Γράφει ο Κωνσταντίνος Παναγιώτου.
Είχαμε όλη την καλή διάθεση να σταθούμε θετικά διακείμενοι απέναντι στο Taken 2.
Διαβήκαμε το κατώφλι της κινηματογραφικής αίθουσας με «ανοιχτό» μυαλό και «χαλαρή» ψυχολογία.
Όταν άρχισε η προβολή, τρίψαμε τα χέρια μας και ετοιμαστήκαμε.
Έχοντας δει την πρώτη ταινία με τις περιπέτειες του Bryan Mills (Liam Neeson, The Dark Knight Rises) ήμασταν έτοιμοι για το τι θα ακολουθήσει.
Ανελέητο κυνηγητό, άφθονο ξύλο, εκπληκτικές σκηνές δράσης και άλλα τέτοια.
Βγαίνοντας από την αίθουσα ...
...και ενώ όντως είχαμε παρακολουθήσει όλα τα παραπάνω και ακόμα περισσότερα, σε ένα φιλμ που έμπαζε δράση από παντού, εμφανιστήκαμε «σπασμένοι», με μία έκφραση, η οποία μας έφερνε στο μυαλό τις αντιδράσεις του Geylord Focker (Ben Stiller) όταν υποβαλλόταν στο τεστ της αλήθειας από τον Jack Byrnes (Rober De Niro) στο Meet The Parents!
Επαναλαμβάνω πως ότι περιμέναμε από το Taken 2 το λάβαμε στο πιάτο.
Ο σκηνοθέτης όμως, ο Olivier Megaton (Colombiana, Transpoter 3) πρόσθεσε και κάτι άλλο στην άκρη του πιάτου μας.
Ένα dressing θα έλεγε κανείς, μία συνοδεία του κυρίου γεύματος.
Έλα όμως που αυτό το μικρό συνοδευτικό μας «χάλασε» όλη τη γεύση.
Μας έκατσε στο λαιμό και όσο νερό και να ήπιαμε αργότερα δεν καταφέραμε ποτέ να το ξεπεράσουμε.
Κρίμα, γιατί ο Megaton πραγματικά προσπάθησε να μας βάλει στο πετσί της ιστορίας.
Μιας ιστορίας που ξεκινάει από εκεί ακριβώς που τελείωσε η προηγούμενη (tip για το Megaton αλλά και τους σεναριογράφους Luc Besson και Robert Mark Kamen).
Πιο συγκεκριμένα, η οικογένεια Mills προσπαθεί να επιστρέψει στους κανονικούς ρυθμούς ζωής της ύστερα από τις περιπέτειες με τους Αλβανούς απαγωγείς στο Παρίσι (βλέπε Taken).
Τα προβλήματα της οικογένειας Milss, μπορεί να μην έχουν (ακόμα) σχέση με επίδοξους απαγωγείς αλλά έχουν πάρει μία άλλη πιο καθημερινή μορφή.
Για παράδειγμα, ο Bryan, στα πλαίσια της παθολογικής εμμονής του με τη Kim επισκέπτεται ακόμα και το σπίτι του αγοριού της, με τις ανάλογες συνέπειες (για το αγόρι της Kim) ενώ στη συνέχεια την πιέζει να συνεχίσει τα μαθήματα οδήγησης προκειμένου να αποκτήσει επιτέλους το δίπλωμα (έχει αποτύχει ήδη τρεις φορές στις εξετάσεις).
Η Lenore από την άλλη, εξαιτίας των προαναφερθέντων προβλημάτων με το σύζυγο της δεν θα καταφέρει να ταξιδέψει τελικά με την Kim στην Κίνα και έτσι οι οικογενειακές διακοπές πάνε περίπατο.
Ο Bryan σώζει την παρτίδα προτείνοντας σε μητέρα και κόρη να τον συναντήσουν στην Κωνσταντινούπολη, όπου και θα μεταβεί ο ίδιος για κάποιες «δουλειές».
Πράγματι οι Mills συναντιούνται στην Κωνσταντινούπολη, με τα πράγματα να μπαίνουν πλέον σε μία γραμμή.
Η Kim έχει βαλθεί να βοηθήσει τους γονιούς της να τα ξαναβρούν και έτσι τους αφήνει να πραγματοποιήσουν μόνοι τους τη βόλτα στην Πόλη.
