Ο Tarantino μετά την συμμετοχή του στη σκηνοθεσία του Sin City ως guest director, δημιούργησε ένα θρίλερ δράσης, ονόματι Death Proof.
Αρχικά η ταινία αποτέλεσε το δεύτερο μέρος του κινηματογραφικού εγχειρήματος Grindhouse.
O Tarantino με το Death Proof και ο Robert Rodriguez με το Planet Terror, θέλησαν να αποτίνουν φόρο τιμής σε ανυπόληπτα κινηματογραφικά είδη και στους συνοικιακούς κινηματογράφους που πρόβαλαν αυτά τα περιθωριακά φιλμ των 60s και των 70s.
Κάποια από αυτά τα b-movies έγιναν μεγάλες επιτυχίες.
Συνήθως ήταν ταινίες τρόμου, exploitation movies, low budget, που είχαν κύρια θέματα την βία, το σεξ και τον τρόμο...
Αυτό ακριβώς έκανε και το Death Proof, χωρίς να έχει κάποια σοβαρή υπόθεση, έδωσε ισχυρές δόσεις αγωνίας και τρόμου, με splatter αποχρώσεις.
Σε αυτό συνέβαλε φυσικά και το πολύ καλό soundtrack.
O Tarantino έχει δημιουργήσει διάφορα λατρεμένα movie soundtracks, από τα Jackie Brown και Kill Bill, μέχρι το Inglourious Basterds στο οποίο είχε αναφερθεί η Λίζα.
Το soundtrack αυτή της ταινίας όμως, θεωρώ ότι είναι το πιο «ξεκάθαρο» σε σχέση με τα υπόλοιπα του σκηνοθέτη.
Βέβαια αποτελεί ένα μείγμα από διάφορα είδη μουσικής.
Υπάρχουν κομμάτια soul, blues, retro pop, rock, μέχρι και 4 ορχηστρικά (The Last Race, Paranoia Prima, Sally and Jack, Riot In Thunder Alley).
Εμβόλιμα στο cd, υπάρχουν τρεις σύντομοι διάλογοι από την ταινία, οι οποίοι όμως δένουν με τα κομμάτια και δεν ξενίζουν.
Πρώτος κατά σειρά είναι ο αστείος διάλογος μεταξύ των Dov (Eli Roth) και Omar (Michael Bacall), οι οποίοι σχεδιάζουν να μεθύσουν τις Jungle Julia (Sydney Tamila Poitier), Arlene (Vanessa Ferlito) και Shanna (Jordan Ladd), τόσο πολύ έτσι ώστε αυτές να δεχτούν να τους συναντήσουν αργότερα στην Lake LBJ.
Δυστυχώς σύντομα η ίδια πρόκειται να γνωρίσει το ποιος πραγματικά είναι, αφού μπει στο αμάξι του και γίνει το πρώτο θύμα του.
Τρίτος και τελευταίος διάλογος είναι αυτός της μικρής διαμάχης της Kim (Tracie Thoms) με την Zoe (Zoe Bell - η οποία παίζει τον εαυτό της στην ταινία).
Κλασικός ταραντινικός διάλογος, ο οποίος ήταν η καλύτερη και πιο απολαυστική σκηνή διαλόγου της ταινίας.
Το solo guitar theme με το οποίο ξεκινά η ταινία, αλλά και το soundtrack είναι ιδανικό για να μας προθερμάνει για τα επόμενα κομμάτια που θα επακολουθήσουν.
Το συγκεκριμένο θέμα είχε χρησιμοποιηθεί και στο cult sci-fi b-movie του 1965, με τίτλο Village of the Giants, και θυμίζει κάπως τον ήχο από κάποια κλασικά western scores του Ennio Morricone.
Μετά από αυτή την εισαγωγή περνάμε στο Baby Its You, στο οποίο η τραγουδίστρια Smith, θυμίζει έντονα την φωνή της Janis Joplin.
