Batman, ο άνθρωπος νυχτερίδα.
Bruce Wayne, ο ορφανός πολυεκατομμυριούχος.
Ποιος είναι αληθινός, ποιος είναι η μάσκα, ποιος είναι το alter ego;
Μια διχασμένη, τραυματισμένη προσωπικότητα.
Διαμορφωμένη απ'την απότομη ενηλικίωση του, από τον βίαιο τρόπο που του στέρησε η μοίρα την παιδική του αθωώτητα και του χάρισε πρόωρη ορφανιά.
Η ακόρεστη δίψα του για τιμωρία και δικαιοσύνη, προέρχεται ακριβώς απ'αυτήν την διαταραγμένη προσωπικότητα, απ'την οποία δεν πρόκειται ποτέ να ησυχάσει.
Καλύτερα ...για να έχουμε και μεις ιστορίες για να διαβάζουμε και ταινίες για να βλέπουμε!
Μετά τον Sups είναι ο πιο μακροχρόνιος και δημοφιλής υπερήρωας που ξεπήδησε απ΄τις σελίδες των κόμικ.
Οι δημιουργοί Bob Kane και Bill Finger, ουσιαστικά δημιούργησαν ένα σοβαρότερο, πιο γήινο και λιγότερο υπερηρωικό αντίβαρο στο καλό παιδί, τον σωτήρα και μεσσιανικών διαστάσεων, Superman.
Γήινος και ανθρώπινος είπα;
Οκ ...με μια μικρή εξαίρεση στο κομμάτι που λέει "πολυεκατομμυριούχος, γκατζετάκιας κλπ."
(σ.σ.: 'Αλλωστε τέτοιοι τύποι δεν κυκλοφορούν και κάθε μέρα, όπως πίστευε ο Φώσκολος για τις 'βγαλμένες απ'τη ζωή' ιστορίες του πολυεκατομμυριούχου Γιάγκου Δράκου).
Πρώτη του εμφάνιση στο Detective Comics νο27 το Μάη του 1939, πρώτο τεύχος της δικής του σειράς την άνοιξη του '40.
Ο Bob Kane άντλησε έμπνευση για την αμφίεση με την φτερωτή κάπα από ένα σκίτσο του Da Vinci, όπου ένας άντρας πετούσε φορώντας έναν ιπτάμενο μηχανισμό στην πλάτη.
Tο στοιχείο της διπλής ταυτότητας/alter ego του Bruce Wayne, προήλθε απ'τον Zorro.
Για την ολόμαυρη μάσκα με τα άσπρα μάτια όπως και για τους χαρακτήρες των Joker, Penguin, Catwoman καθάρισε ο συνδημιουργός Bill Finger.
Ξεκινώντας ως μια σκοτεινή και βίαιη φιγούρα, με το πέρασμα των χρόνων κατάφερε να μεταλλαχθεί, να επανέλθει στις ρίζες του και παραμένοντας εκεί, να αποτελέσει σταθερά ένα απ΄τα δημοφιλέστερα σύμβολα της παγκόσμιας ποπ κουλτούρας.
Κόμικ, ραδιοφωνικά σήριαλ, σειρές, καρτούν, φιγούρες, βίντεογκεϊμ έδωσαν το απαραίτητο, ίσως παρατραβηγμένο franchise εκτόπισμα.
Υπήρχε όμως ένας βασικότατος και κυριότερος λόγος που διαδόθηκε πέρα απ΄τους κομιξοφάν ή τους απλούς καταναλωτές προϊόντων.
Οι κινηματογραφικές παραγωγές.
Όσον αφορά αυτές, αρχικά η μοίρα του φέρθηκε με εξίσου βάναυσο τρόπο.
Ειδικά στις πρώτες του μεταφορές στον κινηματογράφο, αλλά και σε κάποιες που ακολούθησαν αρκετά αργότερα.
Όμως, ως επί το πλείστον, ο σινεματικός Μπάτμαν αποτέλεσε έναν απ΄τους κυριότερους αν όχι τον κυριότερο λόγο διάδοσης του ήρωα, σε ένα μεγάλο, ευρύ και ετερόκλητο κοινό.
Bruce Wayne, ο ορφανός πολυεκατομμυριούχος.
Ποιος είναι αληθινός, ποιος είναι η μάσκα, ποιος είναι το alter ego;
Μια διχασμένη, τραυματισμένη προσωπικότητα.
Διαμορφωμένη απ'την απότομη ενηλικίωση του, από τον βίαιο τρόπο που του στέρησε η μοίρα την παιδική του αθωώτητα και του χάρισε πρόωρη ορφανιά.
Η ακόρεστη δίψα του για τιμωρία και δικαιοσύνη, προέρχεται ακριβώς απ'αυτήν την διαταραγμένη προσωπικότητα, απ'την οποία δεν πρόκειται ποτέ να ησυχάσει.
Καλύτερα ...για να έχουμε και μεις ιστορίες για να διαβάζουμε και ταινίες για να βλέπουμε!
Μετά τον Sups είναι ο πιο μακροχρόνιος και δημοφιλής υπερήρωας που ξεπήδησε απ΄τις σελίδες των κόμικ.
Οι δημιουργοί Bob Kane και Bill Finger, ουσιαστικά δημιούργησαν ένα σοβαρότερο, πιο γήινο και λιγότερο υπερηρωικό αντίβαρο στο καλό παιδί, τον σωτήρα και μεσσιανικών διαστάσεων, Superman.
Γήινος και ανθρώπινος είπα;
Οκ ...με μια μικρή εξαίρεση στο κομμάτι που λέει "πολυεκατομμυριούχος, γκατζετάκιας κλπ."
(σ.σ.: 'Αλλωστε τέτοιοι τύποι δεν κυκλοφορούν και κάθε μέρα, όπως πίστευε ο Φώσκολος για τις 'βγαλμένες απ'τη ζωή' ιστορίες του πολυεκατομμυριούχου Γιάγκου Δράκου).
Πρώτη του εμφάνιση στο Detective Comics νο27 το Μάη του 1939, πρώτο τεύχος της δικής του σειράς την άνοιξη του '40.
Ο Bob Kane άντλησε έμπνευση για την αμφίεση με την φτερωτή κάπα από ένα σκίτσο του Da Vinci, όπου ένας άντρας πετούσε φορώντας έναν ιπτάμενο μηχανισμό στην πλάτη.
Tο στοιχείο της διπλής ταυτότητας/alter ego του Bruce Wayne, προήλθε απ'τον Zorro.
Για την ολόμαυρη μάσκα με τα άσπρα μάτια όπως και για τους χαρακτήρες των Joker, Penguin, Catwoman καθάρισε ο συνδημιουργός Bill Finger.
