Γράφει ο Kostas Tsokos.
Το χέρι σηκώνεται σιγά, ο αγκώνας ακουμπάει με κόπο στα χερούλια της καρέκλας και τα δάχτυλα έχουν αρχίσει ήδη να κοπιάζουν στην πρώτη πληκτρολόγηση.
Ναι, ήρθε η ώρα να προχωρήσουμε στο δεύτερο κομμάτι του αρχικού κινηματογραφικού Bat-franchise και να καταπιαστούμε με τις 'ταινίες' του Joel Schumacher.
Πονεμένη ιστορία διηγώντας την να κλαις και μάλλον ο γράφων ή διακατέχεται από εμφανέστατες τάσεις μαζοχισμού ή είχε όρεξη για κράξιμο και βρήκε τον κατάλληλο αποδιοπομπαίο τράγο.
Καταραμένοι, άμουσοι και αστοιχείωτοι executives.
Αλλαγή πλεύσης είπατε και σεις ...το βυθίσατε για τα καλά.
Ναι, ήρθε η ώρα να προχωρήσουμε στο δεύτερο κομμάτι του αρχικού κινηματογραφικού Bat-franchise και να καταπιαστούμε με τις 'ταινίες' του Joel Schumacher.
Πονεμένη ιστορία διηγώντας την να κλαις και μάλλον ο γράφων ή διακατέχεται από εμφανέστατες τάσεις μαζοχισμού ή είχε όρεξη για κράξιμο και βρήκε τον κατάλληλο αποδιοπομπαίο τράγο.
Καταραμένοι, άμουσοι και αστοιχείωτοι executives.
Αλλαγή πλεύσης είπατε και σεις ...το βυθίσατε για τα καλά.
ΜΕΡΟΣ 3ο
ΤΑ ΚΑΡΤΟΥΝ ΤΟΥ ΣΟΥΜΑΧΕΡ
Εναλλακτικός τίτλος "Ζήσε Μπάτμαν μας, να φας Σουμάχερ"!
Ή αλλιώς ο άνθρωπος που κατάφερε ότι προσπάθησαν και δεν κατάφεραν ο Joker, o Penguin και η Catwoman.
Να σκοτώσει, έστω και προσωρινά, τον κινηματογραφικό Μπάτμαν μετατρέποντας κάθε επόμενη ταινία σε διαφημιστικό για καινούρια παιχνίδια, μπας και πουλήσουν τα McDonalds κανά παραπάνω Happy Meal.
ΤΑ ΚΑΡΤΟΥΝ ΤΟΥ ΣΟΥΜΑΧΕΡ
Εναλλακτικός τίτλος "Ζήσε Μπάτμαν μας, να φας Σουμάχερ"!
Ή αλλιώς ο άνθρωπος που κατάφερε ότι προσπάθησαν και δεν κατάφεραν ο Joker, o Penguin και η Catwoman.
Να σκοτώσει, έστω και προσωρινά, τον κινηματογραφικό Μπάτμαν μετατρέποντας κάθε επόμενη ταινία σε διαφημιστικό για καινούρια παιχνίδια, μπας και πουλήσουν τα McDonalds κανά παραπάνω Happy Meal.
BATMAN FOREVER (1995)
Ή για να είμαστε ειλικρινείς ...Butt-Man 3: Forever Failure.
Όπως προείπαμε στο Μπαρτονικό μέρος, το Batman Returns έκατσε βαρύ στην πιτσιρικαρία και στην τόσο 'υπέροχη' αμερικάνικη οικογένεια.
Οι ειπράξεις μίλησαν, όντας αρκετά κατώτερες κι απ'το πρώτο Batman.
Η Warner Bros αποφασίζει να κάνει...πίσω την Μπαρτονική dark-ίλα, προσλαμβάνοντας τον Joel Schumacher και με τον Burton να μένει στη θέση του παραγωγού.
Αν και σε γενικές γραμμές άνισος σκηνοθέτης, μέχρι τότε είχε μερικές καλές ταινίες στο ενεργητικό του, όπως τα The Lost Boys, Flatliners, Falling Down και The Client.
Ο Schumacher ήθελε αρχικά να μεταφέρει το κόμικ Batman: Year One και ο Riddler να είναι πολύ πιο ψυχωτικός με έναν...αρουραίο για κατοικίδιο.
Αλλά η Warner ήθελε sequel και όχι prequel, κάτι που φαίνεται και απ΄την παρουσία των Michael Gough (Alfred), Pat Hingle (Commisioner Gordon) που το συνέδεε με τα προηγούμενα.
Τελικά χώρεσαν μόνο κάποια φλασμπάκ σε μικρότερη ηλικία και κάποια οράματα/παραισθήσεις του Bruce Wayne, με το καλύτερο από αυτά να βρίσκεται στις κομμένες σκηνές, όταν ο ενήλικος Bruce στέκεται απέναντι από μια ...τεράστια νυχτερίδα.
Ο Michael Keaton αρνήθηκε να επιστρέψει όταν διάβασε το σενάριο, θεωρώντας το απαράδεκτο και σε τελείως λάθος κατεύθυνση, όπως είχε δηλώσει.
Άλλοι πάλι θα μπορούσαν να ισχυριστούν πως θα ενέδιδε αν του έδιναν μια παχυλότερη αμοιβή ως άλλος Jack Nicholson.
Μετά από σκέψεις για τους Daniel Day-Lewis, Ralph Fiennes, William Baldwin, Johnny Depp και την άρνηση του Ethan Hawke, τον ρόλο τελικά δέχθηκε ο τότε πιο νέος και μορφονιός στην όψη, Val Kilmer χωρίς καν να διαβάσει πρώτα το σενάριο.