Το τραγούδι κυκλοφόρησε το 1969, ήταν επιτυχία της εποχής και μεταδίδει εύκολα την αίσθηση των 70s που ο σκηνοθέτης ήθελε να συμπεριλάβει.
Το Paranoia Prima που ακολουθεί ήταν το βασικό θέμα στην ιταλική giallo ταινία τρόμου The Cat o’ Nine Tails (1971) του μάστερ του suspense, Dario Argento.
Το κομμάτι του Ennio Morricone, δημιουργεί επιτυχώς αγωνία, καθώς και μια horror διάθεση.
Το μουσικό θέμα του Pino Donaggio, με τίτλο Sally and Jack δημιουργεί μια εσωστρεφή, μοναχική, μελαγχολική διάθεση που έρχεται σε αντίθεση με την κινητικότητα των ηρώων και τις γρήγορες σκηνές της ταινίας.
Αρχικά πρωτοακούστηκε στο θρίλερ μυστηρίου Blow Out (1981) του Brian De Palma και από τότε συμπεριλήφθηκε από την ταινία τρόμου Trauma (1993) του Dario Argento μέχρι σε διάφορα άλλα φιλμ.
Το It’s so Easy είχε επίσης συμπεριληφθεί σε προηγούμενη ταινία (στο αστυνομικό θρίλερ Cruising το 1980 με τον Al Pacino) και βρήκε και αυτό την θέση του εδώ.
Κλασικά rock, αν και κάπως άγνωστα τραγούδια, είναι τα Jeepster και Staggolee, που δίνουν πιο up-tempo ρυθμούς.
Το Jeepster μάλιστα με τους στίχους του που αφορούν στο sex και στα γρήγορα αμάξια, ταιριάζει απόλυτα στην θεματική ιστορία της ταινίας.
Υποδηλώνει τα φονικά αυτοκινητιστικά ένστικτα του Stuntman Mike.
Η ιστορία του Staggolee, έχει να κάνει με έναν πραγματικό φόνο που είχε πραγματοποιηθεί το 1895 και το τραγούδι περιγράφει έναν σατανικό άνδρα που έχει χαράξει τον δρόμο προς την κόλαση.
Τα love blues, The Love You Save (May Be Your Own) και Good Love, Bad Love, που είναι το ένα πίσω από το άλλο, φανερώνουν ότι ο ερωτισμός και ο Stuntman Mike, δεν δένουν καλά.
Το Down In Mexico είναι ένα τραγούδι σχετικά για ένα ιδιοκτήτη bar που ονομάζεται Joe, και το συγκρότημα The Coasters που το ερμήνευσε, γνώρισε μεγάλη επιτυχία στα μέσα της δεκαετίας του 60’.
Το τραγούδι απέκτησε άλλη υπόσταση λόγω της ταινίας και ο total sexy sound του, αποτέλεσε την ιδανικότερη ηχητική υπόκρουση για τον ερωτικό χορό της Arlene (Vanessa Ferlito).
Το τραγούδι είναι άκρως εθιστικό και θα είναι για πάντα συνυφασμένο με το lap-dance της Ferlito.
Το Hold Thing του ιδιόρρυθμου συγκροτήματος Dave Dee, Dozy, Beaky, Mick & Tich (τα ψευδώνυμα των μουσικών αποτελούν την ονομασία του), έχει σίγουρα ανεβαστικό ρυθμό, αλλά κανείς δεν περίμενε ότι θα μπορούσε να συνδυαστεί με την καταπληκτική σκηνή σύγκρουσης των δύο αυτοκινήτων.
Με διαφορά, η καλύτερη σκηνή της ταινίας, αν και ίσως υπερβολικά βίαιη για κάποιους, έχει απίστευτο fun και οι πρωταγωνίστριες που λικνίζονται στους ρυθμούς του τραγουδιού, έχοντας άγνοια για το τι τις περιμένει, αποτελούν ένα όμορφο θέαμα, το οποίο στη συνέχεια μετατρέπεται σε μια αιματηρή σκηνή, γεμάτη ακρωτηριασμούς.
