Ζήτησα από τον Τσώκο να γράψει 'δυο λόγια' (έτσι είπα, δυο λόγια) για το πώς είδε το Dark Knight Rises σαν εισαγωγή σε αυτό το spoiler post, αλλά είναι σαν να ζητάς από πολιτικούς να φανούν τίμιοι.
Anyway, μετά την κριτική του Τσώκου στη συνέχεια, και αφού ξαναδιαβάσετε το δικό μου το review ΕΔΩ, μπορείτε να ρίξετε στα σχόλια όλες τις σκέψεις σας για τη ταινία.
Το ποστ αυτό έχει πολλά spoiler, και καλό θα ήταν όσοι δεν έχετε δει ακόμα τη ταινία, να μην το ανοίξετε καν.
Γράφει ο Kostas Tsokos.
Το εισιτήριο αγορασμένο κάτι μέρες πριν, προβολή νωρίς το απόγευμα σε V-Max οθόνη και μια μεγάλη αίθουσα κατά 95% γεμάτη.
Φανταστείτε τι έχει να γίνει στις βραδινές προβολές και ειδικά σε αυτές του ερχόμενου σαββατοκύριακου.
Τελικά άξιζε να ξανασηκωθεί ο Σκοτεινός Ιππότης;
Αν το δούμε μέσα από γενικότερο blockbuster πρίσμα...ναι άξιζε...αλλά δεν θα χάσεις και τον ύπνο σου.
Αν δεν θέλει κανείς να πολυγκρινιάξει και να το ψειρίσει, θα συμφωνήσει με το υπερτιτατινοτρισμέγιστο (σ.σ.ανάσα!) review του Κωνσταντίνου Χατζηπαπά.
Για το οποίο, με πάσα ειλικρίνεια τζάμπα γκρινιάξανε κάποιοι, δεν είχε τελικά ουσιαστικό spoil.
Ακόμα και αν ξέφυγε κάτι, δεν πρόκειται να δείτε τα πράγματα όπως τα φανταστήκατε και τα περιμένατε.
Η ταινία είναι λοιπόν ήταν όντως κλασικό, solid 8αράκι.
Εδώ είχαμε μεγαλύτερο σκέλος παραγωγής, αλλά όταν μια ταινία είναι επικότερη δεν απαραιτήτως και καλύτερη.
Δεν είναι όλα και πάντα θέμα σεναρίου, αλλά και ένα καλό στόρι μετράει.
Το οποίο εδώ και σε συνδυασμό με το μοντάζ, ήταν λίγο αχταρμάς και σαλάτα.
Ξεκινώντας με τα θετικά, όταν αποφάσιζε να πάρει μπρος, είχε περισσότερη δράση απο τα προηγούμενα.
Τα Bat-pod και The Bat αναμφίβολα εντυπωσίαζαν ενώ διέθετε και περισσότερο χιούμορ μέσα στη δραματική του σοβαροφάνεια.
Οι αναφορές στα κόμικ και τις προηγούμενες ταινίες του Nolan, όντως δίνουν και παίρνουν αβέρτα.
Αν και το cameo του Jonathan Crane ήταν μια απογοητευτικότατη ξεπέτα.
Γενικά ο πιο υποανάπτυκτος χαρακτήρας της τριλογίας, όσον αφορά αυτούς που θα τους άξιζε παραπάνω χρόνος.
Φανταστείτε τι έχει να γίνει στις βραδινές προβολές και ειδικά σε αυτές του ερχόμενου σαββατοκύριακου.
Τελικά άξιζε να ξανασηκωθεί ο Σκοτεινός Ιππότης;
Αν το δούμε μέσα από γενικότερο blockbuster πρίσμα...ναι άξιζε...αλλά δεν θα χάσεις και τον ύπνο σου.
Αν δεν θέλει κανείς να πολυγκρινιάξει και να το ψειρίσει, θα συμφωνήσει με το υπερτιτατινοτρισμέγιστο (σ.σ.ανάσα!) review του Κωνσταντίνου Χατζηπαπά.
Για το οποίο, με πάσα ειλικρίνεια τζάμπα γκρινιάξανε κάποιοι, δεν είχε τελικά ουσιαστικό spoil.
Ακόμα και αν ξέφυγε κάτι, δεν πρόκειται να δείτε τα πράγματα όπως τα φανταστήκατε και τα περιμένατε.
