκοτώνει κακούς εξωγήινους είναι κάπως γελοίο.
Και αν δεν γελάσεις με αυτό, οι σεναριογράφοι έχουν φροντίσει να σε κάνουν να γελάσεις με τις ατάκες της (με κορυφαία το «malufa motherfucker»).
Οπότε, δεν ξέρω γιατί μπορεί να την κατηγορήσει κάνεις.
Για την κακή της απόδοση στο έργο ή για την άσχημη επιλογή ρόλου που έκανε.
Η αλήθεια είναι πως θα ήθελα να την ξαναδώ σε έναν καλύτερο ρόλο για να βγάλω τα συμπεράσματα μου.
Όμως, αν κρίνω από το Battleship η Rihanna είναι τραγική.
Τόσο τραγική που κάνει τον Justin Timberlake (που εντάξει, τα καταφέρνει κάπως) να μοιάζει με οσκαρικό ηθοποιό.
Και αυτό είναι όλο και όλο το Battleship.
Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.
Αν σας αρέσουν οι ταινίες καταστροφής και οι κλασσικές αμερικανικές περιπέτειες επιστημονικής φαντασίας, σίγουρα θα την ευχαριστηθείτε.
Αν ψάξετε να βρείτε αφορμή για να την κοροϊδέψετε σίγουρα θα βρείτε.
Εάν ρωτήσετε εμένα, θα σας πω πως ήταν μια αδιάφορη υπερπαραγωγή.
Ανάμεσα σε cheesy ατάκες και "ενέσεις" Αμερικανικού πατριωτισμού έχει και μια δυο εντυπωσιακές σκηνές.
Όταν τελειώσει όμως η ταινία θα εύχεστε τελικά να είχαν νικήσει οι εξωγήινοι με τέτοιους πρωταγωνιστές.
Στις ελληνικές αίθουσες από 19 Απριλίου.
Battleship trailer 3 από FilmBoy-gr
1.jpg)
