Review: The Amazing Spider-Man

 
Γράφει ο Kostas Tsokos.

Ένα απ΄τα μεγαλύτερα ρίσκα των μπλοκμπάστερ και ιδιαίτερα των κόμικ μεταφορών, ήταν κι αυτή εδώ η ταινία.

Μόλις 10 χρόνια μετά την πρώτη του κινηματογραφική εμφάνιση και 5 μετά το τελευταίο του sequel, ο Spiderman επιστρέφει στη μεγάλη οθόνη και στις pop corn escapism βραδιές μας.

Προτού το κάνει αυτό όμως, αποφάσισε και ν'ανανεωθεί.

Έτσι σχηματίζει με τους ιστούς του τη λέξη "REBOOT", μάς κοτσάρει δίπλα και ένα..."Amazing" και...ξανά προς τη δόξα τραβά.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕΙ Ο SPIDEY ΚΑΙ Ο PETER PARKER;

Τον λένε "Ol' Webhead","Friendly Neighborhood", Αραχνάκια και πολλά ακόμα.

Όλοι μας, όποτε και αν γεννηθήκαμε, τον γνωρίσαμε απ'τα παιδικά μας χρόνια.

Μας συντρόφευσε σε κόμικ και καρτούν βραδιές με παρέες ή όχι.
Μας έκανε τo 2002 να αδημονούμε για το φαινόμενο της 1ης του κινηματογραφικής εμφάνισης.

50 χρόνια τώρα, παραμένει μετά τον Σούπερμαν, το μεγαλύτερο σύμβολο της ποπ κουλτουρας και ιδιαίτερα των κόμικ, με υπερηρωικές και αμερικάνικες καταβολές.

Κι αυτό για έναν και μόνο λόγο.
Επειδή και πάνω απ'όλα παραμένει ο καθημερινός και προσιτός γείτονας μας, Peter Parker.

Είναι ήρωας, είναι καταζητούμενος, μα πάνω απ'όλα τρέχει μια ζωή και δεν φτάνει.
Να κατατροπώσει κακούς, να προστατέψει το κορίτσι, να κρατήσει τη δουλειά ...να προλάβει όμως να φέρει και αυγά ή φάρμακα στη θεία του.

Και εκεί που έλεγες "ε,ρε ζωάρα, να ήμουν κι εγώ ο Spidey και να πετάω από δω και από κει"...σου πετάγονταν ένα καθημερινό πρόβλημα για να σε γειώσει.

Όμως εκεί πάντα γούσταρες περισσότερο, γιατί τελικά ταυτιζόσουν πιο εύκολα.
Περισσότερο και απ'τον σκοτεινό και ορφανό...αλλά εκατομμυριούχο γκατζετάκια, Batman.

ΥΠΟΘΕΣΗ

Και ναι και όχι!

Βασικά το reboot αν και σύντομο ίσως και να χρειάζονταν.
Το να ξαναδούμε το origin ήταν που δεν χρειάζονταν.

Ο Peter Parker είναι μαθητής λυκείου και ορφανός από γονείς, που τον εγκατέλειψαν έτσι ξαφνικά για αδιευκρίνιστους λόγους.
Πεθαίνουν σε αεροπορικό δυστύχημα, μεγαλώνει με τους θείους του, Ben και May.

Μέσα του κρύβει μια πανέξυπνη, επιστημονική ιδοφυία, αλλά στο σχολείο τον ψευτονταϊζει ο Flash Thompson, ενώ παίζει και ρομάντζο με την Gwen Stacy.

Η Gwen, αν και ακόμη μαθήτρια λυκείου, είναι κι αυτή τόσο ιδιοφυία που δουλεύει παράλληλα στην εταιρεία γενετικής Oscorp.
Στην Oscorp δουλεύει και ο Dr Curt Connors, ένας κουλός επιστήμονας (στο χέρι, όχι στο νου) και παλιός φίλος του μπαμπά του Peter.

O Peter θα ανακαλύψει μυστική τσάντα του πατέρα του που, μαζί με το μυαλό του θα παίξουν ρόλο στα δρώμενα, στη θεραπεία χαμένων ανθρώπινων μελών και στην εξέλιξη του Connors σε ξάδερφο του Γκοτζίλα a.k.a...The Lizard!

