Γράφει ο Kostas Tsokos.
Τελείωσαν οι Νύχτες Πρεμιέρας και ο Τσώκος ακόμα θα γράφει!
Τρέχα γύρευε καθημερινά να δεις ταινίες και να γράψεις καπάκι ...ε, το μυαλό και η διάθεση φεύγει καποια στιγμή και όταν ξανάρθει, δεν ξέρεις τι να πρωτοπιάσεις.
"Τι θα γίνει ρε άρχοντα, θα το τελειώνεις καμιά ώρα;"
"Έφτασεεε!"
Οι μέρες από την 20η έως την 29η του Σεπτέμβρη κύλησαν με πολύ πήγαιν-ελα και μπροστά σε μια οθόνη, είτε αυτή ήταν του σινεμά είτε του υπολογιστή.
Παλιά καραβάνα σαν τον Χατζηπαπά που τα έχει φάει με το κουτάλι, δεν είμαι, αλλά από τις Νύχτες Πρεμιέρας του 2008 όταν και πρωτοξεκίνησα να πηγαίνω, δεν υπήρξε άλλη χρονιά που να είδα τόσες ταινίες μαζεμένες, στα πλαίσια του συγκεκριμένου φεστιβάλ...
Τότε ήταν το συμπαθέσταστο Son of Rambow, με τα παιδάκια που προσπαθούσαν να γυρίσουν μόνοι τους την δική τους εκδοχή της Σταλλονικής 'εποποιίας'.
Ακολούθησε, αν όχι την ίδια κάποια επόμενη χρονιά, το Ξένες σε Ξένη Χώρα του Δημήτρη Παναγιωτάτου, ένα ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ με αρκετό υλικό γύρω από χαμένες ή παραγνωρισμένες ελληνικές ταινίες, εμπνευσμένες από το φιλμ νουάρ, το φανταστικό, τις ταινίες μυστηρίου και την επιστημονική φαντασία.
Και φυσικά, μόλις την περασμένη περίοδο το Win Win με την πάντα ξεχωριστή παρουσία/ερμηνεία του Paul Giamatti.
Το φετινό φεστιβάλ που ήδη πέρασε, ήταν ξεχωριστή γιορτή/αναμονή για όσους γράφουμε στο Filmboy.
Και αυτό γιατί μας συνέδεε άμεσα, ως ένας πρόλογος/'ψήσιμο' για την 11η Οκτωβρίου, για λόγους που όλοι πια γνωρίζετε.
Πριν ξεκινήσω με την χρονολογική σειρά προβολής των ταινιών, να τονίσω πως με τόσες που προβλήθηκαν και φέτος, σίγουρα δεν προσφέρονται ως δείγμα ανταπόκρισης/κριτικής του φεστιβάλ, παρά μόνο ως ένα πολύ μικρό μέρος των εντυπώσεων.
Έτοιμοι;
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ.