Γράφει ο Νεκτάριος Αντωνιάδης.
Όντας πάντα λάτρης ταινιών με "ειδικό βάρος", αφού στο δικό μου σύμπαν, τέτοιου είδους απόπειρες οριοθετούν τον ωμό ρεαλισμό της έβδομης τέχνης, είχα μεγάλες προσδοκίες για το L'exercice de l'État.
Και ...ούτε απογοητεύτηκα, αλλά και ούτε γοητεύτηκα.
Απλά ένα feeling, ένα σκίρτημα, ένα κάτι απροσδιόριστο που έμελλε να αφήσει τούτο το φιλμ.
Μάλλον μία ανολοκλήρωτη αίσθηση, όπως όταν ξυπνάς από ένα όνειρο που συνειδητοποιείς όμως ότι είναι πραγματικά πολύ καλό για να είναι αληθινό.
Και απλά για το τέλος κράτησα μία κρυφή ελπίδα πως υπήρχε ένα παράλληλο σύμπαν το οποίο θα αντικατόπτριζε την ιδιαιτέρως βεβαρημένη πολιτική κατάσταση που ζει η χώρα μας τα τελευταία δύο και κάτι χρόνια.
Με απλά λόγια;
Και ...ούτε απογοητεύτηκα, αλλά και ούτε γοητεύτηκα.
Απλά ένα feeling, ένα σκίρτημα, ένα κάτι απροσδιόριστο που έμελλε να αφήσει τούτο το φιλμ.
Μάλλον μία ανολοκλήρωτη αίσθηση, όπως όταν ξυπνάς από ένα όνειρο που συνειδητοποιείς όμως ότι είναι πραγματικά πολύ καλό για να είναι αληθινό.
Και απλά για το τέλος κράτησα μία κρυφή ελπίδα πως υπήρχε ένα παράλληλο σύμπαν το οποίο θα αντικατόπτριζε την ιδιαιτέρως βεβαρημένη πολιτική κατάσταση που ζει η χώρα μας τα τελευταία δύο και κάτι χρόνια.
Με απλά λόγια;
Ο θεατής θα πάει στον κινηματογράφο με σκοπό να διδαχθεί, να ανοίξουν τα μάτια του, αλλά και κυρίως να σκεφτεί ...πολύ...
Και μάλλον αυτή είναι η σωστή συνολική περιγραφή για το L'exercice de l'État ή ο Υπουργός (αν και τα φτωχά γαλλικά μου, με σπρώχνουν πάλι να θεωρήσω πως ο τίτλος θα ήταν υπέροχος ...με μία σωστή μετάφραση. Δηλαδή ωσάν Η Άσκηση του Κράτους).
Στο ρεζουμέ λοιπόν.
Και μάλλον αυτή είναι η σωστή συνολική περιγραφή για το L'exercice de l'État ή ο Υπουργός (αν και τα φτωχά γαλλικά μου, με σπρώχνουν πάλι να θεωρήσω πως ο τίτλος θα ήταν υπέροχος ...με μία σωστή μετάφραση. Δηλαδή ωσάν Η Άσκηση του Κράτους).
Στο ρεζουμέ λοιπόν.
Ο Υπουργός Μεταφορών Bertrand Saint Jean (Olivier Gourmet) θα δεχτεί ένα τηλεφώνημα αργά τη νύχτα.
Ένα λεωφορείο με παιδιά επί το πλείστον, έχει πέσει σε μία χαράδρα μέσα στο δάσος με αρκετά θύματα τα οποία ολοένα και αυξάνονται, μέχρι την στιγμή που θα φτάσει στο κρίσιμο σημείο του ατυχήματος.
Από το σημείο αυτό όμως θα αρχίσουμε να διεισδύουμε στον πολύπλοκο κόσμο ενός πολιτικού ή κρατικού λειτουργού όπως επιθυμεί και ο σεναριογράφος να αναφέρουμε.
Με βάση αυτό το γεγονός σαν αφετηρία θα τυλιχθεί ένα κουβάρι συγκρούσεων εξουσιών, έλλειψης χρόνου, πισώπλατης προδοσίας οικονομικής κρίσης, βρώμικου παρασκηνίου, απρόβλεπτων γεγονότων, μέχρι και αναπάντεχων καταστάσεων κινδύνου ή αναπάντεχης ξεφτίλας....
Όλα τα άνωθι δένονται μεταξύ τους, και το κάθετι έχει απόηχο σε κάτι άλλο.
Ο κόσμος αυτός ακούγεται και είναι αρκετά σκληρός.
Ο κόσμος αυτός ακούγεται και είναι αρκετά σκληρός.
Σίγουρα επιδιώκεται να φανεί και μία ανθρώπινη υπόσταση στην όλη κατάσταση.
