Γράφει ο Κωνσταντίνος Παναγιώτου.
Τι συμβαίνει όταν ρίξουμε στο ίδιο δοχείο το Braveheart (Mel Gibson) , το Rob Roy (Michael Carton-Jones) προθέσουμε μία πρέζα από το Beowulf (Robert Zemeckis) και πασπαλίσουμε με τα 3D animations της Disney;
Με άλλα λόγια, τι γίνεται όταν η χαριτωμενιά, οι έξυπνες ατάκες και οι συμπαθείς οικογενειακοί χαρακτήρες της Disney συναντούν τα τοπία (και σε κάποια σημεία τους χαρακτήρες) των Braveheart και Rob Roy αλλά και το κλίμα του Beowulf;
Η απάντηση στον εν λόγω γρίφο είναι φυσικά το Brave, η νέα animation ταινία της Disney, σε σκηνοθεσία Mark Andrews, Brend Chapman και Steve Purcell.
Η ταινία εκτυλίσσεται στα μαγευτικά και σκοτεινά Highlands της Σκωτίας, σε ένα μυθικό βασίλειο όπου η φαντασία, η περιπέτεια και το γέλιο πλανώνται στην ατμόσφαιρα...
Η Disney έχει αποδείξει πολλάκις πως μπορεί να μετουσιώσει σε αριστούργημα το παραπάνω τρίπτυχο και έτσι δεν διστάζει να δοκιμάσει την ίδια φόρμουλα και στο Brave.
Το τελικό αποτέλεσμα δεν περιέχει τελικά ούτε καν το 10% του μύθου του «Βασιλιά των Λιονταριών», του γέλιου της «Εποχής των Παγετώνων» και της συγκίνησης του «Ψάχνοντας το Νέμο» αλλά τουλάχιστον δεν σε αφήνει εντελώς αδιάφορο.
Μάλιστα η σκηνοθεσία είναι πολύ καλή, σε σημείο που μένεις άναυδος όταν μαθαίνεις πως ο μεν Mark Andrews είχε, μέχρι το Brave, μόνο ταινίες μικρού μήκους (Violet, One Man Band) στο δυναμικό του ενώ ο δε Steve Purcell πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στο χώρο της σκηνοθεσίας με τη συγκεκριμένη ταινία.
Η Chapman από την άλλη έχει δεχτεί καιρό τώρα, το βάπτισμα του πυρός στον χώρο των animation, μέσω του The Prince Of Egypt.
Και αν για τη σκηνοθεσία του Brave, έχουμε να πούμε τα καλύτερα δεν μπορούμε να ισχυριστούμε πως ισχύει το ίδιο για το σενάριο.
Όποιους πόντους κέρδισαν πριν οι Andrews και Chapman τους χάνουν ευθύς αμέσως όταν μεταπηδάμε στον παράγοντα σενάριο.
Δεν μας «χάλασε» πολύ το γεγονός πως η ταινία, τελικά απευθυνόταν μόνο σε μικρές ηλικίες, σε αντίθεση με τη μοντέρνα στρατηγική της Disney να παράγει animation ταινίες με χιούμορ για ενήλικες.
Μας «χάλασε» πραγματικά όμως το ότι δεν υπήρχε ούτε ένα τόσο μικρό ψήγμα πρωτοτυπίας στην όλη υπόθεση.
Με το που περνούσαν δέκα λεπτά μπορούσες να ισχυριστείς πως ήδη έχεις δει το ίδιο έργο άπειρες φορές.
Παραθέτω μία μικρή σύνοψη και σας προκαλώ να μαντέψετε το τέλος της ταινίας.
Η πρωταγωνίστρια, η μικρή πριγκίπισσα Merida (με τη φωνή της Kelly Macdonald, The Decoy Bride) είναι ένα ατίθασο παιδί που αντί να ακούει τις συμβουλές της μητέρας αναφορικά με το πώς θα γίνει μελοντικά μία καλή βασίλισσα προτιμά να εξασκείται με τις ώρες στη τοξοβολία.
Όταν δε η μητέρα της αποφασίζει να της προξενέψει τους γιους τριών μεγάλων αρχόντων τα πράγματα ξεφεύγουν.
Η Merida ζητάει, απερίσκεπτα, τη βοήθεια μίας μάγισσας και φυσικά, όπως γίνεται πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις, η κατάσταση παίρνει άσχημη τροπή.
Το ξόρκι μεταμορφώνει τη μητέρα σε αρκούδα (ζώο που τυχαίνει να μισεί μέχρι θανάτου ο βασιλιάς και πατέρας της Merida, Fergus) ενώ την ίδια μοίρα αντιμετωπίζουν και τα τρία μικρά αδέρφια της Merida.
Εδώ σταματάμε.
Μαντέψτε τι γίνεται στη συνέχεια…
Αν πέρασε έστω και η παραμικρή υποψία από το μυαλό σας πως όλη η υπόλοιπη ταινία περιπλέκεται γύρω από την ανοικοδόμηση της σχέσης της Merida με τη μητέρα της, ε τι να πούμε η φαντασία σας οργιάζει.
Το κλασσικό μοτίβο 'Άτη, Ύβρη, Νέμεση, Τιση' κάνει ακόμα μία φορά την εμφάνιση του.
Βέβαια αυτό δεν αποτελεί τη ρίζα του προβλήματος αφού φυσικά αυτού του είδους οι ταινίες δεν μπορούν παρά να δομηθούν με αυτό τον τρόπο.
Το «σπάσιμο» μας προκύπτει από την κοινοτοπία του όλου εγχειρήματος.
Ίδιο πρόβλημα, ίδιοι τρόποι αντιμετώπισης του και ευτυχή εξέλιξη λίγα δευτερόλεπτα πριν τα μάγια γίνουν μόνιμα.
Η γενικότερη εντύπωση που μου άφησε το Brave είναι πως δεν θέλησε ποτέ να προσελκύσει και το κοινό των ενηλίκων.
Η Disney επέλεξε να περιορίσει το target group της στις μικρότερες ηλικίες, συμπέρασμα που εξάγεται και από τη μεταγλώττιση της ταινίας.
Χλιαροί διάλογοι, χωρίς ιδιαίτερα έξυπνα αστεία και υπονοούμενα συνέθεσαν το τελικό «παιδικό» παζλ της υπόθεσης.
Το 3D δεν είναι κακό, προσθέτει μία ζωντάνια στη ταινία αλλά και πάλι δεν είναι κάτι εξαιρετικό.
Μην περιμένετε λοιπόν αντικείμενα να πετάγονται από την οθόνη λοιπόν, με εξαίρεση τη σκηνή όπου η Merida νικάει αγωνίζεται εναντίον των μνηστήρων της στη τοξοβολία.
Το «ζουμί» της υπόθεσης είναι πως η ταινία ενδείκνυται 100% για τους μικρότερους σε ηλικία σινεφίλ αλλά δυστυχώς το υπόλοιπο κοινό δεν θα την αγκαλιάσει.
Στις ελληνικές αίθουσες από 20 Σεπτεμβρίου.
Brave trailer 3 από FilmBoy-gr