Ξεκινώντας ως μια σκοτεινή και βίαιη φιγούρα, με το πέρασμα των χρόνων κατάφερε να μεταλλαχθεί, να επανέλθει στις ρίζες του και παραμένοντας εκεί, να αποτελέσει σταθερά ένα απ΄τα δημοφιλέστερα σύμβολα της παγκόσμιας ποπ κουλτούρας.
Κόμικ, ραδιοφωνικά σήριαλ, σειρές, καρτούν, φιγούρες, βίντεογκεϊμ έδωσαν το απαραίτητο, ίσως παρατραβηγμένο franchise εκτόπισμα.
Υπήρχε όμως ένας βασικότατος και κυριότερος λόγος που διαδόθηκε πέρα απ΄τους κομιξοφάν ή τους απλούς καταναλωτές προϊόντων.
Οι κινηματογραφικές παραγωγές.
Όσον αφορά αυτές, αρχικά η μοίρα του φέρθηκε με εξίσου βάναυσο τρόπο.
Ειδικά στις πρώτες του μεταφορές στον κινηματογράφο, αλλά και σε κάποιες που ακολούθησαν αρκετά αργότερα.
Όμως, ως επί το πλείστον, ο σινεματικός Μπάτμαν αποτέλεσε έναν απ΄τους κυριότερους αν όχι τον κυριότερο λόγο διάδοσης του ήρωα, σε ένα μεγάλο, ευρύ και ετερόκλητο κοινό.
ΜΕΡΟΣ 1o - ΤΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΗΡΙΑΛ ΤΟΥ ΑΣΠΡΟΜΑΥΡΟΥ '40 ΚΑΙ ΤΑ ΦΛΑΣΑΤΑ 60's
Ναι, οι κινηματογραφικές εμφανίσεις ΚΑΙ του Μπάτμαν, κρατούν απ'την εποχή του...Β' Παγκοσμίου Πολέμου!
Αλλά...όπως και στα κόμικ, υπήρχαν περίοδοι που έπρεπε να αντέξουμε περίεργες μεταλλάξεις και εκδοχές του ήρωα.
Από φτωχές παραγωγές που άγγιζαν τα όρια του σαχλού, του γκροτέσκου, του sci-fi έως και ντετεκτιβικές, γκόθικ και crime dramas/action επικές ιστορίες.
Ήταν μια έξυπνη κίνηση, παίζοντας με τις καλλιτεχνικές εναλλαγές και τις απόψεις/τάσεις κάθε εποχής.
Άλλωστε για να ξαναζήσεις τον σκοτεινό Μπάτμαν, έπρεπε να τον ξεσυνηθίσεις λίγο και ενδιάμεσα να χωνέψει αρκετή σαβούρα ο αμφιβληστροειδής σου.
Αρχικά, ο Μπάτμαν μάς συστήθηκε μέσα απ'τα κινηματογραφικά σήριαλ, με σκοτεινές καταβολές απ'το προπολεμικό κλίμα της εποχής.
Γιατί όπως και στα κόμικ έτσι και στις ταινίες αντικατοπτρίζονταν η εκάστοτε ατμόσφαιρα της εποχής.
Α) "THE BATMAN"-1943
Πρόκεται για τα γνωστά κινηματογραφικά σήριαλ, απ'τα οποία άντλησε έμπνευση και η μετέπειτα σειρά των 60's.
Συνήθως, χρησίμευαν ως γεμίσματα για τις οικογένειες και τα παιδιά πριν απ΄τις κύριες κινηματογραφικές προβολές ή τις μεταδόσεις ειδησεογραφικών δελτίων.
Κάτι σαν τα πρωινά καρτούν με τα οποία μεγαλώσαμε μικροί στις τηλεοράσεις, αλλά...στην κινηματογραφική εκδοχή τους.
Αυτός ήταν και ο λόγος που δεν τα έπαιρναν ποτέ σοβαρά και συνήθως επρόκειτο για φθηνές παραγωγές, με το κόστος του Batman να φτάνει με το ζόρι τα $150.000.
Αντλώντας επιρροή απ΄τα κινηματογραφικά σήριαλ που είχαν προηγηθεί (Flash Gordon, Captain Marvel, The Shadow και The Green Hornet), αρχικά ο Νυχτερίδας ξεπήδησε στο μεγάλο πανί το 1943, με το κινηματογραφικό σήριαλ "The Batman".
Η παραγωγή ήταν της Columbia και το πρώτο σήριαλ διήρκησε από Ιούλιο μέχρι Οκτώβριο εκείνης της χρονιάς.
Φυσικά ήταν ασπρόμαυρο και κάθε μέρος από τα συνολικά 15 διαρκούσε 20 λεπτά με τα γνωστά cliffhanger στο τέλος κάθε επεισοδίου.
Σε σκηνοθεσία Lambert Hillyer (Dracula's Daughter), πρωταγωνιστής ήταν ο Lewis Wilson, γιος του μετέπειτα executive producer των James Bond, Michael G. Wilson και στο ρόλο του Ρόμπιν ο Douglas Croft.
Αν και μόλις τέσσερα χρόνια από την κόμικ δημιουργία του χαρακτήρα, ο μύθος του ανθρώπου-νυχτερίδα ήταν ακόμη πολύ πρώιμος.
Αλλά και πάλι...όταν εμφανίστηκαν ήδη οι πρώιμοι Joker και Catwoman στα τεύχη του '40, μπορεί να φρίξει κανείς με τις αλλαγές.
Εκείνο τον καιρό, όπως γινόταν πάντοτε με την εκάστοτε περίοδο στις κόμικ και κινηματογραφικές ιστορίες των ηρώων, αντικατοπτριζόταν το κλίμα και η επικαιρότητα της εποχής.
Έτσι κι εδώ, στην μετά "Pearl Harbor" περίοδο, η πλοκή αφορούσε τις ραδιούργες πράξεις της οργάνωσης ενός Γιαπωνέζου, του Dr Daka...τον οποίο ερμήνευε λευκός!
Οι Γιαπωνέζοι και ο Dr Daka είχαν σκοπό να μετατρέψουν τους Αμερικανούς σε ανεγκέφαλα ζόμπι, με την κατασκευή ατομικού όπλου.
Ποιος Joker είπαμε;
Επίσης, οι Μπάτμαν και Ρόμπιν δεν ήταν αυτόνομοι εκδικητές του εγκλήματος, αλλά εργάζονταν για το FBI!
Το ακόμα χειρότερο πως ο Βruce Wayne του Lewis Wilson ήταν ερμηνευμένος ως αλαζόνας και τεμπέλης, που άλλη όρεξη δεν είχε απ΄το να κυνηγάει το έγκλημα!
