Η μουσική...
Απ΄τους βασικότερους παράγοντες για να συγκινηθείς και να σε συνεπάρει μια ταινία.
Τι είναι όμως αυτό που συνθέτει ένα καλό, συμφωνικό σάουντρακ;
Απ΄τους βασικότερους παράγοντες για να συγκινηθείς και να σε συνεπάρει μια ταινία.
Τι είναι όμως αυτό που συνθέτει ένα καλό, συμφωνικό σάουντρακ;
Μα το κυριότερο;
Τι είναι αυτό που συνθέτει ένα καλό, ΥΠΕΡΗΡΩΙΚΟ σάουντρακ;
Αρκεί το score να είναι πομπώδες και στομφώδες;
Μελοδραματικά επικό και κλισέ, όπως σε κάθε συνηθισμένο blockbuster;
Όχι!
Γιατί εδώ μιλάμε για κόμικ ταινία και μάλιστα...X-Men.
Δεν είναι μόνο εφέ και φιοριτούρες.
Πέρα από ηρωισμούς, τους διέκρινε και συναίσθημα ξεχωριστό.
Τι είναι αυτό που συνθέτει ένα καλό, ΥΠΕΡΗΡΩΙΚΟ σάουντρακ;
Αρκεί το score να είναι πομπώδες και στομφώδες;
Μελοδραματικά επικό και κλισέ, όπως σε κάθε συνηθισμένο blockbuster;
Όχι!
Γιατί εδώ μιλάμε για κόμικ ταινία και μάλιστα...X-Men.
Δεν είναι μόνο εφέ και φιοριτούρες.
Πέρα από ηρωισμούς, τους διέκρινε και συναίσθημα ξεχωριστό.
Ένα συναίσθημα που πήγαζε και απ'την μουσική του.
Η ΣΥΝΘΕΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΚΑΙ ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΝΘΕΤΗ
X-Men:First Class και...Henry Jackman λοιπόν!
Ο Jackman (σ.σ.:καμία σχέση με...Hugh!) αποτελεί πνευματικό παιδί του Hans Zimmer, έχοντας θητεύσει δίπλα του σε πολλές ταινίες όπως Pirates of The Caribbean 2.
Κυριότερες δουλειές του, το programming στο Dark Knight και additional composing στα Kung Fu Panda, Hancock με προσεχή το G.I.Joe 2: Retaliation.
Οι συνθέσεις του περιέχουν αρκετά απ'τα αξιόλογα, δραματικά και πομπώδη στοιχεία του Zimmer, σε σημείο που τον έχουν κατηγορήσει ότι ακούγεται ολόιδιος.
Ήδη απ'το Kick Ass, αποτελούσε σταθερό συνεργάτη του σκηνοθέτη Matthew Vaughn (σε μια ταινία/σάτιρα των κόμικ, είχες διακρίνει ένα υποσχόμενο υπερηρωικό score).
Ήταν νεανικό και σπιρτόζικο, χωρίς να του λείπει δραματικότητα και μελαγχολία.
Φωτεινότερο παράδειγμα και αξιοσημείωτη σκηνή, εκεί που πεθαίνει ο Big Daddy/Nicholas Cage.
Αλλά στους X-Men όπου οι καταστάσεις σοβάρευαν, παρέδωσε μια πραγματικά σημαντική δουλειά.
Ο ίδιος είχε δηλώσει ό,τι κύριες επιρροές του ήταν ο John Barry, συνθέτης των 60's Bond ταινιών.
Η ταινία μιας και εκτυλίσσονταν στα 60's απέπνεε ηθελημένα ένα τέτοιο κλίμα.
Υπήρχε μια ατμόσφαιρα υποβόσκουσας κατασκοπικής έντασης...το μυστικοπαθές...το ύπουλο.
Μόνο που ο ίδιος το αναπροσάρμοσε στα σημερινά μουσικά σκορ.
Συνδυαζόμενο με τις πομπώδεις Superman καταβολές ενός ηρωικού, ανθεμικού score.
X-Men:First Class και...Henry Jackman λοιπόν!
Ο Jackman (σ.σ.:καμία σχέση με...Hugh!) αποτελεί πνευματικό παιδί του Hans Zimmer, έχοντας θητεύσει δίπλα του σε πολλές ταινίες όπως Pirates of The Caribbean 2.