Α, και να μην ξεχάσουμε!
Θα τον τσιμπήσει γενετικά τροποποιημένη αράχνη, θα αποκτήσει τις ίδιες δυνάμεις, θα γίνει ήρωας αντιμετωπίζοντας τον επιστήμονα κακό ενώ παράλληλα οι μπάτσοι τον έχουν στο κατώπι.

ΤΙ ΣΤΟ ΚΑΛΟ ΕΧΕΙ ΑΛΛΑΞΕΙ;
Ουσιαστικά και αφού στην 1η ταινία ξεφορτώθηκαν γρήγορα την εφηβική ζωή του Peter, βλέπουμε απλά μια επιμήκυνση αυτής της ζωής, επεκτείνοντας την σε πολλές ταινίες και ξαναρχίζοντας με το origin.

Δεν θα δείτε καν Daily Bugle-J.Jonah Jameson κλπ.
Η αλλαγή εδώ είναι πως έχουμε πιο αυθεντικά στοιχεία απ΄το κόμικ.

Η original γκόμενα είναι δω, οι εκτοξευτές ιστού το ίδιο και υπάρχουν περισσότερες αυθεντικές κόμικ πόζες του Spidey, απευθείας βγαλμένες απ΄τα πάνελ των κόμιξ.

Γιατί όλα αυτά;
Πάγια τακτική και στα κόμικ.

Απ΄τη στιγμή που έγινε ενήλικας και παραλίγο να παντρευτεί και όλα αυτά, θα έπρεπε να τον ξαναγυρίσουν στην εφηβική ζωή για να διατηρούν πάντα το κοινό της πιτσιρικαρίας, που κακά τα ψέμματα ...φέρνει και τα περισσότερα λεφτά.

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ

Ο σκηνοθέτης Μarc Webb κρατούσε ένα στυλ όπως το περιμέναμε, με καταβολές από ανεξάρτητες αλλά και μπλοκμπάστερ ταινίες.

Δίνει σημασία σε πρόσωπα και χαρακτήρες με τα κοντινά του πλάνα, όπως και στην ατμόσφαιρα, με το περπάτημα σε φθινοπωρινά δάση ή σκοτεινά σοκάκια.

Αλλά σε ορισμένες στιγμές τραβάει πολύ αυτο το στυλ, ειδικά εκεί που ο Peter ψαχουλεύει, κοιτάει κλπ.

Κρατούσε όμως εντυπωσιακές τις σκηνές που πέταγε ο Spidey, στριφογυρίζοντας και αναποδογυρίζοντας την κάμερα.

Περισσότερο ξεχώρισε πάντως το πλάνο που ο Peter έχει σώσει το παιδί και αντιλαμβανόμενος το σκοπό του, κάθεται σπίτι του με τη στολή και σε στάση σταυροπόδι, κοιτάζοντας τη μάσκα.

ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ

Από ερμηνευτικής άποψης έχει γίνει καλή δουλειά.
Το σενάριο και οι διάλογοι είναι που μας τα έμπλεξαν λίγο, με αρκετές αναλώσιμες και άκυρες στιγμές.

Ο Andrew Garfield (The Social Network) - μην τον μπερδεύετε ακόμη με τον γνωστό, πορτοκαλοτροφαντό γάτο - ΕΙΝΑΙ ο Spiderman.
Και το λέω γιατί υπάρχουν πολλοί φαν του Maguire εκεί έξω.

Όμως μετά την εκτρωματική ερμηνεία του τελευταίου στο Spiderman 3 και ειδικά την φάτσα κλαψιάρη μπέμπη όταν πεθαίνει ο Harry Osborne ...δεν υπάρχει αμφιβολία πως ο Garfield έχει δουλέψει καλύτερα το ρόλο του.

Λίγο nerd στο σπασμωδικό των ντροπαλών του κινήσεων, λίγο ο κλασικός οργισμένος έφηβος της ηλικίας και εποχής του.
Εκεί που απόρησα είναι στο πότε πρόλαβε να γίνει τόσο άνετα ερωτικός με την Gwen.

Αλλά εκεί που σε κέρδιζε περισσότερο ήταν στους καυγάδες με τους θείους του ("Που είναι πατέρας μου;"), στις ατάκες του προς τους κακούς, στον τρόπο που χαίρονταν με τις δυνάμεις του.

