Κερδίσατε.
Η πιο αναμενόμενη ταινία της χρονιάς φαίνεται ότι ‘επηρεάζεται’ από το review στο FilmBoy, λες και έχουμε αποκτήσει αυτή τη δύναμη.
Η πιο αναμενόμενη ταινία της χρονιάς φαίνεται ότι ‘επηρεάζεται’ από το review στο FilmBoy, λες και έχουμε αποκτήσει αυτή τη δύναμη.
Τουλάχιστον αυτό θα σκεφτεί κάποιος που θα διαβάσει τα σχόλια, ειδικά αν προτιμήσει να το κάνει προτού διαβάσει τη κριτική και ακόμη χειρότερα, πριν δει τη ταινία.
Ό,τι και να ισχύει όμως, αυτό που μένει είναι η λανθασμένη εντύπωση περί spoiler σε μια κριτική.
Τα βιβλία του Nicholas Sparks έχουν πουλήσει εκατομμύρια αντίτυπα σε όλο τον κόσμο, αλλά αυτό δεν εμπόδισε τα studio να φτιάξουν τις αντίστοιχες ταινίες, κι ας ήξερε ο μισός πλανήτης την υπόθεση και το τέλος του.
Στην ίδια πλάνη με τις μεταφορές βιβλίων στο κινηματογράφο, ανήκουν και τα remake (εκεί κι αν ξέρεις με λεπτομέρειες τι θα συμβεί το επόμενο δευτερόλεπτο), τα based on true story φιλμς, τα κόμικ, ιστορικά πρόσωπα …και η λίστα είναι ατελείωτη...
Φαντάζομαι τον Mel Gibson πριν κάνει το The Passion of Christ να λέει ‘γιατί να το κάνω αφού όλη η ανθρωπότητα ξέρει πώς τελειώνει.’
Τα trailer (τα περισσότερα) επίσης, ουσιαστικά δείχνουν την εξέλιξη της ταινίας.
Σε 2μιση λεπτά θα δεις πώς γνωρίστηκε το ζευγάρι στο κολλέγιο, φλέρταρε, ερωτεύτηκε, παντρεύτηκε με άλλους και ξαναήρθε κοντά όταν γέρασε.
Τώρα που ξέρεις ολόκληρη τη πλοκή, θέλεις ακόμα να δεις τη ταινία;
Ο βετεράνος κριτικός Roger Ebert είπε κάποτε πως ‘ Όταν βλέπεις ένα trailer, δε συνειδητοποιείς πόσα spoiler βλέπεις, αλλά όταν τελικά δεις τη ταινία καταλαβαίνεις περίπου τι θα γίνει στη συνέχεια.’
Φυσικά, οι κριτικές μπορεί να αποκαλύψουν πράγματα που ίσως δε πρέπει και ναι, μερικές φορές ξεπερνάμε τα εσκαμμένα και εδώ στο FilmBoy.
Δόξα το Θεό, οι αναγνώστες του συγκεκριμένου δικτυακού τόπου δεν μας αφήνουν σε χλωρό κλαρί όταν κάνουμε μια παρατυπία σε κάτι – είτε ορθογραφικό λάθος είναι αυτό, είτε λάθη γνώσεων, είτε spoilers.
Κι αυτό είναι καλό.
Σου παρέχει μεγάλη ασφάλεια το να ξέρεις ότι αυτό που θα γράψεις, θα το διαβάσει αμέσως κάποιος πρόθυμος να σε διορθώσει αν είναι λάθος, ακόμα κι αν είναι κακοπροαίρετος και το κάνει με το λάθος τρόπο.
Γι’αυτό και δε διόρθωσα το λάθος του Bane.
Σε λίγα λεπτά ήρθε η διόρθωση και θεώρησα πιο τίμιο να αφήσω το κείμενο ως είχε, αναγνωρίζοντας το λάθος.
Επανερχόμενος στα spoilers όμως, κάποιες φορές έχετε δίκιο, κάποιες φορές όχι.
Μερικοί πέφτετε στη παγίδα να νομίζετε ότι αυτό που διαβάζετε είναι ολόκληρη η ταινία και ότι ‘μου καταστρέφει την εμπειρία’.