Κυριότερες δουλειές του, το programming στο Dark Knight και additional composing στα Kung Fu Panda, Hancock με προσεχή το G.I.Joe 2: Retaliation.
Οι συνθέσεις του περιέχουν αρκετά απ'τα αξιόλογα, δραματικά και πομπώδη στοιχεία του Zimmer, σε σημείο που τον έχουν κατηγορήσει ότι ακούγεται ολόιδιος.
Ήδη απ'το Kick Ass, αποτελούσε σταθερό συνεργάτη του σκηνοθέτη Matthew Vaughn (σε μια ταινία/σάτιρα των κόμικ, είχες διακρίνει ένα υποσχόμενο υπερηρωικό score).
Φωτεινότερο παράδειγμα και αξιοσημείωτη σκηνή, εκεί που πεθαίνει ο Big Daddy/Nicholas Cage.
Αλλά στους X-Men όπου οι καταστάσεις σοβάρευαν, παρέδωσε μια πραγματικά σημαντική δουλειά.
Ο ίδιος είχε δηλώσει ό,τι κύριες επιρροές του ήταν ο John Barry, συνθέτης των 60's Bond ταινιών.
Η ταινία μιας και εκτυλίσσονταν στα 60's απέπνεε ηθελημένα ένα τέτοιο κλίμα.
Υπήρχε μια ατμόσφαιρα υποβόσκουσας κατασκοπικής έντασης...το μυστικοπαθές...το ύπουλο.
Μόνο που ο ίδιος το αναπροσάρμοσε στα σημερινά μουσικά σκορ.
Συνδυαζόμενο με τις πομπώδεις Superman καταβολές ενός ηρωικού, ανθεμικού score.
Ο ΒΑΣΙΚΟΣ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΟΣ ΠΥΡΗΝΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΟΙΝΑ ΜΟΥΣΙΚΑ THEMES
Εναλλακτικός τίτλος: Τα Συναισθηματικά Στάδια του Erik Lehnsherr.
Ο Magneto είναι ξεκάθαρα ο βασικός πυρήνας της πλοκής.
Έτσι έχουμε κάποια κοινά μουσικά themes που αναμοχλεύονται και τροφοδοτούν τη μουσική.
Το ξεκίνημα της πορείας του, της εκδίκησης του με την ύπουλη αποκάλυψη των δυνάμεων του ("Not That Sort of Bank").
Νιώσε την έντονη εσωτερική οργή του και πόνο, να βγαίνει σιγά σιγά στην επιφάνεια.("Frankenstein's Monster")
Ένα απ΄τα βασικά θέματα της ταινίας που διαπερνάει πολλά κομμάτια.
Η συγκινησιακή φόρτιση που μετέπειτα φέρνει τη λύτρωση,στο "Rage and Serenity".
Γίνεται ήρωας στο "Sub Lift" και η διττή του προσωπικότητα καταλήγει στο κακό ("Coup D'etat") βρίσκοντας οριστικά τον εαυτό του ("Magneto").
Εναλλακτικός τίτλος: Τα Συναισθηματικά Στάδια του Erik Lehnsherr.
Ο Magneto είναι ξεκάθαρα ο βασικός πυρήνας της πλοκής.
Έτσι έχουμε κάποια κοινά μουσικά themes που αναμοχλεύονται και τροφοδοτούν τη μουσική.
Το ξεκίνημα της πορείας του, της εκδίκησης του με την ύπουλη αποκάλυψη των δυνάμεων του ("Not That Sort of Bank").
Νιώσε την έντονη εσωτερική οργή του και πόνο, να βγαίνει σιγά σιγά στην επιφάνεια.("Frankenstein's Monster")
Ένα απ΄τα βασικά θέματα της ταινίας που διαπερνάει πολλά κομμάτια.
Η συγκινησιακή φόρτιση που μετέπειτα φέρνει τη λύτρωση,στο "Rage and Serenity".
Γίνεται ήρωας στο "Sub Lift" και η διττή του προσωπικότητα καταλήγει στο κακό ("Coup D'etat") βρίσκοντας οριστικά τον εαυτό του ("Magneto").
ΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΙΣΜΟΙ ΜΕ ΤΙΣ ΘΕΜΑΤΙΚΕΣ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ
Ο βασικότερος λόγος που ξεχώρισε στα κόμικ μουσικά score.
Ο βασικότερος λόγος που ξεχώρισε στα κόμικ μουσικά score.
Ακολουθεί και συμπληρώνει έξυπνα, τις θεματικές της ταινίας.
Όσο το ακούς, θυμάσαι σε ποιες σκηνές αντιστοιχεί το κάθε κομμάτι.
Έτσι συνειδητοποιείς, ότι έχουν συλλάβει απόλυτα το κλίμα ταινίας και κόμικ.
Εναρμονισμένο με την υπόθεση, το σάουντρακ είναι συναισθηματικά φορτισμένο.
Άλλοτε σε σκοτεινές αποχρώσεις και άλλοτε έντονα up-lifting και επικό.
Ρέει ως εξής...
Μέχρι να αρχίσει η ομάδα να ενώνεται δεν έχουμε ηρωικά, πομπώδη ξέσπασματα.
Αυτό ξεκινάει σιγά σιγά.
Από το κατασκοπικό κλίμα, ύπουλης έντασης ("Not That Sort of Bank") μέχρι την επική εκπαίδευση ("X-Training") και μέχρι να φτάσουμε στο τέλος που όλα πήραν τη θέση τους ("X-Men").
Όμως πέρα από τη δράση, η μουσική δεν ξεχνάει τους χαρακτήρες της.
Ήρωες διαφορετικοί.
Μερικοί από αυτούς με έντονο, εσωτερικά τραυματισμένο, ψυχικό κόσμο.(Frankeinstein's Monster, To Beast or Not To Beast)
Οι ρομαντικές ευαίσθητες στιγμές της νεαρής Mystique τονίζονται στο γλυκά μελαγχολικό "Would you date me".
Παραμυθένια μελαγχολία θα βρεις στις σκηνές με Beast-Mystique ("True Colors").
Νιώσε τις συναισθηματικές αλλαγές του νεαρού Dr Hank McCoy.
Κάνε παρέα στον μαζεμένο εαυτό του, που σιγά σιγά γίνεται Τέρας στο "To Beast or Not To Beast".
Ένα κομμάτι με ξεκάθαρη επιρροή απ΄τα παλιά monster movies, στην κλιμάκωση της έντασης του.
Αλλά πέρα απ΄τον κάθε ήρωα είναι και το σύνολο.
Μια ομάδα, στην αρχή χαμένη (Rise Up To Rule).
Προσωπικότητες που σιγά σιγά δένονται και αρχίζουν να πιστεύουν στον εαυτό τους ("X-Training"), γίνονται ήρωες ("Let Battle Commence") και η ομάδα χτίζεται ("X-Men").
Όσο το ακούς, θυμάσαι σε ποιες σκηνές αντιστοιχεί το κάθε κομμάτι.
Έτσι συνειδητοποιείς, ότι έχουν συλλάβει απόλυτα το κλίμα ταινίας και κόμικ.
Εναρμονισμένο με την υπόθεση, το σάουντρακ είναι συναισθηματικά φορτισμένο.
Άλλοτε σε σκοτεινές αποχρώσεις και άλλοτε έντονα up-lifting και επικό.
Ρέει ως εξής...
Μέχρι να αρχίσει η ομάδα να ενώνεται δεν έχουμε ηρωικά, πομπώδη ξέσπασματα.
Αυτό ξεκινάει σιγά σιγά.
Από το κατασκοπικό κλίμα, ύπουλης έντασης ("Not That Sort of Bank") μέχρι την επική εκπαίδευση ("X-Training") και μέχρι να φτάσουμε στο τέλος που όλα πήραν τη θέση τους ("X-Men").
Όμως πέρα από τη δράση, η μουσική δεν ξεχνάει τους χαρακτήρες της.
Ήρωες διαφορετικοί.
Μερικοί από αυτούς με έντονο, εσωτερικά τραυματισμένο, ψυχικό κόσμο.(Frankeinstein's Monster, To Beast or Not To Beast)
Οι ρομαντικές ευαίσθητες στιγμές της νεαρής Mystique τονίζονται στο γλυκά μελαγχολικό "Would you date me".
