Ο κινηματογράφος είναι σαν τον έρωτα καμιά φορά.
Όχι, δε σε παίρνει από το δρόμο και σε οδηγεί στο κρεβάτι!
Όχι, δε σε παίρνει από το δρόμο και σε οδηγεί στο κρεβάτι!
Απλώς, ενίοτε, και τα δύο περνούν από το στομάχι.
Και δε χρειάζεται να έχεις γαστρονομικές γνώσεις για να γίνεις ένας πλήρως επιτυχημένος ‘silver screen’ chef, απλά να είσαι πειστικός στο ρόλο σου και θα τρέχουν τα σάλια όλων των θεατών στην αίθουσα με την ιδιαίτερη κουζίνα σου.
Γαλλική, Ιταλική, Αμερικανική και γενικά, σχεδόν όλων των ειδών οι κουζίνες έχουν περάσει από τη μεγάλη οθόνη.
Προσθέτοντας μια πρέζα Hollywood, μια κουταλιά της σούπας φαντασία, μισή κούπα αγάπη για τη μαγειρική και ένα καλό τσιγάρισμα για κριτικές και εισπράξεις, ας δούμε τους εραστές της ‘haute cuisine’ και αν τα καταφέρνουν στο αντικείμενο…
Και δε χρειάζεται να έχεις γαστρονομικές γνώσεις για να γίνεις ένας πλήρως επιτυχημένος ‘silver screen’ chef, απλά να είσαι πειστικός στο ρόλο σου και θα τρέχουν τα σάλια όλων των θεατών στην αίθουσα με την ιδιαίτερη κουζίνα σου.
Γαλλική, Ιταλική, Αμερικανική και γενικά, σχεδόν όλων των ειδών οι κουζίνες έχουν περάσει από τη μεγάλη οθόνη.
Προσθέτοντας μια πρέζα Hollywood, μια κουταλιά της σούπας φαντασία, μισή κούπα αγάπη για τη μαγειρική και ένα καλό τσιγάρισμα για κριτικές και εισπράξεις, ας δούμε τους εραστές της ‘haute cuisine’ και αν τα καταφέρνουν στο αντικείμενο…
524 τον αριθμό, παρακαλώ, και μάλιστα μέσα σε διάστημα ενός χρόνου, κρατώντας ένα είδος ημερολογίου στο blog της.
Κατά κάποιο τρόπο, οι ζωή της Julie θα παραλληλιστεί με αυτή της Julia, όταν η δεύτερη μάθαινε τη γαλλική κουζίνα κατά τη δεκαετία του ’50.
Θα τα καταφέρει όταν, όσο περνά ο καιρός, της τελειώνει η προθεσμία, όταν σιγά-σιγά ο σύζυγός της αρχίζει και χάνει την υπομονή του και όταν θα πρέπει να βράσει έναν ζωντανό αστακό!
Όταν κερδίζει 10.000 φράγκα στο λαχείο, αντί να επιστρέψει στην πατρίδα της, οργανώνει ένα τραπέζι υψηλής αισθητικής και γαστρονομίας προς τιμήν τους.
Φέρνει εξωτικά υλικά από τη Γαλλία και ετοιμάζει ένα λουκούλλειο τραπέζι, το οποίο ενδεικτικά περιέχει γεύσεις όπως ‘Potage a la Tortue’, ‘Blinis Demidoff au Caviar’ και ‘Caille en Sarcophage avec Sauce Perigourdine’, καθώς και εκλεκτά κρασιά, όπως Clos de Vougeot του 1845 ή μια σαμπάνια Veuve Clicquot του 1860.
Vianne Rocher (Juliette Binoche) – Chocolat (2000)
Το βασικό στοιχείο της ταινίας (το λέει κι ο τίτλος, εξάλλου) είναι ένα υλικό που το βρίσκουμε άφθονο μεν στην καθημερινότητα μας, είναι δε η απόδειξη ότι υπάρχει θεός και τον λένε Σοκολάτα!
