Γράφει ο Kostas Tsokos.
2ο Open Air Festival.
Χώρος, το θερινό Λαϊς της Ταινιοθήκης της Ελλάδος, στην Πειραιώς.
Ανεβαίνοντας στην ταράτσα διέκρινες πως δεν ήταν απλά γεμάτο.
Ήταν ...καραφούλ, όσο δεν πήγαινε!
Και όσοι περισσεύσαμε...όρθιοι ανάμεσα σε γλάστρες και φυτά!
Ο θόρυβος απ΄το φεστιβάλ του Τορόντο είχε διαδοθεί για τα καλά φαίνεται, φτάνοντας μέχρι και τα μέρη μας.
Tα ταιλανδέζικα Ong Bak και Warrior King με τον Tony Jaa, είχαν διαγράψει μια παρόμοια διαδρομή, με το πρώτο να προβάλλεται εδώ και στις Νύχτες Πρεμιέρας.
Πως να μην ανυπομονείς λοιπόν και για το παρόμοιο, ινδονησιακό αυτή τη φορά The Raid;
Πως μπορείς λοιπόν να μην γουστάρεις μια ταινία του είδους, όταν έχει πραγματικό μπρούταλ και συναρπαστικά χορογραφημένο βρωμόξυλο;
Χώρος, το θερινό Λαϊς της Ταινιοθήκης της Ελλάδος, στην Πειραιώς.
Ανεβαίνοντας στην ταράτσα διέκρινες πως δεν ήταν απλά γεμάτο.
Ήταν ...καραφούλ, όσο δεν πήγαινε!
Και όσοι περισσεύσαμε...όρθιοι ανάμεσα σε γλάστρες και φυτά!
Ο θόρυβος απ΄το φεστιβάλ του Τορόντο είχε διαδοθεί για τα καλά φαίνεται, φτάνοντας μέχρι και τα μέρη μας.
Tα ταιλανδέζικα Ong Bak και Warrior King με τον Tony Jaa, είχαν διαγράψει μια παρόμοια διαδρομή, με το πρώτο να προβάλλεται εδώ και στις Νύχτες Πρεμιέρας.
Πως να μην ανυπομονείς λοιπόν και για το παρόμοιο, ινδονησιακό αυτή τη φορά The Raid;
Πως μπορείς λοιπόν να μην γουστάρεις μια ταινία του είδους, όταν έχει πραγματικό μπρούταλ και συναρπαστικά χορογραφημένο βρωμόξυλο;
Ώπα...για μισό λεπτό...rewind!
Ινδονησιακή martial arts ταινία...απο Ουαλό σκηνοθέτη!
Το ακούει κανείς την πρώτη φορά και αναρωτιέται "Τώρα ετούτο τι έιναι, ανέκδοτο;"
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Ινδονησιακή martial arts ταινία...απο Ουαλό σκηνοθέτη!
Το ακούει κανείς την πρώτη φορά και αναρωτιέται "Τώρα ετούτο τι έιναι, ανέκδοτο;"
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Όλα άρχισαν το 2007 όταν ο Ουαλός σκηνοθέτης Gareth Huw Evans ταξίδεψε μέχρι την Ινδονησία για να γυρίσει ένα ντοκιμαντέρ με θέμα την πολεμική τέχνη, Pencak Silat.
Καταγράφοντας κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων τις κινήσεις και τα στυλ των μεγάλων δασκάλων του Silat, κατάλαβε πως είχε αρκετό, πολύ δυνατό υλικό για ταινία.
Και εδώ μπήκε στο παιχνίδι ο Iko Uwais και αυτό που λέμε "πως τα φέρνει η τύχη".
Ο Uwais ήταν ένας απ'τους μαθητές και δούλευε ως οδηγός φορτηγού για μια εταιρία τηλεπικοινωνίας.
Ο Uwais ήταν ένας απ'τους μαθητές και δούλευε ως οδηγός φορτηγού για μια εταιρία τηλεπικοινωνίας.
Σύμφωνα με δηλώσεις του σκηνοθέτη, τον πρόσεξε απ΄την πρώτη στιγμή.
Για εκείνον, ο Uwais ενσάρκωνε τέλεια την ιδέα που είχε στο μυαλό του, όντας ένας ταπεινός και ντροπαλός άνθρωπος, που με την εξάσκηση στο Silat άρχισε να μεταμορφώνεται.