Αντίστοιχες σκηνές, συνήθως πάντα αποφεύγονται από action τύπου movies.
Αυτή η ταινία, άλλωστε ξεφεύγει από κάθε πλαίσιο και ο σκηνοθέτης εφαρμόζει ότι θέλει, χωρίς να υπακούει σε κανόνες.
Ούτε όσον αφορά μια τυπική πλοκή, αλλά ούτε όσον αφορά και την εικόνα.
Εσκεμμένα μάλιστα, υπάρχει κακή ποιότητα σε αυτή, θέλοντας να γίνει πιο ευδιάκριτη, η πηγή προέλευσης της ταινίας.
Με έναν γρήγορο ρυθμό ηλεκτρικής κιθάρας, το Riot In Thunder Alley συνδυάζεται άψογα με την σκηνή καταδίωξης των Kim (Thoms), Zoe (Bell) και Abernathy (Rosario Dawson) από τον Mike.
Το soundtrack, όπως και η ταινία, κλείνει με το pop ήχο του Chick Habit της April March.
Αρχικά το τραγούδι ήταν στα γαλλικά, αλλά μετά την μεγάλη του επιτυχία του, βγήκε και μια αγγλόφωνη version με την ίδια τραγουδίστρια.
Στην τελική σκηνή, τα τρία κορίτσια παίρνουν την εκδίκησή τους και ο παρανοϊκός serial killer θα βρει τον μάστορά του στο πρόσωπο των νεαρών γυναικών.
Απόλυτο girl power στο τέλος και η ταινία αποτελεί ένα από τα καλύτερα chick flicks movies ever.
Ο φεμινιστικός χαρακτήρας της, φανερώνεται από το Chick Habit, το οποίο ήταν το κύριο τραγούδι αυτού του splatter horror film και έδεσε απρόσμενα επιτυχημένα με την ταινία.
Από το soundtrack θα ξεχώριζα το Chick Habit και το Down In Mexico, τα οποία είναι και τα πιο χαρακτηριστικά της ταινίας.
Το Death Proof έγινε αυτόματα modern cult (όπως και το έτερο μέρος του Grindhouse, το Planet Terror) και προβλήθηκε στο διαγνωστικό μέρος του Φεστιβάλ των Καννών, αλλά ο Tarantino δεν κατάφερε να αποκτήσει τον Χρυσό Φοίνικα, όπως είχε κερδίσει παλαιότερα με το Pulp Fiction.
Το soundtrack μπορείς να το ακούς για ώρες ατέλειωτες και αποτελεί την ιδανική επιλογή όσον αφορά road trips.
Αρκεί να μην συναντήσεις στον δρόμο σου, κανέναν τρελάρα όπως τον Stuntman Mike…
1. The Last Race - Jack Nitzsche (2:39)
2. Baby Its You - Smith (3:23)
3. Paranoia Prima - Ennio Morricone (3:19)
4. Planning and Scheming - Eli Roth & Michael Bacall (1:00)
5. Jeepster - T Rex (4:09)
6. Stuntman Mike - Rose McGowan & Kurt Russell (0:19)
7. Staggolee - Pacific Gas & Electric (3:50)
8. The Love You Save (May Be Your Own) - Joe Tex (2:56)
9. Good Love, Bad Love - Eddie Floyd (2:11)
10. Down In Mexico - The Coasters (3:22)
11. Hold Thing - Dave Dee, Dozy, Beaky, Mick & Tich (2:47)
12. Sally and Jack - Pino Donaggio (1:25)
13. It’s so Easy - Willy Deville (2:10)
14. Whatever – However - Tracie Thoms & Zoe Bell (0:36)
15. Riot in Thunder Alley - Eddie Beram (2:04)
16. Chick Habit - April March (2:07)
1.jpg)
