Δεδομένου ότι όλοι όσοι κάνουν κάτι σημαντικό στο Casa de mi Padre είναι ‘απόφοιτοι’ του Saturday Night Live, είναι λογικό να σκεφτεί κανείς ότι αυτή η ισπανόφωνη ταινία παίζει να είναι μια μεγάλη φάρσα της δημοφιλέστατης εκπομπής.
Το πρόβλημα σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ότι συνήθως, συσκευάζονται τα αστεία gangs επί 85 λεπτά που ένα καλό σκετς κάνει σε 10.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Matt Piedmont απευθύνεται στους οπαδούς του Will Ferrell, ο οποίος μπορεί να είναι αστείος (The Other Guys) κι αλλόκοτος (Tim and Eric’s Billion Dollar Movie) αλλά δεν μπορεί να είναι δραματικός (Everything Must Go).
Επίσης, το Casa de mi Padre απευθύνεται στους φανς του Saturday Night Live – άρα στους αποδέκτες αμερικάνικων inside jokes – και, ίσως με κάποιο έξυπνο μάρκετινγκ, στην Μεξικάνικη αγορά.
Ωστόσο, τολμώ να πω ότι απευθύνεται και στο ελληνικό τηλεοπτικό κοινό, καθώς σκόπιμα σατιρίζει τις Μεξικάνικες σειρές που παίζουν στο Telemundo της Αμερικής και έπαιζαν και στα ελληνικά κανάλια κατά δεκάδες, πριν μας κατακλύσει η Τουρκική προπαγάνδα...
Πιστός στον πατέρα του και το ράντσο της οικογένειας, ο …Armando (Will Ferrell) θεωρείται εντελώς ηλίθιος, δεύτερος καλύτερος πίσω από τον drug dealer αδερφό του Raul (Diego Luna, Contraband).
Όταν ο Raul επιστρέφει στο σπίτι μαζί με την αρραβωνιαστικιά του Sonia (Genesis Rodriguez, What to Expect When You’re Expecting), το πάθος του Armanto ξυπνά, δείχνοντας ακατάλληλο ενδιαφέρον για τη μέλλουσα νύφη του αδερφού του.
Καθώς ο Armando και η Sonia παραδίνονται στην ασταμάτητη έλξη του ενός για τον άλλο, το πρόβλημα φθάνει με τη μορφή του Onza (Gael Garcia Bernal, A Little Bit of Heaven), ενός φανταχτερού άρχοντα των ναρκωτικών που γνωρίζει τα σχέδια του Raul να τον προσπεράσει.
Παγιδευμένοι στη μέση αυτού του πολέμου, ενορχηστρωμένο από τον πράκτορα Parker (Nick Offerman, 21 Jump Street), ο Armanto (…μ’αρέσει να το λέω) πρέπει να βρει το θάρρος να αποκρούσει την οργή του Onza, να υπερασπιστεί τη καρδιά της αγαπημένης του και την γη του πατέρα του.
Αν σας πω ότι η ταινία ξεκινά ενημερώνοντας μας ότι είναι ‘γυρισμένη σε MexicoScope’ και ότι στυλιστικά μοιάζει εσκεμμένα με Μεξικάνικη τηλενουβέλα, ίσως καταλάβετε περί τίνος πρόκειται.
Το γεγονός ότι ο Will Ferrell εμφανίζεται στα credits των παραγωγών, και το ότι έκανε εντατικά μαθήματα ισπανικών επί ένα μήνα, τουλάχιστον μας λέει ότι δεν πρόκειται για αρπαχτή αλλά για ένθερμο ενδιαφέρον από μέρους του.
Για να μην ήμαστε άδικοι, η ταινία έχει ελαφρώς περισσότερες κακές κριτικές (το ‘ελαφρώς’ είναι πλεονέκτημα σε αυτή τη περίπτωση) και προβλήθηκε στις αίθουσες της Αμερικής στις 16 Μαρτίου, κάνοντας άνοιγμα πάνω από $2 εκατομμύρια.