Ο σκηνοθέτης πλησίασε τον Uwais και του πρότεινε να κάνουν μια ταινία με πολεμικές τέχνες, με αποτέλεσμα 6 μήνες μετά να δουλεύουν πάνω στο Merantau.
Ακολουθώντας μια παρόμοια διαδρομή με το Ong Bak, το Merantau έκανε ένα σχετικό σούσουρο σε διάφορα φεστιβάλ.
Έτσι προκύπτουν οι χρηματοδοτήσεις, έτσι αυξάνονται τα μπάτζετ και έτσι προέκυψε αργότερα το The Raid.
Για εκείνον, ο Uwais ενσάρκωνε τέλεια την ιδέα που είχε στο μυαλό του, όντας ένας ταπεινός και ντροπαλός άνθρωπος, που με την εξάσκηση στο Silat άρχισε να μεταμορφώνεται.
Ακολουθώντας μια παρόμοια διαδρομή με το Ong Bak, το Merantau έκανε ένα σχετικό σούσουρο σε διάφορα φεστιβάλ.
Έτσι προκύπτουν οι χρηματοδοτήσεις, έτσι αυξάνονται τα μπάτζετ και έτσι προέκυψε αργότερα το The Raid.
Το Merantau είχε κάποια ψήγματα περίεργων πλάνων και μπρούταλ δράσης αλλά ήταν λίγο flat ρε ρυθμούς, με την περισσότερη και καλύτερη δράση μαζεμένη στο τέλος.
Επιπλέον η ιστορία ήταν μεν πολύ πιο ανθρώπινη απ'ότι στα Ong Bak, Warrior King αλλά και πολύ πιο κλισέ και ερμηνευτικώς μέτρια.
Ουσιαστικά λειτούργησε σαν εναλλακτικό Οng Bak, μόνο που αντί για Muay Thai και Tony Jaa βλέπαμε τον όμοιο του Iko Uwais να ξυλοφορτώνει με την τέχνη του Silat, σε λίγο καλύτερη ερμηνευτικά εκδοχή.
Επιπλέον η ιστορία ήταν μεν πολύ πιο ανθρώπινη απ'ότι στα Ong Bak, Warrior King αλλά και πολύ πιο κλισέ και ερμηνευτικώς μέτρια.
Ουσιαστικά λειτούργησε σαν εναλλακτικό Οng Bak, μόνο που αντί για Muay Thai και Tony Jaa βλέπαμε τον όμοιο του Iko Uwais να ξυλοφορτώνει με την τέχνη του Silat, σε λίγο καλύτερη ερμηνευτικά εκδοχή.
Και τα ερώτηματα παραμένουν...
Ήταν το The Raid καλύτερο από τα προαναφερόμενα;
Ήταν έστω πιο βελτιωμένο σε σχέση με την προηγούμενη ταινία του ίδιου επιτελείου, το Merantau;
Ήταν έστω πιο βελτιωμένο σε σχέση με την προηγούμενη ταινία του ίδιου επιτελείου, το Merantau;
ΥΠΟΘΕΣΗ
Κεντρικός πρωταγωνιστής είναι ένα τεράστιο ρημαγμένο κτίριο στην περιοχή της Τζακάρτα και μια επίλεκτη ομάδα ειδικών δυνάμεων.
Στην ομάδα έχει ανατεθεί μια μυστική αποστολή.
Σκοπός τους είναι να εισβάλλουν στο κτίριο και να εξοντώσουν τον πιο αδίστακτο εγκληματία της Τζακάρτα, τον Tama (Ray Sahetaphy).
Μόνο που όταν η παρουσία των αστυνομικών φανερωθεί, ο Tama θα υποσχεθεί ασυλία σε όποιον προσφερθεί να σκοτώσει τους αστυνομικούς.
Έτσι το κτίριο θα μετατραπεί σε μια πραγματική κόλαση για εκείνους, με ναρκομανείς, δολοφόνους, βιαστές και κλέφτες κατοίκους να καιροφυλακτούν σε κάθε γωνιά, βαστώντας κάθε είδους όπλο.
Ανάμεσα σε 30 αχανείς ορόφους, ο νεοσύλλεκτος Rama (Iko Uwais) στην πρώτη του αποστολή και οι λιγοστοί αστυνομικοί που έχουν απομείνει, θα χρειαστεί να επιστρατεύσουν όλο τους το θάρρος για να βγουν ζωντανοί.