Όλα ωραία και καλά μέχρι εδώ.
Αυτό που αλλάζει την ιστορία είναι η σκηνή με την οποία «άνοιξε» το έργο.
Σε ένα χωριό, στην Αλβανία, η ντόπια μαφία δίνει το παρών στην κηδεία των νεκρών «αδελφών» οι οποίοι «έπεσαν» από τον Bryan Mills στο Παρίσι.
Ο αρχηγός της υπόθεσης, Murad Krasniqi (Rade Serbedzija, X-Men: First Class) υπόσχεται ενώπιον όλων πως θα εκδικηθεί τον Bryan Mills πληρώνοντας τον με το ίδιο νόμισμα.
Θάνατος σε αυτόν και στην οικογένεια του!
Αυτή τη φορά πρωταρχικός στόχος της αλβανικής μαφίας δεν είναι η Kim αλλά ο ίδιος ο Bryan.
Βέβαια αυτό δεν αποκλείει το ενδεχόμενο όλη η οικογένεια να σβηστεί από το χάρτη.
Η όλη ανατροπή του Taken 2 υφίσταται στο ότι ενώ ο Bryan πιάνεται τελικά στη «τσιμπίδα» των Αλβανών απαγωγέων καταφέρνει να ελευθερωθεί χάρη στην κόρη του, η οποία βέβαια δρα υπό τις δικές του οδηγίες.
Στη συνέχεια το σκηνικό της πρώτης ταινίας επαναλαμβάνεται καθώς έχοντας χάσει μέσα από τα χέρια τους τον κύριο στόχο τους οι απαγωγείς στρέφονται στη Lenore και στην Kim προκειμένου να δελεάσουν τον Bryan.
Το ανελέητο κυνηγητό συνεχίζεται με τους Αλβανούς μαφιόζους να προσπαθούν για ακόμα μία φορά να ξεφύγουν από την οργή του πάτερ-φαμίλια.
Ως εδώ όλα καλά θα μας πείτε.
Ποιο ήταν εκείνο το περιβόητο λάθος, για το οποίο μας έπρηξες τα «αυτιά» από τον πρόλογο ακόμα, θα ρωτήσετε.
Η απάντηση είναι απλή.
Το Taken 2 είναι μία ταινία-σταθμός στην ιστορία των κλισέ και της υπερβολής.
Από τις ατάκες μέχρι τις σκηνές δράσης, όλα «μυρίζουν» κλισέ στη ταινία του Megaton.
Όλα.
Σε σημείο να πιστεύεις κάποιες στιγμές πως παρακολουθείς αποσπάσματα από τη «Μεγάλη των Μπάτσων Σχολή», ναι για τέτοιο δράμα μιλάμε.
Δεν θα τα απαριθμήσουμε όλα γιατί αν το πράξουμε μάλλον θα τελειώσουμε μεθαύριο.
Ο Bryan και η Kim προσπαθούν να ξεφύγουν από τους επίδοξους δολοφόνους τους, οδηγώντας ένα ταξί.
Μία από τις πιο άγριες καταδιώξεις λαμβάνει χώρα στο «πανί» αλλά αντί το κοινό να τρώει τα νύχια του από την αγωνία έχει ξεσπάσει σε άγρια γέλια.
Ο λόγος;
Οδηγός δεν είναι ο Bryan αλλά η Kim.
Ναι, ναι η Kim, η οποία έχει αποτύχει στις εξετάσεις για το δίπλωμα τρεις φορές.
Δεν σας φτάνει αυτό;
Εντάξει, πάμε παρακάτω, η Kim οδηγεί ένα αυτοκίνητο με ταχύτητες, πράγμα απόλυτα συνηθισμένο για εμάς αλλά μάλλον κάτι εντελώς ξένο για τους Αμερικανούς (το 90% οδηγεί «αυτόματα» αμάξια) αλλά δεν μένει στο ότι απλά το κάνει να τσουλήσει.
Όχι, πως θα γινόταν κάτι τέτοιο άλλωστε με τον Megaton, τον άνθρωπου που σκηνοθέτησε το Transpoter 3;
H Kim δεν οδηγεί απλά καλά.
Η Kim τα «σπάει», χειρόφρενα, απότομες αλλαγές ταχυτήτων, οδήγηση ανάμεσα από εμπόδια (έμψυχα ή μη) ενώ ο Vin Diesel ως Dominic Toretto, κάθεται σε μία γωνιά και σκέφτεται πως πλέον χάνει το τίτλο του βασιλιά της ασφάλτου.