Καινούριοι κακοί ο Two-Face που τελικά άσπρισε και τον ανέλαβε ο Tommy Lee Jones και ο Jim Carey ως Riddler (σ.σ. αρχικός υποψήφιος ήταν ο Robin Williams), με Nicol Kidman ως την ψυχολόγα/νέο αμόρε συν την προσθήκη-επιτέλους-του Robin, με τον φρέσκο τότε Chris O'Donnell.
Σε ένα μικρό ρόλο και η Drew Barrymore με hot ζαρτιέρες, ως ένα απ΄τα δύο σούργελα που συνόδευαν τον Two-Face.
Τελικά το κακό απ΄την αρχή φάνηκε.
Μόνο ένα trailer να έβλεπε κανείς, καταλάβαινε που το πάνε.
Πιο family-friendly, περισσότερα γκάτζετς και οχήματα, με ανανεωμένα Bat-mobile και Bat-plane συν το Bat-σκάφος και μια δεύτερη στολή με sonar.
Με άλλα λόγια, καθαρά επηρεασμένο από τη σειρά των 60's αλλά σε ελάχιστα πιο darky εκδοχή.
Μετά την πετυχημένη εισαγωγή με το καινούριο επικό μουσικό θέμα του Elliot Goldenthal και τα γρήγορα πλάνα όπου ο Μπάτμαν ντύνεται και εξοπλίζεται, ακολουθούν ατάκες όπως "Θέλεις Μπάτμαν σαντουιτσάκι για το δρόμο;...."Όχι θα σταματήσω σε...drive-thru"....κοινώς φαστφουντάδικο.
Λες και βλέπαμε τον Alfred να προετοιμάζει κανά παιδάκι για να πάει σχολείο.
Όπως και η υπόλοιπη ταινία φυσικά, όπου έβλεπες την γοτθική Γκόθαμ να έχει καταντήσει ένα πολύχρωμο Tokyo-pop τσίρκο από φώτα Neon, συμμορίες βαμμένες με φωσφορούχα υλικά, τα γελοία κοστούμια των Two-Face, Riddler συν το κοκκινωπό μαλλί του τελευταίου.
Τα Bat-καντήλια μας/σας στην σχεδιάστρια παραγωγής Barbara Ling.
Παρ'όλα αυτά του αναγνωρίζεις κάποια θετικά.
Μπορεί να κακοποιούσε τον Bat-μύθο ή έστω το όραμα του Burton, μπορεί οι σκηνές δράσης του να μην ήταν κάτι το ιδιαίτερο και ανά σημεία να ήταν σχετικά βαρετή, τουλάχιστον όμως η γενικότερη κατασκευή της έδειχνε να κυλάει ομαλά σαν ταινία.
Όπως προείπαμε στο Μπαρτονικό μέρος, το Batman Returns έκατσε βαρύ στην πιτσιρικαρία και στην τόσο 'υπέροχη' αμερικάνικη οικογένεια.
Οι ειπράξεις μίλησαν, όντας αρκετά κατώτερες κι απ'το πρώτο Batman.
Η Warner Bros αποφασίζει να κάνει...πίσω την Μπαρτονική dark-ίλα, προσλαμβάνοντας τον Joel Schumacher και με τον Burton να μένει στη θέση του παραγωγού.
Αν και σε γενικές γραμμές άνισος σκηνοθέτης, μέχρι τότε είχε μερικές καλές ταινίες στο ενεργητικό του, όπως τα The Lost Boys, Flatliners, Falling Down και The Client.
Ο Schumacher ήθελε αρχικά να μεταφέρει το κόμικ Batman: Year One και ο Riddler να είναι πολύ πιο ψυχωτικός με έναν...αρουραίο για κατοικίδιο.
Αλλά η Warner ήθελε sequel και όχι prequel, κάτι που φαίνεται και απ΄την παρουσία των Michael Gough (Alfred), Pat Hingle (Commisioner Gordon) που το συνέδεε με τα προηγούμενα.
Τελικά χώρεσαν μόνο κάποια φλασμπάκ σε μικρότερη ηλικία και κάποια οράματα/παραισθήσεις του Bruce Wayne, με το καλύτερο από αυτά να βρίσκεται στις κομμένες σκηνές, όταν ο ενήλικος Bruce στέκεται απέναντι από μια ...τεράστια νυχτερίδα.
Ο Michael Keaton αρνήθηκε να επιστρέψει όταν διάβασε το σενάριο, θεωρώντας το απαράδεκτο και σε τελείως λάθος κατεύθυνση, όπως είχε δηλώσει.
Άλλοι πάλι θα μπορούσαν να ισχυριστούν πως θα ενέδιδε αν του έδιναν μια παχυλότερη αμοιβή ως άλλος Jack Nicholson.
Μετά από σκέψεις για τους Daniel Day-Lewis, Ralph Fiennes, William Baldwin, Johnny Depp και την άρνηση του Ethan Hawke, τον ρόλο τελικά δέχθηκε ο τότε πιο νέος και μορφονιός στην όψη, Val Kilmer χωρίς καν να διαβάσει πρώτα το σενάριο.
Καινούριοι κακοί ο Two-Face που τελικά άσπρισε και τον ανέλαβε ο Tommy Lee Jones και ο Jim Carey ως Riddler (σ.σ. αρχικός υποψήφιος ήταν ο Robin Williams), με Nicol Kidman ως την ψυχολόγα/νέο αμόρε συν την προσθήκη-επιτέλους-του Robin, με τον φρέσκο τότε Chris O'Donnell.
