Λίγο πριν υποδεχτούμε τον καλύτερο μήνα του χρόνου, τα προβλήματα των ελλήνων διανομέων παραμένουν μεγάλα, η έλλειψη ρευστότητας εμποδίζει πληρωμές (και άρα αγορές νέων ταινιών), και το μόνο που μας μένει είναι να περιμένουμε για να πάρουμε τα λεφτά μας, όσοι εξ αυτών τα έχουμε άμεσα ανάγκη.
Αυτή τη στιγμή, μόνο μία εταιρεία έχει γεμάτο πρόγραμμα, οι ελλείψεις των υπόλοιπων είναι τεράστιες.
Θα επανέλθω όταν πρέπει, να’στε σίγουροι.
Cloud Atlas (7/10), των αδελφών Wachowski και του Tom Tykwer.
Έξι ιστορίες, που διαδραματίζονται σε άσχετο αλλά και σχετικό μεταξύ τους χρόνο, υπό διαφορετικές αλλά τελικά παρόμοιες συνθήκες, με ξεχωριστά αλλά και ίδια πρόσωπα.
Έχουμε φιλμ εποχής διανθισμένο με προοδευτικές και ανθρωπιστικές ιδέες, μία τζούρα δράματος και ρομαντισμού, δημοσιογραφικο-αστυνομική δράση, αφορμή για γέλιο και χαλαρή διάθεση, στροφή στο πεσιμιστικό μέλλον και τέλος, ένα επίσης sci-fi φιλμ με αρκετό splatter και επομένως βία αλλά και κάποια στάλα δράματος.
Frankenweenie (8/10), του Tim Burton.
O Burton ασχολείται με τον Victor Frankenstein.
Σωστά σκέφτηκες πως νεκρά πλάσματα έρχονται ξανά στη ζωή, με τη μόνη διαφορά πως δεν μιλάμε πλέον για ανθρώπινα τέρατα αλλά για…ζώα.
Μάλιστα, ζωάκια που ανοίγουν εκ νέου τα μέχρι πρότινος παντοτινά κλειστά ματάκια τους και όλα αυτά προμονταρισμένα από ένα σκυλάκι, το οποίο το ζηλεύει σίγουρα ο Σημαδεμένος για τις ουλές του και το original τέρας του Frankenstein για τις βίδες που εξέχουν από το λαιμό του.
Ποτέ Δεν Είναι Αργά (Hope Springs) (6/10), του David Frankel.
Πασάρεις ένα ‘ρομαντική κομεντί’ και τα τοιαύτα, αλλά τουλάχιστον έχεις την ευκαιρία να παρακολουθήσεις τον Tommy Lee Jones και να φαντασιωθείς πως βλέπεις το Men In Black, ενώ δε θα σου κακοπέσει σε καμία περίπτωση η Meryl Streep.
Πρόσθεσε στα συν ακόμα πως δεν ακολουθεί τα γνωστά μονοδιάστατα μονοπάτια ανάλογων ταινιών, «τον μισώ θανάσιμα αλλά κατά βάθος είμαι ερωτευμένη μαζί του», και άλλα χιλιοειπωμένα και πλέον βαρετά σενάρια.
Holy Motors (5/10), του Leos Carax.
Σε έναν ακραία σουρεαλιστικό κόσμο, παρακολουθούμε μια ημέρα από την ζωή του μυστήριου M.Oscar (Denis Lavant), ο οποίος έχει εννέα «συναντήσεις» στις όποιες πρέπει να παραβρεθεί.
Κάθε meeting είναι και μια περιπέτεια που έχει αναλάβει να φέρει εις πέρας, για τις οποίες μεταμορφώνεται και αλλάζει χαρακτήρες.
Με αυτόν τον τρόπο και χωρίς κάποια ιδιαίτερη συνοχή, αυτός ο άνθρωπος συνεχώς αποδέχεται ρόλους.
Κάθε ρόλος παίρνει και ένα κομμάτι της ψυχής του, καθώς αυτός πορεύεται προς την επόμενη ερμηνεία που έχει να εκτελέσει.
Καλό Σινεμά!
Αυτή τη στιγμή, μόνο μία εταιρεία έχει γεμάτο πρόγραμμα, οι ελλείψεις των υπόλοιπων είναι τεράστιες.
Θα επανέλθω όταν πρέπει, να’στε σίγουροι.
Cloud Atlas (7/10), των αδελφών Wachowski και του Tom Tykwer.
Έξι ιστορίες, που διαδραματίζονται σε άσχετο αλλά και σχετικό μεταξύ τους χρόνο, υπό διαφορετικές αλλά τελικά παρόμοιες συνθήκες, με ξεχωριστά αλλά και ίδια πρόσωπα.
Έχουμε φιλμ εποχής διανθισμένο με προοδευτικές και ανθρωπιστικές ιδέες, μία τζούρα δράματος και ρομαντισμού, δημοσιογραφικο-αστυνομική δράση, αφορμή για γέλιο και χαλαρή διάθεση, στροφή στο πεσιμιστικό μέλλον και τέλος, ένα επίσης sci-fi φιλμ με αρκετό splatter και επομένως βία αλλά και κάποια στάλα δράματος.
Frankenweenie (8/10), του Tim Burton.
O Burton ασχολείται με τον Victor Frankenstein.
Σωστά σκέφτηκες πως νεκρά πλάσματα έρχονται ξανά στη ζωή, με τη μόνη διαφορά πως δεν μιλάμε πλέον για ανθρώπινα τέρατα αλλά για…ζώα.
Μάλιστα, ζωάκια που ανοίγουν εκ νέου τα μέχρι πρότινος παντοτινά κλειστά ματάκια τους και όλα αυτά προμονταρισμένα από ένα σκυλάκι, το οποίο το ζηλεύει σίγουρα ο Σημαδεμένος για τις ουλές του και το original τέρας του Frankenstein για τις βίδες που εξέχουν από το λαιμό του.
Ποτέ Δεν Είναι Αργά (Hope Springs) (6/10), του David Frankel.
Πασάρεις ένα ‘ρομαντική κομεντί’ και τα τοιαύτα, αλλά τουλάχιστον έχεις την ευκαιρία να παρακολουθήσεις τον Tommy Lee Jones και να φαντασιωθείς πως βλέπεις το Men In Black, ενώ δε θα σου κακοπέσει σε καμία περίπτωση η Meryl Streep.
Πρόσθεσε στα συν ακόμα πως δεν ακολουθεί τα γνωστά μονοδιάστατα μονοπάτια ανάλογων ταινιών, «τον μισώ θανάσιμα αλλά κατά βάθος είμαι ερωτευμένη μαζί του», και άλλα χιλιοειπωμένα και πλέον βαρετά σενάρια.
Holy Motors (5/10), του Leos Carax.
Σε έναν ακραία σουρεαλιστικό κόσμο, παρακολουθούμε μια ημέρα από την ζωή του μυστήριου M.Oscar (Denis Lavant), ο οποίος έχει εννέα «συναντήσεις» στις όποιες πρέπει να παραβρεθεί.
Κάθε meeting είναι και μια περιπέτεια που έχει αναλάβει να φέρει εις πέρας, για τις οποίες μεταμορφώνεται και αλλάζει χαρακτήρες.
Με αυτόν τον τρόπο και χωρίς κάποια ιδιαίτερη συνοχή, αυτός ο άνθρωπος συνεχώς αποδέχεται ρόλους.
Κάθε ρόλος παίρνει και ένα κομμάτι της ψυχής του, καθώς αυτός πορεύεται προς την επόμενη ερμηνεία που έχει να εκτελέσει.
Καλό Σινεμά!