Φυσικά κάθε επεισόδιο περιείχε ξυλίκια με τους μπράβους του Dr Daka, με την ίδια μουσική να παίζει στο background ενώ η στολές ήταν ακόμη γελοιότερες, απ΄την κιτς σειρά των 60's.
Ειδικά η ζώνη του Μπάτμαν ήταν τόσο ψηλά που σε έκανε να αναρωτιέσαι αν από κει εμπνεύστηκαν οι Coscinny και Uderzo για το παντελόνι του Οβελίξ.
Η σπηλιά πάντως δεν ήταν άσχημη καθώς απεικονιζόταν μικρή και απόκοσμη, αλλά όσον αφορά τα γκάτζετς και το αμάξι, ο Wayne της εποχής μάλλον έμοιαζε φτωχομπινές, χρησιμοποιώντας μία Bat...δάδα για όπλο και ένα κοινό αμάξι για όχημα, που θα το έβρισκες παρκαρισμένο οπουδήποτε.
Όσο απίθανο κι αν σας φαίνεται, αξίζει να το θυμόμαστε για κάτι και να αποτελεί πολύτιμο κομμάτι του Βat-μύθου.
Εδώ βλέπετε έκαναν την πρώτη τους εμφάνιση, η Bat-Σπηλιά με την μυστική είσοδο κρυμμένη πίσω από ένα μεγάλο ρολόι, αλλά και ο θρυλικός μπάτλερ Άλφρεντ!
Στοιχεία, που όπως ήταν αναμενόμενο ενσωματώθηκαν άμεσα και στα κόμικ μετά την ευρεία αποδοχή τους από τον κόσμο.
Αν αντέχετε δείτε το παρακάτω απόσπασμα.
Β) "BATMAN AND ROBIN"-1949
Το πρώτο κινηματογραφικό σήριαλ δεν θα έλεγε κανείς πως είχε τρομακτική επιτυχία, έστω και για την εποχή.
Αλλά ήταν αρκετά δημοφιλές για να δώσει η Columbia πράσινο φως στο επόμενο.
Το 1949 λοιπόν, ακολούθησε και ένα δεύτερο κινηματογραφικό σήριαλ, το "Batman and Robin".
Το γενικότερο concept και οι διάρκειες παρέμειναν ίδια.
Με το τέλος όμως του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, οι κακοί δεν ήταν πλέον Ναζί ή εξουσιαστές Γιαπωνέζοι και έπρεπε να αντικατασταθούν από κοινούς κλέφτες ή κατασκόπους με κρυφές ταυτότητες.
Πρωταγωνιστής αυτή τη φορά ήταν ο Μπάτμαν του Robert Lowery, ο Johnny Duncan υποδύθηκε τον Ρόμπιν και το σήριαλ διήρκεσε από Μάη έως Σεπτέμβρη της ίδιας χρονιάς.
Αυτή τη φορά και με το πέρας του πολέμου, οι ιστορίες είχαν πιο πολύ σχέση με χαρακτήρες και ιστορίες απ΄το κόμικ.
Μάλιστα εδώ έκαναν την εμφάνιση τους η Vicki Vale, o επιθεωρητής Gordon αλλά κακός ήταν και πάλι ένας άσχετος, ονόματι...The Wizard.
Δεν υπήρχε στα κόμικ και δεν καταλάβαινες ποτέ για ποιο λόγο τον φώναζαν έτσι, αλλά η εμφάνιση του περιελάμβανε μαύρη κάπα και μάσκα που κάλυπτε όλο το πρόσωπο και φάνταζε σχετικά απειλητικός.
Σεναριακά βάδιζε ακόμη στα χνάρια των cliffhangers, αλλά εδώ υπήρχαν και κάποιες υποπλοκές στην ιστορία, όπως αυτή που αφορούσε τον αδερφό της Vicky Vale, Jimmy και την υποψία για το αν ο Bruce Wayne και ο Batman είναι το ίδιο πρόσωπο.
Επιπλέον ένα μυστήριο κάλυπτε συνεχώς την ταυτότητα του κακού ενώ και ο Ρόμπιν είχε περισσότερη δουλειά να κάνει.
Φυσικά η στολές αν και σκοτεινότερες, παρέμεναν γελοίες ενώ η ζώνη οπλισμού είχε 'βελτιωθεί' τόσο πολύ, που μέσα από αυτήν έβγαζε ένα ...μακρύ καμινέτο!
Η αλλαγή του καστ επέφερε μια βλετίωση στον χαρακτήρα του Bruce Wayne και τουλάχιστον ο χαρακτήρας του Lowery έδειχνε να νοιάζεται παραπάνω για την καταπολέμηση του εγκλήματος.
Δείτε παρακάτω ένα χαρακτηριστικό trailer, αν αντέχετε ξανά!
Για το τέλος, δεν νομίζω να χρειάζονται περαιτέρω κριτική ανάλυση όταν και ο ίδιος ο Bob Kane είχε δηλώσει για τα σήριαλ, πως γυρίζονταν σε 10 μέρες.
Όμως με τα μέσα που διέθεταν τότε, μάλλον αυτή ήταν η καλύτερη δουλειά που μπορούσε να γίνει.
Άλλωστε το στυλ σειράς με τα cliffhangers που σε άφηναν σε αναμονή, τις στολές που έμοιαζαν με πιτζάμες κλεμμένες από παζάρι, τον μπάτλερ και τη σπηλιά με τα γκάτζετ, δεν θα επηρεάζε μόνο τα κόμικ.
Θα επηρέαζε και την σειρά που ακολούθησε στα 60's και επανέφερε τον ήρωα στη δημοφιλία.
Γ) "BATMAN: ΤHE MOVIE" -1966
"Holy Bat-movie!" και..."KAPOW"!
Ή αλλιώς,κάντο όπως ο Schumacher αλλά με το σωστό τρόπο.
Η πρώτη ουσιαστικά κινηματογραφική, live action ταινία του Batman, ήταν βασισμένη στη γνωστή κιτσάτη και πολύχρωμη σειρά των 60's, που κράτησε για 3 σεζόν, από 1966 έως 1968.
Η ταινία κυκλοφόρησε τον Ιούλιο του 1966, ενδιάμεσα απ΄την πρώτη και δεύτερη σεζόν της σειράς.
Το ίδιο ακριβώς καστ και γενικότερο επιτελείο ήταν εκεί.
Ο φλεγματικός Adam West ως Μπάτμαν με συνοδεία τον Ρόμπιν του Burt Ward, κακοί οι Burgess Meredith ως Πιγκουίνος, Cezar Romero ως Joker, Frank Gorshin ως Γρίφος και η Lee Meriwether ως Catwoman.
