Γράφει ο Γιώργος Καραμάνος.
Όταν πας να παρακολουθήσεις μια ταινία του Tim Burton, ξέρεις περίπου τί σε περιμένει.
Οφείλω να παραδεχτώ πως ο πρίγκιπας του goth cinema έχει δημιουργήσει μια τελείως προσωπική αισθητική η οποία ως ένα σημείο είναι άξια θαυμασμού.
Ωστόσο, πρέπει να ομολογήσω ότι αυτή του η εμμονή στον συγκεκριμένο γοτθικό τρόπο κινηματογράφησης με έχει κουράσει και, ενώ με έχει κερδίσει με πολλές ταινίες του, πλέον τον νιώθω να επαναλαμβάνεται.
Παραβλέποντας όμως αυτό, υπόσχομαι να κριτικάρω το Dark Shadows δίκαια, σαν μια ταινία με πλούσιο cast και ευφάνταστο black χιούμορ.
Ο Johnny Depp (The Rum Diary) υποδύεται τον Barnabas Collins, έναν άνθρωπο που τα μάγια της Angelique Bouchard (Eva Green, Perfect Sense) τον μετέτρεψαν σε βαμπίρ και τον έκαναν να κοιμηθεί για πολύ καιρό, περίπου μέχρι την δεκαετία του '70...
Όταν ο Banrabas ξυπνά, βρίσκεται σε μια τελείως διαφορετική εποχή, με τελείως διαφορετική κουλτούρα.
Επισκέπτεται την έπαυλη στην οποία ζούσε στην εποχή του και βρίσκει τους απογόνους της οικογενείας του - την Elizabeth Collins Stoddard (Michel Pfeiffer, New Year's Eve), τον Roger Collins (Jonny Lee Miller), τα δυο τους παιδιά καθώς και την γιατρό της οικογενείας, την Julia Hoffman (Helena Bonham Carter, Harry Potter and the Deathly Hallows: Part 2).
Χωρίς να μπορεί να καταλάβει τον ρόλο αυτού του περιέργου άντρα, η οικογένεια τον αποδέχεται σαν συγγενή και του εμπιστεύεται τα προβλήματα της.
Του εξηγεί πως η πάλαι ποτέ ένδοξη επιχείρηση της οικογένειας έχει πάρει την κάτω βόλτα και πως μια άλλη επιχείρηση κυριαρχεί σε αυτή την μικρή πόλη.
Το όνομα Collins έχει ξεχαστεί και οι ίδιοι ζουν απομονωμένοι.
Φυσικά, πίσω από αυτή την άλλη επιχείρηση βρίσκεται η Angelique Bouchard, η οποία δεν ήθελε απλά να εκδικηθεί τον Barnabas επειδή δεν την αγάπησε, αλλά να καταστρέψει το οικογενειακό του όνομα για να τον ατιμάσει.
Ο Barnabas βάζει σκοπό της ζωής του να αντιστρέψει αυτή την κατάσταση, να εκδικηθεί την Angelique και να επαναφέρει την οικογενειακή επιχείρηση στις παλιές της δόξες.
Τα προβλήματα και οι αναποδιές θα είναι πολλά σε αυτή την διαδρομή.
Ο ίδιος δεν ξέρει πώς να φερθεί σε αυτό το ξένο περιβάλλον και οι "αιματηρές" του συνήθειες δεν τον βοηθάνε να προσαρμοστεί.
Η εκδίκηση που ανυπομονεί να πάρει θα εξελιχθεί σε ένα απροσδόκητο μπέρδεμα, η Angelique θα αποδειχθεί πιο δυνατή και πιο υποχθόνια από όσο περίμενε και φυσικά στο πρόσωπο μιας νεαρής κοπέλας (Bella Heathcore, In Time) θα βρει τον έρωτα που είχε χάσει όταν πέθανε για πρώτη φόρα.
Από το σενάριο δεν θα εντυπωσιαστεί κανείς.
Πρόκειται για μια ιστορία εκδίκησης με διάφορα χιουμοριστικά στοιχεία.
Την έχουμε ξαναδεί και σίγουρα η μεταφορά του Burton μας θυμίζει και παλαιοτέρα έργα του.
Αυτό που σώζει όμως το σενάριο, είναι οι πολύ έξυπνοι διάλογοι.
Από το trailer και μόνο μπορείς να καταλάβεις πως έχουμε να κάνουμε με μια ταινία που έχει να προσφέρει γέλιο.
Οι ατάκες είναι αρκετά έξυπνες, ειδικότερα εάν σου αρέσει το black χιούμορ.
Επίσης, οι χαρακτήρες είναι ιδιαίτεροι.