Σε ένα μικρό ρόλο και η Drew Barrymore με hot ζαρτιέρες, ως ένα απ΄τα δύο σούργελα που συνόδευαν τον Two-Face.
Τελικά το κακό απ΄την αρχή φάνηκε.
Μόνο ένα trailer να έβλεπε κανείς, καταλάβαινε που το πάνε.
Πιο family-friendly, περισσότερα γκάτζετς και οχήματα, με ανανεωμένα Bat-mobile και Bat-plane συν το Bat-σκάφος και μια δεύτερη στολή με sonar.
Με άλλα λόγια, καθαρά επηρεασμένο από τη σειρά των 60's αλλά σε ελάχιστα πιο darky εκδοχή.
Λες και βλέπαμε τον Alfred να προετοιμάζει κανά παιδάκι για να πάει σχολείο.
Όπως και η υπόλοιπη ταινία φυσικά, όπου έβλεπες την γοτθική Γκόθαμ να έχει καταντήσει ένα πολύχρωμο Tokyo-pop τσίρκο από φώτα Neon, συμμορίες βαμμένες με φωσφορούχα υλικά, τα γελοία κοστούμια των Two-Face, Riddler συν το κοκκινωπό μαλλί του τελευταίου.
Τα Bat-καντήλια μας/σας στην σχεδιάστρια παραγωγής Barbara Ling.
Παρ'όλα αυτά του αναγνωρίζεις κάποια θετικά.
Μπορεί να κακοποιούσε τον Bat-μύθο ή έστω το όραμα του Burton, μπορεί οι σκηνές δράσης του να μην ήταν κάτι το ιδιαίτερο και ανά σημεία να ήταν σχετικά βαρετή, τουλάχιστον όμως η γενικότερη κατασκευή της έδειχνε να κυλάει ομαλά σαν ταινία.
Η σύγκριση γίνεται πάντα σε σχέση με το δύωρο commercial παιχνιδιών που ακολούθησε δυο χρόνια αργότερα.
Ο Burton λογικά δεν αναμείχθηκε και πολύ ως παραγωγός.
Ακόμα και αν τον άφηναν, δεν νομίζω και ο ίδιος να το ήθελε με αυτά που έβλεπε.
Όμως υπάρχουν στιγμές που κρύβουν μια άλλη εκδοχή, που απλά της έδωσαν ξεδιάντροπες ποπ αποχρώσεις.
Τα φλασμπάκ και οι προβληματισμοί του Bruce, οι διάλογοι με την Dr Chase Meridian, ακόμα και οι...λιγούρικες ποπ στιγμές και λογάκια όταν εκείνος την συναντούσε ως Μπάτμαν, είχαν μια συγκρατημένη πλάκα.
Και...χμμ...έπιανες στον ορίζοντα μια ελαφριά σάτιρα/νύξη στη αποβλάκωση του χαζοτηλεκουτιού, με το μηχάνημα/κατασκευή του Riddler.
Ο Burton λογικά δεν αναμείχθηκε και πολύ ως παραγωγός.
Ακόμα και αν τον άφηναν, δεν νομίζω και ο ίδιος να το ήθελε με αυτά που έβλεπε.
Όμως υπάρχουν στιγμές που κρύβουν μια άλλη εκδοχή, που απλά της έδωσαν ξεδιάντροπες ποπ αποχρώσεις.
Τα φλασμπάκ και οι προβληματισμοί του Bruce, οι διάλογοι με την Dr Chase Meridian, ακόμα και οι...λιγούρικες ποπ στιγμές και λογάκια όταν εκείνος την συναντούσε ως Μπάτμαν, είχαν μια συγκρατημένη πλάκα.
Και...χμμ...έπιανες στον ορίζοντα μια ελαφριά σάτιρα/νύξη στη αποβλάκωση του χαζοτηλεκουτιού, με το μηχάνημα/κατασκευή του Riddler.
ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ
Ναι αυτό εδώ, παραδόξως είχε μερικές.
"Η είσοδος σου ήταν καλή ...η δική του ήταν καλύτερη."
Και ο λόγος για την κόμικ, θεαματική είσοδο του Μπάτμαν στην εκδήλωση του Edward Nygma/Riddler.
Η σεκάνς θανάτου των Graysons και το βλέμμα του Dick από ψηλά.
Η σκηνή που ο Bruce Wayne βρίσκεται στη σπηλιά, περιποιείται τα τραύματα του και μιλάει με τον Dick Grayson έχει μια δόση σοβαρότητας, μέσα στην οποία ζωντανεύει ακόμα και ο γενικά κρύος Kilmer.
Eίχαμε και νέα οχήματα προς το τελευταίο μισάωρο ενώ ακόμα και ο Carrey, μία δόση πραγματικής τρέλας την έκρυβε μέσα στο καρτουνίστικο στυλ του.
Τα χιτάκια της εποχής "Hold Me, Thrill Me, Kiss Me, Kill Me" από U2 και "Kiss From A Rose" του Seal.
Και φυσικά...Η Nicole Kidman!
Eδώ και στο To Die For που είχε προηγηθεί, ήταν πιο hot απο ποτέ.
Ναι αυτό εδώ, παραδόξως είχε μερικές.
"Η είσοδος σου ήταν καλή ...η δική του ήταν καλύτερη."
Και ο λόγος για την κόμικ, θεαματική είσοδο του Μπάτμαν στην εκδήλωση του Edward Nygma/Riddler.