Η ταινία είναι λοιπόν ήταν όντως κλασικό, solid 8αράκι.
Εδώ είχαμε μεγαλύτερο σκέλος παραγωγής, αλλά όταν μια ταινία είναι επικότερη δεν απαραιτήτως και καλύτερη.
Δεν είναι όλα και πάντα θέμα σεναρίου, αλλά και ένα καλό στόρι μετράει.
Το οποίο εδώ και σε συνδυασμό με το μοντάζ, ήταν λίγο αχταρμάς και σαλάτα.
Ξεκινώντας με τα θετικά, όταν αποφάσιζε να πάρει μπρος, είχε περισσότερη δράση απο τα προηγούμενα.
Τα Bat-pod και The Bat αναμφίβολα εντυπωσίαζαν ενώ διέθετε και περισσότερο χιούμορ μέσα στη δραματική του σοβαροφάνεια.
Οι αναφορές στα κόμικ και τις προηγούμενες ταινίες του Nolan, όντως δίνουν και παίρνουν αβέρτα.
Αν και το cameo του Jonathan Crane ήταν μια απογοητευτικότατη ξεπέτα.
Γενικά ο πιο υποανάπτυκτος χαρακτήρας της τριλογίας, όσον αφορά αυτούς που θα τους άξιζε παραπάνω χρόνος.
Η γενικότερη ιστορία, πτώσης, λύτρωσης και επαναφορά του ήρωα, έκανε το Rises επικότερο κλείνοντας έτσι τον φυσικό κύκλο που το συνέδεε, με το Batman Begins.
Η Catwoman έκλεβε άνετα την παράσταση και λίγο την είδαμε, μιας και η ταινία την χρειαζόταν κι άλλο, μιας και κάπου χάνονταν κι αυτή στον αχταρμά.
Προσωπικά θα ήθελα κι άλλα παιχνιδιάρικα βλέμματα, τακούνια στις μάπες, μελαγχολικά βλέμματα και ψιθύρους, βόλτες με το Bat-pod και ειδικά απατεωνίστικες στιγμές σαν αυτή που υποδύεται το θύμα ουρλιάζοντας, για να το σκάσει αργότερα με την ησυχία της.
Ο Gordon-Levitt πολύ καλός, ειδικά στο δεύτερο μισό με τις πιο δραματικές και αγωνιώδεις σκηνές και ο Michael Caine αν και με ελάχιστη συμμετοχή, θα σε κάνει να δακρύσεις με την ερμηνεία του, ειδικά σε κείνο το "Ι've failed you" πάνω απ'τον τάφο των Wayne.
Οι υπόλοιποι ηθοποιοί έκαναν αξιοπρεπώς τη δουλειά τους σε όσο χρόνο τους δόθηκε.
Αν και όταν πεθαίνει η πάντα υπέροχη και οσκαρούχα Cotillard, καρφωμένη μέσα σε ένα απ΄τα φορτηγά, η ερμηνεία της είναι λίγο...φωσκολικού επιπέδου.
Οι πιο κομικάδες, γνωρίζαμε την υποψία για το ότι ήταν η Talia Al Ghul, από τότε που είδαμε τις πρώτες φωτογραφίες των γυρισμάτων, με την Cotillard πάνω στα tumbler οχήματα.
Τουλάχιστον η ταινία, σε μια έξυπνη κίνηση σε έκανε να το ξεχνάς προσωρινά και να μην ξέρεις πότε να το περιμένεις.
Και μιας και πιάσαμε τα αρνητικά...
Θα διαφωνήσω με Χάτζηπαπ για τον Christian Bale, αλλά...μόνο εν μέρει.
Και αυτό επειδή στις σκηνές που πονούσε, φώναζε ή ωρυότανε σε διαπερνάει λίγο συναίσθημα.
Στις υπόλοιπες σκηνές, παραμένει νερόβραστα βλοσυρός.
Με τον Bane δεν τρελάθηκα όσο περίμενα.
Ήθελαν να φτιάξουν έναν εντελώς διαφορετικό κακό απ΄τον Joker, πιο μεθοδικό.
Αλλά βάζοντας τον να παριστάνει τον τρομο-επαναστάτη με τόσο κλισέ φασιστοειδή τρόπο, έμοιαζε περισσότερο ψεύτικος και poser, το ίδιο και η φωνή του.