Ο Barnabas είναι ο ορισμός του αντιήρωα και όλες οι φιγούρες που τον περιτριγυρίζουν έχουν κάτι ιδιαίτερο.
Από τον χαρακτήρα της Pfeiffer που προσπαθεί απεγνωσμένα να σώσει την επιχείρηση, μέχρι και την τρελή οικογενειακή γιατρό, όλοι έχουν να δώσουν πράγματα στην ταινία.
Αν και δεν υπάρχει τρομερή εξέλιξη, η ταινία σεναριακά σώζεται κάπως από τις ευφάνταστες στιγμές διαλόγων και χαρακτήρων.
Το cast πιστεύω πως μιλά από μόνο του, αλλά αξίζει να γίνει μια περαιτέρω αναφορά σε μερικούς.
Ο Johnny Depp παίζει έναν ρόλο που έχει χιλιουποδυθεί.
Είναι άριστος παριστάνοντας το απροσάρμοστο βαμπίρ που βρίσκεται έκτος τόπου και χρόνου, χωρίς όμως να κλέβει την παράσταση.
Αντίθετα, η μεγαλύτερη έκπληξη ήταν η Eva Green που πραγματικά πήρε τη κατάσταση στα χέρια της.
Είναι γνωστό πως είναι καλή ηθοποιός, όμως εδώ έδωσε μια από τις καλύτερες ερμηνείες της καριέρας της.
Αντίθετα, η Helena Bonham Carter υποδύθηκε έναν ουσιαστικά ασήμαντο ρόλο χωρίς να καταφέρνει να εντυπωσιάσει σε καμιά περίπτωση.
Όσο για την Michele Pfeiffer, ένα έχω να πω.
Μακάρι να είχε έναν μεγαλύτερο χαρακτήρα που θα της επέτρεπε να βρίσκεται περισσότερη ώρα στην οθόνη.
Σχετικά με την σκηνοθεσία του Burton ήδη εξέφρασα την άποψη μου.
Έκανε κάτι που έχουμε ξαναδεί πολλές φόρες και που καταντάει κουραστικό.
Ωραία τα Goth εφέ, τα περίεργα κτίρια και οι ακόμα πιο περίεργοι χαρακτήρες, αλλά για πόσο καιρό θα συνεχίσει να το κάνει αυτό;
Η μόνη καινοτομία της σκηνοθεσίας του στηρίχτηκε στο συνδυασμό της goth αισθητικής με την 70's ατμόσφαιρα του έργου.
Και από αυτό το σημείο και μετά αρχίζουν τα αρνητικά.
Και πιστέψτε με ήταν αρκετά.
Γιατί έχουμε έναν Johnny Depp που, όσο και να τον συμπαθούμε, έχει καταντήσει κλισέ.
Όσο και αν εντυπωσιάζει με τις ερμηνείες του, πάντα επιλέγει ρόλους εύκολους για εκείνον.
Η ταινία ενώ αρχίζει δυναμικά, στην συνεχεία ξεθυμαίνει.
Προσφέρει γέλιο, αλλά κάποιες φορές πιάνεις τον εαυτό σου να βαριέται.
Με ένα τέτοιο πλούσιο καστ περίμενες καλύτερα πράγματα και πιο εντυπωσιακές σκηνές, ενώ και το τέλος φαντάζει εύκολο.
Μια τροπή που ταιριάζει σε παραμύθι και κάνει το Dark Shadows να δείχνει χαμηλότερο των προσδοκιών μας.
Δεν θα βρεις ούτε κορυφώσεις, ούτε και ανατροπές.
Και τέλος, αυτό που με ξένισε περισσότερο με την ταινία ήταν το 'είδος' της.
Γιατί δεν ήταν μια καθαρόαιμη μαύρη κωμωδία αλλά προσπάθησε αποτυχημένα να συνδυάσει την κωμωδία με το θρίλερ και τον ερώτα.
Δεν υποστηρίζω πως θα έπρεπε να παραμένει πιστή σε κάτι συγκεκριμένο, όμως η υλοποίηση δεν κατάφερνε να σε κάνει να δεχτείς αυτό το goth παραμύθι.
Με άλλα λόγια, το Dark Shadows είναι μεν μια ευχάριστη ταινία, έχει ατάκες και star-άτους ηθοποιούς, έχει συγκεκριμένη αισθητική και χαρακτήρα, όμως δεν στέκεται άξια απέναντι στις προσδοκίες μου.
Ακόμα και αν είσαι fan του Tim Burton θα απογοητευτείς εάν παραβλέψεις το χιούμορ και επικεντρωθείς στην ουσία της ταινίας.
Στις ελληνικές αίθουσες από 17 Μαίου.
Dark Shadows trailer από FilmBoy-gr