Η σεκάνς θανάτου των Graysons και το βλέμμα του Dick από ψηλά.
Η σκηνή που ο Bruce Wayne βρίσκεται στη σπηλιά, περιποιείται τα τραύματα του και μιλάει με τον Dick Grayson έχει μια δόση σοβαρότητας, μέσα στην οποία ζωντανεύει ακόμα και ο γενικά κρύος Kilmer.
Eίχαμε και νέα οχήματα προς το τελευταίο μισάωρο ενώ ακόμα και ο Carrey, μία δόση πραγματικής τρέλας την έκρυβε μέσα στο καρτουνίστικο στυλ του.
Τα χιτάκια της εποχής "Hold Me, Thrill Me, Kiss Me, Kill Me" από U2 και "Kiss From A Rose" του Seal.
Και φυσικά...Η Nicole Kidman!
Eδώ και στο To Die For που είχε προηγηθεί, ήταν πιο hot απο ποτέ.
Την μισή ταινία.
Παντελώς άστοχος και ανύπαρκτος Two-Face.
Μια διττή προσωπικότητα που θα ταίριαζε ως η απόλυτη νέμεση του Μπάτμαν στα προβλήματα που είχε και για το αν πρέπει να είναι Μπάτμαν ή Bruce Wayne.
Αντ'αυτού, είδαμε ένα σπαστικό καρτούν/κακέκτυπο του Joker που από την αρχή της ταινίας μέχρι το τέλος κοπανιόταν και χαχάνιζε σε κάθε εμφάνιση του.
Είναι σαν να τοποθετείς στη θέση του Penguin, τα πιγκουινάκια απ'το Happy Feet.
Μιλάμε για τόση αστοχία.
Ο Jim Carrey το παρακάνει με τις μούτες του, αν και εδώ μάλλον τον άφησε ελεύθερο το επιτελείο ενώ ο Val Kilmer παραήταν κρύος, αν και ως Μπάτμαν τον χώνευες.
Για Bruce Wayne πάντως, ήταν υπερβολικά νέος και έμοιαζε σχεδόν συνομήλικος με τον Dick Grayson/Robin...ο οποίος με τη σειρά του, δεν θύμιζε σε τίποτα έφηβο.
Το παντελώς ανανεωμένο Batmobile ήταν αρκετά κουλ αλλά και υπερβολικά φωτιζόμενο, με περίεργες γραμμές που το έκαναν να μοιάζει σαν ένας darky/pop τεράστιος δονητής με ραβδώσεις.
Και για να μην κατηγορούμε μόνο το Batman and Robin.
Οι ακόμα πιο shiny στολές και οι...ρώγες, πρώτα εισήχθησαν εδώ.
Όπως και τα πλάνα στην εισαγωγή, με το...κωλαράκι του Bats.
ΠΩΣ ΤΟ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ
Αναγνωρίζεις πως ακόμα και τώρα αν βάλεις το dvd, περνάει εύκολα η ώρα.
Υπάρχουν λόγοι για να είσαι πιο επιεικής μαζί του, ειδικά αν είναι η πρώτη Μπάτμαν ταινία που παρακολούθησες μικρός στα σινεμά.
Δεν έχει καμία σχέση με τον Burton ή τον Batman και γυρίστηκε ξεκάθαρα με την νοοτροπία προσωρινού ποπ φαινομένου, για την εποχή.
Όμως βλέπεται σχετικά.
Ναι μεν οι pop αποχρώσεις και οι κλώνοι του Joker (Two Face και Riddler) με το ζόρι γίνονται ανεκτοί, αλλά διακρίνεις μια κάποια απειροελάχιστη σκοτεινιά, μια δόση ελάχιστης τρέλας μέσα σε αυτό το πολύχρωμο τσίρκο.
Θα προτιμούσαμε να ήταν reboot, σκεπτόμενοι τον νεότερο Bruce Wayne/Val Kilmer και παραβλέποντας το γεγονός πως οι Alfred και Gordon ήταν οι ίδιοι ηθοποιοί.
Όπως και να'χε, ο στόχος επετεύχθει και το ταμείον δεν ήταν μείον.
Κλείσιμο στην Αμερική με $184, παγκοσμίως στα $336 και ο Batman Forever...returns, ακόμα και αν πρώτη παρέμενε πολύ πιο πάνω.
Το μαύρο φως για το sequel δόθηκε, απ΄την στιγμή που η ταινία έκανε το πρώτο άνοιγμα 3ημέρου.
Ο Schumacher αρχίζει τα τηλέφωνα και συννενοείται με τον σεναριογράφο Akiva Goldsman για μια ακόμη ταινία.
Δεν καθόσασταν στ'αυγά σας λέω γω...
Αναγνωρίζεις πως ακόμα και τώρα αν βάλεις το dvd, περνάει εύκολα η ώρα.
Υπάρχουν λόγοι για να είσαι πιο επιεικής μαζί του, ειδικά αν είναι η πρώτη Μπάτμαν ταινία που παρακολούθησες μικρός στα σινεμά.
Δεν έχει καμία σχέση με τον Burton ή τον Batman και γυρίστηκε ξεκάθαρα με την νοοτροπία προσωρινού ποπ φαινομένου, για την εποχή.
Όμως βλέπεται σχετικά.
Ναι μεν οι pop αποχρώσεις και οι κλώνοι του Joker (Two Face και Riddler) με το ζόρι γίνονται ανεκτοί, αλλά διακρίνεις μια κάποια απειροελάχιστη σκοτεινιά, μια δόση ελάχιστης τρέλας μέσα σε αυτό το πολύχρωμο τσίρκο.
