Θυμάστε το παιχνίδι με τις κάρτες που παίζαμε πιτσιρικάδες, με την τράπουλα που απεικόνιζε διαφόρων ειδών αυτοκίνητα κι εμείς κάναμε κόντρες με τα στατιστικά τους, για το ποιος θα μαζέψει τις περισσότερες?
Ναι μπράβο, το ‘Υπερατού’ λέω!
Ε, λοιπόν, αφού το cinema βρίθει από απίστευτα αυτοκίνητα, που οι δυνατότητες τους εκτείνονται από το να δείχνουν cool ή badass μέχρι να ταξιδεύουν στο χρόνο, είπα κι εγώ να κάνω τη δική μου λίστα από τέτοια αυτοκίνητα.
Γιατί, όπως και να το κάνουμε, καλός και σένιος ο πρωταγωνιστής, αλλά για να αναδείξει τα ταλέντα του όπως πρέπει, χρειάζεται να οδηγεί και το κατάλληλο τετράτροχο κόσμημα.
Ε, λοιπόν, αφού το cinema βρίθει από απίστευτα αυτοκίνητα, που οι δυνατότητες τους εκτείνονται από το να δείχνουν cool ή badass μέχρι να ταξιδεύουν στο χρόνο, είπα κι εγώ να κάνω τη δική μου λίστα από τέτοια αυτοκίνητα.
Γιατί, όπως και να το κάνουμε, καλός και σένιος ο πρωταγωνιστής, αλλά για να αναδείξει τα ταλέντα του όπως πρέπει, χρειάζεται να οδηγεί και το κατάλληλο τετράτροχο κόσμημα.
Dodge M4S (The Wraith, 1986)
Το επονομαζόμενο και ‘Turbo Interceptor’ πήγαινε πιο γρήγορα από κάθε άλλο αμάξι στην ταινία, εμφανιζόταν και εξαφανιζόταν ως δια μαγείας και σκορπούσε το θάνατο τις τάξεις της καγκουρο-συμμορίας που έβγαλε από τη μέση τόσο άδικα το χαρακτήρα του Sheen.
Η ταινία έχει γίνει μια ένοχη απόλαυση εξαιτίας του αυτοκινήτου, αλλά και του δομημένου σεναρίου και του performance των ηθοποιών…
Μπαααα!
Μόνο εξαιτίας του αυτοκινήτου!
DeLorean DMC-12 (Back To The Future, 1985)
Βέβαια, για την οικονομία του σεναρίου, το αυτοκίνητο την έκανε τη δουλειά του και μετά όλο και κάποιο πρόβλημα παρουσιαζόταν, αλλά και μόνο να σκεφτεί κανείς το γεγονός ότι δημιουργήθηκαν body kits, πανομοιότυπα με τα εξαρτήματα του κινηματογραφικού DeLorean, για αληθινά αυτοκίνητα, τότε καταλαβαίνει την επιρροή στο κοινό της εποχής.
Aston Martin V12 Vanquish (Die Another Day, 2002)
Το ασημένιο supercar περιέχει τεχνολογία stealth κατά τη διάρκεια της ημέρας (όμοια με αυτή που προσπαθεί να αναπτύξει η πολεμική αεροπορία των ΗΠΑ) και μπορεί να τρέχει άνετα πάνω στην γλιστερή επιφάνεια μια παγωμένης λίμνης.
Τα συγχαρητήρια μας στον ευφάνταστο εφευρέτη Q!
The Interceptor (Mad Max, 1979)
Η εκδικητική της όψη έγκειται στο μαύρο χρώμα, το πειραγμένο καπό, τις customαρισμένες τουρμπίνες στο sequel και την τρέλα που κουβαλάει ο οδηγός της.
Όταν αυτή η low-budget παραγωγή έγινε παγκόσμιο φαινόμενο και ο ‘Mad’ Max Rockatansky (μιλάμε τόσο low-budget) έγινε μια από τις πιο cult φιγούρες του cinema, αυτό το μοντέλο της Ford έγινε από τα πιο περιζήτητα ή οι fans έφτιαχναν τα αυτοκίνητα τους ώστε να μοιάζουν όσο γίνεται με αυτό.
Lamborghini Countach (The Cannonball Run, 1981)
Αυτό το μαύρο διαμάντι της ασφάλτου εξ Ιταλίας, που πρέπει να δουλεύεις σαν σκυλί μια ζωή για να αρχίσεις να το ονειρεύεσαι ή τις δύο sexy -τότε- παρουσίες, Adrienne Barbeau και Tara Buckman, με τις κολλητές spandex φόρμες τους και τα εξόφθαλμα ντεκολτέ τους?
Για μένα που μεγάλωσα στα 90’s με τις χιλιοεπαναλήψεις του Ιππότη της Ασφάλτου, αυτή η μαύρη Lamborghini ήταν το highlight όλου του αγώνα.