Γενικότερα, το πρόσωπο του και η κοψιά του φέρνουν περισσότερο σε έφηβο, παρά σε μαντράχαλο που προσπάθησαν να τον κάνουν να μοιάζει με έφηβο.

Η Emma Stone (The Help) είναι όπως πάντα γλυκύτατη και πανέμορφη, με μια φωνή που βγάζει έναν κρυφό αισθησιασμό ενώ ο γενικότερος τρόπος που ερμηνεύει μοιάζει πάντα απόλυτα φυσιολογικός και προσγειωμένος.

Οι θείοι Ben και May (Martin Sheen, The Double και Sally Field), για όσο έπαιζαν ήταν αρκετά αξιόλογοι.
Λιγότερο γερασμένοι σε σχέση με την ορίτζιναλ ταινία, έμοιαζαν πιο ζωντανοί δραματουργικά στις αντιδράσεις τους.

Ο Cpt Stacy του Denis Leary καταφέρνει να χτίσει έναν αυστηρό μεν πατέρα και υπηρέτη του νόμου, που όμως καταφέρνει να γίνει συμπαθής.

Οι υπόλοιποι ρόλοι των: Flash Thompson (Chris Zylka, Shark Night 3D), γονιών του Peter, Irrfan Khan ως Dr Ratha και λοιποί, απλά έκαναν σωστά τη δουλειά τους.
Αρκούντως συμπαθείς ή αντιπαθείς όλοι τους, αναλόγως των ρόλων και της διάρκειας τους.

Όσο για τον κακό Rhys Ifans ...είναι ΗΘΟΠΟΙΑΡΑ...τέλος.
Απ΄τον sui generis τύπο του Notting Hill, μέχρι το πρόσφατο Anonymous, υπάρχει λόγος που επέλεξαν και εδώ Βρετανό ηθοποιό.

Το κρύο, φλεγματικό, επιστημονικό στυλάκι του, με την κρυφή οργή και συμπόνια στο βλέμμα, ταίριαζε απόλυτα.
Το ίδιο και οι εκφράσεις του κάθε φορά που ωρύονταν ή οργίζονταν.

ΣΕΝΑΡΙΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

Εκεί που σε έφτιαχναν όμως ηθοποιοί και ερμηνείες, κάπου μας τα χάλασε το σενάριο και οι διάλογοι.

Θετικότερο όλων πως αν και πιο darky, ο νέος Spidey διέθετε ακόμη το χιούμορ και τις γκάφες του.
Ενδεικτικότερες οι σκηνές με τους ιστούς, την εφεύρεση των εκτοξευτών, το δούλεμα σε κακούς και ληστές αλλά και το bullying σε Flash.

Από κει και πέρα κάνει μπαμ πως ΔΕΝ χρειάζονταν να ξαναδούμε το origin.

Σε πολλές περιπτώσεις βλέπαμε απλά παραλλαγές γεγονότων, με μικρές αλλαγές στους τόπους ή στον τρόπο που έγιναν.
Η επίσκεψη στο εργαστήριο, η αράχνη, ο θείος, η ανακάλυψη των δυνάμεων με τα χοροπηδήματα και τα "WOW".

Μέχρι και ένα ring είδα να εμφανίζεται, λες και ήθελαν να κάνουν tribute/αναφορά.
Μόνο το "With great power...."δεν ακούστηκε, αλλά κι αυτό μας το πέταξαν στο περίπου, απλά κάπως...ανολοκλήρωτο.

Οι διάλογοι επίσης, αν και δεν είχαν την 60's cheesy αφέλεια της Raimi τριλογίας, καμιά φορά έμοιαζαν άκυροι.

Μπαίνει ο Ben Parker στο δωμάτιο, του μοιάζει λέει με τον πατέρα του ή τον αγαπάε ι...έτσι ...στο σκέτο ...χωρίς να είχε προηγηθεί κάποια συζήτηση.

Με την Gwen επίσης, σε κάποιες σκηνές ήταν μεταξύ τους περιττά και άστοχα τρυφεροί, θυμίζοντας έντονα δυστυχώς το Twilight.
Μα να είναι ο άλλος τραυματίας, να τον αποκαλεί η άλλη..."Ζουζούνε μου (Bug Boy!)" και μετά δώστου χαλαρά για μια ιστο-βολτίτσα;;;

Ακόμα και τον Curt Connors δεν τον είδαμε να μοιράζεται καμιά ιδιαίτερη σχέση με τον Peter.
Όχι στον βαθμό που περιμέναμε.