Η τελευταία είχε πάρει τη θέση της τηλεοπτικής Julie Newmar, η οποία δεν μπορούσε να συμμετάσχει λόγω τραυματισμού και φορτωμένου προγράμματος (σ.σ. στην τελευταία σεζόν ανέλαβε η έγχρωμη Ertha Kitt).
Και φυσικά οι Neil Hamilton (Comissioner Gordon), Stafford Repp (Chief O'Hara) και Alan Napier (Alfred).
H σκηνοθεσία, που λίγη σημασία θα είχε φαντάζομαι, ήταν του Leslie H. Martinson, τακτικού σκηνοθέτη της σειράς που αργότερα καταπιάστηκε και με την Bionic Woman.
Θέλετε και πλοκή;
Πολύ απλά ήταν ένα μεγάλου μήκους επεισόδιο, μια αίσθηση που πάντα θα την έχουν οι κινηματογραφικές μεταφορές τηλεοπτικών σειρών, με τη διαφορά πως το μπάτζετ ήταν λίγο πιο ανεβασμένο για να 'σηκώσει' και τα νέα οχήματα.
Οι Penguin, Joker, Riddler και Catwoman συμμαχούν όλοι μαζί σχεδιάζοντας το μεγάλο πλάνο που θα κατακτήσει τον κόσμο ενώ παράλληλα προσπαθούν να ξεφορτωθούν δια παντώς τους Μπάτμαν και Ρόμπιν, που έμπαιναν εμπόδιο στα σχέδια τους, ως γνήσιοι πολέμιοι του εγκλήματος.
Στην περίπτωση αυτή, απαγάγουν τον καπετάνιο ενός πλοίου και τα όπλα που εκείνος μετέφερε και σκοπεύουν να κάνουν κυριολεκτικά (!) σκόνη, τους εκπροσώπους των Ηνωμένων Εθνών στο Συνέδριο τους.
Από που να το πρωτοπιάσεις τώρα ετούτο δω.
Ναι, ήταν άθλιο όπως και η σειρά.
Χρωματιστό, παρδαλό και κιτς όσο δεν πήγαινε, βαθύτατα επηρεασμένο από το κίνημα της Pop Art των 60's και καλλιτέχνες όπως ο Andy Warhol.
Αλλά ήταν...γοητευτικά και αθώα άθλιο, με έναν αφελή, vintage τρόπο που δεν σου έκαιγε τα κύτταρα στον ίδιο βαθμό, όπως οι σαχλαμάρες του Joel Schumacher.
Οι τίτλοι αρχής ξεκινούσαν και έβλεπες την αυτοπαρωδιακή διάθεση με τους τίτλους να απευθύνονται στο κοινό.
To χορευτικό groovy soundtrack της εποχής, τα ενδιάμεσα bat-σήματα που στροβιλίζονταν γρήγορα και σε μετέφεραν απ΄το ένα section στο άλλο.
Οι σοβαρές παύσεις του Bats όταν μονολογούσε, η σοβαροφάνεια όταν προσπαθούσαν να ξεδιαλύνουν τους γρίφους, με τις σκέψεις και τα συμπεράσματα τους να φαντάζουν ακόμη πιο γελοία.
Αλλά και τα ορθάνοιχτα στόματα όταν ξαφνιαζόταν ο Ρόμπιν, λες και ήταν παιδάκι που ξαφνικά αντίκρυσε ζαχαροπλαστείο.
Και τι να πεις για τα χοντροκομμένα αλλά classic, cult όσο και συλλεκτικά οχήματα.
Εδώ είχαμε το γνωστό Batmobil, συν Bat-μηχανή, Bat-ελικόπτερο, Bat-βάρκα και κάτι ασύρματους που καμιά φορά ξέμεναν από ...Bat-αρίες(!).
Οι εχθροί είχαν επίσης το δικό τους ...Πιγκουινο-υποβρύχιο!
Όσον αφορά τους κακούς, η επιρροή που άσκησαν στις μετέπειτα κινηματογραφικές μεταφορές είναι κάτι παραπάνω από εμφανής.
Ο Jack Nicholson αναμφίβολα πήρε μαθήματα...γέλιου από τον Joker του Cesar Romero (σ.σ.: όπως και ο αποτυχημένος, παντελώς άστοχος Two-Face του Tommy Lee Jones), μερικές κινήσεις με τα σαγόνια του και τα χοροπηδηχτά του Frank "Riddler" Gorshin, θυμίζουν Jim Carey στο λιγότερο υπερβολικό και ο Danny De Vito απλά υποδύθηκε έναν πιο σκοτεινό και αγριότερο Penguin του Burgess Meredith (Rocky movie series).
Όσο για Catwoman;
Παρ'όλο το καρακιτσαριό κλίμα, όποια και αν την υποδύθηκε παρέμενε ...ξεσηκωματική
Εν προκειμένω έλιωνες όπως ο Bruce Wayne για τις ματάρες της γοητευτικότατης Lee Meriwether.
Μπορεί να ήταν όλοι τους καρτουνίστικες καρικατούρες, εβρισκόμενοι μονίμως σε κατάσταση γέλιων και χοροπηδηχτών αντιδράσεων, σίγουρα όμως επηρέασαν, είτε θετικά (ερμηνεία Nicholson) είτε αρνητικά (τα ανυπόφορα καρτούν του Schumacher).
Όπως και να χει, μέχρι τότε ήταν η μόνη αξιόλογη live action απεικόνιση των κακών.
Θέλετε και highlights καταστάσεων;
Τι άλλο να πρωτοθυμηθείς.
Ο Batman πάλεψε με έναν ψεύτικο καρχαρία, τον οποίο εξολόθρευσε με ειδικό ...bat-σπρέι για ...καρχαρίες.
"Έεελα...υπήρχαν αυτά τότε;"
Μα και βέβαια υπήρχαν!
Το ρωτάτε;
Αλλά φαίνεται, ο Batty boy τα ήθελε όλα για την πάρτη του, έκλεισε την παραγωγή αποκλειστικά για εκείνον και γι'αυτό ακολούθησε μετά ο χαμός στο Jaws!
Η απόλυτη σκηνή όμως ήταν μία.
Και τρανότερη απόδειξη πως τα όρια του χιούμορ σε αυτή την ταινία ήταν ηλιθιωδώς ...παράξενα!
Ο Μπάτμαν τρέχει σε ένα λιμάνι σαν το κατσίκι, βαστώντας μία...ο θεός να την κάνει βόμβα και προσπαθώντας να βρει που θα την πετάξει.
Πάει απ΄την μία, του πετάγονται τρομπετίστες, συνεχίζει και συναντάει ...καλόγριες (!), μετά μια μάνα με το μωρό της στο καρότσι και μόλις βρίσκει χώρο, διστάζει γιατί...είχε πάπιες.