Οικεία πρόσωπα του Rama θα εμφανιστούν απρόσμενα ενώ οι μάσκες θα πέσουν και προδοσίες θα αποκαλυφθούν.
Στην ομάδα έχει ανατεθεί μια μυστική αποστολή.
Σκοπός τους είναι να εισβάλλουν στο κτίριο και να εξοντώσουν τον πιο αδίστακτο εγκληματία της Τζακάρτα, τον Tama (Ray Sahetaphy).
Μόνο που όταν η παρουσία των αστυνομικών φανερωθεί, ο Tama θα υποσχεθεί ασυλία σε όποιον προσφερθεί να σκοτώσει τους αστυνομικούς.
Έτσι το κτίριο θα μετατραπεί σε μια πραγματική κόλαση για εκείνους, με ναρκομανείς, δολοφόνους, βιαστές και κλέφτες κατοίκους να καιροφυλακτούν σε κάθε γωνιά, βαστώντας κάθε είδους όπλο.
Ανάμεσα σε 30 αχανείς ορόφους, ο νεοσύλλεκτος Rama (Iko Uwais) στην πρώτη του αποστολή και οι λιγοστοί αστυνομικοί που έχουν απομείνει, θα χρειαστεί να επιστρατεύσουν όλο τους το θάρρος για να βγουν ζωντανοί.
Οικεία πρόσωπα του Rama θα εμφανιστούν απρόσμενα ενώ οι μάσκες θα πέσουν και προδοσίες θα αποκαλυφθούν.
Σε σύγκριση με το Merantau (2009), την προηγούμενη προσπάθεια του επιτελείου, έχουμε μια πολύ πιο βελτιωμένη ταινία, περισσότερο συναρπαστική, σφιχτοδεμένη, κλειστοφοβική και τσιτωμένη.
Τα πρώτα στοιχεία που προσέχεις στην ταινία είναι αυτή η γκρίζα πνιγηρή αίσθηση του εγκλεισμού, που μεταδίδονταν αποτελεσματικά στον θεατή.
Μια μικρή εισαγωγή και η ταινία δεν αργεί να εξελιχθεί στον χώρο του κτιρίου, κλείνοντας σε και σένα μαζί της, μέχρι το τέλος.
Πέρα από την πόρωση με τα ξυλοφορτώματα, η αγωνία ήταν στο κατακόρυφο.
Σε αυτό βοηθούσε σίγουρα και το σενάριο που θέλοντας να ανακατέψει και την αστυνομική περιπέτεια, τα έκανε όλα να φαίνονται πιο μπρούταλ με τις στολές και τους πυροβολισμούς.
Άνετα θα το χαρακτήριζες ως την martial arts εκδοχή ενός Die Hard ή γενικότερου hostage movie.
Η σκηνοθεσία και το μοντάζ φροντισμένα και τα δύο απ'τον Gareth Evans, ήταν υποδειγματικά με συνεχές εναλλαγές πλάνων από κάθε πιθανό και απίθανο σημείο.
Κανένα quick-cut, mtv editing με την κάμερα ως επί το πλείστον στο χέρι, να ακολουθεί τους πρωταγωνιστές μέσα από παράθυρα και πατώματα, πόρτες και τοίχους, εβρισκόμενη συνεχώς στο ρυθμό της δράσης.
Κάθε λεπτομέρεια των κινήσεων καταγράφονταν, με τις μάχες να σπάνε στις κατάλληλες γωνίες και συ να νιώθεις για τα καλά, κάθε μπουνιά, κλωτσιά και ...κεφαλιά.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα όταν η κάμερα ακολουθεί τον πρωταγωνιστή, καθώς πηδάει μέσα από μια τρύπα στο πάτωμα και καταλήγει στο κάτω δωμάτιο, όπου συνεχίζει να παλεύει.
Μια σκηνή στην οποία χρειάστηκαν δύο οπερατέρ με τον έναν...κρεμασμένο (!) και τον άλλον να περιμένει από κάτω.
Στα θετικά και η διακριτική ύπαρξη σαρκαστικού χιούμορ, μέσα από κάποιες ατάκες και αντιδράσεις των πρωταγωνιστών.
Ερμηνευτικά έχει γίνει καλή δουλειά αν σκεφτούμε πως οι περισσότεροι ήταν απλώς άγνωστοι stuntmen και martial artists.