Αλήθεια, πώς μπορεί να ξέρεις ότι μια φράση, σου αποκαλύπτει σημαντικές πτυχές της ταινίας, αν δεν την έχεις δει;
Αν σου διαβάσω μια σελίδα από ένα βιβλίο, δε θα το αγοράσεις γιατί θα ξέρεις τι γίνεται στη σελίδα τάδε;
Γιατί ακυρώνεις έτσι τη προσπάθεια του συγγραφέα, που καθόταν και έγραφε εκατοντάδες σελίδες για να σου πει μια ιστορία, όταν εσύ την καταλαβαίνεις διαβάζοντας μόνο μία;
Πιο συγκεκριμένα, γιατί μειώνεις τη δουλειά του Chris Nolan, των ηθοποιών, του crew ολόκληρου, νομίζοντας ότι όλη τους η προσπάθεια είναι να σου πουν αν θα μείνει ζωντανός ή όχι ο Batman, αν θα μείνει κολυμπυθρόξυλο στη Gotham city ή όχι;
H άποψη ενός Γάλλου σκηνοθέτη είναι ότι καμία καλή ταινία δε βασίζεται στην υπόθεση.
"Αυτό που κάνει το spoiler στη πραγματικότητα, είναι να σας επιτρέψει να βγάλετε από το μυαλό σας την υπόθεση και να μπορέσετε να παρακολουθήσετε με μεγαλύτερη προσοχή την εξυπνάδα, την ομορφιά, το σχόλιο σχετικά με την ανθρώπινη κατάσταση, την εξέταση της ζωής και ούτω καθεξής.
Ακόμα και να απολαύσετε τον τρόπο με τον οποίο θα χρησιμοποιηθεί η υπόθεση για να μεταφέρει τη ταινία. "
Διαφωνώ στο πρώτο – ξέρω αρκετές ταινίες που είναι καλές χάρη στην υπόθεση τους – αλλά συμφωνώ απόλυτα στο ότι μια ταινία δεν είναι η πλοκή της.
Οι δημοσιογραφικές προβολές γίνονται από τις εταιρείες διανομής για να προωθήσουμε τις ταινίες τους, γράφοντας τη γνώμη μας γι’αυτήν.
Κάποιοι αναγνώστες έχουν μια υπερβολική, σχεδόν νευρωτική, εμμονή με τα spoilers.
Ασφαλώς και συμφωνώ στο ότι οι κριτικοί δεν πρέπει να χαλάνε την απόλαυση της ταινίας, αλλά μέρος της δουλειάς τους είναι να αποδομήσουν την αφήγηση και, αν αυτή δεν είναι ικανοποιητική, θα πρέπει να είναι σε θέση να πουν γιατί συμβαίνει αυτό.
Από την άλλη μεριά, θα έχουν απόλυτο δίκιο αν μια σημαντική ανατροπή της ταινίας αποκαλύπτεται στο review.
Είναι έγκλημα να σας πω ποιος είναι ο δολοφόνος σε μια ταινία της Agatha Christie.
Από τη στιγμή όμως που δεν μιλάμε για τέτοιες ταινίες, και από τη στιγμή που δεν γίνεται κατανοητή στο review οποιαδήποτε ανατροπή της ταινίας, θεωρώ ότι τέτοια σχόλια είναι τουλάχιστον υπερβολικά και ακατανόητα.
Όσο για το Dark Knight Rises;
Με τόσες πληροφορίες που έχουν διαρρεύσει στα ιντερνέτια, με θολές φωτογραφίες του Bane να κρατάει την εικόνα του Dent, με τόσα trailers, spots, clips και το 13λεπτο preview που επίσημα κυκλοφόρησε, η γκρίνια για την ύπαρξη μιας βόμβας σε μια ταινία 164 λεπτών δράσης, πλοκής και ανατροπών, είναι τουλάχιστον αφελής.
Δυσκολεύτηκα πολύ να μιλήσω για τα αρνητικά της ταινίας, υπό το φόβο να μην αποκαλύψω πράγματα που δεν έπρεπε.
Νομίζω φαίνεται και στο κείμενο αυτός ο φόβος.