Γενικά δεν μάθαμε και πολλά γι'αυτόν, ούτε καν για την προιστορία του ή την οικογένεια του.
Μόνο αυτοί οι συσχετισμοί με τον μπαμπά του Peter που δεν ξεκαθαρίστηκαν και απολύτως.

Και γενικότερα, το μυστήριο με την εξαφάνιση των γονιών του δεν εξηγήθηκε πλήρως.
Άρα ποια Untold Story είδαμε, που μας υπόσχονταν και τα πόστερ;

ΜΟΝΤΑΖ-ΦΩΤΙΣΜΟΙ-ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ

Το πρόβλημα σε όλα αυτά ήταν και το μοντάζ.
Ήταν σαν να ένιωθαν και οι ίδιοι πως κάπου τα έχουμε ξαναδεί όλα αυτά.

Πολλά σοβαρά γεγονότα ξεπετάγονταν γρήγορα ενώ άλλα τραβούσαν υπερβολικά σε διάρκεια και υπήρχαν αρκετές σκηνές που το μοντάζ ήταν απλά ...υπερβολικά γοργό να το πούμε;

Η σκοτεινή ατμόσφαιρα σε γενικές γραμμές ταίριαζε.
Είδαμε και μια διαφορετική άποψη της πόλης του Peter.

Οι νυχτερινά φωτισμένοι ουρανοξύστες, τα σκιώδη σοκάκια, οι ανατριχιαστικοί σκοτεινοί υπόνομοι.
Μάλιστα όλα αυτά, έκαναν τους μπλε φωτισμούς των εργαστηρίων, το πράσινο του Lizard και την στολή του Spiderman να φαίνονται κάπως πιο έντονα μέσα απ΄το σκοτάδι.

Το νέο κοστούμι του Spidey, ήταν αρκετά κουλ και μόνο στα μάτια χαλάει λίγο.
Το ορίτζιναλ παραμένει καλύτερο.

ΕΦΕ-ΔΡΑΣΗ-3D

Τα εφέ του Spiderman πάντως, ήταν τα καλύτερα που έχουμε δει.

Έξυπνη κίνηση που ως επί το πλείστον επέμειναν στα πρακτικά stunts, καθώς οι κινήσεις του έμοιαζαν πιο αληθοφανείς από ποτέ!

Το τρικ με την οπτική πρώτου προσώπου, έκανε συναρπαστικότερη τη διαδρομή πάνω στους ουρανοξύστες και έπρεπε να το φυλάξουν και για άλλες σκηνές.

Ο Lizard αρκετά αληθοφανής αλλά με τέτοια φάτσα, θύμιζε καρτούν ή ξάδερφο του Voldemort που βάφτηκε βάζελος ή πολύ απλά...πρασίνισε απ΄το κακό του!

Όπου εμφανίζονταν όλο μυστικοπάθεια, νύχια, ουρές και πόδια, ήταν απειλητικός.
Αλλά ένα πιο σαυροειδές πρόσωπο με πιο ερπετοειδή φωνή θα βοηθούσαν παραπάνω.

Όσο για τη δράση, αγωνιώδεις οι σκηνές στους υπονόμους και η σεκάνς με το φλεγόμενο αμάξι αλλά τελικά θα μπορούσε να είναι και περισσότερη.

Αρκετές σκηνές, με το που άρχιζαν, τελείωναν και ενώ το φινάλε ήταν πιο τσιτωμένο, κάπου χάθηκε στην πορεία μια υποψία μάχης με Lizard men.

Όσο για το 3D, μια ήδη θεοσκότεινη ταινία δεν θα μπορούσε να επωφεληθεί και ιδιαίτερα από αυτό.
Και όταν οι σκηνές δράσης είναι ελάχιστες, δεν μπορεί παρά να ξεχωρίσει, μόνο σε δυο-τρεις στιγμές.

ΜΟΥΣΙΚΗ

Όσο για το score της παλιάς καραβάνας James Horner, δυστυχώς δεν διέθετε τίποτα ανθεμικό.
Όπου έπρεπε ήταν σκοτεινό και απειλητικό και όπου του άρμοζε, μελαγχολικό και ηρωικά uplifting.

