To What Lies Beneath, άνετα θα μπορούσε να συμπεριληφθεί και στην στήλη με τις Ταινίες που Αδικήθηκαν.
Στο μυαλό μου, το είχα ως ένα από τα καλύτερα θρίλερ τις προηγούμενης δεκαετίας και προς έκπληξη μου, ανακάλυψα ότι δεν έχει λάβει και πολύ θετικές κριτικές, παρόλο που εισπρακτικά έκανε τεράστια επιτυχία.
Ανάμεικτες οι κριτικές για αυτή την ταινία και εντάξει μπορεί να μην αποτελεί ένα first class thriller, αλλά είναι σίγουρα αξιοπρεπέστατο.
Αν και blockbuster, νομίζω ότι οι δημιουργοί δεν είχαν την νοοτροπία του να τα αρπάξουμε, δημιουργώντας ένα ακόμα action suspense ταινιάκι, με διάσημα ονόματα που θα λειτουργούσαν ως κράχτες...
Αντίθετα το What Lies Beneath είναι ένα αγωνιώδες, ατμοσφαιρικό, μεταφυσικό θρίλερ, το οποίο κρατάει το ενδιαφέρον του θεατή καθ’όλη τη διάρκεια και σε κάποιες σκηνές καταφέρνει κορυφώσει την ένταση.
Θυμάμαι την πρώτη φορά που είχα δει την ταινία, μην ξερώντας τι να περιμένω, ξαφνιάστηκα θετικά και ήμουν διαρκώς κολλημένος στην οθόνη.
Ο σκηνοθέτης Robert Zemeckis γνωστός από την υπερεπιτυχημένη τριλογία του Back to the Future και κάτοχος Οσκαρ λόγω του Forest Camp, ασχολείται εδώ με το μεταφυσικό στοιχείο, ένα θέμα που τον απασχόλησε και στο The Contact του 1997, διαφορετικά βέβαια.
Στο What Lies Beneath κάνει μια προσπάθεια συνδυασμού ψυχολογικού θρίλερ με horror elements.
Είναι μια ξεσηκωτική ιστορία αμφιβολιών, εξαπάτησης και φόνου.
Ο τρόπος κινηματογράφησης θυμίζει έντονα την τεχνική του Alfred Hitchcock.
O Zemeckis δεν προσπάθησε να αντιγράψει ή να μιμηθεί τον σκηνοθέτη-μύθο, απλώς από ότι φαίνεται ήθελε να επαναφέρει τον ψυχολογικό τρόμο που διακατείχε τις ταινίες του Hitchcock, σε συνδυασμό όμως με το εξωπραγματικό στοιχείο.
Κάτι που ο Hitchcock δεν επιχείρησε ποτέ.
Οι ιστορίες του ήταν καθαρά ρεαλιστικές και στηρίζονταν αποκλειστικά και μόνο στον ανθρώπινο παράγοντα.
Όπως π.χ. στην αρχή, που η κεντρική πρωταγωνίστρια Michelle Pfeiffer παρακολουθεί μυστικά τους γείτονες και διαισθάνεται ότι κάτι ύποπτο συμβαίνει.
Το Rear Window τότε, έρχεται αυτόματα στο μυαλό.
Εμείς γενικά παρακολουθούμε τα γεγονότα που διαδραματίζονται στην ταινία μέσα από τα μάτια της Pfeiffer, έχουμε άγνοια για το τι έχει προηγηθεί και ανακαλύπτουμε μαζί της τα όσα συνέβησαν.
Ο Zemeckis χρησιμοποιεί δηλαδή, όντως ένα Hitchcockικό στιλ.
Τώρα θα μου πείτε, ότι λέω υπερβολές.
Δεν γίνεται να τους συγκρίνεις.
Και έχετε δίκιο, είναι ιεροσυλία.
Αλλά τουλάχιστον μπορούμε να αναγνωρίσουμε ότι ο ίδιος κατάφερε σε πολύ μεγάλο βαθμό να μας προκαλέσει ρίγος και ανατριχίλα, όπως έκανε και ο θρυλικός σκηνοθέτης.
Για να επιστρέψουμε όμως στην ταινία, έχει κάποιες αξιομνημόνευτες σκηνές, ένα τέλος που προκαλεί ικανοποίηση και θα αναφερθούμε ειδικευμένα, αλλά επίσης έχει εξαιρετικές ερμηνείες από το πρωταγωνιστικό δίδυμο.
Το «ανατριχιαστικό» soundtrack δε, που χρησιμοποιήθηκε, ανέβασε την ταινία σε ακόμα υψηλότερο επίπεδο και συνέβαλε στην επιτυχία της.
Όλα ξεκινούν όταν στην έναρξη της ταινίας, γνωρίζουμε το επί πολλά χρόνια παντρεμένο ζευγάρι, Cler (Michelle Pfeiffer) και Norman (Harrison Ford), οι οποίοι αποχωρίζονται την 18χρονη κόρη τους, που φεύγει για το κολέγιο.