Φάε τη σκόνη τους Dean Martin με τη Ferrari.
Plymouth Fury (Christine, 1983)
Η ‘Christine’ μπορεί να δείχνει μια στυλάτη και τέλεια διατηρημένη Plymouth του 58, αλλά μη σας ξεγελά.
Είναι ένα αμάξι με χοντρό πρόβλημα συμπεριφοράς, κτητικό χαρακτήρα και δολοφονικές τάσεις.
Στην ομώνυμη ταινία, κανείς που τόλμησε να της χαλάσει το χρώμα ή να προκαλέσει βανδαλισμούς δεν έζησε για να ευχαριστηθεί τα καμώματα του, αλλά και ο άμοιρος πρωταγωνιστής Keith Gordon, βρήκε τραγικό θάνατο και το μόνο που έκανε ήταν να τη ‘λατρεύει’.
Στρατηγός Lee (The Dukes of Hazzard, 1979)
Δύσκολο, βέβαια, να θυμάται κανείς τους άλλους χαρακτήρες, γιατί στο μυαλό αποτυπώνονταν δύο πράγματα: η Jessica Simpson και το ροζουλί μαγιουδάκι της Jessica Simpson.
Πάντως, οι λάτρεις της κλασσικής σειράς, αν και δεν θα χάρηκαν με την άκομψη και dim-witted αναβίωση των χαρακτήρων, μπορεί να συγκινήθηκαν ελαφρώς βλέποντας και πάλι τον Στρατηγό να ξεφτιλίζει τον σερίφη Rosco Coltrane.
Batmobile (Batman, 1989)
Ένα ήταν το αληθινό Batmobile και ήταν αυτό που οδηγούσε ο ‘παρά ένα εκατοστό κολοσσός’ Michael Keaton στα Batman και Batman Returns.
Συνδύαζε την κλασσική κοψιά μια αντίκας, με το αεροδυναμικό στυλ ενός αμαξιού για τρελές ταχύτητες, το gritty, νυχτεριδίσιο στυλ του Batman, μια σύγχρονη -για την εποχή- comic αισθητική και φυσικά τα gadgets.
Τα μετέπειτα αμάξια του Ανθρώπου-νυχτερίδα ήταν πιο ‘κιτς’, για να πουλήσουν και κανά παιχνίδι, αφού τα sequels του Schumacher ήταν πιο family-friendly.
Στον αντίποδα, o Chris Nolan επέλεξε ένα θωρηκτό με ρόδες το οποίο σε καμία περίπτωση δεν προσέδιδε κάτι από το μοτίβο της νυχτερίδας, ούτε είχε αυτή τη gothic αίσθηση.
Καμιά φορά, όσο πιο παλιά, τόσο πιο καλά.
Herbie (Herbie film series)
Το λευκό Volkswagen Beetle του ’63 με τον αγαπησιάρικο χαρακτήρα έχει περάσει από πολλούς αγώνες και, παρά το ότι φαίνεται ‘μικρό στο μάτι’, έχει καταφέρει να βγάλει τους ιδιοκτήτες του ασπροπρόσωπους.
Και, όπως έχει ειπωθεί επανειλημμένως: ούτε η Lindsay Lohan έκανε τον Herbie να δείχνει ‘uncool’.
Ecto-1 (Ghostbusters)
Είναι μια Cadillac Miller-Meteor του ’59, η οποία μετέφερε τους κυνηγούς φαντασμάτων και τον εξοπλισμό τους στην πόλη.
Από ένα σαράβαλο με μια ατελείωτη λίστα αναγκαίων επιδιορθώσεων μετατράπηκε στο iconic ‘Ectomobile’, το οποίο είχε τα δικά του gadegetάκια (αν και ένας θεός ξέρει σε τι χρησίμευαν) και εξελίχτηκε σε άλλο ένα από τα πιο cult αμάξια της δεκαετίας.
Pontiac Trans-Am (Smokey and the Bandit, 1977)
Σε μια ταινία που δεν διαφέρει ουσιαστικά από το προαναφερθέν Cannonball Run, έχοντας και ολίγη από κλασσικούς Dukes, ο Reynolds οδηγεί μια μαύρη Trans-Am (όχι τον KITT είπαμε) του ’77 και από πίσω του όλα τα περιπολικά της επικράτειας.
Τώρα που το σκέφτομαι πάλι, και που γέρασε πάλι στα ίδια βρίσκεται…
Λοιπόν, end of the line και γι αυτή την γκαζιάρικη αναδρομή.
Να οδηγείτε με ασφάλεια και να σχολιάσετε ποια κινηματογραφικά αμάξια σας άφησαν skid marks στο μυαλό και θα θέλατε να έχετε σε ένα υποτιθέμενο ονειρεμένο γκαράζ.
Let’s hit the road…!
Αργύρης Σταματόπουλος.
Πρώτη δημοσίευση Μάιος 2012