Στο τέλος μονολογεί απελπισμένος:
"Μερικές φορές, απλά δεν μπορείς να ξεφορτωθείς μία βόμβα."
Μεγαλειώδεις καταστάσεις,σας λέω!
Σε γενικές γραμμές ήταν μια παρωδία που έσπαγε πλάκα μαζί μας, μα περισσότερο με τον ίδιο της τον εαυτό.
Φευγάτο χιούμορ καλειδοσκοπικών αποχρώσεων background, "KAPOW", "BANG", "SPLASH" και άλλα πολλά.
Χίλιες φορές να δεις αυτήν την ειλικρινή παρωδία, παρά τον σοβαροφανή παιχνιδότοπο του Schumacher.
Όσο για τον αντίκτυπο στην εποχή;
Η σειρά ήταν απλά ένα παροξυσμικό πυροτέχνημα (σ.σ.: μέχρι και...πάνες είχαν κυκλοφορήσει) που ήρθε, έσκασε, κράτησε όσο κράτησε και αφού χάρηκε τα 15 λεπτά δημοσιότητας της, την 'έκανε' με ελαφρά πηδηματάκια - όπως συμβαίνει με κάθε τι που περιλαμβάνει στην ορολογία του τη λέξη "Pop", εκτός απ'το...corn που ακόμα καλά κρατεί και πάντα εκεί θα είναι να μάς συνοδεύει!
Ειδικά η ταινία, πέρασε ακόμη πιο αδιάφορα.
Αν και παρέμεινε συνεπής στο κλίμα της σειράς, ακριβώς γι'αυτό το λόγο αδιαφόρησε ο κόσμος, ο οποίος ορθά σκεπτόμενος, προτίμησε να μείνει στην τηλέοραση του σπιτιού του, παρά να πληρώνει εισιτήρια για να δει ένα ακόμη επεισόδιο.
Τουλάχιστον αν όχι η ταινία, η σειρά επηρέασε βαθειά τη μυθολογία του Bats, ίσως και για τους λάθους λόγους.
Αλλά σε μια εποχή που δεν ενδιαφερόταν κανείς για τον ήρωα, επηρέασε την απεικόνιση και ανέβασε και τις πωλήσεις των κόμικ...για να πέσουν φυσικά κι αυτές κατακόρυφα όταν ο κόσμος βαρέθηκε τη σειρά.
Όπως και να χει, αξίζει που και που να την κρατάς στο νου λόγω της αθωότητας που αναδύει η vintage-ιά της.
Δείτε την έστω μια φορά, όσοι δεν την έχετε δει.
Είτε την ταινία, είτε έστω ένα επεισόδιο της σειράς.
Έτσι για να θυμηθούμε τα παλιά τα χρόνια, στο κανάλι Seven X με Batman: Karakitsario series, Οικογένεια Munsters και τα ενδιάμεσα μικρού μήκους καρτούν με τον Ερνέστο το Βαμπίρ (για να μην ξεχνιόμαστε!)
Υ.Γ.1:
Μέχρι να σώσει την κατάσταση ο Burton, υπήρξαν μερικές ακόμη τραγικές απόπειρες ταινιών χαμηλού προϋπολογισμού.
Πρώτη εξ αυτών το Batman Dracula (1964) του...Andy Warhol αλλά και τα...φιλιππινέζικα "Batman fights Dracula" και "Alyas Batman en Robin" του 1967.
Υ.Γ.2:
Κάποτε ήμουν αρκετά καϊλας ως συλλέκτης και την ταινία την έχω σε αυθεντικό dvd (σ.σ.: όχι δεν έπαιρνα τίποτα ουσίες και οινοπνεύματα!)
Δόξα τον ιντερνετικό θεό "Γιουτούμπι" και τις πρόσφατες αναβαθμίσεις του, εσείς μπορείτε να απολαύσετε την ταινία ολόκληρη και από τον υπολογιστή ή λάπτοπ σας!
Ορίστε λοιπόν!
Ρίξτε μια ματιά και αν την 'παλέψετε' να το δείτε όλο, αφήστε και κανά σχόλιο!
Πριν σάς αφήσουμε...να πέσει το σήμα παρακαλώ!
"Στο επεισόδιο της επόμενης εβδομάδας:
Θα καταφέρει η δημοφιλία του Batman να ξεφύγει απ'το βούρκο της ανυποληψίας;
Aν ναι, τι ρόλο έπαιξαν αρκετά χρόνια μετά, κάποιοι παντελώς 'ατάλαντοι΄κύριοι ονόματι Frank Miller, Alan Moore, Grant Morrison και Bruce Timm;
Kαι ειδικά οι κυριοι Βurton και ο πρωταγωνιστής...Σκαθαροζούμης του;"
Ναι, οι κινηματογραφικές εμφανίσεις ΚΑΙ του Μπάτμαν, κρατούν απ'την εποχή του...Β' Παγκοσμίου Πολέμου!
Αλλά...όπως και στα κόμικ, υπήρχαν περίοδοι που έπρεπε να αντέξουμε περίεργες μεταλλάξεις και εκδοχές του ήρωα.
Από φτωχές παραγωγές που άγγιζαν τα όρια του σαχλού, του γκροτέσκου, του sci-fi έως και ντετεκτιβικές, γκόθικ και crime dramas/action επικές ιστορίες.
Ήταν μια έξυπνη κίνηση, παίζοντας με τις καλλιτεχνικές εναλλαγές και τις απόψεις/τάσεις κάθε εποχής.
Άλλωστε για να ξαναζήσεις τον σκοτεινό Μπάτμαν, έπρεπε να τον ξεσυνηθίσεις λίγο και ενδιάμεσα να χωνέψει αρκετή σαβούρα ο αμφιβληστροειδής σου.
Αρχικά, ο Μπάτμαν μάς συστήθηκε μέσα απ'τα κινηματογραφικά σήριαλ, με σκοτεινές καταβολές απ'το προπολεμικό κλίμα της εποχής.
Γιατί όπως και στα κόμικ έτσι και στις ταινίες αντικατοπτρίζονταν η εκάστοτε ατμόσφαιρα της εποχής.
Α) "THE BATMAN"-1943
Συνήθως, χρησίμευαν ως γεμίσματα για τις οικογένειες και τα παιδιά πριν απ΄τις κύριες κινηματογραφικές προβολές ή τις μεταδόσεις ειδησεογραφικών δελτίων.
Κάτι σαν τα πρωινά καρτούν με τα οποία μεγαλώσαμε μικροί στις τηλεοράσεις, αλλά...στην κινηματογραφική εκδοχή τους.
Αυτός ήταν και ο λόγος που δεν τα έπαιρναν ποτέ σοβαρά και συνήθως επρόκειτο για φθηνές παραγωγές, με το κόστος του Batman να φτάνει με το ζόρι τα $150.000.