Τότε είναι που αρχίζει ουσιαστικά η υπόθεση.
Νομίζεις αρχικά ότι κάτι παίζει με τους γείτονες.
Κρυφές ματιές πίσω από τον φράχτη, ουρλιαχτά και υποψίες ότι ο γείτονας σκότωσε την σύζυγό του.
Έπειτα, η πλοκή αλλάζει τροπή, ακολουθούν φωνές, ψίθυροι στο σπίτι και η Cler είναι πεπεισμένη ότι το σπίτι της είναι στοιχειωμένο από το φάντασμα μιας νεαρής κοπέλας.
Το «ένοχο μυστικό» του, όμως δεν έμεινε κρυμμένο για πολύ καιρό από την Cler, η οποία έρχεται εν τέλει αντιμέτωπη με την αλήθεια.
Παρά τις φιλότιμες προσπάθειές του Norman για αποπροσανατολισμό, τελικά επιχειρεί ο ίδιος να σκοτώσει και την γυναίκα του.
Απίστευτα ψυχρός και με σοκαριστική ευκολία, οδηγεί την Κλερ στην μπανιέρα με σκοπό να την πνίξει.
Σε εκείνο το σημείο, ο σκηνοθέτης βάζει όλη του την δεξιοτεχνία σε μια άρτια σκηνή, όπου πραγματικά αισθάνεσαι να πνίγεσαι και εσύ που την παρακολουθείς.
Κυριολεκτικά δεν σε αφήνει να πάρεις ανάσα.
Aποτελεί σίγουρα, την δεύτερη πιο αξιομνημόνευτη σκηνή που διαδραματίζεται σε μπάνιο.
Η πρώτη είναι φυσικά, η σκηνή φόνου της Janet Leigh στο Psycho και τρίτη κατά σειρά ίσως έρχεται η τελευταία σκηνή στο Fatal Attraction όπου ο Michael Douglas πνίγει την τρελαμένη Glenn Close στην μπανιέρα.
Στο φινάλε του, που θα παρακολουθήσετε και παρακάτω, βλέπουμε την Pfeiffer να προσπαθεί να ξεφύγει με το αυτοκίνητο και τον Ford να το εκτροχιάζει, ρίχνοντάς το στην θάλασσα.
Τότε ο ίδιος δεν θα την αφήσει να βγει προς την επιφάνεια και αφού ήδη σε έχει τσαντίσει από τις προηγούμενες σκηνές, τώρα τα χεις πάρει μαζί του κάργα.
Σαν από μηχανής θεός όμως εμφανίζεται το πτώμα της κοπέλας που είχε εγκλωβιστεί μέσα στο αυτοκίνητο της, στο πάτο της θάλασσας, πριν από 2 χρόνια.
Η νεκρή, διψασμένη για εκδίκηση και δικαίωση, θα κρατήσει τον άνθρωπο που ευθύνεται για τον θάνατό της, έως ότου και ο ίδιος πάρει αυτό που του αξίζει.
Η Pfeiffer φυσικά σώζεται και νιώθει άσχημα για τον άδικο χαμό της κοπέλας.
Το What Lies Beneath θα μπορούσε να είχε γίνει ένα καλύτερο ψυχολογικό θρίλερ, αν είχε εστιάσει περισσότερο στα δραματικά στοιχεία, αλλά και πάλι είναι ok.
Το What Lies Beneath θα μπορούσε να είχε γίνει ένα καλύτερο ψυχολογικό θρίλερ, αν είχε εστιάσει περισσότερο στα δραματικά στοιχεία, αλλά και πάλι είναι ok.
Οι ερμηνείες ανεβάζουν την ταινία, με την Michelle να δείχνει πανέμορφη και να είναι απόλυτα πιστευτή.
Η ταινία στηρίζεται εξ ολοκλήρου πάνω της, αλλά και ο Ford, αν και θεωρώ ότι σε κάποια σημεία είναι υποτονικός, σε γενικές γραμμές κάνει πολύ καλή δουλειά.
Σε κάνει πραγματικά να τον αντιπαθήσεις, άρα η ερμηνεία του είναι επιτυχημένη στο ρόλο του διπρόσωπου συζύγου.
Μα πώς είναι δυνατό να ζεις με έναν άνθρωπο τόσα πολλά χρόνια, χωρίς να καταλάβεις ότι ο ίδιος δεν θα έχει κανέναν δισταγμό στο να σε βλάψει;
Κι όμως γίνεται.
Επιπλέον, τα οπτικά εφέ είναι πολύ καλά και αποτελεσματικά.
Παρακολουθήστε λοιπόν την τελευταία σκηνή μιας ταινίας που προσωπικά θεωρώ one of the best horror movies of the 00’, έστω αν και οι ειδήμονες των horror, Νίκος και Κωνσταντίνος, έχουν διαφορετική άποψη.
What Lies Beneath ending από FilmBoy-gr
1.jpg)
