Γράφει ο Kostas Tsokos.
Με επιρροές από το σκηνοθετικό ξεκίνημα του Spike Lee, βραβείο Καλύτερης Ταινίας στο SXSW και με επιρροές από τις καλύτερες στιγμές του αμερικανικού ανεξάρτητου σινεμά, το ντεμπούτο του Adam Leon αφηγείται τις περιπέτειες του Malcolm (Ty Hickson) και της Sophia (Tashiana Washington) από το Bronx μέχρι το Queens, καθώς προσπαθούν να βρουν λεφτά για ένα μεγαλόπνοο σχέδιο γκραφίτι.
Συμπαθείς αναμφίβολα τον street culture και ανεξάρτητο αέρα της ταινίας, τα γκέτο, τις γειτονιές και την κλασική hip hop μουσική.
Οι διάλογοι επίσης διέθεταν αμεσότητα και ρεαλισμό, και έβρισκες αστείο να αποκαλεί η Sophia τον Malcolm "κότα", και ο ίδιος να την δουλεύει συνήθως για το αγοροκοριτσίστικο στυλ της...
Όμως η ταινία, θύμιζε περισσότερο μισοτελειωμένο ντοκιμαντέρ/πτυχιακή εργασία, παρά κάτι ολοκληρωμένο.
Ουσιαστικά ήταν σαν να παρακολουθούσες μια τυπική μέρα από τη ζώη των δυο φίλων, χωρίς να θέλει να πει ή να δείξει κάτι ιδιαίτερο σχετικά με τις ζωές τους και με μόνο προβληματισμό τους, το πώς θα καταφέρουν να σουφρώσουν λεφτά από διάφορες πηγές, για το μεγαλόπνοο γραφίτι τους.
Μοναδική, ελάχιστη εξαίρεση, τα κωλόπαιδα αντίπαλων street teams και γειτονιών που ανά στιγμές ταλαιπωρούσαν την Sophia.
Από εκεί και πέρα, δεν υπήρξε κάτι άλλο σε μια ταινία με άρωμα αληθινού και ανεξάρτητου, αλλά ταυτόχρονα πολύ 'λίγου' που όσα ήθελε να σου μεταδώσει σχετικά με τους χαρακτήρες, τις ζωές τους και τον κώδικα επικοινωνίας/ηθικής τους απέναντι στη ζωή, εξαντλήθηκαν από τα πρώτα πέντε λεπτά.
gimme the loot - trailer από NyxtesPremieras
1.jpg)