Θα προτιμούσαμε να ήταν reboot, σκεπτόμενοι τον νεότερο Bruce Wayne/Val Kilmer και παραβλέποντας το γεγονός πως οι Alfred και Gordon ήταν οι ίδιοι ηθοποιοί.
Όπως και να'χε, ο στόχος επετεύχθει και το ταμείον δεν ήταν μείον.
Κλείσιμο στην Αμερική με $184, παγκοσμίως στα $336 και ο Batman Forever...returns, ακόμα και αν πρώτη παρέμενε πολύ πιο πάνω.
Το μαύρο φως για το sequel δόθηκε, απ΄την στιγμή που η ταινία έκανε το πρώτο άνοιγμα 3ημέρου.
Ο Schumacher αρχίζει τα τηλέφωνα και συννενοείται με τον σεναριογράφο Akiva Goldsman για μια ακόμη ταινία.
Δεν καθόσασταν στ'αυγά σας λέω γω...
BATMAN AND ROBIN (1997)
Όσοι προλάβατε και αγοράζατε την ελληνική εκδοση του σατιρικού και κόμικ περιοδικού MAD, υπήρχε σε αυτήν μια κόμικ παρωδία της ταινίας, με όνομα..."Κωλονυχτερίδας και Ρου...μπινές".
Νομίζω αυτός ο τίτλος θα της ταίριαζε καλύτερα.
Ή κάτι σε..."σας παρουσιάζουμε ένα δύωρο διαφημιστικό των νέων μας παιχνιδιών, οχημάτων και γκάτζετ".
Αν χαιρόσουν με κάποιον άλλον Σουμάχερ που έσπαγε ρεκόρ πρωταθλημάτων σπιντάροντας, με τον σκηνοθέτη Σουμάχερ λυπόσουν που έτρεχες να βγεις απ΄την αίθουσα για να κλάψεις τα λεφτά σου.
Νομίζω αυτός ο τίτλος θα της ταίριαζε καλύτερα.
Ή κάτι σε..."σας παρουσιάζουμε ένα δύωρο διαφημιστικό των νέων μας παιχνιδιών, οχημάτων και γκάτζετ".
Αν χαιρόσουν με κάποιον άλλον Σουμάχερ που έσπαγε ρεκόρ πρωταθλημάτων σπιντάροντας, με τον σκηνοθέτη Σουμάχερ λυπόσουν που έτρεχες να βγεις απ΄την αίθουσα για να κλάψεις τα λεφτά σου.
Ο Val Kilmer αποχωρεί γλυτώνοντας τον Schumacher από την προβληματική του προσωπικότητα και τα πλακώματα που είχαν στα γυρίσματα.
Ζωγραφίζοντας την κάπα και τη μάσκα του Batman γύρω από μια φωτογραφία του στο From Dusk Till Dawn, ο σκηνοθέτης πίστεψε πως ο George Clooney θα ήταν ο ιδανικός διάδοχος.
Προστέθηκε και η Alicia Silverstone ως Batgirl μεγαλώνοντας κι άλλο την ομάδα, ενώ ο Σβάρτζι πληρώθηκε $25μμυριάκια για τον πρώτο του ρόλο μετά την εγχείριση ανοιχτής καρδιάς.
Αν εκείνος ήταν ο παγωμένος Mr Freeze, τότε η Uma Thurman ως φανατική οικολόγος Poison Ivy, ήταν η ακραία hot αντίθεση.
Το μπάτζετ ακόμα μεγαλύτερο, τα παιχνίδια περισσότερα, εντυπωσιακότερα εφέ και δράση...τι άλλο θέλετε;
"Ταινία υπάρχει;"
Εδώ η υπόθεση θυμίζε κυριολεκτικά την πιο κακόγουστη εκδοχή της παλιάς σειράς, απλά με μεγαλύτερο μπάτζετ και εφέ.
Ο Mr Freeze θέλει να παγώσει την πόλη για να εκδικηθεί την άρρωστη και παγωμένη γυναίκα του, η Poison Ivy από επιστήμονας φυτό γίνεται φυτό που σκοτώνει με τα χείλια και συ την ποθείς με τα...χίλια και ο Bane είναι ένας άκυρος πρεζάκιας/κακοποιός που ερμηνεύει το πιτμπούλ/κομπάρσο της Ivy.
Να μην ξεχάσω, είχαμε για ξεπέτα και το τότε Κορίτσι του Μπέβερλι Χιλς ως κρυφομηχανόβια Barbara Gordon/Batgirl.
Επίσης ο George Clooney επέμενε εργένικα παίζοντας τον εαυτό του και ΔΕΝ παντρεύτηκε την Elle Macpherson (σ.σ. να πάρει...χάλασα το spoil!).
Α...και ο Alfred πεθαίνει, με τον Wayne να του κάνει αγαπούλες και να θυμάται κανά δυο φλασμπάκ που ο Alfred τον σήκωνε όρθιο όταν εκείνος έπεφτε μετά από τρεξίματα και ώρες παιχνίδιου.
Όπως βλέπετε, με τέτοιο ξεφτισμένο σενάριο και έλλειψη ιδεών η ταινία προσφέρθηκε και προσφέρεται για ατελείωτο, απολαυστικό θάψιμο.
Ναι...το dvd του Batman and Robin μπορεί να έχει και άλλη χρησιμότητα, πέρα από σουβέρ ή τα φρίσμπι για κουτάβια.
Ζωγραφίζοντας την κάπα και τη μάσκα του Batman γύρω από μια φωτογραφία του στο From Dusk Till Dawn, ο σκηνοθέτης πίστεψε πως ο George Clooney θα ήταν ο ιδανικός διάδοχος.
