Γράφει ο Κωνσταντίνος Χατζηπαπάς.
Φαντάσου ότι είσαι ο Steven Soderbergh και - είτε γιατί χρωστάς ένα τεράστιο ποσό σε παραγωγούς του Hollywood, είτε γιατί το παιδί σου θέλει να πληρώσει τη συνδρομή του στο σχολείο για τη πενταήμερη, είτε γιατί απαγωγείς-execs σου έχουν απαγάγει τη σύζυγο (που θα μπορούσαν να είναι οι ίδιοι που σε ανάγκασαν να κάνεις και το Haywire) - πρέπει να σκηνοθετήσεις το Magic Mike.
Μπείτε λίγο στη θέση του, please.
Είμαι σίγουρος ότι αν διαβάζατε το υποτυπώδες σενάριο κάποιου Reid Carolin, δε θα ασχολούσασταν ούτε εσείς με τη ταινία αλλά μόνο με τα χορευτικά/strip shows των πρωταγωνιστών.
Σε αυτό, η ταινία τα σπάει.
Είτε είσαι straight, είτε gay (προφανώς για διαφορετικούς λόγους) θα διασκεδάσεις με την male striper ταινία του Soderbergh …άλλωστε δεν είναι πολλές τέτοιες, σωστά; (το Full Monty δε πιάνεται).
Προσπαθώντας να συγκεντρώσει χρήματα για να χρηματοδοτήσει το όνειρό του στη κατασκευή χειροποίητων επίπλων (…), ο Magic Mike (Channing Tatum, 21 Jump Street) ανεβαίνει στην σκηνή ως ένας αρσενικός striper, μαζί με μια ομάδα άλλων καλλιτεχνών, συμπεριλαμβανομένων των Joe Manganiello (What to Expect When You’re Expecting), Kevin Nash (Rock of Ages) και Matt Bomer (In Time) και υπό την ηγεσία του Dallas (Matthew McConaughey, The Lincoln Lawyer) σκανδαλίζει τις στριγγλίζουσες γυναίκες της Tampa στη Florida.
Ο Mike είναι επίσης μικρομέτοχος στην επιχείρηση αλλά ξεκάθαρα το αφεντικό είναι ο Dallas.
Στη ζωή του Mike θα μπει ο Adam (Alex Pettyfer, In Time), ένας βρωμύλος 19χρονος αντιδραστικός που έχει ανάγκη από δουλειά, και θα βρεθεί μέλος του πληρώματος χωρίς να το καταλάβει, με τον Dallas να βλέπει σε αυτόν ένα αστέρι του μέλλοντος.
Η είσοδος του Adam σε αυτόν τον απογυμνωμένο κόσμο γεμάτο σεξ, good time και ενίοτε ναρκωτικά, απασχολεί σε μεγάλο βαθμό την αδελφή του, Brooke (Cody Horn, Flipped), η οποία τραβάει την συναισθηματική προσοχή του Mike όταν εκείνος δεν ερωτοτροπεί με την Olivia Munn (I Don't Know How She Does It), ενώ συγχρόνως του διδάσκει την ηθική περί εύκολου σεξ και λοιπών εφήμερων σχέσεων.
Στο Magic Mike δίνεται βαρύτητα στην εικόνα και καθόλου στο στόρι.
Η ιστορία δεν αναπτύσσεται καθόλου και μόνο περιστασιακά διακόπτεται ο χορός, μόνο και μόνο για να δικαιολογεί τους (λίγους) ηθοποιούς που δεν χορεύουν.
Χορός - η αδερφή που δεν κοιμάται και περιμένει τον αδερφό της – χορός - ο Mike προσπαθεί να ανοίξει επιχείρηση με έπιπλα – χορός - α, ναι, ο μικρός μπλέκεται με ναρκωτικά – χορός - το αφεντικό τα σπάει με τον Mike.
Δεν ήμουν και με το ρολόι στο χέρι, αλλά τουλάχιστον ο μισός καθαρός χρόνος της ταινίας αφορά την εικόνα των striper σε κάποιο σόου τους.
Δεν διεισδύει ιδιαίτερα στα μυστικά του επαγγέλματος, αλλά θέλει να χρησιμοποιήσει τον Adam σαν εξωτερικό θεατή που ζει απ’έξω από όλα αυτά, σαν όλους εμάς, και τα βλέπει σαν Wonderland με στρίνγκ.
Ο Soderbergh δε χάνει την ευκαιρία να κατασκευάσει έναν πρόστυχο αλλά και φαντασμαγορικό κόσμο, στον οποίο φυσικά πάντα υπάρχει ένας Mike που θέλει να ξεφύγει από όλα αυτά και να γίνει …επιπλοποιός, ένας striper με χρυσή καρδιά που θα ερωτευτεί μια μετριότητα που θα του ψήσει το ψάρι στα χείλη και θα γυρίσει τη πλάτη στη Miss California ή στην Milf της διπλανής πόρτας.
Κορίτσια, it’s only a movie.