Αν ο Tony Jaa ήταν ο νέος σούπερ σταρ πολεμικών τεχνών που συνδύαζε τα καλύτερα στοιχεία από Jackie Chan και Bruce Lee, τότε ο Iko Uwais...είναι ο νέος Tony Jaa.
Ερμηνευτικά και φυσιογνωμικά μάλιστα, είναι πιο συμπαθής κάτι που φαίνονταν και απ΄την Merantau εποχή, ενώ ως ξυλοφορτώστρας ήταν εξίσου σκληρός και αέρινος στις κινήσεις του, με μεγαλύτερη ποικιλία.
Στους υπόλοιπους ρόλος συναντήσαμε τους Doni Alamsyah (Andi), Ananda George (Ari), Verdi Solaiman (Budi) και τους Pierre Gruno, Tegar Satrya.
Τον Joe Taslim (Jaka) θα θέλαμε να βλέπαμε για παραπάνω ώρα και με μεγαλύτερη συμμετοχή στη δράση.
Όσο για τον κεντρικό κακό Tama του Ray Sahetapy, κάνεις...τάμα να είναι καλά!
Με τέτοια cult φάτσα θα ήθελες να παίξει και σε άλλη ταινία του είδους, κι ας μην αφορούσε ο ρόλος του τα ξυλίκια.
Την παράσταση όμως έκλεβε άνετα ο ...επιμελώς ατημέλητος μακρυμάλλης Yayan Ruhian ως Mad Dog (σ.σ.έπαιζε μικρό ρόλο και στο Merantau, εδώ αγνώριστος).
Πραγματικά έβγαλε την πίστη στους αντιπάλους του στην πιο εξαιρετική σεκάνς της ταινίας όπου παλεύει με τον Iwais/Rama και άλλον έναν.
Καθόλου τυχαίο που διάλεξαν έναν δάσκαλο πολεμικών τεχνών!
ΜΟΥΣΙΚΗ
Η γενική επιμέλεια της μουσικής ήταν του Mike Shinoda των Linkin Park, με το μουσικό σκορ να αποτελείται κυρίως από ηλεκτρονική μουσική.
Όμως ο Mr Shinoda παρέδωσε μια πολύ καλή δουλειά για αστυνομική περιπέτεια πολεμικών τεχνών.
Στην αρχική σκηνή με την τρυφερή οικογενειακή στιγμή του πρωταγωνιστή, ακούμε πιάνο, έγχορδα και πλήκτρα, ενώ στις σκηνές δράσης ήταν ηλεκτρονική και μπιτάτη έτσι για να εντείνεται η πόρωση.
Στα ενδιάμεσα διαλείμματα με το κρυφτούλι, έγινε χρησιμοποίηση παλιών αναλογικών συνθεσάιζερ, ορχηστρικών samples, εγχόρδων και κρουστών, που έδιναν μια ψυχρή και κλειστοφοβική ατμόσφαιρα, αντάξια του κλίματος της ταινίας.
Χαρακτηριστική η αγωνιώδης σκηνή όπου ο Rama είναι κολλημένος μεταξύ δύο τοίχων.
Ένα score που καταφέρνει να εκφράσει ένταση και αγωνία, χωρίς να χρειάζεται πομπώδεις ενορχηστρώσεις ...και τα καταφέρνει.
Μπουνιές, κλωτσιές, σπασίματα, κοπανήματα κεφαλιών σε τοίχους.
Πιστολιές και machetes, πολυβόλα και γκλοπ, αλλά και διαλείμματα με αγωνιώδες κρυφτούλι.
Για να καταστρωθούν οι σκηνές μάχης, οι πρωταγωνιστές χορογραφούσαν μόνοι τους τις σκηνές με κλωτσομπουνίδια, κλειδώματα και αποκρούσεις, αυτοσχεδιάζοντας πάνω στα storyboard που τους είχαν δοθεί.
Για να καταστρωθούν οι σκηνές μάχης, οι πρωταγωνιστές χορογραφούσαν μόνοι τους τις σκηνές με κλωτσομπουνίδια, κλειδώματα και αποκρούσεις, αυτοσχεδιάζοντας πάνω στα storyboard που τους είχαν δοθεί.
Οι περισσότερες σκηνές ήταν βέβαια μικρές και διάσπαρτες.
Υπήρχαν όμως και οι δυο τρεις σεκάνς που ξεχώριζαν, πάνω κάτω όσες χρειάζεται να θυμάσαι από μια ταινία του είδους.