Δεν απέφυγα κάποια ελαφρά spoilers, αλλά επιμένω ότι είναι ανούσια, και μόνο αν κάτσεις να σκεφτείς λίγο παραπάνω τα καταλαβαίνεις.
Με τη κυκλοφορία της ταινίας στις αίθουσες, έχω υποσχεθεί ένα spoiler-post κι εκεί θα πούμε αυτά που δε λέγονται.
Γιατί υπάρχουν πολλά που δεν έχουν ειπωθεί στο review, και ο ομιλών πεθαίνει για να τα συζητήσει.
H άποψη ενός Γάλλου σκηνοθέτη είναι ότι καμία καλή ταινία δε βασίζεται στην υπόθεση.
"Αυτό που κάνει το spoiler στη πραγματικότητα, είναι να σας επιτρέψει να βγάλετε από το μυαλό σας την υπόθεση και να μπορέσετε να παρακολουθήσετε με μεγαλύτερη προσοχή την εξυπνάδα, την ομορφιά, το σχόλιο σχετικά με την ανθρώπινη κατάσταση, την εξέταση της ζωής και ούτω καθεξής.
Ακόμα και να απολαύσετε τον τρόπο με τον οποίο θα χρησιμοποιηθεί η υπόθεση για να μεταφέρει τη ταινία. "
Διαφωνώ στο πρώτο – ξέρω αρκετές ταινίες που είναι καλές χάρη στην υπόθεση τους – αλλά συμφωνώ απόλυτα στο ότι μια ταινία δεν είναι η πλοκή της.
Οι δημοσιογραφικές προβολές γίνονται από τις εταιρείες διανομής για να προωθήσουμε τις ταινίες τους, γράφοντας τη γνώμη μας γι’αυτήν.
Κάποιοι αναγνώστες έχουν μια υπερβολική, σχεδόν νευρωτική, εμμονή με τα spoilers.
Ασφαλώς και συμφωνώ στο ότι οι κριτικοί δεν πρέπει να χαλάνε την απόλαυση της ταινίας, αλλά μέρος της δουλειάς τους είναι να αποδομήσουν την αφήγηση και, αν αυτή δεν είναι ικανοποιητική, θα πρέπει να είναι σε θέση να πουν γιατί συμβαίνει αυτό.
Από την άλλη μεριά, θα έχουν απόλυτο δίκιο αν μια σημαντική ανατροπή της ταινίας αποκαλύπτεται στο review.
Είναι έγκλημα να σας πω ποιος είναι ο δολοφόνος σε μια ταινία της Agatha Christie.
Από τη στιγμή όμως που δεν μιλάμε για τέτοιες ταινίες, και από τη στιγμή που δεν γίνεται κατανοητή στο review οποιαδήποτε ανατροπή της ταινίας, θεωρώ ότι τέτοια σχόλια είναι τουλάχιστον υπερβολικά και ακατανόητα.
Όσο για το Dark Knight Rises;
Με τόσες πληροφορίες που έχουν διαρρεύσει στα ιντερνέτια, με θολές φωτογραφίες του Bane να κρατάει την εικόνα του Dent, με τόσα trailers, spots, clips και το 13λεπτο preview που επίσημα κυκλοφόρησε, η γκρίνια για την ύπαρξη μιας βόμβας σε μια ταινία 164 λεπτών δράσης, πλοκής και ανατροπών, είναι τουλάχιστον αφελής.
Δυσκολεύτηκα πολύ να μιλήσω για τα αρνητικά της ταινίας, υπό το φόβο να μην αποκαλύψω πράγματα που δεν έπρεπε.
Νομίζω φαίνεται και στο κείμενο αυτός ο φόβος.
Δεν απέφυγα κάποια ελαφρά spoilers, αλλά επιμένω ότι είναι ανούσια, και μόνο αν κάτσεις να σκεφτείς λίγο παραπάνω τα καταλαβαίνεις.
Με τη κυκλοφορία της ταινίας στις αίθουσες, έχω υποσχεθεί ένα spoiler-post κι εκεί θα πούμε αυτά που δε λέγονται.
Γιατί υπάρχουν πολλά που δεν έχουν ειπωθεί στο review, και ο ομιλών πεθαίνει για να τα συζητήσει.
1.jpg)