Προστέθηκε και η Alicia Silverstone ως Batgirl μεγαλώνοντας κι άλλο την ομάδα, ενώ ο Σβάρτζι πληρώθηκε $25μμυριάκια για τον πρώτο του ρόλο μετά την εγχείριση ανοιχτής καρδιάς.
Αν εκείνος ήταν ο παγωμένος Mr Freeze, τότε η Uma Thurman ως φανατική οικολόγος Poison Ivy, ήταν η ακραία hot αντίθεση.
Το μπάτζετ ακόμα μεγαλύτερο, τα παιχνίδια περισσότερα, εντυπωσιακότερα εφέ και δράση...τι άλλο θέλετε;
"Ταινία υπάρχει;"
Εδώ η υπόθεση θυμίζε κυριολεκτικά την πιο κακόγουστη εκδοχή της παλιάς σειράς, απλά με μεγαλύτερο μπάτζετ και εφέ.
Ο Mr Freeze θέλει να παγώσει την πόλη για να εκδικηθεί την άρρωστη και παγωμένη γυναίκα του, η Poison Ivy από επιστήμονας φυτό γίνεται φυτό που σκοτώνει με τα χείλια και συ την ποθείς με τα...χίλια και ο Bane είναι ένας άκυρος πρεζάκιας/κακοποιός που ερμηνεύει το πιτμπούλ/κομπάρσο της Ivy.
Να μην ξεχάσω, είχαμε για ξεπέτα και το τότε Κορίτσι του Μπέβερλι Χιλς ως κρυφομηχανόβια Barbara Gordon/Batgirl.
Επίσης ο George Clooney επέμενε εργένικα παίζοντας τον εαυτό του και ΔΕΝ παντρεύτηκε την Elle Macpherson (σ.σ. να πάρει...χάλασα το spoil!).
Α...και ο Alfred πεθαίνει, με τον Wayne να του κάνει αγαπούλες και να θυμάται κανά δυο φλασμπάκ που ο Alfred τον σήκωνε όρθιο όταν εκείνος έπεφτε μετά από τρεξίματα και ώρες παιχνίδιου.
Όπως βλέπετε, με τέτοιο ξεφτισμένο σενάριο και έλλειψη ιδεών η ταινία προσφέρθηκε και προσφέρεται για ατελείωτο, απολαυστικό θάψιμο.
Ναι...το dvd του Batman and Robin μπορεί να έχει και άλλη χρησιμότητα, πέρα από σουβέρ ή τα φρίσμπι για κουτάβια.
Αναμφίβολα έχει πολύ παραπάνω δράση απ΄το Forever.
Σε βαθμό, που αρχίζει να κουράζεται ο αμφιβληστροειδής.
Η είσοδος και αποκάλυψη της Uma (εν)Thurman ως Poison Ivy,στη σεκάνς του γκαλά.
Τα εφέ και η στολή του Mr Freeze είναι αρκούντως μεγαλοπρεπή και θεαματικά ενώ η ιστορία με την γυναίκα του και το πως εκείνος έγινε έτσι, διατηρεί μια σχετική συνέπεια με το ανανεωμένο origin που είδαμε στο animated επεισόδιο "Heart of Ice" (δες ΕΔΩ).
Το σχετικά πιο βελτιωμένο Bat-mobile, με την επαναφορά της πυραυλικής μπροστινής όψης αλλά με πιο μεγάλη μούρη.
Άντε να πούμε πάλι και για τον εξαιρετικά συμπαθή Alfred, του Michael Gough που λυπόσουν να τον βλέπεις σε τέτοια κατάσταση.
Το θετικότερο απ'όλα;
Όταν επιτέλους πέφτουν τα credits.
ΘΑ ΠΡΟΤΙΜΟΥΣΑΜΕ ΝΑ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ
Ολόκληρη την ταινία, ολόκληρο το χαμένο δίωρο που ακόμα και αν το ξόδευες στεκόμενος τιμωρία σε μια γωνία, θα ήταν πολύ πιο εποικοδομητικό.
Τουλάχιστον εκεί θα ενεργοποιούσες το μυαλό σου και θα σκεφτόσουν κάτι, για να περάσει η ώρα.
Εδώ το μυαλό, μάλλον πάθαινε ύπνωση.
Ολόκληρη την ταινία, ολόκληρο το χαμένο δίωρο που ακόμα και αν το ξόδευες στεκόμενος τιμωρία σε μια γωνία, θα ήταν πολύ πιο εποικοδομητικό.
Τουλάχιστον εκεί θα ενεργοποιούσες το μυαλό σου και θα σκεφτόσουν κάτι, για να περάσει η ώρα.
Εδώ το μυαλό, μάλλον πάθαινε ύπνωση.
Εισαγωγή:
Κυριολεκτικά κωλοπλάνα και ρώγες, εις διπλούν.
Ατάκες: "Γι'αυτό ο Superman δουλεύει μόνος του",
Κυριολεκτικά κωλοπλάνα και ρώγες, εις διπλούν.
Ατάκες: "Γι'αυτό ο Superman δουλεύει μόνος του",
"Θα ακυρώσω τις πίτσες"¨.
Η Barbara Gordon δεν έχει καμία σχέση με την κανονική Batgirl/κόρη του Επιθεωρητή Gordon και είναι...ανηψιά του Alfred;
WTF?
Mr Freeze.