Αντλώντας επιρροή απ΄τα κινηματογραφικά σήριαλ που είχαν προηγηθεί (Flash Gordon, Captain Marvel, The Shadow και The Green Hornet), αρχικά ο Νυχτερίδας ξεπήδησε στο μεγάλο πανί το 1943, με το κινηματογραφικό σήριαλ "The Batman".
Η παραγωγή ήταν της Columbia και το πρώτο σήριαλ διήρκησε από Ιούλιο μέχρι Οκτώβριο εκείνης της χρονιάς.
Φυσικά ήταν ασπρόμαυρο και κάθε μέρος από τα συνολικά 15 διαρκούσε 20 λεπτά με τα γνωστά cliffhanger στο τέλος κάθε επεισοδίου.
Σε σκηνοθεσία Lambert Hillyer (Dracula's Daughter), πρωταγωνιστής ήταν ο Lewis Wilson, γιος του μετέπειτα executive producer των James Bond, Michael G. Wilson και στο ρόλο του Ρόμπιν ο Douglas Croft.
Αν και μόλις τέσσερα χρόνια από την κόμικ δημιουργία του χαρακτήρα, ο μύθος του ανθρώπου-νυχτερίδα ήταν ακόμη πολύ πρώιμος.
Αλλά και πάλι...όταν εμφανίστηκαν ήδη οι πρώιμοι Joker και Catwoman στα τεύχη του '40, μπορεί να φρίξει κανείς με τις αλλαγές.
Εκείνο τον καιρό, όπως γινόταν πάντοτε με την εκάστοτε περίοδο στις κόμικ και κινηματογραφικές ιστορίες των ηρώων, αντικατοπτριζόταν το κλίμα και η επικαιρότητα της εποχής.
Έτσι κι εδώ, στην μετά "Pearl Harbor" περίοδο, η πλοκή αφορούσε τις ραδιούργες πράξεις της οργάνωσης ενός Γιαπωνέζου, του Dr Daka...τον οποίο ερμήνευε λευκός!
Ποιος Joker είπαμε;
Επίσης, οι Μπάτμαν και Ρόμπιν δεν ήταν αυτόνομοι εκδικητές του εγκλήματος, αλλά εργάζονταν για το FBI!
Το ακόμα χειρότερο πως ο Βruce Wayne του Lewis Wilson ήταν ερμηνευμένος ως αλαζόνας και τεμπέλης, που άλλη όρεξη δεν είχε απ΄το να κυνηγάει το έγκλημα!
Φυσικά κάθε επεισόδιο περιείχε ξυλίκια με τους μπράβους του Dr Daka, με την ίδια μουσική να παίζει στο background ενώ η στολές ήταν ακόμη γελοιότερες, απ΄την κιτς σειρά των 60's.
Ειδικά η ζώνη του Μπάτμαν ήταν τόσο ψηλά που σε έκανε να αναρωτιέσαι αν από κει εμπνεύστηκαν οι Coscinny και Uderzo για το παντελόνι του Οβελίξ.
Η σπηλιά πάντως δεν ήταν άσχημη καθώς απεικονιζόταν μικρή και απόκοσμη, αλλά όσον αφορά τα γκάτζετς και το αμάξι, ο Wayne της εποχής μάλλον έμοιαζε φτωχομπινές, χρησιμοποιώντας μία Bat...δάδα για όπλο και ένα κοινό αμάξι για όχημα, που θα το έβρισκες παρκαρισμένο οπουδήποτε.
Όσο απίθανο κι αν σας φαίνεται, αξίζει να το θυμόμαστε για κάτι και να αποτελεί πολύτιμο κομμάτι του Βat-μύθου.
Εδώ βλέπετε έκαναν την πρώτη τους εμφάνιση, η Bat-Σπηλιά με την μυστική είσοδο κρυμμένη πίσω από ένα μεγάλο ρολόι, αλλά και ο θρυλικός μπάτλερ Άλφρεντ!
Στοιχεία, που όπως ήταν αναμενόμενο ενσωματώθηκαν άμεσα και στα κόμικ μετά την ευρεία αποδοχή τους από τον κόσμο.
Αν αντέχετε δείτε το παρακάτω απόσπασμα.
Β) "BATMAN AND ROBIN"-1949
Αλλά ήταν αρκετά δημοφιλές για να δώσει η Columbia πράσινο φως στο επόμενο.
Το 1949 λοιπόν, ακολούθησε και ένα δεύτερο κινηματογραφικό σήριαλ, το "Batman and Robin".
Το γενικότερο concept και οι διάρκειες παρέμειναν ίδια.
Με το τέλος όμως του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, οι κακοί δεν ήταν πλέον Ναζί ή εξουσιαστές Γιαπωνέζοι και έπρεπε να αντικατασταθούν από κοινούς κλέφτες ή κατασκόπους με κρυφές ταυτότητες.
Πρωταγωνιστής αυτή τη φορά ήταν ο Μπάτμαν του Robert Lowery, ο Johnny Duncan υποδύθηκε τον Ρόμπιν και το σήριαλ διήρκεσε από Μάη έως Σεπτέμβρη της ίδιας χρονιάς.
Αυτή τη φορά και με το πέρας του πολέμου, οι ιστορίες είχαν πιο πολύ σχέση με χαρακτήρες και ιστορίες απ΄το κόμικ.
Μάλιστα εδώ έκαναν την εμφάνιση τους η Vicki Vale, o επιθεωρητής Gordon αλλά κακός ήταν και πάλι ένας άσχετος, ονόματι...The Wizard.
Δεν υπήρχε στα κόμικ και δεν καταλάβαινες ποτέ για ποιο λόγο τον φώναζαν έτσι, αλλά η εμφάνιση του περιελάμβανε μαύρη κάπα και μάσκα που κάλυπτε όλο το πρόσωπο και φάνταζε σχετικά απειλητικός.
Σεναριακά βάδιζε ακόμη στα χνάρια των cliffhangers, αλλά εδώ υπήρχαν και κάποιες υποπλοκές στην ιστορία, όπως αυτή που αφορούσε τον αδερφό της Vicky Vale, Jimmy και την υποψία για το αν ο Bruce Wayne και ο Batman είναι το ίδιο πρόσωπο.
Επιπλέον ένα μυστήριο κάλυπτε συνεχώς την ταυτότητα του κακού ενώ και ο Ρόμπιν είχε περισσότερη δουλειά να κάνει.
Φυσικά η στολές αν και σκοτεινότερες, παρέμεναν γελοίες ενώ η ζώνη οπλισμού είχε 'βελτιωθεί' τόσο πολύ, που μέσα από αυτήν έβγαζε ένα ...μακρύ καμινέτο!