Στη πραγματική ζωή, ο striper θα συνεχίσει να μαμάει αβέρτα και οι πιθανότητες είναι ότι δεν θα τον ρίξετε με την ηθική σας, αλλά με κανά βαθύ ντεκολτέ και με τη γλώσσα-λάστιχο.
Πάντως, στο οπτικό κομμάτι επαναλαμβάνω ότι, αν και straight, τον χάρηκα τον Tatum.
Μπείτε λίγο στη θέση του, please.
Είμαι σίγουρος ότι αν διαβάζατε το υποτυπώδες σενάριο κάποιου Reid Carolin, δε θα ασχολούσασταν ούτε εσείς με τη ταινία αλλά μόνο με τα χορευτικά/strip shows των πρωταγωνιστών.
Σε αυτό, η ταινία τα σπάει.
Είτε είσαι straight, είτε gay (προφανώς για διαφορετικούς λόγους) θα διασκεδάσεις με την male striper ταινία του Soderbergh …άλλωστε δεν είναι πολλές τέτοιες, σωστά; (το Full Monty δε πιάνεται).
Προσπαθώντας να συγκεντρώσει χρήματα για να χρηματοδοτήσει το όνειρό του στη κατασκευή χειροποίητων επίπλων (…), ο Magic Mike (Channing Tatum, 21 Jump Street) ανεβαίνει στην σκηνή ως ένας αρσενικός striper, μαζί με μια ομάδα άλλων καλλιτεχνών, συμπεριλαμβανομένων των Joe Manganiello (What to Expect When You’re Expecting), Kevin Nash (Rock of Ages) και Matt Bomer (In Time) και υπό την ηγεσία του Dallas (Matthew McConaughey, The Lincoln Lawyer) σκανδαλίζει τις στριγγλίζουσες γυναίκες της Tampa στη Florida.
Ο Mike είναι επίσης μικρομέτοχος στην επιχείρηση αλλά ξεκάθαρα το αφεντικό είναι ο Dallas.
Στη ζωή του Mike θα μπει ο Adam (Alex Pettyfer, In Time), ένας βρωμύλος 19χρονος αντιδραστικός που έχει ανάγκη από δουλειά, και θα βρεθεί μέλος του πληρώματος χωρίς να το καταλάβει, με τον Dallas να βλέπει σε αυτόν ένα αστέρι του μέλλοντος.
Στο Magic Mike δίνεται βαρύτητα στην εικόνα και καθόλου στο στόρι.
Η ιστορία δεν αναπτύσσεται καθόλου και μόνο περιστασιακά διακόπτεται ο χορός, μόνο και μόνο για να δικαιολογεί τους (λίγους) ηθοποιούς που δεν χορεύουν.
Χορός - η αδερφή που δεν κοιμάται και περιμένει τον αδερφό της – χορός - ο Mike προσπαθεί να ανοίξει επιχείρηση με έπιπλα – χορός - α, ναι, ο μικρός μπλέκεται με ναρκωτικά – χορός - το αφεντικό τα σπάει με τον Mike.
Δεν ήμουν και με το ρολόι στο χέρι, αλλά τουλάχιστον ο μισός καθαρός χρόνος της ταινίας αφορά την εικόνα των striper σε κάποιο σόου τους.
Δεν διεισδύει ιδιαίτερα στα μυστικά του επαγγέλματος, αλλά θέλει να χρησιμοποιήσει τον Adam σαν εξωτερικό θεατή που ζει απ’έξω από όλα αυτά, σαν όλους εμάς, και τα βλέπει σαν Wonderland με στρίνγκ.
Ο Soderbergh δε χάνει την ευκαιρία να κατασκευάσει έναν πρόστυχο αλλά και φαντασμαγορικό κόσμο, στον οποίο φυσικά πάντα υπάρχει ένας Mike που θέλει να ξεφύγει από όλα αυτά και να γίνει …επιπλοποιός, ένας striper με χρυσή καρδιά που θα ερωτευτεί μια μετριότητα που θα του ψήσει το ψάρι στα χείλη και θα γυρίσει τη πλάτη στη Miss California ή στην Milf της διπλανής πόρτας.
Κορίτσια, it’s only a movie.
Στη πραγματική ζωή, ο striper θα συνεχίσει να μαμάει αβέρτα και οι πιθανότητες είναι ότι δεν θα τον ρίξετε με την ηθική σας, αλλά με κανά βαθύ ντεκολτέ και με τη γλώσσα-λάστιχο.
Πέρα από τη πλάκα (…θα εκπλαγείτε όταν το διαβάσετε αυτό), το Magic Mike επιβεβαιώνει την ανοδική πορεία στην εκτίμηση του ομιλών, όσον αφορά τον Channing Tatum.