Η Catwoman έκλεβε άνετα την παράσταση και λίγο την είδαμε, μιας και η ταινία την χρειαζόταν κι άλλο, μιας και κάπου χάνονταν κι αυτή στον αχταρμά.
Προσωπικά θα ήθελα κι άλλα παιχνιδιάρικα βλέμματα, τακούνια στις μάπες, μελαγχολικά βλέμματα και ψιθύρους, βόλτες με το Bat-pod και ειδικά απατεωνίστικες στιγμές σαν αυτή που υποδύεται το θύμα ουρλιάζοντας, για να το σκάσει αργότερα με την ησυχία της.
Ο Gordon-Levitt πολύ καλός, ειδικά στο δεύτερο μισό με τις πιο δραματικές και αγωνιώδεις σκηνές και ο Michael Caine αν και με ελάχιστη συμμετοχή, θα σε κάνει να δακρύσεις με την ερμηνεία του, ειδικά σε κείνο το "Ι've failed you" πάνω απ'τον τάφο των Wayne.
Οι υπόλοιποι ηθοποιοί έκαναν αξιοπρεπώς τη δουλειά τους σε όσο χρόνο τους δόθηκε.
Αν και όταν πεθαίνει η πάντα υπέροχη και οσκαρούχα Cotillard, καρφωμένη μέσα σε ένα απ΄τα φορτηγά, η ερμηνεία της είναι λίγο...φωσκολικού επιπέδου.
Οι πιο κομικάδες, γνωρίζαμε την υποψία για το ότι ήταν η Talia Al Ghul, από τότε που είδαμε τις πρώτες φωτογραφίες των γυρισμάτων, με την Cotillard πάνω στα tumbler οχήματα.
Τουλάχιστον η ταινία, σε μια έξυπνη κίνηση σε έκανε να το ξεχνάς προσωρινά και να μην ξέρεις πότε να το περιμένεις.
Και μιας και πιάσαμε τα αρνητικά...
Θα διαφωνήσω με Χάτζηπαπ για τον Christian Bale, αλλά...μόνο εν μέρει.
Και αυτό επειδή στις σκηνές που πονούσε, φώναζε ή ωρυότανε σε διαπερνάει λίγο συναίσθημα.
Στις υπόλοιπες σκηνές, παραμένει νερόβραστα βλοσυρός.
Με τον Bane δεν τρελάθηκα όσο περίμενα.
Ήθελαν να φτιάξουν έναν εντελώς διαφορετικό κακό απ΄τον Joker, πιο μεθοδικό.
Αλλά βάζοντας τον να παριστάνει τον τρομο-επαναστάτη με τόσο κλισέ φασιστοειδή τρόπο, έμοιαζε περισσότερο ψεύτικος και poser, το ίδιο και η φωνή του.
Έσωζε λίγο την κατάσταση ο Tom Hardy με δυο-τρία θυμωμένα βλέμματα.
Στα συν και το ελαφρύ του δάκρυσμα όταν ο Μπάτμαν χάλασε το μηχανισμό της μάσκας, άρχισε να πονάει και είχε απέναντι του την Talia να αφηγείται τη τραγική τους ιστορία.
Επιπλέον, ο τρόπος που σκοτώθηκε, με την Catwoman να έχει εξαφανιστεί για ώρα και να εμφανίζεται απ΄το πουθενά ρίχνοντας του την οβίδα, τον έριξε ακόμα περισσότερο στα μάτια μου.
Η ταινία τελειώνει και συ τον έχεις περισσότερο στο νου σαν "villain for hire" ή έναν κλασικό τρομοκράτη ψευτοεπαναστάτη, που στα κρυφά είναι εξουσιαστής και φασιστάκι.
Γι'αυτό και το Dark Knight ξεχώρισε λόγω του Joker.
Ο κλόουν του εγκλήματος ήταν πιο true, ήταν το ίδιο το χάος και ο αναρχισμός που εμπεριέχει η φύση του.
Όσο για την ίδια την ταινία συνολικά, είχε λίγο περίεργη συνοχή και ειδικά στο πρώτο μισό, το σενάριο ήταν μπλέξιμο και όχι επειδή ήταν πραγματικά περίπλοκο.
Απλά η οπτικοποίηση του και το δέσιμο του στο μοντάζ είναι άναρχα, με έναν τρόπο όχι γοητευτικά αφαιρετικό αλλά περισσότερο κενό σαν εμπειρία και γεμάτο τρύπες.
Ήταν λες και έφτιαξαν δύο ταινιες με κλιμακώσεις και τις σπάσανε στη μέση.
Για παράδειγμα εκεί που πρωτοπαλεύουν οι Μπάτμαν και Bane, όπου βλέπουμε και το σπάσιμο της Bat-πλάτης, είναι λες και σταματάει η ταινία και μετά ξεκινά δεύτερη ταινία με άλλη μιάμιση ώρα απ'την αρχή.
Δεν είναι άσχημο ακριβώς, αλλά είναι λίγο παράξενο...σε ξενίζει κάπως.
Επίσης, η έμφαση για 3η φορά στους αστυνομικούς, τους ανθρώπους και τα μεταξύ τους σοβαροφανή λόγια, κατέληγε...ακριβώς αυτό.
Να καταντά πλέον υπερβολικά σοβαροφανές σε βαθμό γλυκανάλατο.
"Έχω να σώσω τον κόσμο, αλλά μισό λεπτό να σταθώ να πω μια βαρύγδουπη δήλωση...οκ, την είπα φύγαμε για κλωτσομπουνίδια τώρα."
Συμφωνώ με το review στην εμφανή διάθεση του Nolan να φανεί υπερβολικά ασφαλής λες και ο Μπάτμαν απευθύνεται πάλι στο PG-13 κοινό.
Μιλάμε για μεγάλη επιτήδευση με το κοφτό μοντάζ σε κάθε πυροβολισμό, σπάσιμο λαιμού και της ανύπαρκτης ερωτικής σκηνής.
H μουσική του Hans Zimmer δεν σου έκανε και τόση αίσθηση και ουσιαστικά άκουγες την νιοστή επανάληψη του Dark Knight.
Στα συν και το ελαφρύ του δάκρυσμα όταν ο Μπάτμαν χάλασε το μηχανισμό της μάσκας, άρχισε να πονάει και είχε απέναντι του την Talia να αφηγείται τη τραγική τους ιστορία.
Επιπλέον, ο τρόπος που σκοτώθηκε, με την Catwoman να έχει εξαφανιστεί για ώρα και να εμφανίζεται απ΄το πουθενά ρίχνοντας του την οβίδα, τον έριξε ακόμα περισσότερο στα μάτια μου.
Η ταινία τελειώνει και συ τον έχεις περισσότερο στο νου σαν "villain for hire" ή έναν κλασικό τρομοκράτη ψευτοεπαναστάτη, που στα κρυφά είναι εξουσιαστής και φασιστάκι.
Γι'αυτό και το Dark Knight ξεχώρισε λόγω του Joker.
Ο κλόουν του εγκλήματος ήταν πιο true, ήταν το ίδιο το χάος και ο αναρχισμός που εμπεριέχει η φύση του.
Όσο για την ίδια την ταινία συνολικά, είχε λίγο περίεργη συνοχή και ειδικά στο πρώτο μισό, το σενάριο ήταν μπλέξιμο και όχι επειδή ήταν πραγματικά περίπλοκο.
Απλά η οπτικοποίηση του και το δέσιμο του στο μοντάζ είναι άναρχα, με έναν τρόπο όχι γοητευτικά αφαιρετικό αλλά περισσότερο κενό σαν εμπειρία και γεμάτο τρύπες.
Ήταν λες και έφτιαξαν δύο ταινιες με κλιμακώσεις και τις σπάσανε στη μέση.
Για παράδειγμα εκεί που πρωτοπαλεύουν οι Μπάτμαν και Bane, όπου βλέπουμε και το σπάσιμο της Bat-πλάτης, είναι λες και σταματάει η ταινία και μετά ξεκινά δεύτερη ταινία με άλλη μιάμιση ώρα απ'την αρχή.
Δεν είναι άσχημο ακριβώς, αλλά είναι λίγο παράξενο...σε ξενίζει κάπως.
Επίσης, η έμφαση για 3η φορά στους αστυνομικούς, τους ανθρώπους και τα μεταξύ τους σοβαροφανή λόγια, κατέληγε...ακριβώς αυτό.
Να καταντά πλέον υπερβολικά σοβαροφανές σε βαθμό γλυκανάλατο.