Μια κινούμενη μηχανή θανατηφόρων λογοπαίγνιων με προφορά Σβαρτζενεγκερ-ική που σε αφήνουν...παγωμένο και στο μέλλον θα έκαναν το Σεφερλή και τα διαφημιστικά της Q, να κοκκινίσουν.
Και αυτά τα παντοφλάκια, τα γούνινα...πόσο θα φορεθούν και φέτος.
Οι Batman και robin πάνε σε γκαλά και τσακώνονται για την χάρη της Ivy.
Ο Batman βγάζει κάρτα απεριορίστων μετρητών, με την ένδειξη...forever. (σ.σ. δώσε και μας ρε άρχοντα).
Ο Batman είναι τελείως asshole ως προς τον Dick.
Όχι όσο ο απαράδεκτος Clooney που απλά έπαιζε τον εαυτό του με τα μειδιάματα και το ελαφρύ κούνημα κεφαλιού, λες και φοβόταν να μην γελάσει.
Μπορεί να του πήγαινε περισσότερο ο ρόλος του ως Wayne απ'ότι στον Val Kilmer, αλλά τι να πεις όταν βλέπεις τον Batman και σου ρχεται πάλι στο μυαλό ο...Γιωργάκης ο Κλούνης;
Επίσης...έχετε δει πιο γκέι Batman από αυτήν την είσοδο στο Batman and Robin;
"Hi, Mr Freeze...I'm Batman"
Εντάξει...ψόφα τώρα.
Η Barbara Gordon δεν έχει καμία σχέση με την κανονική Batgirl/κόρη του Επιθεωρητή Gordon και είναι...ανηψιά του Alfred;
WTF?
Mr Freeze.
Μια κινούμενη μηχανή θανατηφόρων λογοπαίγνιων με προφορά Σβαρτζενεγκερ-ική που σε αφήνουν...παγωμένο και στο μέλλον θα έκαναν το Σεφερλή και τα διαφημιστικά της Q, να κοκκινίσουν.
Και αυτά τα παντοφλάκια, τα γούνινα...πόσο θα φορεθούν και φέτος.
Οι Batman και robin πάνε σε γκαλά και τσακώνονται για την χάρη της Ivy.
Ο Batman βγάζει κάρτα απεριορίστων μετρητών, με την ένδειξη...forever. (σ.σ. δώσε και μας ρε άρχοντα).
Ο Batman είναι τελείως asshole ως προς τον Dick.
Όχι όσο ο απαράδεκτος Clooney που απλά έπαιζε τον εαυτό του με τα μειδιάματα και το ελαφρύ κούνημα κεφαλιού, λες και φοβόταν να μην γελάσει.
Μπορεί να του πήγαινε περισσότερο ο ρόλος του ως Wayne απ'ότι στον Val Kilmer, αλλά τι να πεις όταν βλέπεις τον Batman και σου ρχεται πάλι στο μυαλό ο...Γιωργάκης ο Κλούνης;
Επίσης...έχετε δει πιο γκέι Batman από αυτήν την είσοδο στο Batman and Robin;
"Hi, Mr Freeze...I'm Batman"
Εντάξει...ψόφα τώρα.
ΠΩΣ ΤΟ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ;
Από μακριά και...μισημένοι.
Η μόνη περίπτωση να σου είχε φανεί ταινιάρα, ήταν την πρώτη φορά που το είδες, όντας...6η δημοτικού.
Τώρα, κοντεύει να τελειώσει η ταινία και σου έχει φανεί τόσο κουραστικά χαζό και απλοϊκό, που στο τελευταίο μισάωρο ψάχνεις πανικόβλητος το κουμπί του fast forward.
Μπάτζετ στα $140, στην Αμερική $107 και παγκόσμιο σύνολο $238μμύρια, ισούται με παταγώδη αποτυχία.
Τα σχέδια για το 5ο φιλμ, Batman Triumphant που θα ακολουθούσε πάλι μετά από δύο χρόνια, μπαίνουν γρήγορα στο συρτάρι και όσες συγγνώμες και αν ζήτησαν οι Schumacher και Clooney, δεν μπορούσαν να μην το παραδέχονται σε κάθε μετέπειτα συνέντευξη τους:
"Ζητάμε συγγνώμη απ΄τους φαν, ήταν μια απαίσια ταινία και...νομίζω σκοτώσαμε το franchise."
Από μακριά και...μισημένοι.
Η μόνη περίπτωση να σου είχε φανεί ταινιάρα, ήταν την πρώτη φορά που το είδες, όντας...6η δημοτικού.
Τώρα, κοντεύει να τελειώσει η ταινία και σου έχει φανεί τόσο κουραστικά χαζό και απλοϊκό, που στο τελευταίο μισάωρο ψάχνεις πανικόβλητος το κουμπί του fast forward.
Μπάτζετ στα $140, στην Αμερική $107 και παγκόσμιο σύνολο $238μμύρια, ισούται με παταγώδη αποτυχία.
Τα σχέδια για το 5ο φιλμ, Batman Triumphant που θα ακολουθούσε πάλι μετά από δύο χρόνια, μπαίνουν γρήγορα στο συρτάρι και όσες συγγνώμες και αν ζήτησαν οι Schumacher και Clooney, δεν μπορούσαν να μην το παραδέχονται σε κάθε μετέπειτα συνέντευξη τους:
"Ζητάμε συγγνώμη απ΄τους φαν, ήταν μια απαίσια ταινία και...νομίζω σκοτώσαμε το franchise."