Στα τέλη της δεκαετίας του 50, μια αυστηρή και θρησκευόμενη Γαλλική κοινωνία αναταράσσεται όταν καταφθάνει μια νεαρή άγαμη μητέρα, η οποία ανοίγει μια σοκολατερία και αρχίζει να δελεάζει γλυκά τους κατοίκους.
Κάθε είδους και υφής σοκολάτα παρελαύνει από τον πάγκο της Vianne.
Πικρή, γάλακτος, πλάκες, γλυπτά, ροφήματα, you name it!
Με τον πρόσχαρο χαρακτήρα της, με τον αέρα της γλυκιάς αλλαγής και με το μοναδικό της ταλέντο να ανακαλύπτει την ιδιαίτερη σοκολατένια του καθενός, καταφέρνει να μαλακώσει ακόμη και τον πιο σκληροπυρηνικό και δύσπιστο κάτοικο.
Και τώρα πάω να πάρω μια σφουγγαρίστρα να μαζέψω τα σάλια από το πάτωμα.
Με τον πρόσχαρο χαρακτήρα της, με τον αέρα της γλυκιάς αλλαγής και με το μοναδικό της ταλέντο να ανακαλύπτει την ιδιαίτερη σοκολατένια του καθενός, καταφέρνει να μαλακώσει ακόμη και τον πιο σκληροπυρηνικό και δύσπιστο κάτοικο.
Και τώρα πάω να πάρω μια σφουγγαρίστρα να μαζέψω τα σάλια από το πάτωμα.
Isabella Oliveira (Penelope Cruz) – Woman on Top (2000)
Η νεαρή Isabella φεύγει από τη Βραζιλία, όπου δουλεύει ως ‘αφανής ήρωας’ chef, για το Σαν Φρανσίσκο, αφού πιάνει τον ‘Λατίνο’ σύντροφό της να την απατά.
Εκεί παρακολουθεί μαθήματα σε ένα σχολείο μαγειρικής, αλλά γρήγορα γίνεται φίρμα της τηλεόρασης, παρουσιάζοντας μια εκπομπή μαγειρικής με τίτλο ‘Passion Food’.
Με εξωτικό ντύσιμο και διάχυτο ερωτισμό, η Isabella μαγειρεύει μπροστά στην κάμερα και δεν περνά πλέον απαρατήρητη.
Μόνο κοιτάζοντας την Penelope, μπορώ να σας πω με σιγουριά ότι δε θυμάμαι τίποτα από ότι έφτιαχνε!
Nick Palmer (Aaron Eckhart) – No Reservations (2007)
Θες, όμως, ο ευχάριστος χαρακτήρας και το πολύστροφο μυαλό του, θες οι σπιτικές πίτσες και τα ζυμαρικά του, που κερδίζουν τον ουρανίσκο και την καρδιά της μικρής ανιψιάς, ο ταλαντούχος sous-chef θα καταφέρει να μπει στη ζωή της Kate και θα ζήσουνε κι οι δυο ευτυχισμένοι στο ιδιόκτητο τους bistro.
Μια κουζίνα και την Catherine Zeta-Jones.
Τι άλλο μπορεί να θέλει κανείς στη ζωή;
Amanda Shelton (Sarah Michelle Gellar) – Simply Irresistible (1999)
Η όχι και τόσο ταλαντούχα στη μαγειρική Amanda κληρονομεί το εστιατόριο της μητέρας της, αλλά δεν πάει καλά υπό τη δική της καθοδήγηση.
Ένας μαγικός κάβουρας, όμως, θα το αλλάξει αυτό, αφού με το κούνημα της… δαγκάνας του, θα ρίξει τέτοια ξόρκια που το φαγητό της κοπέλας θα γίνει μαγικό.
Κυριολεκτικά!