Παραμυθένια μελαγχολία θα βρεις στις σκηνές με Beast-Mystique ("True Colors").
Νιώσε τις συναισθηματικές αλλαγές του νεαρού Dr Hank McCoy.
Κάνε παρέα στον μαζεμένο εαυτό του, που σιγά σιγά γίνεται Τέρας στο "To Beast or Not To Beast".
Ένα κομμάτι με ξεκάθαρη επιρροή απ΄τα παλιά monster movies, στην κλιμάκωση της έντασης του.
Αλλά πέρα απ΄τον κάθε ήρωα είναι και το σύνολο.
Μια ομάδα, στην αρχή χαμένη (Rise Up To Rule).
Προσωπικότητες που σιγά σιγά δένονται και αρχίζουν να πιστεύουν στον εαυτό τους ("X-Training"), γίνονται ήρωες ("Let Battle Commence") και η ομάδα χτίζεται ("X-Men").
Η ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΤΩΝ ΜΟΥΣΙΚΩΝ SCORE
Κατά πόσο λειτουργεί γενικότερα ως μουσικό/συμφωνικό score και μπορεί να συναρπάσει ένα κοινό που δεν τα ακούει;
Μεγάλο ερώτημα!
Εδώ έχουμε ολιγόλεπτα ιντερλούδια και ενδιάμεσα μερικές συμφωνικές κομματάρες.
Προλαβαίνουν όμως είτε σε 2' είτε σε 5' να σου περάσουν συναίσθημα και σχεδόν ΟΛΑ έχουν μια αξιομνημόνευτη μελωδία.
Σε πηγαινοφέρνουν μάλιστα, απ΄το ένα συναίσθημα στο άλλο.
Το uplifting πλημμύρισμα των First Class, X-Men, Cerebro, X-training.
Σε κάνει να ονειρεύεσαι ότι πετάς κι εσύ μαζί τους στον ουρανό.
Στο τελευταίο ανακατεύονται και στοιχεία ηλεκτρονικής μουσικής, μαζί με ηλεκτρικές κιθάρες (εδώ διακρίνονται μερικές ακόμη έντονες ομοιότητες απ'το Mission Impossible 2, score του Zimmer).
Η γλυκιά μελαγχολία στο Would You Date Me?".
Ο εφιάλτης που καραδοκεί και ξεσπάει στο προαναφερθέν (για εκατοστή φορά!) Frankenstein's Monster.
Η τραγική δραματικότητα των Rage and Serenity, Mutant and Proud.
Το απειλητικό,στοιχειωτικό Coup D'etat...όπου αυτή τη φορά ανακατεύονται τα πάντα!
Κρουστά πνευστά, έγχορδα κ κάποια ελάχιστα, ηλεκτρονικα στοιχεία.
Κατά πόσο λειτουργεί γενικότερα ως μουσικό/συμφωνικό score και μπορεί να συναρπάσει ένα κοινό που δεν τα ακούει;
Μεγάλο ερώτημα!
Εδώ έχουμε ολιγόλεπτα ιντερλούδια και ενδιάμεσα μερικές συμφωνικές κομματάρες.
Προλαβαίνουν όμως είτε σε 2' είτε σε 5' να σου περάσουν συναίσθημα και σχεδόν ΟΛΑ έχουν μια αξιομνημόνευτη μελωδία.
Σε πηγαινοφέρνουν μάλιστα, απ΄το ένα συναίσθημα στο άλλο.
Το uplifting πλημμύρισμα των First Class, X-Men, Cerebro, X-training.
Σε κάνει να ονειρεύεσαι ότι πετάς κι εσύ μαζί τους στον ουρανό.
Στο τελευταίο ανακατεύονται και στοιχεία ηλεκτρονικής μουσικής, μαζί με ηλεκτρικές κιθάρες (εδώ διακρίνονται μερικές ακόμη έντονες ομοιότητες απ'το Mission Impossible 2, score του Zimmer).
Η γλυκιά μελαγχολία στο Would You Date Me?".
Ο εφιάλτης που καραδοκεί και ξεσπάει στο προαναφερθέν (για εκατοστή φορά!) Frankenstein's Monster.