Τελικό συμπέρασμα για το πρώτο κινηματογραφικό σύμπαν του Μπάτμαν;
Το δεύτερο είναι πολύ κοντά στην απόλυτη psycho, γοτθική και μελαγχολική απεικόνιση του κόμικ, ίσως παραπάνω Μπαρτονική απ'όσο έπρεπε.
Διέθετε όμως το καλύτερο soundtrack, τις καλύτερες ερμηνείες και κακούς και το περισσότερο συναίσθημα.
Η πρώτη ταινία παραμένει καλή, αλλά ήταν περισσότερο μια ιστορία προέλευσης για τον Joker και έδειξε το δρόμο για την καλύτερη απεικόνιση του κόμικ ever! (σ.σ.: λέγε με και Batman:The Animated Series 1992-1995)
Η 3η ταινία βλέπεται, αλλά ανά στιγμές δύσκολα χωνεύεται.
Σαν να σου έκατσε το ποπ κορν στο στομάχι, αλλά με ένα καφάσι ανθρακούχα αναψυκτικά, το ξεπερνούσες.
Ε, το τελευταίο Μπάτμαν και Ρόμπιν δεν χωνεύονταν ούτε με πλύση στομάχου ή λοβοτομή.
Αν δεν υπήρχαν οι ταινίες του Μπάρτον, θα ορκιζόσουν πως έβλεπες τα κιτς και πολύχρωμα 60's σε πιο κακόγουστη,μεγάλου μπάτζετ εκδοχή.
Καλύτερα να είχε μείνει ως τριλογία, μιας και το 4ο ήταν η κλασική περίπτωση 4ου αχρείαστου επεισοδίου/αρπαχτή σε franchise, που δεν πρόσφερε τίποτα.
Και όχι μόνο αυτό.
Το Batman and Robin έκανε τον κινηματογραφικό Batman να φαντάζει πλέον ως απόλυτα αντιεμπορική επιλογή για τα στούντιο και μεγάλο ρίσκο για να το συνέχιζε κάποιος, με οποιοδήποτε τρόπο.
Υ.Γ.: Για περισσότερα δείτε και ένα σχετικά παλιότερο αφιέρωμα των Κυριάκου Σκουλαρίκη και Αργύρη Σταματόπουλου στο Heroes for A Day.
Υ.Γ.2:
Εσείς αν θέλετε, αποχωρήστε από την αίθουσα ή μάλλον κλείστε dvd ή λαπτοπ αλλά...μείνετε Filmboy.
Αν και η Warner δεν είχε και την καλύτερη διάθεση για να προχωρήσει μετά από τέτοιο στραπάτσο, υπήρχαν αρκετά σχέδια τότε για το πως θα συνέχιζε,τη μυθολογία του Μπάτμαν.
Τι είχαν λοιπόν κατά νου τα χολιγουντιανά τζιμάνια, πριν την Nolan-ική ανάσταση του Νυχτερίδα;
Το δεύτερο είναι πολύ κοντά στην απόλυτη psycho, γοτθική και μελαγχολική απεικόνιση του κόμικ, ίσως παραπάνω Μπαρτονική απ'όσο έπρεπε.
Διέθετε όμως το καλύτερο soundtrack, τις καλύτερες ερμηνείες και κακούς και το περισσότερο συναίσθημα.
Η πρώτη ταινία παραμένει καλή, αλλά ήταν περισσότερο μια ιστορία προέλευσης για τον Joker και έδειξε το δρόμο για την καλύτερη απεικόνιση του κόμικ ever! (σ.σ.: λέγε με και Batman:The Animated Series 1992-1995)
Η 3η ταινία βλέπεται, αλλά ανά στιγμές δύσκολα χωνεύεται.
Σαν να σου έκατσε το ποπ κορν στο στομάχι, αλλά με ένα καφάσι ανθρακούχα αναψυκτικά, το ξεπερνούσες.
Ε, το τελευταίο Μπάτμαν και Ρόμπιν δεν χωνεύονταν ούτε με πλύση στομάχου ή λοβοτομή.
Αν δεν υπήρχαν οι ταινίες του Μπάρτον, θα ορκιζόσουν πως έβλεπες τα κιτς και πολύχρωμα 60's σε πιο κακόγουστη,μεγάλου μπάτζετ εκδοχή.
Καλύτερα να είχε μείνει ως τριλογία, μιας και το 4ο ήταν η κλασική περίπτωση 4ου αχρείαστου επεισοδίου/αρπαχτή σε franchise, που δεν πρόσφερε τίποτα.
Και όχι μόνο αυτό.
Το Batman and Robin έκανε τον κινηματογραφικό Batman να φαντάζει πλέον ως απόλυτα αντιεμπορική επιλογή για τα στούντιο και μεγάλο ρίσκο για να το συνέχιζε κάποιος, με οποιοδήποτε τρόπο.
Υ.Γ.: Για περισσότερα δείτε και ένα σχετικά παλιότερο αφιέρωμα των Κυριάκου Σκουλαρίκη και Αργύρη Σταματόπουλου στο Heroes for A Day.
Υ.Γ.2:
Εσείς αν θέλετε, αποχωρήστε από την αίθουσα ή μάλλον κλείστε dvd ή λαπτοπ αλλά...μείνετε Filmboy.
Αν και η Warner δεν είχε και την καλύτερη διάθεση για να προχωρήσει μετά από τέτοιο στραπάτσο, υπήρχαν αρκετά σχέδια τότε για το πως θα συνέχιζε,τη μυθολογία του Μπάτμαν.
Τι είχαν λοιπόν κατά νου τα χολιγουντιανά τζιμάνια, πριν την Nolan-ική ανάσταση του Νυχτερίδα;
Συνεχίζεται...