Η αλλαγή του καστ επέφερε μια βλετίωση στον χαρακτήρα του Bruce Wayne και τουλάχιστον ο χαρακτήρας του Lowery έδειχνε να νοιάζεται παραπάνω για την καταπολέμηση του εγκλήματος.
Δείτε παρακάτω ένα χαρακτηριστικό trailer, αν αντέχετε ξανά!
Για το τέλος, δεν νομίζω να χρειάζονται περαιτέρω κριτική ανάλυση όταν και ο ίδιος ο Bob Kane είχε δηλώσει για τα σήριαλ, πως γυρίζονταν σε 10 μέρες.
Όμως με τα μέσα που διέθεταν τότε, μάλλον αυτή ήταν η καλύτερη δουλειά που μπορούσε να γίνει.
Άλλωστε το στυλ σειράς με τα cliffhangers που σε άφηναν σε αναμονή, τις στολές που έμοιαζαν με πιτζάμες κλεμμένες από παζάρι, τον μπάτλερ και τη σπηλιά με τα γκάτζετ, δεν θα επηρεάζε μόνο τα κόμικ.
Θα επηρέαζε και την σειρά που ακολούθησε στα 60's και επανέφερε τον ήρωα στη δημοφιλία.
Γ) "BATMAN: ΤHE MOVIE" -1966
Ή αλλιώς,κάντο όπως ο Schumacher αλλά με το σωστό τρόπο.
Η πρώτη ουσιαστικά κινηματογραφική, live action ταινία του Batman, ήταν βασισμένη στη γνωστή κιτσάτη και πολύχρωμη σειρά των 60's, που κράτησε για 3 σεζόν, από 1966 έως 1968.
Η ταινία κυκλοφόρησε τον Ιούλιο του 1966, ενδιάμεσα απ΄την πρώτη και δεύτερη σεζόν της σειράς.
Το ίδιο ακριβώς καστ και γενικότερο επιτελείο ήταν εκεί.
Ο φλεγματικός Adam West ως Μπάτμαν με συνοδεία τον Ρόμπιν του Burt Ward, κακοί οι Burgess Meredith ως Πιγκουίνος, Cezar Romero ως Joker, Frank Gorshin ως Γρίφος και η Lee Meriwether ως Catwoman.
Η τελευταία είχε πάρει τη θέση της τηλεοπτικής Julie Newmar, η οποία δεν μπορούσε να συμμετάσχει λόγω τραυματισμού και φορτωμένου προγράμματος (σ.σ. στην τελευταία σεζόν ανέλαβε η έγχρωμη Ertha Kitt).
Και φυσικά οι Neil Hamilton (Comissioner Gordon), Stafford Repp (Chief O'Hara) και Alan Napier (Alfred).
H σκηνοθεσία, που λίγη σημασία θα είχε φαντάζομαι, ήταν του Leslie H. Martinson, τακτικού σκηνοθέτη της σειράς που αργότερα καταπιάστηκε και με την Bionic Woman.
Θέλετε και πλοκή;
Πολύ απλά ήταν ένα μεγάλου μήκους επεισόδιο, μια αίσθηση που πάντα θα την έχουν οι κινηματογραφικές μεταφορές τηλεοπτικών σειρών, με τη διαφορά πως το μπάτζετ ήταν λίγο πιο ανεβασμένο για να 'σηκώσει' και τα νέα οχήματα.
Οι Penguin, Joker, Riddler και Catwoman συμμαχούν όλοι μαζί σχεδιάζοντας το μεγάλο πλάνο που θα κατακτήσει τον κόσμο ενώ παράλληλα προσπαθούν να ξεφορτωθούν δια παντώς τους Μπάτμαν και Ρόμπιν, που έμπαιναν εμπόδιο στα σχέδια τους, ως γνήσιοι πολέμιοι του εγκλήματος.
Στην περίπτωση αυτή, απαγάγουν τον καπετάνιο ενός πλοίου και τα όπλα που εκείνος μετέφερε και σκοπεύουν να κάνουν κυριολεκτικά (!) σκόνη, τους εκπροσώπους των Ηνωμένων Εθνών στο Συνέδριο τους.
Από που να το πρωτοπιάσεις τώρα ετούτο δω.
Ναι, ήταν άθλιο όπως και η σειρά.
Χρωματιστό, παρδαλό και κιτς όσο δεν πήγαινε, βαθύτατα επηρεασμένο από το κίνημα της Pop Art των 60's και καλλιτέχνες όπως ο Andy Warhol.
Αλλά ήταν...γοητευτικά και αθώα άθλιο, με έναν αφελή, vintage τρόπο που δεν σου έκαιγε τα κύτταρα στον ίδιο βαθμό, όπως οι σαχλαμάρες του Joel Schumacher.
Οι τίτλοι αρχής ξεκινούσαν και έβλεπες την αυτοπαρωδιακή διάθεση με τους τίτλους να απευθύνονται στο κοινό.
To χορευτικό groovy soundtrack της εποχής, τα ενδιάμεσα bat-σήματα που στροβιλίζονταν γρήγορα και σε μετέφεραν απ΄το ένα section στο άλλο.
Αλλά και τα ορθάνοιχτα στόματα όταν ξαφνιαζόταν ο Ρόμπιν, λες και ήταν παιδάκι που ξαφνικά αντίκρυσε ζαχαροπλαστείο.
Και τι να πεις για τα χοντροκομμένα αλλά classic, cult όσο και συλλεκτικά οχήματα.
Εδώ είχαμε το γνωστό Batmobil, συν Bat-μηχανή, Bat-ελικόπτερο, Bat-βάρκα και κάτι ασύρματους που καμιά φορά ξέμεναν από ...Bat-αρίες(!).
Οι εχθροί είχαν επίσης το δικό τους ...Πιγκουινο-υποβρύχιο!
Όσον αφορά τους κακούς, η επιρροή που άσκησαν στις μετέπειτα κινηματογραφικές μεταφορές είναι κάτι παραπάνω από εμφανής.
Ο Jack Nicholson αναμφίβολα πήρε μαθήματα...γέλιου από τον Joker του Cesar Romero (σ.σ.: όπως και ο αποτυχημένος, παντελώς άστοχος Two-Face του Tommy Lee Jones), μερικές κινήσεις με τα σαγόνια του και τα χοροπηδηχτά του Frank "Riddler" Gorshin, θυμίζουν Jim Carey στο λιγότερο υπερβολικό και ο Danny De Vito απλά υποδύθηκε έναν πιο σκοτεινό και αγριότερο Penguin του Burgess Meredith (Rocky movie series).