Η τραγική δραματικότητα των Rage and Serenity, Mutant and Proud.
Το απειλητικό,στοιχειωτικό Coup D'etat...όπου αυτή τη φορά ανακατεύονται τα πάντα!
Κρουστά πνευστά, έγχορδα κ κάποια ελάχιστα, ηλεκτρονικα στοιχεία.
Τα αγωνιώδη περιπετειώδη συναισθήματα των Rise Up To Rule, Let Battle Commence, Sub Lift.
Στο πρώτο, έγχορδα και πνευστά παίζουν σε πανικόβλητους ρυθμούς.
Στο 2ο υπάρχουν στιγμές, κλιμακούμενων εντάσεων, που νιώθεις κρουστά πνευστά και έγχορδα, κυριολεκτικά να τσιρίζουν διαπερνώντας τα αυτιά σου..
Τέλος, επικά συναισθήματα θα σε διαπεράσουν στο δίλεπτο καρα-έπος Sub Lift, με την συνοδεία χορωδίας ανά σημεία και τον απίστευτο πάλι Fassbender, να σηκώνει το υποβρύχιο.
Στο πρώτο, έγχορδα και πνευστά παίζουν σε πανικόβλητους ρυθμούς.
Στο 2ο υπάρχουν στιγμές, κλιμακούμενων εντάσεων, που νιώθεις κρουστά πνευστά και έγχορδα, κυριολεκτικά να τσιρίζουν διαπερνώντας τα αυτιά σου..
Τέλος, επικά συναισθήματα θα σε διαπεράσουν στο δίλεπτο καρα-έπος Sub Lift, με την συνοδεία χορωδίας ανά σημεία και τον απίστευτο πάλι Fassbender, να σηκώνει το υποβρύχιο.
ΓΙΑΤΙ ΞΕΧΩΡΙΣΕ ΣΤΑ ΚΟΜΙΚ ΜΟΥΣΙΚΑ SCORE
Ως κόμικ αισθητικής περιπέτεια, χτίζει τα δικά της αξιομνημόνευτα themes για να έχουμε να θυμόμαστε.
Χαρακτηριστικά πομπώδη έπη, που σε προετοιμάζουν καταλλήλως για τη μεγάλη μάχη.
Εισαγωγή στα περιπετειώδη δρώμενα με το εναρκτήριο "First Class".
Υπέροχο ηρωικό, ελπιδοφόρο και up-lifting.
Το προαναφερθέν Frankenstein's Monster, όλο τραγωδία και ένταση.
Ακόμη το θυμάμαι απ'την πρώτη προβολή της ταινίας.
Ξεκινάει μίνιμαλ, σοφιστικέ.
Σιγά σιγά χτίζει μια συμφωνική απειλητική ατμόσφαιρα, που σε βυθίζει στον εφιάλτη της και σε κάνει να κολλάς.
Το δραματικό Rage And Serenity.
Ο ρυθμός και η ένταση του, κρύβει μέσα του τραγωδία.
Σου καρφώνονται στο νου απ΄την πρώτη στιγμή που τα άκουσες και δεν ξαναφεύγουν ποτέ απ'το μυαλό.
Δεν φτάνουν πρόσφατες περιπτώσεις όπως τον John Ottman, στους τίτλους αρχής του X-Men 2 (2003).
Ούτε καν το anthemic του Danny Elfman στο Spiderman (2002).
Είναι όμως πραγματικά themes!
Στέκουν αυτόνομα και αξίζουν να ακουστούν, ξέχωρα απ'την ταινία.
Σε κάνουν όπου κι αν βρίσκεσαι, να φαντάζεσαι τις σκηνές σαν μικρό παιδί.
Να μπορείς να τις δεις μπροστά σου.
Ως κόμικ αισθητικής περιπέτεια, χτίζει τα δικά της αξιομνημόνευτα themes για να έχουμε να θυμόμαστε.
Χαρακτηριστικά πομπώδη έπη, που σε προετοιμάζουν καταλλήλως για τη μεγάλη μάχη.
Εισαγωγή στα περιπετειώδη δρώμενα με το εναρκτήριο "First Class".