"Έχω να σώσω τον κόσμο, αλλά μισό λεπτό να σταθώ να πω μια βαρύγδουπη δήλωση...οκ, την είπα φύγαμε για κλωτσομπουνίδια τώρα."
Συμφωνώ με το review στην εμφανή διάθεση του Nolan να φανεί υπερβολικά ασφαλής λες και ο Μπάτμαν απευθύνεται πάλι στο PG-13 κοινό.
Μιλάμε για μεγάλη επιτήδευση με το κοφτό μοντάζ σε κάθε πυροβολισμό, σπάσιμο λαιμού και της ανύπαρκτης ερωτικής σκηνής.
H μουσική του Hans Zimmer δεν σου έκανε και τόση αίσθηση και ουσιαστικά άκουγες την νιοστή επανάληψη του Dark Knight.
Σας φαίνονται πολλά τα αρνητικά;
Και όμως...τον παραδέχεσαι τελικά τον Nolan.
Είναι υπερεκτιμημένος μεν, γιατί δεν είναι τόσο εγκεφαλικά τα έργα του (ή τουλάχιστον οι Μπάτμαν του), όσο θέλει να τα απεικονίσει.
Στο βάθος τους κρύβουν την καρδιά οποιουδήποτε επεισοδίου μιας-τυπικά καλής-αστυνομικής σειράς.
Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως είναι και για κράξιμο.
Όλες οι ταινίες του και η γοργή σκηνοθετική του ματιά, έχουν και τα θετικά τους.
Από ένα σημείο και μετά καταφέρνουν να κρατάνε το βλέμμα και το νου σου καρφωμένα στην οθόνη, δεν σε αποσπάει τίποτα για ώρα και δεν το παίρνεις ποτέ χαμπάρι από ποιο σημείο και μετά το είχε καταφέρει.
Και αυτό γιατί ο Nolan ξέρει να σε διαπερνάει με συναίσθημα, έστω και μέσω των εικόνων του που πάντα είναι έντονες και μεγαλοπρεπείς.
Ουσιαστικά είναι blockbuster-άς που προσπαθεί να εφαρμόσει πιο σοφιστικέ μεθόδους σε αυτό το είδος.
Κάτι σαν την κουλτουρέ έκδοση ενός Michael Bay.
Ποια η διαφορά τους;
Ο Bay είναι και θα παραμείνει χαζοαμερικανιάς, νομίζοντας πως φτιάχνει ταινιάρες και δεν το ξέρει.
Ο Nolan προσπαθεί να φανεί κάτι παραπάνω από αυτό, είναι οραματιστής σε σχέση με τον μέσο blockbuster-ά σκηνοθέτη, αλλά καταλήγει βαρυφορτωμένος και σοβαροφανής.
Προσωπικά, βαρέθηκα τη φλυαρία του Ιnception, τα Memento, Prestige, Dark Knight είναι αυτά που θα τον χαρακτηρίζουν πάντοτε.
Βλαστήμια όλα αυτά για τους Nolan-ites...αλλά δεν απέχει και πολύ από την αλήθεια.
Το 3ο και τελευταίο του φιλμ, ήταν επικό και απλά είχε το κλασικό ελάττωμα του κλεισίματος τριλογίας.
Το παίρνουν, το φουσκώνουν, το παραγεμίζουν και καταλήγει με πολλά σημαντικά γεγονότα μαζεμένα, που χρειάζoνταν κλιμάκωση αλλά τα ξεπετούσαν με anti-climactic τρόπο.
Είναι το σύνδρομο κάθε σκηνοθέτη, οραμαστιστή σαν τον Nolan, που ξέρει να συνθέτει πραγματικά μεγαλοπρεπή, κινηματογραφικά έπη.
Με τον καιρό και όσο μεγαλώνει η δημοτικότητα του, τόσο μεγαλώνουν και οι παραγωγές του και φουσκώνει το "εγώ", χάνοντας πολλές φορές την ουσία της απλότητας.
Αλλά είναι καλό γι'αυτό που είναι και απλά διαφορετικό απ΄το gothic freak show, πραγματικής κόμικ αισθητικής του Μπάρτον.
Με λίγα λόγια και όπως αναμενόταν, το Dark Knight παραμένει καλύτερο.
ΚΑΙ σε αυτό υπήρχαν αρκετά σημεία που έκανε κοιλιά, αλλά διέθετε καλύτερο στόρι και έπειτα από ένα σημείο μάς είχε πάλι συνεχώς στην τσίτα.