Η Amanda θα γίνει ένα είδος ‘μάγισσας της κουζίνας’, η διάθεση και η συναισθηματική κατάσταση της οποίας θα επηρεάζει το φαγητό που θα σερβίρεται στους πελάτες, πχ όταν πέφτει ένα δάκρυ της στο φαγητό, οι πελάτες λιώνουν στο κλάμα.
Η μαγεία θα τη βοηθήσει να σώσει το εστιατόριο της και να το φέρει πάλι στις παλιές του δόξες, αλλά και να βρει τον έρωτα στο πρόσωπο του αγοριού απέναντι (Ναι ρε παιδιά, ταινία κάνουμε ...να μην έχει και λίγο ρομάντζο μέσα;).
Primo (Tony Shalhoub) – Big Night (1996)
Παρά τον τελειομανή χαρακτήρα που επιδεικνύει στην κουζίνα του και τα υψηλού επιπέδου πιάτα που συνθέτει ο φινετσάτος ιταλός Primo, τα αμερικανάκια προτιμούν να πηγαίνουν να τρώνε τις americanized μετριότητες του απέναντι.
Όταν όμως βγαίνει η φήμη ότι ο διάσημος τραγουδιστής Louis Prima θα παραβρεθεί στο μαγαζί για να δειπνίσει, οι πάγκοι και τα σερβίτσια παίρνουν φωτιά κατά την προετοιμασία για τη μεγάλη βραδιά.
Η γευστική ατραξιόν του event είναι το timpani (ή timballo, όπως είναι πιο γνωστή η ονομασία του), ένα πιάτο με βάση τα φουρνιστά ζυμαρικά και ένα σκασμό υλικά μέσα –που πολύ θα ήθελα να ρίξω μια γερή δαγκωματιά.
Il gusto perfecto!
Remy (Patton Oswald) – Ratatouille (2007)
Κανείς δεν ξέρει την κουζίνα όσο οι Γάλλοι.
Σε όλους είναι έμφυτη η τέχνη, από τους ανθρώπους μέχρι… τα ποντίκια!
Έτσι και ο συμπαθής ποντικός Remy αναλαμβάνει να ξελασπώσει τον ανίδεο Alfredo, με τον να αναλάβει να ‘κινεί τα… νήματα’ στην κουζίνα του.
Το ταλέντο, αλλά κυρίως η αγάπη του για τη μαγειρική, είναι ικανά να συνθέσουν το πιο θεσπέσιο πιάτο, ονόματι ratatouille, και να κάνουν τον πιο στριμμένο και πικρόχολο κριτικό γαστρονομίας να μετατραπεί σε συμπαθητικό και ευχάριστο τύπο, προκειμένου να έχουμε το επιθυμητό cgi happy ending!
Το αν δέχονται οι πελάτες τους ποντικούς σε μια κουζίνα, αυτό είναι μια άλλη υπόθεση.
Έτσι και ο συμπαθής ποντικός Remy αναλαμβάνει να ξελασπώσει τον ανίδεο Alfredo, με τον να αναλάβει να ‘κινεί τα… νήματα’ στην κουζίνα του.
Το ταλέντο, αλλά κυρίως η αγάπη του για τη μαγειρική, είναι ικανά να συνθέσουν το πιο θεσπέσιο πιάτο, ονόματι ratatouille, και να κάνουν τον πιο στριμμένο και πικρόχολο κριτικό γαστρονομίας να μετατραπεί σε συμπαθητικό και ευχάριστο τύπο, προκειμένου να έχουμε το επιθυμητό cgi happy ending!
Το αν δέχονται οι πελάτες τους ποντικούς σε μια κουζίνα, αυτό είναι μια άλλη υπόθεση.
Natasha O’Brien (Jacqueline Bisset) – Who Is Killing the Great Chefs of Europe? (1978)
Η chef Natasha O’Brien καλείται στο Λονδίνο από ένα διάσημο εκδότη γαστρονομικού περιοδικού (στο οποίο η ίδια φιγουράρισε για μια συνταγή της), για να μαγειρέψει για τη Βασίλισσα.