Υπέροχο ηρωικό, ελπιδοφόρο και up-lifting.
Το προαναφερθέν Frankenstein's Monster, όλο τραγωδία και ένταση.
Ακόμη το θυμάμαι απ'την πρώτη προβολή της ταινίας.
Ξεκινάει μίνιμαλ, σοφιστικέ.
Σιγά σιγά χτίζει μια συμφωνική απειλητική ατμόσφαιρα, που σε βυθίζει στον εφιάλτη της και σε κάνει να κολλάς.
Το δραματικό Rage And Serenity.
Ο ρυθμός και η ένταση του, κρύβει μέσα του τραγωδία.
Σου καρφώνονται στο νου απ΄την πρώτη στιγμή που τα άκουσες και δεν ξαναφεύγουν ποτέ απ'το μυαλό.
Δεν φτάνουν πρόσφατες περιπτώσεις όπως τον John Ottman, στους τίτλους αρχής του X-Men 2 (2003).
Ούτε καν το anthemic του Danny Elfman στο Spiderman (2002).
Είναι όμως πραγματικά themes!
Στέκουν αυτόνομα και αξίζουν να ακουστούν, ξέχωρα απ'την ταινία.
Σε κάνουν όπου κι αν βρίσκεσαι, να φαντάζεσαι τις σκηνές σαν μικρό παιδί.
Να μπορείς να τις δεις μπροστά σου.
ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ HIGHLIGHT
Το υπέροχο, συγκινητικό, λυτρωτικά δραματικό 2λεπτο του Rage and Serenity.
Εκεί βλέπουμε τη χαρακτηριστική σκηνή που ο Michael Fassbender/Magneto εκπαιδεύεται με τη βοήθεια του Xavier.
Ευελπιστώντας να φτάσει τις ικανότητες του στα όρια, προσπαθεί να γυρίσει ένα δορυφορικό πιάτο.
Τα καταφέρνει ενθυμούμενος τη νεκρή μητέρα του...και δακρύζει.
Αδύνατον να μη σε πιάσουν και σένα τα ζουμιά!
Ειδικά προς το τέλος του κομματιού, όπου ανεβαίνουν οι δραματικοί τόνοι και η συναισθηματική φόρτιση.
Θα συγκινηθείς έως και ανατριχιάσεις.
Το υπέροχο, συγκινητικό, λυτρωτικά δραματικό 2λεπτο του Rage and Serenity.
Εκεί βλέπουμε τη χαρακτηριστική σκηνή που ο Michael Fassbender/Magneto εκπαιδεύεται με τη βοήθεια του Xavier.
Ευελπιστώντας να φτάσει τις ικανότητες του στα όρια, προσπαθεί να γυρίσει ένα δορυφορικό πιάτο.
Τα καταφέρνει ενθυμούμενος τη νεκρή μητέρα του...και δακρύζει.
Αδύνατον να μη σε πιάσουν και σένα τα ζουμιά!
Ειδικά προς το τέλος του κομματιού, όπου ανεβαίνουν οι δραματικοί τόνοι και η συναισθηματική φόρτιση.
Θα συγκινηθείς έως και ανατριχιάσεις.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Ένα score που σε πάει χέρι χέρι ή μάλλον...αυτί αυτί(!) με τα συναισθήματα των ηρώων του.
Υπέροχα πορωτικό, αγωνιώδες και συγκινητικό.
Ένα score που σε πάει χέρι χέρι ή μάλλον...αυτί αυτί(!) με τα συναισθήματα των ηρώων του.
Υπέροχα πορωτικό, αγωνιώδες και συγκινητικό.
Το ακούς και δεν το βαριέσαι.
Γιατί λειτουργεί σε πολλαπλά επίπεδα.
Ως μουσικό σκορ σέβεται τις κλασικές, μουσικές καταβολές του.
Είναι πομπώδες και αρκούντως συμφωνικό.
Ως σάουντρακ περιπέτειας, καταφέρνει να ξεχωρίσει απ'τα συνηθισμένα.
Είναι περιπετειώδες και επικό, με μια δόση μοντέρνας, ζωηρής κόμικ απόχρωσης.