Καλά λεφτά, για μια ταινία που στοίχισε μόλις $6 (με όσα έκλεισε στις αίθουσες των ΗΠΑ συνολικά).
Το πρόβλημα σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ότι συνήθως, συσκευάζονται τα αστεία gangs επί 85 λεπτά που ένα καλό σκετς κάνει σε 10.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Matt Piedmont απευθύνεται στους οπαδούς του Will Ferrell, ο οποίος μπορεί να είναι αστείος (The Other Guys) κι αλλόκοτος (Tim and Eric’s Billion Dollar Movie) αλλά δεν μπορεί να είναι δραματικός (Everything Must Go).
Επίσης, το Casa de mi Padre απευθύνεται στους φανς του Saturday Night Live – άρα στους αποδέκτες αμερικάνικων inside jokes – και, ίσως με κάποιο έξυπνο μάρκετινγκ, στην Μεξικάνικη αγορά.
Ωστόσο, τολμώ να πω ότι απευθύνεται και στο ελληνικό τηλεοπτικό κοινό, καθώς σκόπιμα σατιρίζει τις Μεξικάνικες σειρές που παίζουν στο Telemundo της Αμερικής και έπαιζαν και στα ελληνικά κανάλια κατά δεκάδες, πριν μας κατακλύσει η Τουρκική προπαγάνδα...
Πιστός στον πατέρα του και το ράντσο της οικογένειας, ο …Armando (Will Ferrell) θεωρείται εντελώς ηλίθιος, δεύτερος καλύτερος πίσω από τον drug dealer αδερφό του Raul (Diego Luna, Contraband).
Όταν ο Raul επιστρέφει στο σπίτι μαζί με την αρραβωνιαστικιά του Sonia (Genesis Rodriguez, What to Expect When You’re Expecting), το πάθος του Armanto ξυπνά, δείχνοντας ακατάλληλο ενδιαφέρον για τη μέλλουσα νύφη του αδερφού του.
Καθώς ο Armando και η Sonia παραδίνονται στην ασταμάτητη έλξη του ενός για τον άλλο, το πρόβλημα φθάνει με τη μορφή του Onza (Gael Garcia Bernal, A Little Bit of Heaven), ενός φανταχτερού άρχοντα των ναρκωτικών που γνωρίζει τα σχέδια του Raul να τον προσπεράσει.
Παγιδευμένοι στη μέση αυτού του πολέμου, ενορχηστρωμένο από τον πράκτορα Parker (Nick Offerman, 21 Jump Street), ο Armanto (…μ’αρέσει να το λέω) πρέπει να βρει το θάρρος να αποκρούσει την οργή του Onza, να υπερασπιστεί τη καρδιά της αγαπημένης του και την γη του πατέρα του.
Αν σας πω ότι η ταινία ξεκινά ενημερώνοντας μας ότι είναι ‘γυρισμένη σε MexicoScope’ και ότι στυλιστικά μοιάζει εσκεμμένα με Μεξικάνικη τηλενουβέλα, ίσως καταλάβετε περί τίνος πρόκειται.
Το γεγονός ότι ο Will Ferrell εμφανίζεται στα credits των παραγωγών, και το ότι έκανε εντατικά μαθήματα ισπανικών επί ένα μήνα, τουλάχιστον μας λέει ότι δεν πρόκειται για αρπαχτή αλλά για ένθερμο ενδιαφέρον από μέρους του.
Για να μην ήμαστε άδικοι, η ταινία έχει ελαφρώς περισσότερες κακές κριτικές (το ‘ελαφρώς’ είναι πλεονέκτημα σε αυτή τη περίπτωση) και προβλήθηκε στις αίθουσες της Αμερικής στις 16 Μαρτίου, κάνοντας άνοιγμα πάνω από $2 εκατομμύρια.
Καλά λεφτά, για μια ταινία που στοίχισε μόλις $6 (με όσα έκλεισε στις αίθουσες των ΗΠΑ συνολικά).
Casa de Mi Padre trailer από FilmBoy-gr