Γράφει ο Γιώργος Καραμάνος.
Μέσα από την ενασχόλησή μου με το σινεμά έχω δει αρκετές ταινίες.
Κάποιες μου άρεσαν, κάποιες με έκαναν να μετανιώσω που τις είδα και άλλες μου πέρασαν τελείως αδιάφορες.
Ωστόσο, υπάρχει και μια κατηγορία ταινιών που έχουν τον τρόπο τους να σε κερδίζουν χωρίς κάποιον συγκεκριμένο λόγο.
Μια τέτοια ταινία είναι και το Wicker Park.
Μια ταινία που αδικήθηκε και που δεν πηρέ την αναγνώριση που της άξιζε.
Και το Wicker Park ξεκινάει βλέποντας τον Matthew (Josh Hartnett) να περιπλανιέται στους δρόμους του Chicago και να αναζητά το τέλειο δαχτυλίδι για να το προσφέρει στην μελλοντική του γυναίκα.
Ενώ το 'Maybe Tomorrow' των Stereophonics ακούγεται από τα ηχεία, αρχίζουμε και εμείς να μαθαίνουμε λίγα περισσότερα για αυτόν, και αμέσως γίνεται αντιληπτό πως ο Matthew έχει βάλει την ζωή του σε τάξη.
Δουλεύει για μια μεγάλη διαφημιστική εταιρία και είναι αρραβωνιασμένος με την κόρη του αφεντικού.
Ετοιμάζεται για το πρώτο του επαγγελματικό ταξίδι στην Κίνα και τα πάντα κυλάνε σύμφωνα με το σχέδιο.
Ενώ όμως όλα δείχνουν τόσο εξαίσια, που φαντάζουν σχεδόν ουτοπικά, κάτι συμβαίνει που αλλάζει τους όρους του παιχνιδιού.
Λίγο πριν αποχωρήσει για την Κίνα βλέπει μια γυναίκα να τρέχει έξω από ένα εστιατόριο.
Δεν την προλαβαίνει και ούτε έχει την ευκαιρία να της μιλήσει, αλλά είναι σίγουρος ότι την είδε.
Και αυτή η γυναίκα δεν είναι άλλη από την Lisa (Diane Kruger), ο έρωτας της ζωής του, που μυστήρια εξαφανίστηκε πριν από δυο χρόνια χωρίς να δώσει εξηγήσεις ή να αφήσει στοιχεία.
Από αυτό το σημείο και μετά αλλάζει και η συμπεριφορά του.
Περνώντας μια κρίση ταυτότητας αρχίζει να επιστρέφει πίσω σε όλα του τα αγαπημένα μέρη και να αναζητά στοιχεία για εκείνη.
Όσο την ψάχνει τόσο βρίσκει τον παλιό του εαυτό.
Ενώ προσποιείται σε όλους όσους των γνωρίζουν πως έχει πάει κανονικά στην Κίνα, εκείνος αναβάλει το ταξίδι και αρχίζει την περιπέτεια του.
Αποφασίζει να μείνει μαζί με έναν παλιό του φίλο τον Luke (Matthew Lillard) και παράλληλα ξεκινά την εξιστόρηση της σχέσης του με την Lisa.
Ένα μυστήριο εξελίσσεται και μια γλυκιά ιστορία ξεπηδά από την οθόνη.
Μέσα σε μια ιστορία ουσιαστικά δυο ταχυτήτων, παρακολουθούμε την προσπάθεια του Matthew να βρει την Lisa και τα παιχνίδια της μοίρας που τους κρατούν μακριά.
Από την μια αναμνήσεις και από την άλλη η αναζήτηση της ευτυχίας.
Μιας ευτυχίας που μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσα από το πρόσωπο της Lisa.
Η ιστορία ομολογουμένως είναι δύσκολη αλλά και άκρως ενδιαφέρουσα.
Πολλοί μπορεί να σκεφτούν πως μοιάζει με άλλες ιστορίες τύπου Notebook αλλά διαφέρει σε βασικά και σημαντικά στοιχεία.
Δεν είναι μόνο η απόδοση και η υλοποίηση της ιδέας αλλά και οι ανατροπές του.
Γιατί μπορεί να βασίζεται στον ρομαντισμό αλλά πολλές φόρες μπορεί να θυμίσει δράμα ή ακόμα και να προσφέρει στοιχεία ψυχολογικού θρίλερ.
Ακόμα, όσοι έχετε αποφασίσει να την δείτε, θα έχετε την τύχη να παρακολουθήσετε και πολύ καλές ερμηνείες.
Πέρα από το ταιριαστό πρωταγωνιστικό δίδυμο (Hartnett - Kruger), θα εκπλαγείτε από την απόδοση του Matthew Lillard που υποδύεται τον αφελή αλλά καλόκαρδο φίλο του πρωταγωνιστή, ενώ βέβαια το cast συμπληρώνει η Rose Byrne σε έναν ρόλο-έκπληξη που κάθε άλλο παρά θα σας αφήσει αδιάφορους.
Συνολικά πρόκειται για μια όμορφη ομάδα νέων ηθοποιών που πιστεύω πως θα σας κερδίσει.
Και αν δεν σας αρκεί η πλοκή ή οι καλές ερμηνείες, το Wicker Park έχει κι άλλα καλά.
Η σκηνοθεσία του Paul McGuinan δίνει έναν Ευρωπαϊκό αέρα στο φιλμ ενώ το σκηνικό είναι μαγευτικό.
Αστικά τοπία και όμορφοι δρόμοι διαδέχονται τον βαρύ χειμώνα του Chicago.
Οι πολυκατοικίες πνίγονται μέσα στο χιόνι, ενώ οι ιδιαιτερότητες του σεναρίου σε απορροφούν ακόμα περισσότερο.
Και εκεί που τελειώνουν όλα αυτά, αρχίζει η μουσική.
Το υπέροχο soundtrack δένει απόλυτα με τις σκηνές και την αισθητική του έργου χαρίζοντας μας κάποιες πολύ όμορφες στιγμές.
Με κάποια γνωστά κομμάτια αλλά και με κάποια άλλα original ορχηστρικά προσφέρουν ένα από τα καλύτερα soundtrack που έχω ακούσει σε ταινία.
Ποιος είναι άλλωστε ο καλύτερος τρόπος για να κλείσεις ένα τέτοιο φιλμ, από μια τελευταία σκηνή γεμάτη ένταση που να την "ντύνει" μουσικά το 'The Scientist' των Coldplay;
Αναμφίβολα όμως, το Wicker Park δεν είναι μια εύκολη ταινία.
Απαιτεί την απόλυτη συγκέντρωση σου και ίσως μια δεύτερη προβολή για να την κατανοήσεις.
Υπάρχουν κάποια σεναριακά κενά και το πρώτο μισάωρο κυλάει με αργούς ρυθμούς.
Ωστόσο, αν της δώσεις την ευκαιρία θα σε ανταμείψει.
Δεν ξέρω αν έφταιγαν οι ανατροπές ή ο τρόπος που οι πρωταγωνιστές διαχειρίζονταν τα παιχνίδια της μοίρας, αλλά εμένα με κέρδισε.
Λάθη θα βρεις, όμως θα βρεις και δράμα και μυστήριο.
Wicker Park (2004) trailer από FilmBoy-gr
1.jpg)