Μα πάνω απ'όλα;
Ως σάουντρακ ταινίας με κόμικ καταβολές, δεν ξεχνάει τελικά να έχει τα δικά του χαρακτηριστικά themes.
Θέματα που άνετα ακούγονται και έξω απ΄τα πλαίσια της ταινίας!
Ήταν η καταλληλότερη συνοδεία, για τις περιπέτειες κόμικ μεταλλαγμένων υπερανθρώπων.
Αλλά και τις πολλές συναισθηματικές στιγμές που είχε η ταινία.
Μπορείτε όμως και σεις να το ακούσετε καμιά φορά, όταν οδηγείτε αλλά πολύ περισσότερο, όταν ταξιδεύετε με λεωφορείο ή τρένο, αγναντεύοντας τα τοπία.
Ή σε μια απλή έστω, ποδαράτη βόλτα!
Εκ των βασικότερων λόγων που το X-Men:First Class ήταν απ΄τις καλύτερες κόμικ ταινίες, όχι μόνο των τελευταίων χρόνων αλλά και όλων των εποχών.
Όσο την ξαναβλέπεις σου αρέσει και περισσότερο.
Το ίδιο και με το soundtrack.
Γιατί λειτουργεί σε πολλαπλά επίπεδα.
Ως μουσικό σκορ σέβεται τις κλασικές, μουσικές καταβολές του.
Είναι πομπώδες και αρκούντως συμφωνικό.
Ως σάουντρακ περιπέτειας, καταφέρνει να ξεχωρίσει απ'τα συνηθισμένα.
Είναι περιπετειώδες και επικό, με μια δόση μοντέρνας, ζωηρής κόμικ απόχρωσης.
Μα πάνω απ'όλα;
Ως σάουντρακ ταινίας με κόμικ καταβολές, δεν ξεχνάει τελικά να έχει τα δικά του χαρακτηριστικά themes.
Θέματα που άνετα ακούγονται και έξω απ΄τα πλαίσια της ταινίας!
Ήταν η καταλληλότερη συνοδεία, για τις περιπέτειες κόμικ μεταλλαγμένων υπερανθρώπων.
Αλλά και τις πολλές συναισθηματικές στιγμές που είχε η ταινία.
Μπορείτε όμως και σεις να το ακούσετε καμιά φορά, όταν οδηγείτε αλλά πολύ περισσότερο, όταν ταξιδεύετε με λεωφορείο ή τρένο, αγναντεύοντας τα τοπία.
Ή σε μια απλή έστω, ποδαράτη βόλτα!
Εκ των βασικότερων λόγων που το X-Men:First Class ήταν απ΄τις καλύτερες κόμικ ταινίες, όχι μόνο των τελευταίων χρόνων αλλά και όλων των εποχών.
Όσο την ξαναβλέπεις σου αρέσει και περισσότερο.
Το ίδιο και με το soundtrack.
"Peace was never an option"
Eσείς όμως δεν έχετε άλλη option, παρά...να το ακούσετε!
1. First class 3:21
2. Pain and anger 2:59
3. Would you date me ? 1:45
4. Not that sort of bank 3:28
5. Frankenstein's monster 3:03
6. What am I thinking ? 2:10
7. Cerebro 2:24
8. Mobilise for Russia 1:19
9. Rise up to rule 5:57
10. Cold war 3:21
11. X-training 4:26
12. Rage & serenity 2:06
13. To beast or not to beast 4:48
14. True colours 1:50
15. Let battle commence 4:45
16. Sub lift 2:19
17. Coup d'état 2:15
18. Mutant and proud 3:27
19. X-Men 2:58
20. Magneto 1:52
1. First class 3:21
2. Pain and anger 2:59
3. Would you date me ? 1:45
4. Not that sort of bank 3:28
5. Frankenstein's monster 3:03
6. What am I thinking ? 2:10
7. Cerebro 2:24
8. Mobilise for Russia 1:19
9. Rise up to rule 5:57
10. Cold war 3:21
11. X-training 4:26
12. Rage & serenity 2:06
13. To beast or not to beast 4:48
14. True colours 1:50
15. Let battle commence 4:45
16. Sub lift 2:19
17. Coup d'état 2:15
18. Mutant and proud 3:27
19. X-Men 2:58
20. Magneto 1:52
1.jpg)