Και όμως...τον παραδέχεσαι τελικά τον Nolan.
Είναι υπερεκτιμημένος μεν, γιατί δεν είναι τόσο εγκεφαλικά τα έργα του (ή τουλάχιστον οι Μπάτμαν του), όσο θέλει να τα απεικονίσει.
Στο βάθος τους κρύβουν την καρδιά οποιουδήποτε επεισοδίου μιας-τυπικά καλής-αστυνομικής σειράς.
Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως είναι και για κράξιμο.
Όλες οι ταινίες του και η γοργή σκηνοθετική του ματιά, έχουν και τα θετικά τους.
Από ένα σημείο και μετά καταφέρνουν να κρατάνε το βλέμμα και το νου σου καρφωμένα στην οθόνη, δεν σε αποσπάει τίποτα για ώρα και δεν το παίρνεις ποτέ χαμπάρι από ποιο σημείο και μετά το είχε καταφέρει.
Και αυτό γιατί ο Nolan ξέρει να σε διαπερνάει με συναίσθημα, έστω και μέσω των εικόνων του που πάντα είναι έντονες και μεγαλοπρεπείς.
Ουσιαστικά είναι blockbuster-άς που προσπαθεί να εφαρμόσει πιο σοφιστικέ μεθόδους σε αυτό το είδος.
Κάτι σαν την κουλτουρέ έκδοση ενός Michael Bay.
Ποια η διαφορά τους;
Ο Bay είναι και θα παραμείνει χαζοαμερικανιάς, νομίζοντας πως φτιάχνει ταινιάρες και δεν το ξέρει.
Ο Nolan προσπαθεί να φανεί κάτι παραπάνω από αυτό, είναι οραματιστής σε σχέση με τον μέσο blockbuster-ά σκηνοθέτη, αλλά καταλήγει βαρυφορτωμένος και σοβαροφανής.
Προσωπικά, βαρέθηκα τη φλυαρία του Ιnception, τα Memento, Prestige, Dark Knight είναι αυτά που θα τον χαρακτηρίζουν πάντοτε.
Βλαστήμια όλα αυτά για τους Nolan-ites...αλλά δεν απέχει και πολύ από την αλήθεια.
Το 3ο και τελευταίο του φιλμ, ήταν επικό και απλά είχε το κλασικό ελάττωμα του κλεισίματος τριλογίας.
Το παίρνουν, το φουσκώνουν, το παραγεμίζουν και καταλήγει με πολλά σημαντικά γεγονότα μαζεμένα, που χρειάζoνταν κλιμάκωση αλλά τα ξεπετούσαν με anti-climactic τρόπο.
Είναι το σύνδρομο κάθε σκηνοθέτη, οραμαστιστή σαν τον Nolan, που ξέρει να συνθέτει πραγματικά μεγαλοπρεπή, κινηματογραφικά έπη.
Με τον καιρό και όσο μεγαλώνει η δημοτικότητα του, τόσο μεγαλώνουν και οι παραγωγές του και φουσκώνει το "εγώ", χάνοντας πολλές φορές την ουσία της απλότητας.
Αλλά είναι καλό γι'αυτό που είναι και απλά διαφορετικό απ΄το gothic freak show, πραγματικής κόμικ αισθητικής του Μπάρτον.
Με λίγα λόγια και όπως αναμενόταν, το Dark Knight παραμένει καλύτερο.
ΚΑΙ σε αυτό υπήρχαν αρκετά σημεία που έκανε κοιλιά, αλλά διέθετε καλύτερο στόρι και έπειτα από ένα σημείο μάς είχε πάλι συνεχώς στην τσίτα.
Την πρώτη φορά που το είδα με κούρασε μόνο στο πρώτο μισάωρο, αλλά μετά σκεφτόμουν για τουλάχιστον ένα 3ήμερο το πόσο έξυπνο, δραματικό και αγωνιώδες ήταν.
Το Rises δεν ήταν τόσο καλό όσο το περίμενα και δεν σε άφηνε σύξυλο και απορροφημένο στον βαθμό του προηγούμενου.
Περίμενα να το ξεπερνάει ή έστω να είναι ισάξιο, πιστεύοντας πως η προηγούμενη ταινία στηρίχθηκε πιο πολύ στον Joker για να ξεχωρίσει.