Όσο για Catwoman;
Παρ'όλο το καρακιτσαριό κλίμα, όποια και αν την υποδύθηκε παρέμενε ...ξεσηκωματική
Εν προκειμένω έλιωνες όπως ο Bruce Wayne για τις ματάρες της γοητευτικότατης Lee Meriwether.
Μπορεί να ήταν όλοι τους καρτουνίστικες καρικατούρες, εβρισκόμενοι μονίμως σε κατάσταση γέλιων και χοροπηδηχτών αντιδράσεων, σίγουρα όμως επηρέασαν, είτε θετικά (ερμηνεία Nicholson) είτε αρνητικά (τα ανυπόφορα καρτούν του Schumacher).
Όπως και να χει, μέχρι τότε ήταν η μόνη αξιόλογη live action απεικόνιση των κακών.
Θέλετε και highlights καταστάσεων;
Τι άλλο να πρωτοθυμηθείς.
Ο Batman πάλεψε με έναν ψεύτικο καρχαρία, τον οποίο εξολόθρευσε με ειδικό ...bat-σπρέι για ...καρχαρίες.
"Έεελα...υπήρχαν αυτά τότε;"
Μα και βέβαια υπήρχαν!
Το ρωτάτε;
Αλλά φαίνεται, ο Batty boy τα ήθελε όλα για την πάρτη του, έκλεισε την παραγωγή αποκλειστικά για εκείνον και γι'αυτό ακολούθησε μετά ο χαμός στο Jaws!
Η απόλυτη σκηνή όμως ήταν μία.
Και τρανότερη απόδειξη πως τα όρια του χιούμορ σε αυτή την ταινία ήταν ηλιθιωδώς ...παράξενα!
Ο Μπάτμαν τρέχει σε ένα λιμάνι σαν το κατσίκι, βαστώντας μία...ο θεός να την κάνει βόμβα και προσπαθώντας να βρει που θα την πετάξει.
Πάει απ΄την μία, του πετάγονται τρομπετίστες, συνεχίζει και συναντάει ...καλόγριες (!), μετά μια μάνα με το μωρό της στο καρότσι και μόλις βρίσκει χώρο, διστάζει γιατί...είχε πάπιες.
Στο τέλος μονολογεί απελπισμένος:
"Μερικές φορές, απλά δεν μπορείς να ξεφορτωθείς μία βόμβα."
Μεγαλειώδεις καταστάσεις,σας λέω!
Σε γενικές γραμμές ήταν μια παρωδία που έσπαγε πλάκα μαζί μας, μα περισσότερο με τον ίδιο της τον εαυτό.
Φευγάτο χιούμορ καλειδοσκοπικών αποχρώσεων background, "KAPOW", "BANG", "SPLASH" και άλλα πολλά.
Χίλιες φορές να δεις αυτήν την ειλικρινή παρωδία, παρά τον σοβαροφανή παιχνιδότοπο του Schumacher.
Η σειρά ήταν απλά ένα παροξυσμικό πυροτέχνημα (σ.σ.: μέχρι και...πάνες είχαν κυκλοφορήσει) που ήρθε, έσκασε, κράτησε όσο κράτησε και αφού χάρηκε τα 15 λεπτά δημοσιότητας της, την 'έκανε' με ελαφρά πηδηματάκια - όπως συμβαίνει με κάθε τι που περιλαμβάνει στην ορολογία του τη λέξη "Pop", εκτός απ'το...corn που ακόμα καλά κρατεί και πάντα εκεί θα είναι να μάς συνοδεύει!
Ειδικά η ταινία, πέρασε ακόμη πιο αδιάφορα.
Αν και παρέμεινε συνεπής στο κλίμα της σειράς, ακριβώς γι'αυτό το λόγο αδιαφόρησε ο κόσμος, ο οποίος ορθά σκεπτόμενος, προτίμησε να μείνει στην τηλέοραση του σπιτιού του, παρά να πληρώνει εισιτήρια για να δει ένα ακόμη επεισόδιο.
Τουλάχιστον αν όχι η ταινία, η σειρά επηρέασε βαθειά τη μυθολογία του Bats, ίσως και για τους λάθους λόγους.
Αλλά σε μια εποχή που δεν ενδιαφερόταν κανείς για τον ήρωα, επηρέασε την απεικόνιση και ανέβασε και τις πωλήσεις των κόμικ...για να πέσουν φυσικά κι αυτές κατακόρυφα όταν ο κόσμος βαρέθηκε τη σειρά.
Όπως και να χει, αξίζει που και που να την κρατάς στο νου λόγω της αθωότητας που αναδύει η vintage-ιά της.
Δείτε την έστω μια φορά, όσοι δεν την έχετε δει.
Είτε την ταινία, είτε έστω ένα επεισόδιο της σειράς.
Έτσι για να θυμηθούμε τα παλιά τα χρόνια, στο κανάλι Seven X με Batman: Karakitsario series, Οικογένεια Munsters και τα ενδιάμεσα μικρού μήκους καρτούν με τον Ερνέστο το Βαμπίρ (για να μην ξεχνιόμαστε!)
Υ.Γ.1:
Μέχρι να σώσει την κατάσταση ο Burton, υπήρξαν μερικές ακόμη τραγικές απόπειρες ταινιών χαμηλού προϋπολογισμού.
Πρώτη εξ αυτών το Batman Dracula (1964) του...Andy Warhol αλλά και τα...φιλιππινέζικα "Batman fights Dracula" και "Alyas Batman en Robin" του 1967.
Υ.Γ.2:
Κάποτε ήμουν αρκετά καϊλας ως συλλέκτης και την ταινία την έχω σε αυθεντικό dvd (σ.σ.: όχι δεν έπαιρνα τίποτα ουσίες και οινοπνεύματα!)
Δόξα τον ιντερνετικό θεό "Γιουτούμπι" και τις πρόσφατες αναβαθμίσεις του, εσείς μπορείτε να απολαύσετε την ταινία ολόκληρη και από τον υπολογιστή ή λάπτοπ σας!
Ορίστε λοιπόν!
Ρίξτε μια ματιά και αν την 'παλέψετε' να το δείτε όλο, αφήστε και κανά σχόλιο!
Πριν σάς αφήσουμε...να πέσει το σήμα παρακαλώ!
"Στο επεισόδιο της επόμενης εβδομάδας:
Θα καταφέρει η δημοφιλία του Batman να ξεφύγει απ'το βούρκο της ανυποληψίας;
Aν ναι, τι ρόλο έπαιξαν αρκετά χρόνια μετά, κάποιοι παντελώς 'ατάλαντοι΄κύριοι ονόματι Frank Miller, Alan Moore, Grant Morrison και Bruce Timm;
Kαι ειδικά οι κυριοι Βurton και ο πρωταγωνιστής...Σκαθαροζούμης του;"
1.jpg)