Στο The Vow υπήρχαν σοβαρές ενδείξεις μιας καλής ερμηνείας (άλλωστε, κατ'εμέ έκλεψε εύκολα τη παράσταση από την πολυαγαπημένη μου Rachel McAdams, και καταλαβαίνετε πόσο δύσκολο είναι κάτι τέτοιο), στο 21 Jump Street κατάφερε να μην είναι όσο κακή ήταν η ταινία, και στο Magic Mike …χορεύει απίστευτα!
Πραγματικά, και χωρίς αντρικές υποτιμήσεις, ο Tatum (και η σκηνοθεσία του Soderbergh φυσικά) είναι απίστευτα σέξι όταν χορεύει στη σκηνή, σε αντίθεση με τον 40plus McConaughey που σου προκαλεί πεπτικές διαταραχές.
Αλήθεια, η εικόνα του λιγδιασμένου από το λάδι 40φεύγα striper Dallas είναι εντελώς αηδία, και νομίζω ότι θα ταίριαζε μόνο σε underground Γερμανικό gay S/M movie.
Ο Pettyfer είναι ίσως στην χειρότερη ερμηνεία της καριέρας του, ως χαζός αλλά σέξι, βρωμιάρης αλλά θρασύς πιτσιρικάς που ζει το όνειρο του γιατί ‘…μαμάω όποιες γυναίκες θέλω!’, ενώ η Cody Horn είναι επίσης λανθασμένη επιλογή.
Δεν φταίνε αυτοί.
Οι χαρακτήρες που υποδύονται δεν ασχολούνται με τη ταινία, και είναι σαν να ήρθαν από άλλο σετ.
Σοβαρά μιλάω, ο Pettyfer μοιάζει σαν να ήρθε για να μάθει να χορεύει και όχι για να πρωταγωνιστήσει, ενώ το υπόλοιπο cast δεν έχει καν ρόλο, παρά μόνο στο χορό.
Το Magic Mike είναι ό,τι πρέπει για προκαταρκτικό γυναικείων φαντασιώσεων (εκτός αν μπορεί καμία να αρχίσει από την αίθουσα κιόλας…), αλλά δεν έχει ούτε καν τα βασικά από ένα κλισέ στόρι.
Ο Tatum και πάλι είναι ότι καλύτερο έχει να επιδείξει η ταινία, ο McConaughey είναι και πάλι το χειρότερο, ενώ ο Soderbergh καιρός είναι να αρχίσει να ασχολείται με καλύτερες ιδέες.
Στις ελληνικές αίθουσες από 1η Αυγούστου.
Στο The Vow υπήρχαν σοβαρές ενδείξεις μιας καλής ερμηνείας (άλλωστε, κατ'εμέ έκλεψε εύκολα τη παράσταση από την πολυαγαπημένη μου Rachel McAdams, και καταλαβαίνετε πόσο δύσκολο είναι κάτι τέτοιο), στο 21 Jump Street κατάφερε να μην είναι όσο κακή ήταν η ταινία, και στο Magic Mike …χορεύει απίστευτα!
Πραγματικά, και χωρίς αντρικές υποτιμήσεις, ο Tatum (και η σκηνοθεσία του Soderbergh φυσικά) είναι απίστευτα σέξι όταν χορεύει στη σκηνή, σε αντίθεση με τον 40plus McConaughey που σου προκαλεί πεπτικές διαταραχές.
Αλήθεια, η εικόνα του λιγδιασμένου από το λάδι 40φεύγα striper Dallas είναι εντελώς αηδία, και νομίζω ότι θα ταίριαζε μόνο σε underground Γερμανικό gay S/M movie.
Ο Pettyfer είναι ίσως στην χειρότερη ερμηνεία της καριέρας του, ως χαζός αλλά σέξι, βρωμιάρης αλλά θρασύς πιτσιρικάς που ζει το όνειρο του γιατί ‘…μαμάω όποιες γυναίκες θέλω!’, ενώ η Cody Horn είναι επίσης λανθασμένη επιλογή.
Δεν φταίνε αυτοί.
Οι χαρακτήρες που υποδύονται δεν ασχολούνται με τη ταινία, και είναι σαν να ήρθαν από άλλο σετ.
Σοβαρά μιλάω, ο Pettyfer μοιάζει σαν να ήρθε για να μάθει να χορεύει και όχι για να πρωταγωνιστήσει, ενώ το υπόλοιπο cast δεν έχει καν ρόλο, παρά μόνο στο χορό.
Το Magic Mike είναι ό,τι πρέπει για προκαταρκτικό γυναικείων φαντασιώσεων (εκτός αν μπορεί καμία να αρχίσει από την αίθουσα κιόλας…), αλλά δεν έχει ούτε καν τα βασικά από ένα κλισέ στόρι.
Ο Tatum και πάλι είναι ότι καλύτερο έχει να επιδείξει η ταινία, ο McConaughey είναι και πάλι το χειρότερο, ενώ ο Soderbergh καιρός είναι να αρχίσει να ασχολείται με καλύτερες ιδέες.
Στις ελληνικές αίθουσες από 1η Αυγούστου.
Magic Mike trailer από FilmBoy-gr
1.jpg)