Σίγουρα πέφτει στην παγίδα το 3ο μέρος να είναι πάντα το χειρότερο μιας τριλογίας ή χειρότερο ενός προηγούμενου πολύ καλού 2ου.
Ταυτόχρονα όμως είναι ίσως απ΄τα καλύτερα 3α μέρη που θα μπορούσε να έχει μια τριλογία.
Και αυτό λέει πολλά για το έργο που άφησε ο εν λόγω σκηνοθέτης, στη συγκεκριμένη μυθολόγια και στον τρόπο που έκανε τον Μπάτμαν να μοιάζει πάλι ποπ, κινηματογραφικό φαινόμενο.
Απλά το Dark Knight Rises, πιστεύω μετά από δυο τρεις μέρες, θα το έχεις ξεχάσει.
Δεν πρόκεται να αποτελέσει το ίδιο φαινόμενο για την εποχή αυτή.
Λυπάμαι που το λέω για την οικτρή κατάντια μας στο ζωικό βασίλειο, αλλά περισσότερο θα μνημονεύεται για τα τραγικά γεγονότα στο Ντένβερ.
Ενδείκνυται πάντως για μια καλή, solid, blockbuster βραδιά και ενώ δεν το λες ταινιάρα, ούτε και θα ζητάς τα λεφτά σου πίσω.
Ποια είναι όμως η ουσία, πέρα από να το βάλεις κάτω και να του βγάλεις τον αδόξαστο ψειρίζοντας το;
Πως είναι blockbuster.
Πέρα λοιπόν απ'τις σοβαροφανείς, ψευτοεπαναστατικές αμερικανιές, μιλάμε για λεπτομέρειες και ουσιαστικά τον σκοπό του τον πετυχαίνει.
Δηλαδή να σου προσφέρει το-σχεδόν-απόλυτο δυομισάωρο escapism βραδιάς.
Απόδειξη, τα τουλάχιστον 5-6 ομαδικά χειροκροτήματα που έπεσαν στην αίθουσα, κατά τη διάρκεια της προβολής.
Εσύ θα μείνεις απ'έξω;
Υ.Γ.: Όσο για το φινάλε, τζάμπα έκλαιγε ο Caine καθώς ο Bruce Wayne έκανε τελικά το έργο του, ησύχασε, απέταξε τους δαίμονες του και αποφάσισε να παρατήσει την ηρωική ζωή.
Έτσι και ο Bruce, μπορεί πλέον ήσυχος να το σκάσει με την...Selina του ("FUCK YEAH") προς άλλες πολιτείες, ερωτικές.
Passing the torch και ο John Blake πήρε οδηγίες, βρήκε τη σπηλιά και θα πάρει τη θέση του.
Γιατί το όνομα Ρόμπιν;
Αφού ο Bale ζει, μπορεί απλά να κάνει ένα διαλειμματάκι για τσάι στη Σαχάρα και να συνεχίσουν αργότερα ως δίδυμο.
Ίσως πάλι ο John Blake γίνει Μπάτμαν στη θέση του Μπάτμαν και τίποτ'άλλο.
Το όνομα Ρόμπιν, μπορεί να είναι μία απλή νύξη στον κόμικ sidekick του Μπάτμαν, θέλοντας να υπερτονίσουν, τον υποστηρικτικό χαρακτήρα που είχε ο Blake στην ταινία.
Θα δείξει.
Έτσι όπως τελειώνει το Rises, μπορεί να θεωρείται εντός αφηγηματικού πλαισίου η τριλογία του Nolan και παράλληλα να επιχειρήσουν και μια μεταστροφή κλίματος.
Αυτό θα ήταν και το ιδανικότερο πιστεύω.
Η καλύτερη λύση για να αποφεύγονται ανούσιες κινήσεις είναι πάντα η μέση λύση.
Μπορεί να γίνει και ηρωικός και ντετέκτιβ (σ.σ.υπερτονίστηκαν αυτές οι ικανότητες στον Blake από τους Μπάτμαν και Gordon) και ταυτόχρονα να μην καταντήσει...cheesy.
Θα αναμένουμε τον John Blake...ή ότι άλλο κάνουν με τον μύθο του Bats.
Το Rises δεν ήταν τόσο καλό όσο το περίμενα και δεν σε άφηνε σύξυλο και απορροφημένο στον βαθμό του προηγούμενου.