Αλλά μέχρι εκεί.
Σε γενικές γραμμές περνούσε αδιάφορο και δεν διέθετε καν ένα ανθεμικό κομμάτι για να θυμόμαστε, όπως αυτά του Danny Elfman στο Spiderman. 

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Τελειώνοντας, η ταινία σε αφήνει με μια αίσθηση ανικανοποίητου.
Γενικά δεν ήταν η απόλυτη σκοτεινή εκδοχή που θα περιμέναμε.

Ήθελε να είναι ένα origin σαν το πρώτο, βασιμένο στους διαλόγους όπως το Spiderman 2 αλλά στο κλίμα του Dark Knight ή ενός ελάχιστα πιο φλασάτου Daredevil.

Για σκεφτείτε το εξής:
Η Gwen Stacy υπήρχε και στο Spiderman 3, με την Mary Jane βρίσκονταν σε διάσταση, ο Curt Connors είχε εμφανιστεί και στις 3 ταινίες.
Ε...πολύ απλά, θα μπορούσαν να είχαν...σουτάρει την μία κοπελιά, να κρατήσουν την άλλη και να το συνέχιζαν απο κει που είχε μείνει.

Αλλά φαίνεται δεν τα βρήκαν με τον Raimi, είπε και ο Maguire αντίο και φτου!...Deja Vu!

Το reboot σωστό σαν κίνηση, μπας και δούμε στο μέλλον και κανάν σωστό Venom.
Αλλά το origin έπρεπε να αποφευχθεί με λύσεις τύπου Incredible Hulk reboot.
Ή έστω να ξεκινούσε μετά τον θάνατο του θείου Ben.

Μόνη ανατροπή πως εκτός του γνωστού, κάποιος/-ια πεθαίνει.
Κάτι που αργά ή γρήγορα όμως θα συνέβαινε.

Απο κει και πέρα, το τρομερό μυστικό των γονιών δεν ξεκαθαρίστηκε πλήρως, η μάσκα βγήκε υπερβολικά πολλές φορές, η δράση λίγη και αυτή κάπως κοφτή/πετσοκομμένη στο μοντάζ.

Προτιμάς αυτό το καστ μεν, αλλά σαν ταινία, σαν origin ιστορία και πολύ περισσότερο σαν κόμικ μεταφορά, το 1ο Spiderman παραμένει καλύτερο.

Ήταν λίγο cheesy και αφελές, για τη σημερινή εποχή με ένα κλίμα πιο κοντά στα 60's.
Ήταν όμως και πολύ καλύτερο σαν κόμικ, με πολύ πιο αυθεντικό κόμικ, fun κλίμα.

Την άλλη φορά κρατήστει τον Webb, αλλάξτε σεναριογράφους, μοντέρ και μαέστρο!

Τελικά, το The Amazing Spiderman ήταν απλά ένα μικρό μόνο μέρος ενός bigger plan που λένε.
Σώζεται μόνο απ'τους Garfield, Ifans, Stone, Leary και φυσικά τις όποιες σκηνές δράσης, που και πάλι δεν αρκούν.

Τι να του κάνουμε όμως;
Του έχουμε αδυναμία, βλέπετε!

Αυτός ο Spidey κάθε φορά που πετάει έτσι, πραγματικά σε προκαλεί να πάθεις ίλιγγο και να πετάξεις και συ μαζί του σαν μικρό παιδί.
Και σε αυτές τις σκηνές, κάθε φορά αφήνεσαι, σου κόβεται η ανάσα και νιώθεις ακριβώς έτσι.

Γι'αυτό και θα θέλαμε να τον ξαναδούμε...και θα τον ξαναδούμε.

Γιατί μην ξεχνάτε...μετά τα πρώτα credits, έχουμε την σκιώδη φιγούρα που παραμονεύει και θα μας οδηγήσει στο sequel.

Ξέρουμε ήδη ποιος είναι, με τόσες αναφορές στο όνομα του μέσα στην ταινία, οπότε εκπλήξεις δεν μπορούμε να περιμένουμε.
Άραγε όμως ποιος θα τον ερμηνεύσει;

Στις ελληνικές αίθουσες από 12 Ιουλίου.

The Amazing Spiderman trailer από FilmBoy-gr

Ιουνίου 21, 2012