Αμέσως μετά το event, ξεκινά μια σειρά δολοφονιών με θύματα τα υπόλοιπα τρία άτομα που συμπεριλήφθηκαν στο ίδιο περιοδικό και τα οποία βρέθηκαν σκοτωμένα με τρόπο που θυμίζει τα signature πιάτα τους.
Κάπου, λοιπόν, θα πηγαίνει ο νους σας για το τι επακολουθεί, όταν το signature πιάτο της Natasha –το οποίο πρέπει να παρουσιάσει και σε ένα τηλεοπτικό σόου- λέγεται ‘Le Bombe Richelieu’!
Είναι σαν το Seven να συναντά το Iron Chef…
Αμέσως μετά το event, ξεκινά μια σειρά δολοφονιών με θύματα τα υπόλοιπα τρία άτομα που συμπεριλήφθηκαν στο ίδιο περιοδικό και τα οποία βρέθηκαν σκοτωμένα με τρόπο που θυμίζει τα signature πιάτα τους.
Κάπου, λοιπόν, θα πηγαίνει ο νους σας για το τι επακολουθεί, όταν το signature πιάτο της Natasha –το οποίο πρέπει να παρουσιάσει και σε ένα τηλεοπτικό σόου- λέγεται ‘Le Bombe Richelieu’!
Είναι σαν το Seven να συναντά το Iron Chef…
Mrs. Nellie Lovett (Helena Bonham-Carter) – Sweeney Todd: The Demon Barber of Fleet Street (2007)
Όλοι οι μάγειρες έχουν τη μυστική τους συνταγή, το μυστικό τους συστατικό, αυτό το υλικό που θα κάνει το ή τα πιάτα τους ανεπανάληπτα, αξέχαστα, και μπορεί ακόμη και να τους χαρίσει την υστεροφημία για το συγκεκριμένο φαγητό.
Η κυρία Lovett είχε ένα εξαιρετικό υλικό για να κάνει τις κρεατόπιτες της ανάρπαστες στο Λονδίνο.
Το ανθρώπινο κρέας!
Και, παραδόξως, ο κόσμος τις αγόραζε πολύ περισσότερο, όταν είχαν γέμιση από τα θύματα του διαβολικού κουρέα της οδού Fleet, από προηγουμένως.
Η αιμοσταγής και αμφιλεγόμενης πνευματικής υγείας μαγείρισσα έκανε χρυσές δουλειές, μέχρι που δυστυχώς αυτή η κωλοδουλειά… την έκαψε!
Λοιπόν, πείτε μου δε σας φάνηκε από τα πιο νόστιμα αφιερώματα!?
Είναι γλύφεις τα δάχτυλα σου!
Feel free να προσθέσετε κι εσείς τα δικά σας συστατικά στο γνωστό και μη εξαιρετέο σημείο και…
Η κυρία Lovett είχε ένα εξαιρετικό υλικό για να κάνει τις κρεατόπιτες της ανάρπαστες στο Λονδίνο.
Το ανθρώπινο κρέας!
Και, παραδόξως, ο κόσμος τις αγόραζε πολύ περισσότερο, όταν είχαν γέμιση από τα θύματα του διαβολικού κουρέα της οδού Fleet, από προηγουμένως.
Η αιμοσταγής και αμφιλεγόμενης πνευματικής υγείας μαγείρισσα έκανε χρυσές δουλειές, μέχρι που δυστυχώς αυτή η κωλοδουλειά… την έκαψε!
Λοιπόν, πείτε μου δε σας φάνηκε από τα πιο νόστιμα αφιερώματα!?
Είναι γλύφεις τα δάχτυλα σου!
Feel free να προσθέσετε κι εσείς τα δικά σας συστατικά στο γνωστό και μη εξαιρετέο σημείο και…
Bon appétit!!
1.jpg)