Ύστερα από όλο αυτό τον αχταρμά σεναριακών και λογικών λαθών καταλήγουμε στην Αμερικάνικη Πρεσβεία.
Εκεί πατέρας και κόρη κάνουν «σκόνη» τη μισή κτιριακή εγκατάσταση, προσγειώνονται στα σκαλιά της εισόδου και ενώ όπλα τους σημαδεύουν από παντού βγαίνουν σώοι και αβλαβείς από το αμάξι ύστερα από ένα τηλεφώνημα του Bryan, σε μία από τις πηγές του.
Τέτοιο «μέσο» ούτε στο τόπο μας (ουπς) δεν συναντάμε εύκολα.
Ε λοιπόν, όχι.
Ας μην είμαστε πλεονέκτες.
Η προοπτική παρακολούθησης της ταινίας υπάρχει ακόμα στον ορίζοντα. Άλλωστε, αν τελικά πάτε συνειδητοποιημένοι στην αίθουσα και δεν πιαστείτε εξ’ απήνης, το λογικότερο είναι πως θα περάσετε ένα ωραίο και χαλαρό μιαμισάωρο.
Αν μάλιστα αποφασίσετε να κάνετε τα «στραβά μάτια» στις υπερβολές του Megaton και εστιάσετε στην «χαλαρή» περιπέτεια που εκτυλίσσεται μπροστά σας δεν αποκλείεται να επιστρέψετε στο εν λόγω review με διάθεση για «καρατόμηση» του δημιουργού του.
Για εμάς όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά.
Προσωπικά θεωρώ τραγικό το γεγονός να παίρνουν την άγουσα για τις κινηματογραφικές αίθουσες, ταινίες οι οποίες πρωτίστως δεν σέβονται τον εαυτό τους.
Βαρεθήκαμε, μπουχτίσαμε με όλες αυτές τις περιπέτειες οι οποίες μας σερβίρονται στο πιάτο μέσα από αγωνιώδη trailer, έντονη φημολογία και απόλυτη σοβαροφάνεια.
Από τη στιγμή που το Taken 2 θέλει να πλασαριστεί σαν ένας σοβαρός συνδυασμός περιπέτειας και δραματικής ταινίας ως τέτοια θα την αντιμετωπίσουμε.
Την «καίμε» λοιπόν ενώ το δυστύχημα της υπόθεσης είναι πως μετανιώνω για το 4άρι που έβαλα στο The Bourne Legacy καθώς εκεί τουλάχιστον ο Tony Gilroy και η παρέα του σεβάστηκαν τη σοβαροφάνεια της υπόθεσης.
Όσα ήταν να ειπωθούν για τη σκηνοθεσία του Megaton, ειπώθηκαν παραπάνω.
Το μόνο που μένει να προστεθεί όσον αφορά τα κινηματογραφικά χαρακτηριστικά της ταινίας είναι οι ερμηνείες.
Ο Liam Neeson αντεπεξέρχεται πλήρως στο ρόλο του βετεράνου της CIA, ο οποίος μπορεί να δείρει τους πάντες και τα πάντα προκειμένου να σώσει την οικογένεια του, ενώ όσον αφορά τη Maggie Grace τα πράγματα είναι ακόμα πιο απλά.
Όσο η κάμερα μας δίνει κοντινά (tip ξανά για τον Megaton) όλα πάνε καλά.
Η Famke Janssen δεν μας έκοψε και την αναπνοή δα με την ερμηνεία της ενώ το υπόλοιπο cast, με προεξέχοντα τον Rade Serbedzija κινείται σε συμπαθητικά στάνταρ.
Εν κατακλείδι, προτείνουμε σε όσους αγαπάνε την περιπέτεια και τη δράση να παρακολουθήσουν χωρίς δεύτερη κουβέντα την εν λόγω ταινία.
Όσοι όμως απαιτούν και ισχυρές δόσεις ρεαλισμού σε όλα τα παραπάνω ίσως πρέπει να την αποφύγουν (μέχρι να βγει σε DVD τουλάχιστον).
Στις αίθουσες από 11 Οκτωβρίου.
Taken 2 trailer 3 από FilmBoy-gr
1.jpg)