Υπήρχαν όμως και οι δυο τρεις σεκάνς που ξεχώριζαν, πάνω κάτω όσες χρειάζεται να θυμάσαι από μια ταινία του είδους.
Ιδιαίτερη μνεία στην προαναφερθείσα κλειστοφοβική σκηνή όπου ο Rama είναι κρυμμένος ανάμεσα σε δύο τοίχους με τον τραυματισμένο σύντροφο του.
Υπήρχε και μια περιστροφική σεκάνς, που θύμιζε αυτήν της μεγάλης σκάλας στο Warrior King.
Έτσι κι εδώ η κάμερα ακολουθούσε περιστροφικά τον Rama στους τοίχους των διαμερισμάτων καθώς εκείνος κινούνταν και τσάκιζε όποιον έβρισκε μπροστά του.
Έτσι κι εδώ η κάμερα ακολουθούσε περιστροφικά τον Rama στους τοίχους των διαμερισμάτων καθώς εκείνος κινούνταν και τσάκιζε όποιον έβρισκε μπροστά του.
Αλλά και η μάχη με τον Mad Dog στο φινάλε.
Μια σκηνή, μια τριπλή μονομαχία, μια εξαιρετική χορογραφία.
Μια σκηνή, μια τριπλή μονομαχία, μια εξαιρετική χορογραφία.
Κοπανιόντουσαν, περιστρέφονταν, αρπάζονταν και ξανά απ΄την αρχή.
Τόσο αγωνιώδης, τόσο εξουθενωτικά ψυχοβγαλτική, που το κοινό ξέσπασε σε χειροκροτήματα στο τέλος.
Τόσο αγωνιώδης, τόσο εξουθενωτικά ψυχοβγαλτική, που το κοινό ξέσπασε σε χειροκροτήματα στο τέλος.
Τα συγχαρητήρια μου στον Gareth Evans και το επιτελείο του, που έκαναν το Merantau να μοιάζει γατάκι και απίστευτα 'λίγο' μπροστά στο The Raid.
ΤΑ ΑΡΝΗΤΙΚΑ
Αν το δεις μόνο σαν περιπέτεια, σε απορροφάει.
Αλλά σεναριακά κάπου χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα με το ποιος είναι τι, τι ακριβώς θέλει από ποιον ενώ και οι ανατροπές μύριζαν από χιλιόμετρα.
Αλλά σεναριακά κάπου χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα με το ποιος είναι τι, τι ακριβώς θέλει από ποιον ενώ και οι ανατροπές μύριζαν από χιλιόμετρα.
Θα βοηθούσαν μερικά flashback που θα διεύρυναν περισσότερο τις σχέσεις κάποιων χαρακτήρων, για να έχει και περισσότερο αντίκτυπο ο θάνατος τους.
Είναι κρίμα μετά από τόσο τσιτωμένες σκηνές δράσης, να μην νοιάζεσαι και ιδιαίτερα για το θάνατο κάποιων προσώπων.
Και η μάχη στο φινάλε, αν και γερή ένιωθες πως το τελείωναν εκεί για να πάνε στην επόμενη ταινία.
Ένιωθες σαν να παίζεις videogame, όπου μετά από σκληρή μάχη με τον sub-boss, σου πατάνε απότομα game over.
Ήθελε κάτι παραπάνω και οι λόγοι που δεν έγινε...προφανέστατοι:
Sequel, τριλογία και τα λοιπά...
Ήθελε κάτι παραπάνω και οι λόγοι που δεν έγινε...προφανέστατοι:
Sequel, τριλογία και τα λοιπά...
Με λίγα λόγια σαν ταινία πολεμικών τεχνών έσπερνε.
Αλλά σαν αστυνομική περιπέτεια και με τόσα παρόμοια που έχουν κυκλοφορήσει, ήθελε λίγη παραπάνω δουλειά στο σενάριο.
Αλλά σαν αστυνομική περιπέτεια και με τόσα παρόμοια που έχουν κυκλοφορήσει, ήθελε λίγη παραπάνω δουλειά στο σενάριο.
ΤΕΛΙΚΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Αν το Merantau ήταν ουσιαστικά μια εργασία/demo, ετούτο εδώ πλησιάζει τα επίπεδα πτυχιακής.
Αλλά σε ποσότητα και ποιότητα ξύλου, δεν ξεπερνάει το αγαπημένο μου Ong Bak.
Αλλά σε ποσότητα και ποιότητα ξύλου, δεν ξεπερνάει το αγαπημένο μου Ong Bak.
Δεν θέλω να το αδικήσω όμως.
Από άποψης καθαρόαιμης περιπέτειας, είναι ότι πιο κλειστοφοβικό, μπρούταλ και τσιτωμένο έχουμε δει, τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια.
Από άποψης καθαρόαιμης περιπέτειας, είναι ότι πιο κλειστοφοβικό, μπρούταλ και τσιτωμένο έχουμε δει, τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια.
Σκηνοθετικά και τεχνικά, από τα γυρίσματα της κάμερας μέχρι την ηχητική απόδοση των χτυπημάτων και τις χορογραφίες των σκηνών δράσης, η ταινία ήταν χάρμα οφθαλμών και αυτιών!
Έτσι μετά τα ταϊλανδέζικα Ong Bak και Warrior King του Prachya Pinkaew με τον Tony Jaa, μπορούμε να μιλάμε πλέον και για την Ινδονησία, τον Gareth Evans και τον Iko Uwais.
ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ
Η προβολή τελειώνει, ο κόσμος καταχειροκροτούσε ενώ και κατά τη διάρκεια της προβολής παρατηρούσες, γέλια, χειροκροτήματα και άλλες χαριτωμένες αντιδράσεις.
Ο κόσμος γούσταρε κι αυτό φάνηκε.
Στοίχημα μάλιστα πως αρκετοί απ΄τους παρευρισκόμενους, δεν αρέσκονταν σε αυτό το είδος.
Και όμως, τους έβλεπες όλους ευδιάθετους και ενθουσιασμένους.
Αυτό είναι που ξεχωρίζει μια πραγματικά καλή ταινία του είδους από του σωρού.
Το να μπορεί να έχει απήχηση και σε ευρύτερο κοινό.
Και όμως, τους έβλεπες όλους ευδιάθετους και ενθουσιασμένους.
Αυτό είναι που ξεχωρίζει μια πραγματικά καλή ταινία του είδους από του σωρού.
Το να μπορεί να έχει απήχηση και σε ευρύτερο κοινό.
Όταν μετά την προβολή, πετυχαίνεις και φίλη σου, που ξέρεις ότι δεν βλέπει τέτοια και σου λέει ότι της άρεσε...αυτό τα λέει όλα.
Είναι από αυτές τις όμορφες κινηματογραφικές εμπειρίες που όταν τελειώνει η προβολή, δεν έχεις απλά διασκεδάσει, πορωθεί, ή ψυχαγωγηθεί.
Έχεις νιώσει να σε διαπερνάει πλήρως όλη αυτή η αδρεναλίνη και η τσιτωμένη διάθεση.
Οκ, δεν είπαμε πως θα βγεις έξω και θα αρχίσεις να παριστάνεις τον κούνγκ φου μάστερ ή κανά μέλος της Γιακούζα.
Νέοι άνθρωποι είμαστε μεν, αλλά θέλουμε να έχουμε σώας τας φρένας μας, πόσο μάλλον τα πλευράκια μας.
Το The Raid πήρε τον υπότιτλο Redemption καθώς αποτελεί το πρώτο μέρος μιας τριλογίας.
Μέχρι να κυκλοφορήσει το 2o μέρος Berandal, πηγαίντε τώρα σε ένα θερινό και δείτε το!
Έχεις νιώσει να σε διαπερνάει πλήρως όλη αυτή η αδρεναλίνη και η τσιτωμένη διάθεση.
Οκ, δεν είπαμε πως θα βγεις έξω και θα αρχίσεις να παριστάνεις τον κούνγκ φου μάστερ ή κανά μέλος της Γιακούζα.
Νέοι άνθρωποι είμαστε μεν, αλλά θέλουμε να έχουμε σώας τας φρένας μας, πόσο μάλλον τα πλευράκια μας.
Το The Raid πήρε τον υπότιτλο Redemption καθώς αποτελεί το πρώτο μέρος μιας τριλογίας.
Μέχρι να κυκλοφορήσει το 2o μέρος Berandal, πηγαίντε τώρα σε ένα θερινό και δείτε το!
Και...don't try these stunts at home!
Στις ελληνικές αίθουσες από 2 Αυγούστου.
Στις ελληνικές αίθουσες από 2 Αυγούστου.
The Raid: Redemption trailer από FilmBoy-gr
1.jpg)