Ακόμα και συμπάθειας θα προσθέσω εγώ.
Οι πιέσεις που ασκούνται είναι υπερφυσικές για να αντέξει ένας άνθρωπος.
Όποιος και εάν είναι αυτός.
Και τελικά το μήνυμα που μένει ποιο είναι;
Το ποιες και πόσες θυσίες μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος, από ανώνυμος μέχρι κατηγοριοποιημένος με ταμπέλα μέσα σε ένα κράτος το οποίο "πνίγει" αυτούς που το υπηρετούν αλλά και αυτούς που το ακολουθούν.
Το φιλμ έχει σαν ατού την εντυπωσιακά ψαρωτική αρχική σκηνή και ένα μάλλον νωχελικό φινάλε.
Στο ενδιάμεσο έχουν προηγηθεί είτε σιωπηλές επικίνδυνες μικρές επαναστάσεις, είτε εκκωφαντικές σκηνές πολιτικής παράνοιας και όξυνσης.
Ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Pierre Schoeller με την τρίτη του ταινία έχει επιτύχει την απόλυτη ισορροπία δυνάμεων.
Ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Pierre Schoeller με την τρίτη του ταινία έχει επιτύχει την απόλυτη ισορροπία δυνάμεων.
Σωστή διάρκεια, με σεκάνς που "φωνάζουν" για αέρα στο ξεδίπλωμα των ρόλων, αλλά και σενάριο που κάνει την ανατροπή στον ρυθμό και "αργοπεθαίνει" οδηγώντας στον απόλυτο μηδενισμό των ψυχολογικών ορίων του θεατή.
Η συνταγή είναι σωστή, οι δοσολογίες είναι επιτυχημένες.
Εκεί που χωλαίνει όμως του θανατά και δεν καταφέρνει σε κανένα σημείο των 112 λεπτών του να το ξεπεράσει, είναι να προσδώσει χρώμα και πραγματική ζωή στους χαρακτήρες του, οι οποίοι με την σειρά τους θα κάνουν το εγχείρημα να φανεί πειστικό.
Εκεί που χωλαίνει όμως του θανατά και δεν καταφέρνει σε κανένα σημείο των 112 λεπτών του να το ξεπεράσει, είναι να προσδώσει χρώμα και πραγματική ζωή στους χαρακτήρες του, οι οποίοι με την σειρά τους θα κάνουν το εγχείρημα να φανεί πειστικό.
Είπαμε, τέτοιας θεματολογίας φιλμ, απαιτούν ωμό ρεαλισμό, όχι προκατασκευασμένη ή εκλαϊκευμένη ποπ κουλτούρα που κάνουν το όλο θέμα λίγο πιο ανάλαφρο αλλά και εμφανώς με μία μικρή τάση πιο εμπορικό.
Ο Schoeller, έκανε σε πολλά σημεία οι χαρακτήρες του να θυμίζουν στημένες καρικατούρες οι οποίες πρωταγωνιστούν στο σανίδι του θεάτρου, αλλά όχι πλήρως χαρακτήρες που δρούν στο κινηματογραφικό πανί.
Από την αρχή μέχρι το τέλος όμως...
Μπορεί και να ήταν αυτή η πρόθεσή του, να δείξει πως ο καθένας είναι μία άδεια μαριονέτα στο πέρασμα του χρόνου.
Ο καθένας ας βγάλει τα δικά του συμπεράσματα.....
Πάντως στα τεχνικά χαρακτηριστικά η σκηνοθεσία, η φωτογραφία, το μοντάζ, η μουσική είναι παραπάνω από αξιοπρεπή.
Πάντως στα τεχνικά χαρακτηριστικά η σκηνοθεσία, η φωτογραφία, το μοντάζ, η μουσική είναι παραπάνω από αξιοπρεπή.
Αναδεικνύουν ένα casting και ένα crew πλήρως αφοσιωμένα στο σκοπό, εμποτισμένα με ψήγματα κουλτούρας και σίγουρα με σαφή στόχο.
Και παρόλο που στο τέλος το πείραμα αποδεικνύεται ανολοκλήρωτο, έχει επιτύχει μέχρι ένα σκοπό το τελικό επιθυμητό αποτέλεσμα στον θεατή.
Που δεν είναι άλλο από το να δώσει τροφή για σκέψη.
Και παρόλο που στο τέλος το πείραμα αποδεικνύεται ανολοκλήρωτο, έχει επιτύχει μέχρι ένα σκοπό το τελικό επιθυμητό αποτέλεσμα στον θεατή.
Που δεν είναι άλλο από το να δώσει τροφή για σκέψη.
Μόνο και μόνο γι' αυτό, let the music begin...
Στις ελληνικές αίθουσες από 26 Απριλίου.
L'exercice de l'État trailer (Greek subs) από FilmBoy-gr
1.jpg)