Περίμενα να το ξεπερνάει ή έστω να είναι ισάξιο, πιστεύοντας πως η προηγούμενη ταινία στηρίχθηκε πιο πολύ στον Joker για να ξεχωρίσει.
Σίγουρα πέφτει στην παγίδα το 3ο μέρος να είναι πάντα το χειρότερο μιας τριλογίας ή χειρότερο ενός προηγούμενου πολύ καλού 2ου.
Ταυτόχρονα όμως είναι ίσως απ΄τα καλύτερα 3α μέρη που θα μπορούσε να έχει μια τριλογία.
Και αυτό λέει πολλά για το έργο που άφησε ο εν λόγω σκηνοθέτης, στη συγκεκριμένη μυθολόγια και στον τρόπο που έκανε τον Μπάτμαν να μοιάζει πάλι ποπ, κινηματογραφικό φαινόμενο.
Απλά το Dark Knight Rises, πιστεύω μετά από δυο τρεις μέρες, θα το έχεις ξεχάσει.
Δεν πρόκεται να αποτελέσει το ίδιο φαινόμενο για την εποχή αυτή.
Λυπάμαι που το λέω για την οικτρή κατάντια μας στο ζωικό βασίλειο, αλλά περισσότερο θα μνημονεύεται για τα τραγικά γεγονότα στο Ντένβερ.
Ενδείκνυται πάντως για μια καλή, solid, blockbuster βραδιά και ενώ δεν το λες ταινιάρα, ούτε και θα ζητάς τα λεφτά σου πίσω.
Ποια είναι όμως η ουσία, πέρα από να το βάλεις κάτω και να του βγάλεις τον αδόξαστο ψειρίζοντας το;
Πως είναι blockbuster.
Πέρα λοιπόν απ'τις σοβαροφανείς, ψευτοεπαναστατικές αμερικανιές, μιλάμε για λεπτομέρειες και ουσιαστικά τον σκοπό του τον πετυχαίνει.
Δηλαδή να σου προσφέρει το-σχεδόν-απόλυτο δυομισάωρο escapism βραδιάς.
Απόδειξη, τα τουλάχιστον 5-6 ομαδικά χειροκροτήματα που έπεσαν στην αίθουσα, κατά τη διάρκεια της προβολής.
Εσύ θα μείνεις απ'έξω;
Υ.Γ.: Όσο για το φινάλε, τζάμπα έκλαιγε ο Caine καθώς ο Bruce Wayne έκανε τελικά το έργο του, ησύχασε, απέταξε τους δαίμονες του και αποφάσισε να παρατήσει την ηρωική ζωή.
Έτσι και ο Bruce, μπορεί πλέον ήσυχος να το σκάσει με την...Selina του ("FUCK YEAH") προς άλλες πολιτείες, ερωτικές.
Passing the torch και ο John Blake πήρε οδηγίες, βρήκε τη σπηλιά και θα πάρει τη θέση του.
Γιατί το όνομα Ρόμπιν;
Αφού ο Bale ζει, μπορεί απλά να κάνει ένα διαλειμματάκι για τσάι στη Σαχάρα και να συνεχίσουν αργότερα ως δίδυμο.
Ίσως πάλι ο John Blake γίνει Μπάτμαν στη θέση του Μπάτμαν και τίποτ'άλλο.
Το όνομα Ρόμπιν, μπορεί να είναι μία απλή νύξη στον κόμικ sidekick του Μπάτμαν, θέλοντας να υπερτονίσουν, τον υποστηρικτικό χαρακτήρα που είχε ο Blake στην ταινία.
Θα δείξει.
Έτσι όπως τελειώνει το Rises, μπορεί να θεωρείται εντός αφηγηματικού πλαισίου η τριλογία του Nolan και παράλληλα να επιχειρήσουν και μια μεταστροφή κλίματος.
Αυτό θα ήταν και το ιδανικότερο πιστεύω.
Η καλύτερη λύση για να αποφεύγονται ανούσιες κινήσεις είναι πάντα η μέση λύση.
Μπορεί να γίνει και ηρωικός και ντετέκτιβ (σ.σ.υπερτονίστηκαν αυτές οι ικανότητες στον Blake από τους Μπάτμαν και Gordon) και ταυτόχρονα να μην καταντήσει...cheesy.
Θα αναμένουμε τον John Blake...ή ότι άλλο κάνουν με τον μύθο του Bats.
